ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΣ Σ.Μ.Τ. 3/3/09

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ (Αθήνα, 3/3/2009)


ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
Η κατάσταση τη διετία που πέρασε

Μετά την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων όπου οι κατασκευαστικές εταιρείες συσσώρευσαν τεράστια υπερκέρδη, το 2006 σημείωσαν νέα άνοδο των κερδών τους, όπου μάλιστα ο συνολικός Κύκλος Εργασιών επανήλθε στα επίπεδα του 2004. Τη διετία αυτή επεκτάθηκαν σε νέους κερδοφόρους τομείς, όπως η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι συμβάσεις παραχώρησης η πώληση ακινήτων μεγάλης αξίας, η επέκταση τους στο εξωτερικό. Η περίοδος αυτή σφραγίστηκε από συγκέντρωση του τεχνικού έργου σε λιγότερα χέρια, με συγχωνεύσεις, κλεισίματα και εξαγορές εταιρειών. Ταυτόχρονα συντελέστηκε μια αλλαγή των όρων παραγωγής των μεγάλων τεχνικών έργων με βασικό χαρακτηριστικό την ιδιωτικοποίηση, μέσα από τις συμβάσεις παραχώρησης και άλλες μορφές ιδιωτικοποίησης.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες εκφράστηκε με μεγάλη ένταση η αλλαγή των συσχετισμών που το κεφάλαιο πέτυχε απέναντι στην εργασία. Η εργοδοσία «σκλήρυνε» τη στάση της απέναντι στους εργαζόμενους, με τις πενιχρές ή ανύπαρκτες αυξήσεις, με προσλήψεις νέων συναδέλφων κάτω από τα όρια των συλλογικών συμβάσεων, με τον απλήρωτο εργάσιμο χρόνο, τις απολύσεις και την εργοδοτική αυθαιρεσία.


Στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών εμφανίστηκαν πολύ πριν την κρίση, οι μαζικές απολύσεις και τα κλεισίματα εταιρειών. Αποτελούν συνέπειες της «απελευθέρωσης» της επικοινωνιών, της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και της έντασης του ανταγωνισμού στους κόλπους του κεφαλαίου στον κλάδο. Όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια οι επιχειρήσεις τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής συσσώρευσαν τεράστια κέρδη. Με την προώθηση των νέων τεχνολογιών η κερδοφορία του κλάδου εκτινάχθηκε, με τα οικονομικά μεγέθη να βρίσκονται για χρόνια σε ανοδική πορεία. Πάνω από όλα όμως, αυτό που οδήγησε στην κερδοφορία των εταιρειών, ήταν η υπερεκμετάλλευση των ίδιων των εργαζόμενων.


Την ίδια περίοδο προωθήθηκαν μια σειρά αντιλαϊκών-αντιδραστικών μέτρων: ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν η ψήφιση του αντι-ασφαλιστικού νόμου Πετραλιά. Οι βαθύτατα αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, με την ψήφιση του νόμου πλαίσιο, η ψήφιση του νόμου για τα ιδιωτικά Κολέγια και η προώθηση των αλλαγών που αντιστοιχούν στην πολιτική της Μπολώνια, στην πολιτική που στοχεύει στην δημιουργία του ‘ευέλικτου – απασχολίσιμου – καταρτίσιμου’ εργαζόμενου. Η τροπολογία που πέρασε στις ΔΕΚΟ και καταργεί ουσιαστικά τις συλλογικές συμβάσεις. Η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και διάλυσης της ΟΑ, του ΟΛΠ κλπ.


Το προηγούμενο διάστημα σφραγίστηκε από τη μεγάλη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη, που ξέσπασε με αφορμή τη στυγερή δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που δεν αποτελεί παρελθόν, αλλά εικόνα απ΄ το μέλλον στο έδαφος της βαθιάς παγκόσμιας κρίσης του συστήματος. Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κ. Κούνεβα έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της σύγχρονης εργοδοτικής τρομοκρατίας.


Όλη αυτή την περίοδο φάνηκε που μπορεί να οδηγήσει η λογική και η πρακτική του υποταγμένου συνδικαλισμού που σήμερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγός αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η απουσία από τις κινητοποιήσεις της νεολαίας την ώρα που αυτή δεχόταν τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, η αποκήρυξη της διαδήλωσης των πρωτοβάθμιων σωματείων για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, η πρόταση για «ειδικό ταμείο ενίσχυσης των επιχειρήσεων» και οι συναντήσεις της με το ΣΕΒ, είναι μερικά δείγματα του κατήφορου του τελευταίου διαστήματος που ήρθε να συμπληρώσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασιακής ειρήνης με το ΣΕΒ και τις προτάσεις στήριξης των Τραπεζών.


Ελπιδοφόρο μήνυμα, αντίθετα, προσφέρουν οι εμπειρίες από σημαντικούς αγώνες το τελευταίο διάστημα. Οι μεγάλοι αγώνες στην Παιδεία τα τελευταία χρόνια, ο συνεχιζόμενος αγώνας των εργαζομένων στην Υγεία, οι μεγάλες κινητοποιήσεις στα Λιμάνια, την Ολυμπιακή ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, η ίδρυση νέων σωματείων και οι αγώνες στον χώρο των τηλεπικοινωνιών, έδειξαν ότι μπορούν να αναπτυχθούν μαζικοί αγώνες, που να υπερβαίνουν στην πράξη την αδράνεια της υποταγμένου συνδικαλισμού. Παράλληλα σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, έγινε σαφές ότι χωρίς μορφές άμεσης δημοκρατίας και έλεγχο από τη βάση των εργαζόμενων, δεν μπορεί να διεξαχθεί αποτελεσματικός αγώνας.
Η δράση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
Η υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του ΣΜΤ

Η πρώτη συλλογική σύμβαση και η μάχη για την εφαρμογή της, αποτέλεσε σημαντικό βήμα στην εμπλοκή μας με πραγματικούς όρους στην ταξική πάλη, στη μαζικοποίηση και στο δυνάμωμα του σωματείου

Δίνοντας μάχες για το ζήτημα της ελαστικής απασχόλησης και του δελτίου παροχής πετύχαμε να διατυπωθούν στην πρώτη συλλογική του σύμβαση τα κριτήρια της εξαρτημένης σχέσης και να υπαχθούν στους όρους της όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους. Η σημασία αυτής της κατάκτησης είναι τεράστια τόσο για την αναγνώριση των δικαιωμάτων, όσο και για την ενότητα των εργαζόμενων του κλάδου.

