ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
ΜΕ ΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΕΝΩΜΕΝΟ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!
Η μεγαλειώδης απεργία της 12/12, η μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, έδειξε ότι οι εργαζόμενοι απορρίπτουν την κυβερνητική πολιτική για το ασφαλιστικό και δυναμώνουν οι αγωνιστικές τους διαθέσεις. Τόσο η απεργία στις 12.12, όσο και η απεργία στις 19.12, αποτέλεσαν δύο πολύ σημαντικούς σταθμούς στο χώρο μας και αποτελούν παρακαταθήκη στον αγώνα για το ασφαλιστικό και για τις νέες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Κάτω από την πίεση του κινήματος και της επιτυχίας της απεργίας η κυβέρνηση άλλαξε τον υπουργό εργασίας, όχι για να αναστείλει, αλλά για να συνεχίσει πιο αποτελεσματικά το πέρασμα της πολιτικής της: Tην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, τον νέο γύρο λιτότητας, τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών από την Ολυμπιακή και τα λιμάνια, έως την εκπαίδευση και την υγεία. Όλα αυτά τα μέτρα αποτελούν θεμελιακές επιλογές της ΕΕ (σύνοδος της Λισσαβόνας), που ακολούθησαν στην χώρα μας όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Η αναμέτρηση για το ασφαλιστικό, μπαίνει τώρα στην πιο αποφασιστική της φάση, καθώς η κυβέρνηση θέλει να ψηφίσει νόμο ως της αρχές Μάρτη. Ταυτόχρονα ο ν. 3518/06 για το ΤΣΜΕΔΕ συνεχίζει να υλοποιείται κανονικά, ενώ από 01.01.08 εφαρμόζεται ο νόμος Ρέππα (μειώνονται οι συντάξεις, καταργείται η 35ετία στο Δημόσιο, αυξάνοντας τα όρια ηλικίας, προωθείται η ενοποίηση των Ταμείων, ιδρύονται επαγγελματικά ταμεία κ.λ.π). Η κυβέρνηση θέλει να προωθήσει τις αντιδραστικές τομές που έχει ήδη εξαγγείλει, όπως την κατάργηση πολλών κατηγοριών ΒΑΕ, την αύξηση των ορίων ηλικίας (με διάφορους τρόπους), τη παραπέρα μείωση των συντάξεων, την εθνική σύνταξη πείνας, την ανταποδοτικότητα και την ιδιωτική ασφάλιση. Μέσω της «ενοποίησης» των ταμείων, η κυβέρνηση επιδιώκει αρχικά να παρακρατά το 10% των αποθεματικών του ενιαίου ταμείου, με τελικό στόχο την «αξιοποίηση» όλων των αποθεματικών. Ένα σημαντικό στοιχείο των αντιασφαλιστικών μέτρων είναι η αντιστοίχηση της ασφάλισης με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την επέκταση της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης, προκαλώντας γενικευμένη χειροτέρευση όρων της ασφάλισης για όλους.
Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Με πρόσφατη απόφασή του, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δικαίωσε το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών απορρίπτοντας τη δεύτερη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του ΣΤΕΑΤ κατά της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του ΣΜΤ, επιβεβαιώνοντας, ότι οι μισθωτοί εργαζόμενοι με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών παρέχουν εξαρτημένη εργασία και συνεπώς πρέπει τα εργασιακά τους δικαιώματα να κατοχυρώνονται πλήρως.
Η απόφαση αποτελεί δικαστικό τετελεσμένο και κατάκτηση και για το σωματείο και τους εργαζόμενους, καθώς αναγνωρίζει τα δικαιώματα που προκύπτουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας, θέτει σε αμφισβήτηση τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που κυριαρχούν στον κλάδο και αποτελεί ένα ακόμα βήμα στον αγώνα για κανονικές προσλήψεις. Είναι φανερό, ότι η σημασία της αναμέτρησης αυτής υπερβαίνει τα πλαίσια του κλάδου μελέτης-κατασκευής και αγγίζει το σύνολο των εργαζόμενων, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που κυριαρχούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και μπαίνει στο εργοδοτικό στόχαστρο η ίδια η έννοια των ΣΣΕ. Ταυτόχρονα η απόφαση αποτελεί πλήγμα για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στον κλάδο (ΣΤΥΕ) ο οποίος εμπόδιζε για χρόνια το σωματείο να υπογράψει συλλογική σύμβαση και να αναγνωριστεί από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα, καταφεύγοντας στα δικαστήρια με το επιχείρημα της αντιπροσωπευτικότητας, αλλά και με το επιχείρημα ότι το σωματείο περιλαμβάνει «ελεύθερους επαγγελματίες».
Η ίδια η υπογραφή της ΣΣΕ, η κήρυξή της ως υποχρεωτικής και η απόρριψη της προσφυγής του ΣΤΕΑΤ δημιουργούν ένα ισχυρό δεδικασμένο και μια βάση για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και για την υπογραφή αξιοπρεπών συλλογικών συμβάσεων. Η μάχη αυτή πρέπει να είναι μια διαδικασία ενημέρωσης και ενεργητικής συμμετοχής όλων μας, που να αλλάζει τους συσχετισμούς στο χώρο προς όφελος μας. Στόχος μας η υπογραφή συλλογικών συμβάσεων που να εξασφαλίζουν ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, σταθερή απασχόληση, μείωση των ωρών εργασίας, αλλά και την ικανοποίηση ορισμένων σημαντικών θεσμικών αιτημάτων. Που να ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από το αν είναι τυπικά μισθωτοί ή με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών.
Φέτος η μάχη των συλλογικών συμβάσεων έχει ιδιαίτερη αξία για τους εργαζόμενους, καθώς είναι χρονιά διεκδίκησης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, ενώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμα χρονιά λιτότητας. Η κυβέρνηση, με βάση την οικονομική πολιτική της ΕΕ και τις δεσμεύσεις της προς τον ΣΕΒ, βάζει πάνω από κάθε δικαίωμα τη «δημοσιονομική εξυγίανση» την κερδοφορία των επιχειρήσεων και την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας. Ταυτόχρονα εντείνεται η προσπάθεια για την εφαρμογή της Πράσινης Βίβλου της ΕΕ και της «ευέλικτης απασχόλησης», ενώ ο ΣΕΒ απαιτεί την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, τον εξοβελισμό των σωματείων από τους τόπους δουλειάς, τη δια βίου κατάρτιση και παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Το επόμενο διάστημα, με ένταση των δυνάμεών μας πρέπει να παλέψουμε, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, για αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις, για την ανατροπή της ασφαλιστικής επίθεσης.
Δεν βαδίζει το δρόμο αυτό η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Η ΓΣΕΕ, όχι μόνο δεν θέτει κανένα ζήτημα αύξησης των συντάξεων, μείωσης των χρόνων συνταξιοδότησης, αλλά υποστηρίζει την «απαρέγκλιτη» εφαρμογή του Νόμου Ρέππα. Αντίστοιχα στην πρότασή της για την ΕΓΣΣΕ αποδέχεται βασικές κατευθύνσεις της κυβέρνησης και της εργοδοσίας όπως είναι η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», η μερική απασχόληση, οι μαζικές απολύσεις, η υποκατάσταση των αυξήσεων από bonus ανάλογα με τα κέρδη. Αυτή η λογική δεν μπορεί να αποτελέσει την βάση πάνω στην οποία θ’ αναπτυχθούν οι αγώνες μας και υπονομεύει τα κινήματα και αντιστάσεις μας.
Ταυτόχρονα η ηγεσία του ΤΕΕ έχει αποδείξει πολλαπλά– ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός τόσο κρίσιμου αγώνα. Συμφώνησε και μεθόδευσε την ψήφιση του νομοσχεδίου-έκτρωμα για το ΤΣΜΕΔΕ. Συμφώνησε και προώθησε την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής (αύξηση εισφορών, ανταποδοτικότητα, απαλλαγή εισφορών για τους εργοδότες, εργασία μέχρι βαθιά γεράματα, τζογάρισμα με τα αποθεματικά του ταμείου κλπ).
Σήμερα ενόψει της επερχόμενης ενοποίησης καλεί το μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο σε κοινό αγώνα για τη «σωτηρία του ταμείου». Ο «αγώνας» τους είναι αγώνας για την εφαρμογή του νόμου 3518/06, για «φτηνές εγγυητικές επιστολές», για «ανταποδοτικό ταμείο» (με υψηλές εισφορές και χαμηλές παροχές!!), για «αποκλειστική» επιχειρηματική χρήση των αποθεματικών του (βλ. Τράπεζα Αττικής), για την παραπέρα εκμετάλλευση των εργαζόμενων μηχανικών.