Παρότι η σύμβαση απείχε πολύ από τις διεκδικήσεις του σωματείου και τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων, την κηρύξαμε υποχρεωτική, και ξεκινήσαμε μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης των εργαζόμενων στον κλάδο, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν διανοηθεί προηγούμενα ότι μπορεί να καλυτερέψουν τη ζωή τους μέσα από συλλογικές νίκες. Η προσπάθεια για την εφαρμογή της σύμβασης έδωσε έδαφος να αναπτυχθεί η συλλογικότητα και αγωνιστικότητα σε πολλούς χώρους δουλειάς.

Η πολιτική σημασία της νίκης μας, στον αγώνα ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κίνησε το ενδιαφέρον, την ελπίδα και την αλληλεγγύη ευρύτερων κομματιών του εργατικού κινήματος, ενώ ταρακούνησε τον υποταγμένο συνδικαλισμό, καθώς το θέμα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της αναγνώρισης αυτών των εργαζόμενων από το συνδικαλιστικό κίνημα έγινε, ένα από τα κεντρικά ζητήματα στο συνέδριο του ΕΚΑ.

Αποκρούσαμε με επιτυχία τη συνδυασμένη προσπάθεια της εργοδοσίας και του εργοδοτικού συνδικαλισμού να ακυρώσουν την ισχύ της σύμβασης για τους εργαζόμενους με ΔΠΥ. Υπηρετήσαμε τις διαδοχικές δικαστικές μάχες μέσα από επανειλημμένες αγωνιστικές κινητοποιήσεις του σωματείου και απευθυνόμενοι στους εργαζόμενους και σε άλλα σωματεία του κλάδου, που δήλωσαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους. Πετύχαμε η κεντρική αυτή διεκδίκηση να εμπεδωθεί τόσο νομικά, αλλά κυρίως στη συνείδηση των εργαζόμενων του κλάδου.

Σήμερα δύο χρόνια μετά, καταγράφουμε μια πολύ σημαντική και θετική εξέλιξη, καθώς η νέα συλλογική σύμβαση για την Αττική, υπογράφτηκε από τις εργοδοτικές οργανώσεις (στα πλαίσια της μεσολάβησης του ΟΜΕΔ) και δεν προέκυψε μέσω διαιτητικής απόφασης. Το γεγονός αυτό έχει μεγάλη σημασία. Σημαίνει την αναγνώριση από την εργοδοσία τόσο του σωματείου, όσο και των δικαιωμάτων των μισθωτών που αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Οφείλεται στην αδιάλειπτη πάλη του σωματείου όλο το προηγούμενο διάστημα για την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στο πλευρό κάθε συναδέλφου που αγωνίζεται και διεκδικεί. Όλα αυτά κάνουν σαφές στην εργοδοσία ότι είναι το μόνο σωματείο στο χώρο των τεχνικών που πραγματικά εκπροσωπεί εργαζόμενους και κατά συνέπεια είναι υποχρεωμένη να διαπραγματευτεί μαζί του. Το γεγονός αυτό αποτελεί πλήγμα για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στο χώρο (ΣΤΥΕ) που όλα αυτά τα χρόνια, πάλευε σε αγαστή συνεργασία με την εργοδοσία, για τη μη αναγνώριση το σωματείου, αλλά και των εργαζόμενων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Η δράση μας στον κλάδο της πληροφορική & τηλεπικοινωνιών

Στο χώρο των τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής το τελευταίο διάστημα, υπάρχουν ελπιδοφόρες διεργασίες. Μια σειρά από νέα επιχειρησιακά σωματεία έχουν δημιουργηθεί στο χώρο, ενώ έχουν γίνει μια σειρά σημαντικοί αγώνες και απεργίες. Πολύ σημαντικός είναι ο αγώνας που έδωσε το σωματείο της Altec, το οποίο συσπείρωσε όλους τους εργαζόμενους, δίνοντας μια μάχη που κράτησε μήνες. Στάθηκε απέναντι στην εργοδοσία, αποκρούοντας τη λογική της συνεύθηνης, υιοθέτησε δυναμικές μορφές πάλης φτάνοντας σε κατάληψη των κτηρίων του ομίλου, οδήγησε την εργοδοσία στην υποχώρηση. Το σωματείο μισθωτών τεχνικών στήριξε κάθε τρόπο αυτό τον αγώνα, χωρίς «προϋποθέσεις», επιχείρησε μαζί με το σωματεία της altec και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία του κλάδου, να γίνει αντικείμενο αλληλεγγύης και πάλης ενός ευρύτερου δυναμικού. Πραγματοποίησε από κοινού με το σωματείου της Altec απεργία στις 13/11 για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι, τις συνέπειες της «απελευθέρωσης» της αγοράς τηλεπικοινωνιών, την ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών, ενάντια στις απολύσεις, τις μη πληρωμές, τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων. Επιδιώξαμε και μετράμε σημαντικά βήματα στο συντονισμό των σωματείων του κλάδου. Στηρίξαμε την απεργία της Ιντρακόμ, δηλώσαμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα όλων των επιχειρησιακών σωματείων του κλάδου. Στηρίξαμε το υπό ίδρυση σωματείο της forthnet, υπερασπιστήκαμε τους δύο συνάδελφους που απολύθηκαν στην προσπάθεια τους να συστήσουν το επιχειρησιακό σωματείο. Η κινητοποιήσεις που πραγματοποιήσαμε στα γραφεία της forthnet, έσπασαν το φόβο και την τρομοκρατία που ήθελε να επιβάλλει η εταιρεία. Μέσα από τις μάχες που δώσαμε στον κλάδο, στο σωματείο συσπειρώνεται ένας ικανός αριθμός εργαζομένων. Το επόμενο διάστημα το σωματείο θα συνεχίσει την πάλη για την ανάκληση των απολύσεων και για τη στήριξη του επιχειρησιακού σωματείου.

Θέσαμε την αναγκαιότητα και διατυπώσαμε πρόταση για συλλογική σύμβαση στον κλάδο, καθώς η υπάρχουσα σύμβαση παροχής υπηρεσιών, δεν περιλαμβάνει όλες τις ειδικότητες, δε ρυθμίζει σημαντικά οικονομικά και θεσμικά ζητήματα, δεν αντανακλά την εργασιακή πραγματικότητα των χιλιάδων εργαζόμενων, την ανάπτυξη των εταιρειών και απέχει πολύ απ΄ τις ανάγκες εργαζόμενων. Απευθυνθήκαμε σε όλα τα σωματεία του κλάδου για την κοινή διεκδίκηση. Καλέσαμε το ΣΕΠΕ σε διαπραγμάτευση, καθώς το σωματείο συσπειρώνει έναν ικανό αριθμό εργαζομένων στον κλάδο, έχει αποκρυσταλλώσει αιτήματα με βάσει τις πραγματικές συνθήκες, ανάγκες και δυνατότητες, έχει δώσει κάποιες πρώτες μάχες και έχει κάνει αισθητή την παρουσία του τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους εργοδότες. Η πρώτη απόπειρα συνάντησε την κάθετη άρνηση της εργοδοσίας να διαπραγματευτεί με το σωματείο, που υποστηρίχθηκε και από τη φιλοεργοδοτική στάση του ΟΜΕΔ. Η προσπάθεια αυτή επιβεβαίωσε την ανάγκη να υπάρξει ένας μαχητικός συντονισμός των σωματείων του κλάδου, η μαζικοποίηση του σωματείου.
Η πάλη ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση

Η προηγούμενη διετία σημαδεύτηκε από τους μεγάλους αγώνες για το ασφαλιστικό. Αγώνες που σφραγίστηκαν από την αυξημένη συμμετοχή στις γενικές απεργίες και τις διαδηλώσεις, τους επίμονους αγώνες διαρκείας των κλάδων, την άνοδο της δράσης και νέων στρωμάτων (πχ της μισθωτής διανόησης) που πλήττονται από την επίθεση, αλλά και τη διάθεση καταδίκης των πεπραγμένων τόσο της ΝΔ και όσο και του ΠΑΣΟΚ. Δημιούργησαν πρόβλημα στην κυρίαρχη πολιτική και παρότι δεν κατάφεραν να ανατρέψουν την επίθεση του κεφαλαίου, εμφανίζουν νέα ελπιδοφόρα χαρακτηριστικά, αλλά ταυτόχρονα ανάδειξαν τις αδυναμίες του εργατικού κινήματος.

Αποτελεί σημαντικό στιγμιότυπο αυτού του αγώνα, η συμμετοχή χιλιάδων συνάδελφων τεχνικών, με τέτοια μαζικότητα και αγωνιστική διάθεση. Ήταν μια συσπείρωση που πέτυχε το ΣΜΤ, σε συντονισμό με άλλα 10 σωματεία του κλάδου.

Η ασφαλιστική επίθεση της ΝΔ ξεκίνησε στην ουσία από το χώρο μας με τον Ν. 3518/06 για το ΤΣΜΕΔΕ. Ήδη από το 2007 το ΣΜΤ πάλευε ενάντια στο νομοσχέδιο για το ΤΣΜΕΔΕ που αύξανε υπέρμετρα τις εισφορές και φόρτωνε στις πλάτες των εργαζομένων μηχανικών τον «καινοτόμο» κλάδο αυτασφάλισης. Το ΤΕΕ ήταν ξεκάθαρα υπέρ του νομοσχεδίου. Οι αγώνες, που αναπτύχθηκαν εκείνη την περίοδο, δεν απέτρεψαν την ψήφιση του. Έβαλαν όμως τις βάσεις για την μαζική αμφισβήτηση του Νόμου και τα επόμενα βήματα του συντονισμού.

Με την ψήφιση του Ν. 3518/06 έγιναν άμεσα κατανοητές οι επιπτώσεις και διαμορφώθηκαν οι προϋποθέσεις για ένα ευρύτερο συντονισμό. Το σωματείο μας σε συντονισμό με μια σειρά επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου οικοδόμησαν μια ενότητα πάλης πρωτοφανή στο χώρο των μηχανικών. Για πρώτη φορά αναπτύχθηκε ένα κίνημα μηχανικών, ανεξάρτητο από τη λογική του «ενιαίου» στρώματος, προσανατολισμένο στις ανάγκες των εργαζομένων και με συνείδηση των αντικρουόμενων συμφερόντων, των οποίων τη μια πλευρά εκφράζει το ΤΕΕ.

Αυτό το κεκτημένο επέτρεψε να υπάρξει στην επόμενη φάση, που αντιμετωπίσαμε τη συνολική αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης, ένας ισχυρός συσχετισμός των εργαζόμενων μηχανικών που δε σύρθηκε πίσω από τη γραμμή των επί μέρους βελτιώσεων, της προάσπισης της επιχειρηματικής λειτουργίας του ταμείου (γραμμή του ΤΕΕ και της εργοδοσίας του κλάδου) και το συντεχνιασμό του «δικού» μας «ευγενούς» ταμείου , αλλά υπερασπίστηκε με ανεξαρτησία τα εργατικά συμφέροντα. Που επιδίωξε να υπάρξει ένας ανεξάρτητος συντονισμός όλων των σωματείων στους κλάδους, των υπό ενοποίηση ταμείων, σε πλήρη διάκριση με τους εργοδότες και τους εκφραστές τους, για να κυριαρχήσει ένα αγωνιστικό πλαίσιο που να τους ενώσει με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Το ΣΜΤ υπεράσπισε σταθερά την γραμμή ταξικής ενότητας των εργαζόμενων μηχανικών με το σύνολο των εργαζόμενων στην συνολική πάλη ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση, αντιτάχθηκε στην αντιδραστική ενοποίηση ταμείων με κλοπή των αποθεματικών και μαζί με τα σωματεία του κλάδου συνέχισε να παλεύει για την κατάργηση του Ν. 3518 και των αντιασφαλιστικών νόμων.

Συμμετείχε στο διακλαδικό συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων Αττικής για το ασφαλιστικό. Για πρώτη φορά έγιναν ευδιάκριτα βήματα στο συντονισμό ταξικών αγωνιστικών σωματείων, που τους επέτρεψαν να εμφανιστούν, ως ένα διαφορετικό παράδειγμα αγωνιστικής δράσης. Η εμπειρία του οριζόντιου συντονισμού των σωματείων στην Αθήνα αποτέλεσε ένα πρώτο σοβαρό πειραματισμό, σε διακλαδικό επίπεδο, δημιούργησε ένα μικρό ρήγμα στον υποταγμένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Οι δύο αυτές προσπάθειες ανέδειξαν ότι ωριμάζει η τάση του συντονισμού και υπέρβασης των υποταγμένων ηγεσιών από πρωτοβάθμια σωματεία και εργαζόμενους, Δεν αποτελούν απλά αναγκαιότητα, αλλά και απόπειρα ανίχνευσης μιας απάντησης στα μεγάλα ερωτήματα που τίθενται στο εργατικό κίνημα. Αποτελούν έμπρακτα βήματα για την υπέρβαση του υποταγμένου συνδικαλισμού και στην προσπάθεια για την αναγέννηση του εργατικού κινήματος.
Η δράση μας στην εξέγερση του Δεκέμβρη

Στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη το σωματείο βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο δρόμο, στηρίζοντας με κάθε τρόπο την νεολαιίστικη εξέγερση, συμμετέχοντας στις διαδηλώσεις, επιδιώκοντας να συνδεθεί οργανικά με τους εργαζόμενους στον κλάδο αλλά και το εργατικό κίνημα. Στην απεργία της 10ης Δεκεμβρίου το σωματείο βρέθηκε μαζί με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία, που όχι μόνο αρνήθηκαν να συμμορφωθούν αλλά επιμένοντας στο κάλεσμα στο Μουσείο έδωσαν τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί πανεργατική διαδήλωση στη Βουλή. Μια μαζική διαδήλωση χιλιάδων εργαζομένων, που έσπασε το κλίμα τρομοκρατίας και έδωσε άμεση απάντηση στο ξεπούλημα των συνδικαλιστικών ηγεσιών της Γ.Σ.Ε.Ε και της ΑΔΕΔΥ, που επέλεξαν να μην πραγματοποιήσουν την εργατική διαδήλωση δίνοντας χέρι βοηθείας στην κυρίαρχη πολιτική. Πραγματοποίησε γενική συνέλευση, συμμετείχε σε συνελεύσεις πρωτοβάθμιων σωματείων και εργαζομένων. Πήρε πρωτοβουλία για τον συντονισμό σωματείων για να προωθηθεί ο κοινός αγώνας εργαζομένων – νεολαίας.
Για την αλληλεγγύη στην Κ. Κούνεβα και την κατάργηση του σύγχρονου δουλεμπορίου

Η υπόθεση της Κ. Κούνεβα αποτελεί πολύ σημαντικό ζήτημα για το εργατικό κίνημα, καθώς για πρώτη φορά, εδώ δεκαετίες στην Ελλάδα, η εργοδοτική τρομοκρατία παίρνει μορφές φυσικής εξόντωσης των πρωτοπόρων αγωνιστών του κινήματος. Το σωματείο μας πρωτοστάτησε, μαζί με άλλα σωματεία για τη συγκρότηση της «Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων για την αλληλεγγύη στην Κ Κούνεβα και την κατάργηση του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα», που σήμερα αριθμεί 90 σωματεία. Έτσι εκδηλώθηκε έτσι μια πρωτοφανής αλληλεγγύη σωματείων και εργαζόμενων, αναδείχθηκε το ζήτημα, ενάντια στις προσπάθειες συγκάλυψης της εργοδοσίας και των κρατικών μηχανισμών. Οργανώθηκαν κινητοποιήσεις για την κατάργηση αυτών των άθλιων εργασιακών συνθηκών.

Η πρωτοβουλία των σωματείων έθεσε το ζήτημα της κατάργησης του θεσμικού πλαισίου της σύγχρονου δουλεμπορίου και όλων των σχετικών νόμων, που έχουν ψηφιστεί από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το κλείσιμο των εταιρειών δανεισμού, την διενέργεια μαζικών προσλήψεων και την επιστροφή στις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, όλων των λειτουργιών που έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες και εργολάβους,

Μαζί με την ΠΕΚΟΠ πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε επιθεωρήσεις εργασίας που απαιτήσαμε να γίνουν έλεγχοι σε χώρους δουλειάς, όπως έγινε στην εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ, που αποδείχθηκε το ψέμα της κυβέρνησης που δήλωνε ότι η εταιρεία ελέγχθηκε και πληροί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις. Εξανάγκασε την ΑΕ ΗΣΑΠ να δεσμευτεί για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τη διενέργεια των καθαρισμών και για την τήρηση όρων πλήρους διασφάλισης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των καθαριστριών. Ο συντονισμός αυτός δείχνει ότι μπορεί σήμερα μπορεί να υπάρχει πραγματική αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων, μαχητική πάλη ενάντια στον πυρήνα της κυρίαρχης πολιτικής, που να οδηγεί σε κάποιες πρώτες νίκες.

Η δράση τόσο της πρωτοβουλίας των σωματείων, όσο και της ΠΕΚΟΠ, βρήκε απέναντί της την ΓΣΕΕ. Δεν είναι μόνο η ένοχη σιωπή της ΓΣΕΕ για το θέμα των εργολαβικών - δουλεμπορικών εταιρειών και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Ο πρόεδρος της έσπευσε γρήγορα να διαχωρίσει τη στάση του από τις κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης με κατάπτυστες ανακοίνωση και δηλώσεις, καθώς έχει ενοχληθεί από την ανταπόκριση που έχει ο συντονισμός των σωματείων στη βάση των εργαζόμενων, το πλαίσιο αγώνα που έχει κατακτηθεί, αλλά και την «οριοθέτηση» της πρωτοβουλίας από τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Κρίσιμος σταθμός για την κλιμάκωση των σωματείων είναι η πρόταση για απεργιακή συγκέντρωση στις 19/03 στο Υπουργείο απασχόλησης.
Η δράση του σωματείου στους χώρους δουλειάς

Το ΣΜΤ έδωσε μάχη σε αρκετούς χώρους δουλειάς ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, για την εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων, ενάντια τις απολύσεις και στις επιπτώσεις της κρίσης στους εργαζόμενους.

* Δράση μαζί με τους εργαζόμενους ενάντια στην προσπάθεια της εταιρείας ΔΙΕΚΑΤ (μια από τις πιο κερδοφόρες των προηγούμενων ετών) να κλείσει πετώντας τους στο δρόμο απλήρωτους. Οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας και ασφαλιστικά μέτρα διεκδικώντας να μη χάσουν τη δουλειά τους και την καταβολή δεδουλευμένων τους. Με βάση τη σύμβαση του σωματείου, οι τεχνικοί, που αμείβονται µε δελτίο παροχής υπηρεσιών, προχώρησαν και αυτοί σε επίσχεση και καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας. Στην τριμερή συνάντηση στο Υπουργείο εργασίας που κάλεσε το σωματείο μαζί µε τους τεχνικούς , η εργοδοσία αναγνώρισε την εξαρτημένη σχέση εργασίας τους.
* Στήριξη του αγώνα των εργαζόμενων στα κτηματογραφικά γραφεία και διεκδίκηση για να εφαρμοστεί η συλλογική σύμβαση εργασίας, ενάντια στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας, για επέκταση ωραρίου, υποχρέωση εργασίας τα Σαββατοκύριακα χωρίς εγγυήσεις, «λάθη» στην πληρωμή των υπερωριών καθώς και τρομοκράτηση υπαλλήλων. Μέσα από το ανυποχώρητο αγωνιστικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί και τη δυναμική που είχε αναπτυχθεί από τη πίεση που ασκούσαν οι εργαζόμενοι και το Σ.Μ.Τ., η εργοδοσία, αναγκάστηκε να εφαρμόσει τη σύμβαση και να καταβάλλει το επίδομα Η/Υ στους εργαζόμενους.
* Κινητοποιήσεις προς την εταιρεία Infoquest ενάντια στην άδικη και εκδικητική απόλυση του συναδέλφου μας, χωρίς να του καταβάλλει καν τα νόμιμα δεδουλευμένα, που ανάγκασαν τελικά την εταιρεία να του καταβάλει ένα μεγάλο ποσό αποζημίωσης. Το σωματείο κινητοποιήθηκε άμεσα, όταν πρόσφατα, ξεκίνησε ένας γύρος απολύσεων - «οικειοθελών αποχωρήσεων» (με μπόνους!) στην εταιρεία.
* Κινητοποίηση στην εταιρεία για την απόλυση συναδέλφισσας, που αρνήθηκε την πρόταση της εργοδοσίας να μετατραπεί η σύμβαση της από αορίστου χρόνου σε δελτίο παροχής υπηρεσιών και ΤΕΒΕ. Μετά την κινητοποίηση και την πίεση που άσκησε το σωματείο η συναδέλφισσα επαναπροσλήφθηκε.
* Στο εργοτάξιο του Άκτωρα στην Πύλο το σωματείο έθεσε το ζήτημα των εξοντωτικών ωρών εργασίας, της τρομοκρατίας και των απειλών που ασκεί η διοίκηση του έργου στους εργαζόμενους. Κήρυξε απεργία μαζί με το συνδικάτο οικοδόμων, ενάντια στην απόλυση, μέλους της διοίκησης του παραρτήματος του συνδικάτου, που οδήγησε στην επαναπρόσληψη του.
* Κινητοποιήσεις μαζί με άλλα σωματεία και συλλογικότητες ενάντια στην συνδικαλιστική απόλυση συναδέλφου στην εταιρεία TELEPERFORMANCE, που οδήγησαν την επιθεώρηση και το υπουργείο εργασίας, να εκδώσουν καταδικαστικό πόρισμα για την εταιρεία και να ζητήσουν την επαναπρόσληψή του.

Μέσα από τις κινητοποιήσεις αυτές και πολλές άλλες, το ΣΜΤ προσπάθησε να ενεργοποιήσει τους εργαζόμενους, να βοηθήσει τη δράση τους στην αντιπαράθεση με τον κάθε μεμονωμένο εργοδότη, να υπάρξουν νίκες για συγκεκριμένα προβλήματα και διεκδικήσεις, αλλά και να αναδείξει γενικότερα ζητήματα, όπως για τον ρόλο και τις ευθύνες της εργοδοσίας και της κυβερνητικής πολιτικής, τον πραγματικό ρόλο των νέων ‘ευέλικτων’ μορφών απασχόλησης κλπ.


ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Η κυβέρνηση της ΝΔ, (όπως και όποια κυβέρνηση προκύψει), επιχειρεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων και της νεολαίας: απολύσεις, παρατεταμένη λιτότητα, αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων, ιδιωτικοποιήσεις, θεσμοθέτηση ιδιωτικών ΑΕΙ, γενικευμένος αυταρχισμός και καταστολή. Σε τελική ανάλυση δύο δρόμοι υπάρχουν για την υπέρβαση από την κρίση: Ή το κεφάλαιο θα επιφέρει στους εργαζόμενους μια δραματική ποιοτική χειροτέρευση των όρων εργασίας και αναπαραγωγής, μια καθολική υποδούλωση στην κερδοφορία, ή οι εργαζόμενοι θα πετύχουν να αποκρούσουν και να ανατρέψουν την αντεργατική επίθεση.

Παίρνοντας υπόψη την κυρίαρχη πολιτική και τα μέτωπα που θα ανοίξουν το επόμενο διάστημα πρέπει να χαράξουμε το παρακάτω πλαίσιο δράσης του Σωματείου:


Να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση που δημιούργησε. Πάλη ενάντια στις απολύσεις και την ελαστικοποίηση -διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου

Η «κρίση» που πλήττει το δικαίωμα στην εργασία εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, με τις απολύσεις να παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας. Δραματικές είναι οι διαστάσεις που αποκτά το πρόβλημα της ανεργίας και των απολύσεων και στην Ελλάδα, ενώ ιδιαίτερα εκρηκτικό είναι το ζήτημα σε ορισμένους κλάδους, μεταξύ των οποίων οι κατασκευές και η πληροφορική-τηλεπικοινωνίες.

Κυβερνήσεις και εργοδότες στο όνομα της κρίσης βρίσκουν αφορμή να αναδιαμορφώσουν τον χάρτη της ταξικής αντιπαράθεσης. «Μοίρασμα» της ανεργίας, διευθέτηση του χρόνου εργασίας μείωση της εβδομαδιαίας εργασίας κατά μία ή δύο μέρες με περικοπή των αποδοχών, ακόμα και «μερική ανεργία», με διακοπή της εργασίας, για μεγάλα διαστήματα, όπως προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και η πρόταση του προέδρου του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλου για εβδομάδα 4 ημερών. Να σημειωθεί ότι το θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει μια τέτοια επιλογή υπάρχει ήδη (έχει ψηφιστεί από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και ότι η επιλογή αυτή έχει ήδη δρομολογηθεί σε αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις του κλωστοϋφαντουργικού και άλλων κλάδων.

Ταυτόχρονα το κεφάλαιο αξιοποιώντας την στήριξη των κυβερνήσεων και της ΕΕ, επιχειρεί να επιβάλλει κλίμα αποδοχής για την απαξίωση των συμβάσεων στο όνομα της «συγκράτησης» των απολύσεων. Η κρίση αξιοποιείται και ως καταλύτης και επιταχυντής των ελαστικών εργασιακών σχέσεων (ΔΠΥ, ωρομίσθιοι, stage, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ). Η διατήρηση των κερδών επιχειρείται να παρουσιαστεί ως πανκοινωνική ανάγκη και ο εργαζόμενος ως «εμπόρευμα μικρότερης αξίας». Η υπερσυσσώρευση κερδών, η τεράστια παραγωγή πλούτου από τους εργαζόμενους όλη την προηγούμενη περίοδο, παρουσιάζεται ως συνολική φτώχεια, που για μια ακόμη φορά πρέπει να πληρώσουμε εμείς.

Με τις απολύσεις οι εργοδότες δεν απαλλάσσονται μόνο από το «περιττό» μισθολογικό κόστος, αλλά και από τους ανεπιθύμητους εργαζόμενους. Είναι ένα από τα βασικά όπλα της τρομοκρατίας των εργοδοτών απέναντι στους εργαζόμενους που προσπαθούν να οργανώσουν τη δράση στους χώρους δουλειάς ή σε όσους υπερασπίζονται τα στοιχειώδη δικαιώματα τους.

Σε αυτές τις συνθήκες η πάλη κατά των απολύσεων, για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, αναδεικνύεται σε καίριο κόμβο της ταξικής πάλης το επόμενο διάστημα. Ο αγώνας αυτός απαιτεί συνολικό μέτωπο κατά της πολιτικής της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου (και όχι μόνο κατά του συγκεκριμένου εργοδότη). Απαιτεί την αμφισβήτηση του εργοδοτικού διευθυντικού δικαιώματος και βαθύτερη αναμέτρηση με τα πρότυπα μιας κοινωνίας που θεοποιεί την αγορά, βάζει τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ανάγκες. Το εργατικό κίνημα πρέπει να απαιτήσει τη μείωση της εκμετάλλευσης, τη ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων, την ανατροπή των μέτρων του εργασιακού μεσαίωνα κυβερνήσεων –εργοδοσίας –ΕΕ.


Kεντρικό ζήτημα στην πάλη μας είναι η διατήρηση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας.

* Απαγόρευση των απολύσεων. Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιριών) του ιδιοκτήτη, της εταιρίας που πτωχεύει ή κλείνει. Να περνάει η υπό πτώχευση εταιρεία στη δημόσιο, με δήμευση της περιουσίας των ιδιοκτητών και εργατικό έλεγχο. Ανατροπή της πολιτικής επιδότησης των απολύσεων με κατάργηση stage κλπ.
* Επίδομα ανεργίας στα 1400€, που να καταβάλλεται για όλη την περίοδο ανεργίας. Άμεση καταβολή επιδόματος ανεργίας σε όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από τον τρόπο αμοιβής τους (π.χ. Δελτίο Παροχής). Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους ανέργους και πλήρη ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη. Προσμέτρηση χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια.
* Μείωση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς μείωση των αποδοχών. 35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο. Μαζικές προσλήψεις σε κανονικές θέσεις απασχόλησης στο δημόσιο. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και στις ΣΔΙΤ. Δημόσια έργα βελτίωσης και ανάπτυξης των κοινωνικών υποδομών και ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, για τις ανάγκες των πολλών, όχι τα συμφέροντα των λίγων.
* Κανονικές προσλήψεις στους συμβασιούχους, μισθωτούς με ΔΠΥ. Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Κατάργηση των υπεργολαβιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες, οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης και δανεισμού εργαζομένων. Κατάργηση της οδηγίας Μπολκενστάιν της ΕΕ και των πρόσφατων αποφάσεών της για το 65ωρο.



Το επόμενο διάστημα πρέπει να επιχειρήσουμε να μετατρέψουμε κάθε απόλυση, κάθε παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων, σε μάχη για όλους, αναπτύσσοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη για κάθε συνάδελφο που βρίσκεται στο στόχαστρο. Ο αγώνας σε κάθε επιχείρηση που κλείνει ή κάνει απολύσεις, πρέπει να συνδέεται με τον αγώνα όλων μας, να αναπτύσσεται ένα κίνημα αλληλεγγύης στην κοινωνία. Καθοριστικό είναι το κοινό αγωνιστικό μέτωπο των εργαζόμενων όλων των επιχειρήσεων και κλάδων που είναι στην αιχμή της κρίσης, με αγωνιστικό συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων τους. Ταυτόχρονα απαιτούνται δυναμικές και αποφασιστικές μορφές πάλης, καταλήψεις επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά, διεκδικήσεις από την κυβέρνηση και το κράτος με αντίστοιχες μορφές. Το αίτημα του κλάδου για επίδομα ανεργίας για τους μηχανικούς με ΔΠΥ, πρέπει να διεκδικηθεί με κατάληψη του ΤΣΜΕΔΕ και την ενεργή συμμετοχή και δράση των ίδιων των άνεργων μηχανικών. Η οργάνωση στο σωματείο των εργαζομένων και των ανέργων του κλάδου, η συλλογική συζήτηση και δράση είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ.


Πάλη ενάντια στην μόνιμη λιτότητα και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στην προσπάθεια κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων. Υπογραφή αξιοπρεπών ΣΣΕ. 1400 € κατώτερος μισθός

Το δίλημμα απολύσεις ή μηδενικές αυξήσεις, ακούγεται όλο και περισσότερο στους χώρους δουλειάς, ενώ πληθαίνουν οι εργοδοτικοί εκβιασμοί για την παραβίαση των συλλογικών συμβάσεων. Στις συνθήκες αυτές αποτελεί σημαντικό ζήτημα η πάλη για να επιβάλλουμε τη σύμβαση για τις τεχνικές εταιρείες στους χώρους εργασίας, ενάντια στην όποια παραβίασή της, για την καθολική εφαρμογή της. Αυτό θα κρίνεται από την αγωνιστική στάση του καθενός στο χώρο εργασίας του, αλλά κυρίως στην συλλογική απάντηση που θα δίνει το σωματείο σε κάθε … «μεμονωμένο περιστατικό» καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων, εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας στους εργασιακούς χώρους.

Κρίσιμο ζήτημα για το σωματείο αποτελεί η ενωτική και αγωνιστική υπέρβαση των ορίων που θέτει η φιλοεργοδοτική στάση του ΣΤΥΕ. Το σωματείο πρέπει να ανατρέψει την δυνατότητα του ΣΤΥΕ να υπογράφει συμβάσεις εργασιακής ειρήνης με τους εργοδότες. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι φέτος για πρώτη φορά, ο ΣΤΥΕ υπέγραψε ΣΣΕ και στη βιομηχανία με τον απευθείας με το ΣΕΒ, ακυρώνοντας τον ρόλο του ΣΤΕΒ, και μάλιστα με χαμηλότερους βασικούς μισθούς, ενώ αποδέχεται την άρση μια σειρά επιδομάτων. Η στάση του ΣΤΥΕ αποτελεί ένα ακόμα εμπόδιο για την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων. Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να ξεκινήσει μια καμπάνια σε όλους τους χώρους μελέτη, κατασκευή, βιομηχανία, πληροφορική κλπ), με άξονες:

* Διεκδίκηση ΣΣΕ για όλους τους κλάδους που καλύπτει το ΣΜΤ, με επέκταση του πεδίου εφαρμογής της υπάρχουσας σύμβασης σε πανελλαδικό επίπεδο, με ουσιαστική βελτίωση των αμοιβών και των όρων εργασίας, με βάση τις ανάγκες μας.
* Ενιαία αγωνιστική στάση απέναντι στην εργοδοτική αδιαλλαξία, με αγωνιστικό συντονισμό όλων των σωματείων του χώρου (κλαδικών και επιχειρησιακών)
* Καμπάνια ενημέρωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς για διαμόρφωση και στήριξη των αιτημάτων. Συντονισμένες δράσεις στους κλάδους
* Άμεσα το ΣΜΤ θα θέσει στην εργοδοσία το ζήτημα της υπογραφής συλλογικής σύμβασης εργασίας για τον κλάδο της πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών. Καθοριστικό ζήτημα για την υπογραφή ικανοποιητικής σύμβασης αποτελεί η ενεργητική στάση των εργαζόμενων, η δημιουργία και ενίσχυση των αντιστάσεων στους χώρους δουλειάς, ο αγωνιστικός συντονισμός όλων των σωματείων του κλάδου και η ενιαία αγωνιστική τους παρέμβαση τους απέναντι στην εργοδοτική αδιαλλαξία. Στην κατεύθυνση αυτή το ΣΜΤ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες για το συντονισμό των σωματείων.



Πάλη ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή. Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων

Το επόμενο διάστημα θα έχουμε ένα πογκρόμ καταστολής και περιστολής των λαϊκών ελευθεριών, ως οργανικό συμπλήρωμα της αντεργατικής απάντησης στην κρίση. Ήδη, στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη ζήσαμε μια έκρηξη καταστολής με εκτεταμένη χρήση αστυνομικής βίας, δολοφονικών διαστάσεων εκτεταμένη χρήση χημικών και δακρυγόνων, εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις, διώξεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο (Λάρισα). Παράλληλα, εντάθηκε η συζήτηση τόσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου όσο και για την αξιοποίηση αντιδραστικών διατάξεων του συντάγματος. Η επίθεση με χειροβομβίδα στο στέκι των μεταναστών, η οποία από καθαρή τύχη δεν είχε νεκρούς και τραυματίες, υπογραμμίζει την δράση ρατσιστικών και ακροδεξιών ομάδων, σαν συμπλήρωμα της άγριας κρατικής καταστολής. Τέλος, εντάθηκε και η τρομοκρατία της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους και τη συνδικαλιστική δράση με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης με ακραίο αλλά ενδεικτικό παράδειγμα τη δολοφονική απόπειρα κατά της Κ. Κούνεβα.

Είναι, αυτονόητο ότι το επόμενο διάστημα απαιτείται αυξημένη ιεράρχηση από το εργατικό κίνημα στο μέτωπο αυτό.

Πάλη ενάντια στα Ιδιωτικά ΑΕΙ, στην πολιτική του απασχολίσιμου – καταρτίσιμου εργαζόμενου, της Μπολώνια και της Λισσαβόνα, για την κατοχύρωση των εργασιακών-μορφωτικών δικαιωμάτων των σημερινών και αυριανών εργαζόμενων.

Θα σταθούμε αντίθετοι στην λογική της δια-βίου πιστοποίησης, εξατομίκευσης, κατάργησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων που προωθούν η κυβέρνηση και το ΤΕΕ και θα παλέψουμε μαζί με το φοιτητικό κίνημα ενάντια σε αυτή η την πολιτική.

* Όχι στα ιδιωτικά ΑΕΙ, όχι στην οδηγία για τα ΚΕΣ, να κλείσουν όλα τα ΚΕΣ και τα «παραρτήματα». Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.
* Ενιαίο πτυχίο ανά σχολή με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Κατοχύρωση ουσιαστικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, για τους απόφοιτους πολυτεχνικών σχολών με νέες ειδικότητες και τους αποφοίτους των ΤΕΙ.
* Κατάργηση των εξετάσεων του ΤΕΕ. Η κτήση του πτυχίου να πιστοποιεί αυτόματα την ικανότητα για άσκηση του επαγγέλματος. Όχι στην ίδρυση φορέα πιστοποίησης επαγγελματικών ικανοτήτων από το ΤΕΕ
* Πάλη για την κατάργηση του αντιδραστικού Νόμου-Πλαισίου. Όχι στην πρόσδεση της εκπαίδευσης στις ανάγκες των επιχειρήσεων, όχι στην εντατικοποίηση και την πειθάρχηση. Απεμπλοκή από τις διαδικασίες της Μπολώνια και του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.



Πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις γενικά και τις ΣΔΙΤ

Το Σωματείο είναι αντίθετο με της ιδιωτικοποιήσεις και θα συνεισφέρει στο μέτρο των δυνατοτήτων του στην πάλη ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Θα πάρει πρωτοβουλίες απεύθυνσης σε άλλα Σωματεία του κλάδου που μπορούν και θέλουν να παλέψουν μαζί μας ενάντια στα ΣΔΙΤ με στόχο την αποκάλυψη, ανάδειξη και πάλη κατά της αντιδραστικής αυτής πολιτικής.

Τέλος το ΣΜΤ πρέπει να ανεβάσει την δράση του πάνω σε ορισμένα γενικότερα ζητήματα της κοινωνικής αντιπαράθεσης, που έχουν ειδικό αντίκτυπο και στους εργαζόμενους. Ζητήματα, όπως η πόλη και το περιβάλλον, η περιβαλλοντική καταστροφή, το ενεργειακό πρόβλημα κλπ αποτελούν τεράστια πεδία διαμόρφωσης της συνείδησης και στάσης των εργαζόμενων σήμερα.


ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Το Σωματείο έχει μια συνεχή και αξιόλογη, πάνω από το ‘μέσο όρο’ εσωτερική ζωή. Βασικά χαρακτηριστικά την τελευταία περίοδο είναι οι τακτικές και μαζικές συνελεύσεις και μια διαρκής παρουσία του και κινητικότητα στους χώρους δουλειάς. Όμως έως τώρα δεν έχουμε κατορθώσει να δώσουμε στο Σωματείο την εσωτερική ζωή που θέλουμε: στις συνελεύσεις, να υπάρχει ουσιαστική συμβολή όλων των μελών του ΣΜΤ, συσκέψεις για ειδικά θέματα, ομάδες δουλειάς ανά κλάδο, πιο ανοιχτή λειτουργία για την έκδοση της εφημερίδας. Η πανελλαδικότητα του σωματείου δεν εξασφαλίζεται με ουσιαστικό τρόπο, μέσα από την ίδρυση παρατημάτων, που να μπορούν να λειτουργούν, να παίρνουν αποφάσεις και να σχεδιάζουν για το χώρο τους. Το ζήτημα αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς ένα μεγάλο κομμάτι των έργων γίνεται έξω από το Λεκανοπέδιο.

Το σωματείο για να είναι αποτελεσματικό, πρέπει να στηρίζεται στη συμμετοχή όλων των εργαζόμενων, ανεξάρτητα από την πολιτική τους θέση. Το ξεπέρασμα της λογικής της ανάθεσης, η ενεργή συμμετοχή και η κοινή πάλη όλων των μελών του σωματείου, η κατάκτηση μιας βαθύτερης ενότητας στην μάχη για τα κοινά τους συμφέροντά, είναι βασικό ζητούμενο για το επόμενο διάστημα.

Άμεσα πρέπει να συζητήσουμε τις μορφές που θα αναπτύξουμε για τη δράση του ΣΜΤ σε όλους τους κλάδους που εκπροσωπεί (Μελέτη - Κατασκευή, Πληροφορική - Τηλεπικοινωνίες και Βιομηχανία). Στόχος είναι να φέρουμε τη δουλειά μας πιο κοντά στην πραγματικότητα των χώρων, τις ανάγκες και τις αγωνίες των εργαζόμενων.

Αθήνα 3 Μάρτη 2009



Οι εκλογές του σωματείου θα πραγματοποιηθούν το τριήμερο 28,29,30 Μαρτίου 2009, στις ακόλουθες πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Χανιά.


Τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθεί από την εφορευτική επιτροπή το ακριβές πρόγραμμα των εκλογών. Στις εκλογές ψηφίζουμε με αστυνομική ταυτότητα ή διαβατήριο και βιβλιάριο υγείας. Οι επιθυμούντες να υποβάλλουν υποψηφιότητα καταθέτουν αίτηση, στην εφορευτική επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 14 του καταστατικού