Γι αυτό, εμείς, οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να υπερβούμε τον σημερινό κατακερματισμό με ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος, στην κατεύθυνση της ενότητας στον αγώνα, για την ανάπτυξη ενός μεγάλου και ισχυρού μετώπου των εργαζόμενων. Ο συντονισμός των σωματείων, είναι η κατεύθυνση που ανταποκρίνεται σήμερα στα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, στην επείγουσα αναγκαιότητα για αγωνιστική ταξική ενότητα, για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και των αντεργατικών μέτρων.
Στην κατεύθυνση αυτή, το προηγούμενο διάστημα, το σωματείο, πήρε μια σημαντική πρωτοβουλία στο χώρο μας για το συντονισμό των σωματείων των τεχνικών για το ασφαλιστικό. Η προσπάθεια αυτή αποτελεί μια πολύ σημαντική κατάκτηση που θα πρέπει να διευρυνθεί και να δυναμώσει. Τα αποτελέσματα αυτού του συντονισμού είναι ορατά στο χώρο μας. Το συντονιστικό οργάνωσε τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζόμενων στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη και την πάλη των εργατικών αιτημάτων, οριοθετώντας την στάση του από την ηγεσία του ΤΕΕ.
Συνολικότερα, το ΣΜΤ πρέπει το επόμενο διάστημα να συμβάλλει πιο αποφασιστικά στην ανάπτυξη ενός ταξικού εργατικού κινήματος που θα δίνει πραγματικά μάχη ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, που θα υπερβαίνει τις θέσεις και την πρακτική του υποταγμένου συνδικαλισμού, δίνοντας ελπίδα ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να αλλάξουν την ζωή τους. Για αυτό το σωματείο μας συμμετέχει στην «Πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων σωματείων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα» και θα συμβάλλει στο μέλλον σε όποια προσπάθεια συντονισμού και κοινής δράσης κινείται στην κατεύθυνση αυτή, με τις προϋποθέσεις της συμφωνίας στο περιεχόμενο της πάλης, στην αγωνιστική πρακτική, στον ισότιμο και δημοκρατικό χαρακτήρα της.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
ü Άμεση κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ( Σιούφα, Ρέππα κλπ) και του νόμου για το 3518/06 για το ΤΣΜΕΔΕ.
ü Πλήρη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Όχι στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικότητα στην κοινωνική ασφάλιση. Απειθαρχία στις αντιασφαλιστικές οδηγίες της EE και τα κριτήρια της Λισσαβόνας.
ü Πάλη ενάντια στην λεγόμενη «ενοποίηση», στην ουσία κλοπή των αποθεματικών των ταμείων.
ü Μείωση των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους στην προοπτική της πλήρους κατάργησης της εργατικής εισφοράς. Να πληρώνουν για την ασφαλιστική προστασία και τη σύνταξη το κράτος και οι εργοδότες. Καμιά εισφορά για τους άνεργους και τους φαντάρους και μεταπτυχιακούς φοιτητές.
ü Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Σύνταξη ίση με τον καταληκτικό μισθό, στα 30 χρόνια δουλειάς, ή στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 58 για τους άνδρες. Όπου υπάρχουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις να διατηρηθούν. Επίδομα ανεργίας, ίσο με το βασικό μισθό, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθό, ή δελτίο παροχής υπηρεσιών).
ü Επέκταση –και όχι περιορισμό– των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων που το έχουν ανάγκη (νέες επαγγελματικές ασθένειες εργαζόμενων, πχ εργαζόμενων στην πληροφορική, στη βιομηχανία, εργαστηριακοί υπάλληλοι κλπ).
ü Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Άμεση αποδέσμευση του ΤΣΜΕΔΕ από την Τράπεζα Αττικής και το Χρηματιστήριο. Κρατική εξασφάλιση των αποθεματικών. Άμεση επιστροφή στα ταμεία όλων των απωλειών που έχουν υποστεί από τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων από το ’50 και μετά. Όχι στις χαριστικές ρυθμίσεις για όσους εισφοροδιαφεύγουν.
ü Πλήρη και ουσιαστική ασφαλιστική εξίσωση προς τα πάνω όλων των ασφαλισμένων. Άρση της απαράδεκτης διάκρισης «παλιών» και «νέων» ασφαλισμένων, χωρίς καμία επιβάρυνση τους.
ü Άμεση αναγνώριση των εργοδοτικών υποχρεώσεων (εργασιακών, ασφαλιστικών κλπ) και των δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους που αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών και παρέχουν στην ουσία εξαρτημένη σχέση εργασίας.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΣΤΙΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ
ü Για να δοθούν άμεσα αυξήσεις, που να μας ανακουφίζουν από τη φοβερή ακρίβεια και να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Όχι στα νέα προγράμματα λιτότητας και λεηλασίας του εργατικού εισοδήματος.
ü Για την κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων που πηγάζουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας. Είμαστε αντίθετοι στην «ευέλικτη απασχόληση» και τα ατομικά συμφωνητικά, τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Διεκδικούμε κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους, που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Να μην εφαρμοστεί η «Πράσινη Βίβλος» της ΕΕ και οι οδηγίες Μπολκενστάϊν για την ελαστική εργασία. Είμαστε αντίθετοι στην «ευέλικτη απασχόληση», τα ατομικά συμφωνητικά, την επινοικίαση εργαζομένων, τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», τις απολύσεις.
ü Για τη μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο).
Το επόμενο διάστημα:
1. Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία στις 13/2, δίνουμε τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στους χώρους δουλειάς. Συγκέντρωση του σωματείου στις 10.30 πμ στο Πολυτεχνείο μαζί με το συντονιστικό των σωματείων. Συμμετέχουμε στο μαζικό συλλαλητήριο στη Βουλή στις 15/2, ημέρα προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στη Βουλή για το Ασφαλιστικό. Οργανώνουμε επόμενη κινητοποίηση με στάση εργασίας και συγκέντρωση στο Υπουργείο Απασχόλησης μετά την απεργία της 13/2, από κοινού με τα υπόλοιπα σωματεία.
2. Ενόψει των νέων ΣΣΕ πρέπει να απευθυνθούμε στα σωματεία του χώρου με στόχο να πάμε από κοινού στη διαπραγμάτευση με την εργοδοσία. Η μάχη αυτή πρέπει να συνοδευτεί από την πιο πλατιά εξόρμηση στους εργαζόμενους και από αντίστοιχες απεργιακές κινητοποιήσεις και μορφές, μόλις ξεκινήσει η διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Άμεσα να πάρουμε πρωτοβουλίες ώστε να ανοίξει η αντιπαράθεση σε εκείνους τους χώρους δουλειάς, που κυριαρχεί η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, οι απολύσεις, η καταπάτηση του νόμιμου ωραρίου και η μη εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης. Καθοριστικό ρόλο για την ανάπτυξη της πάλης για τις νέες Συμβάσεις θα παίξει και η πάλη που γίνεται σε επιχειρησιακά σωματεία, που άμεσα πρέπει να στηρίξουμε τις ενέργειες συναδέλφων από τους αντίστοιχους χώρους.
3. Το επόμενο διάστημα πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες, ώστε να εκφράσουμε και έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε όσους κλάδους σήμερα κινητοποιούνται (Λιμάνια, ΔΕΗ κ.λπ.).
4. Το σωματείο πρέπει να κάνει ένα νέο άλμα στον αριθμό των μελών, στην συσπείρωση, την σταθερή και δημοκρατική του λειτουργία, στην συνεχή διεύρυνση των δυνάμεων του, στην ενότητά του. Γι αυτό το επόμενο διάστημα πρέπει να συνοδευτεί από όσο το δυνατόν πλατύτερη καμπάνια, με αφίσα για το ασφαλιστικό και τη ΣΣΕ. Ιδιαίτερη σημασία έχει η σταθεροποίηση και ανάπτυξη των Παραρτημάτων, ειδικά σήμερα που ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των έργων θα γίνει έξω από το Λεκανοπέδιο. Ταυτόχρονα πρέπει να προχωρήσουμε στην εξασφάλιση της τακτικής έκδοσης της εφημερίδας και στη δημιουργία ενός πιο ζωντανού διαδικτιακού τόπου του σωματείου, που θα κατοχυρωθεί προοπτικά σε ένα δημόσιο βήμα συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων.
5. Το ΣΜΤ πρέπει να κάνει βήματα στην ανάδειξη, αποκάλυψη και ευρύτερη πάλη ενάντια στις πολιτικές και τα μέτρα εκείνα του κεφαλαίου, που δεν αφορούν στενά τα εργασιακά ζητήματα, αλλά την κοινωνία συνολικά. Χαρακτηριστικά ζητήματα σε αυτή την κατεύθυνση είναι η πάλη ενάντια στα ΣΔΙΤ, η περιβαλλοντική καταστροφή, η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου