ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ - ΜΙΛΩΝΑΣ

Την Κυριακή, στο κλειστό του Μίλωνα στη Νέα Σμύρνη, θα γίνει η Παναθηναϊκή Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
(Για όσους δεν έχουν σχέση με μπάσκετ, βόλλεϋ και δεν ξέρουν που πέφτει το κλειστό του Μίλωνα : stadia.gr & ploigos.gr)



Το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ) έχει καταθέσει την ακόλουθη πρόταση
Nar_Protasi ANTARSYA

Η εισήγηση του Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ :

Εισήγηση στην Παναθηναϊκή Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

1. Δύο μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, καλούμαστε να αποτιμήσουμε το μετεκλογικό τοπίο, τη νέα φάση της κυβερνητικής επίθεσης, την κατάσταση και τη δυναμική του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικού κινήματος, τις προοπτικές για την αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Οι εξελίξεις αυτές δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές έξω από τη συνολική πολιτική και κοινωνική συνθήκη που δημιουργεί η συγκυρία της οικονομικής κρίσης και η μέχρι τώρα αποτυχία των αστών να μπορέσουν να έχουν μια στρατηγική εξόδου. Σε πείσμα των όσων μας λένε, δεν πρόκειται απλώς για μια δημοσιονομική κρίση, αλλά για μια δομική καπιταλιστική κρίση, αποτέλεσμα των άλυτων αντιφάσεων και του βαθύτερου ανορθολογισμού του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, μια κρίση που αποτυπώνεται σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής. Η δημοσιονομική κρίση, τα ελλείμματα, η αύξηση του δημόσιου χρέους είναι αποτελέσματα και μορφές εμφάνισης της κρίσης και όχι οι ουσιώδεις πλευρές της.

Και απ’ ό,τι φαίνεται οι κρισιακές τάσεις αυτή τη στιγμή επιμένουν. Τα όποια ψήγματα ανάκαμψης διαφημίζουν διάφοροι «αναλυτές» δεν αποτελούν πραγματική έξοδο από την κρίση. Είναι απλώς το αποτέλεσμα των ιλιγγιωδών πακέτων ενίσχυσης κυρίως του τραπεζικού συστήματος, αυτής της τεράστιας αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος των κοινωνικών δαπανών και των εργαζομένων. Γι’ αυτό και βλέπουμε συγκυριακές ανόδους στα χρηματιστήρια ή διατήρηση υψηλής κερδοφορίας στις τράπεζες, την ίδια ώρα που η ένταση της κρίσης παραμένει αμείωτη.

Είναι προφανές ότι η οικονομική κρίση και η συνακόλουθη αδυναμία των αστών να έχουν μια πειστική και ολοκληρωμένη στρατηγική διεξόδου παράγει αποτελέσματα και έξω από την οικονομία. Σε αυτές τις αντιφάσεις πρέπει να αναζητήσουμε και τα σημάδια κρίσης πολιτικής στρατηγικής που συναντάμε και στο πολιτικό εποικοδόμημα, ειδικά από τη στιγμή που η συγκυρία της κρίσης οξύνει και τις κοινωνικές αντιθέσεις και σωρεύει εκρηκτικά κοινωνικά υλικά.

Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ότι η συγκυρία της κρίσης επηρεάζει και τους συσχετισμούς μέσα στο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ιδίως από τη στιγμή που η ύφεση δημιουργεί προβλήματα στον ηγεμονικό οικονομικό ρόλο των ΗΠΑ και το ρόλο του δολαρίου ως διεθνούς νομίσματος αναφοράς. Αυτές, όμως, οι αντιφάσεις οξύνουν και δεν μειώνουν την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, όπως αυτή αποτυπώνεται τόσο στη συνεχιζόμενη κατοχή στο Ιράκ όσο και στην κλιμάκωση της επέμβασης στο Αφγανιστάν, την ίδια στιγμή που οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δίνουν άλλη διάσταση στις αντιπαραθέσεις για τον έλεγχο των ενεργειακών δικτύων, στοιχείο που επηρεάζει και την περιοχή μας.

Αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της κρίσης, οι αστοί αναζητούν έξοδο. Μόνο που τα όποια μέτρα λαμβάνονται για την έξοδο από την κρίση, κύρια μέσα από τη μεταφορά τεράστιων κονδυλίων προς τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, εμπεριέχουν τη δυνατότητα όξυνσης και επανάκαμψης της κρίσης. Αυτή η προοπτική διχάζει τις κυριαρχες τάξεις για το πόσο θα πρέπει να συνεχίσουν να «χρηματοδοτούν» την «ανάκαμψη» ή για το αν θα πρέπει να προχωρήσουν σε δραστικές περικοπές. Την ίδια στιγμή, η προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, των αγροτών και της νεολαίας και να δοκιμάσουν μια «φυγή προς τα εμπρός» με ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές και επιθετικές αναδιαρθρώσεις βρίσκεται αντιμέτωπη με τη διογκούμενη οργή και αγανάκτηση των λαϊκών τάξεων, που οριακά βρίσκει διέξοδο σε μεγάλους αγώνες αλλά και κοινωνικές εκρήξεις όπως η εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι διαβάστηκε από τις αστικές δυνάμεις διεθνώς ως προανάκρουσμα ενός νέου γύρου οξυμένων κοινωνικών συγκρούσεων. Είναι ακριβώς αυτή η αντίφαση ανάμεσα στην επιθυμία «φυγής προς τα εμπρός», την ταυτόχρονη διατήρηση της συγκυρίας της κρίσης και την απειλή κοινωνικών εκρήξεων, λαϊκών και νεολαιίστικων εξεγέρσεων, που εξηγεί γιατί οι αστοί είναι περισσότερο στριμωγμένοι από ό,τι προσπαθούν να δείξουν. Αυτό εξηγεί και τη γρηγορότερη φθορά των αστικών κυβερνήσεων που καλούνται να υλοποιήσουν αυτή την πολιτική, αλλά και τη συνολικότερη αδυναμία να δώσουν συνολικότερες απαντήσεις και διεξόδους από την κρίση.

Γι’ αυτό και θεωρούμε την εκλογική καταδίκη της αντιλαϊκής και ιδιαίτερα αυταρχικής κυβέρνησης της ΝΔ που ανατράπηκε, ένδειξη ότι οι μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες και οι κοινωνικές εκρήξεις του προηγούμενου διαστήματος, ακόμη και εάν δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την ψήφιση αντιλαϊκών νόμων, σίγουρα μπόρεσαν να αφήσουν το ίχνος τους πάνω στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Φάνηκε ότι οι αγώνες και τα κινήματα μπορούν να ανοίγουν πραγματικά ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική και να έχουν σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα. Θέλουμε, όμως, να μπορούν αυτοί οι αγώνες, αυτή η οργή, αυτή η απόρριψη της κυρίαρχης πολιτικής να τροφοδοτούν δρόμους συνολικής αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής.

Αυτό όμως ορίζει και την πρόκληση για τις δυνάμεις που αναφέρονται στην αντικαπιταλιστική προοπτική, στον τόπο μας και διεθνώς. Να μπορέσουν να ανακόψουν την προσπάθεια «φυγής προς τα εμπρός των αστών», να μετασχηματίσουν την οργή και την αγανάκτηση σε αγωνιστική διεκδίκηση και τις κοινωνικές εκρήξεις σε κινήματα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, να ανοίξουν το δρόμο για ρήξεις και ανατροπές σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Η καταλυτική παρουσία και μαζική δράση μιας Αριστεράς αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής για την απόκρουση των επιθέσεων και την υπεράσπιση και διεύρυνση κατακτήσεων και δικαιωμάτων είναι σήμερα αναγκαία συνθήκη εάν θέλουμε πραγματικά η αντικαπιταλιστική ανατροπή να είναι η απάντηση τόσο στην κρίση όσο και στην προσπάθεια των αστών για διέξοδο από αυτήν.

2. Σ’ αυτό το τοπίο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει πια σαφή τον τρόπο με τον οποίο προτίθεται να κυβερνήσει. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κέρδισε τις εκλογές ενισχυμένο από την ευρύτερη διάθεση κομματιών εργαζομένων να τιμωρήσουν και να εκδικηθούν τη ΝΔ για τον αντιλαϊκό παροξυσμό της, ωστόσο τώρα ετοιμάζεται να συγκρουστεί ανοιχτά με τους εργαζομένους και τη νεολαία, ακολουθώντας μια πολιτική που όχι μόνο δεν αμφισβητεί τον πυρήνα της πολιτικής που ασκήθηκε μέχρι τώρα, αλλά συνιστά μια νέα ποιότητα επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, μια νέα προσπάθεια να ενισχυθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου και να αναδιαρθρωθούν οι χώροι της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής σε αντιδραστική κατεύθυνση, νέες τομές στην κατεύθυνση της έντασης της εκμετάλλευσης αλλά και της αυταρχικής θωράκισης του αστικού κράτους. Οι υποσχέσεις «αναδιανομής» και «δικαιοσύνης» εξανεμίστηκαν γρήγορα και τη θέση τους παίρνουν ξανά τα «οδυνηρά και αναγκαία» μέτρα για να βγούμε από τις δυσκολίες της περιόδου.

Η πολιτική αυτή δεν είναι άσχετη από τη συγκυρία της οικονομικής κρίσης. Το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει τώρα μέτρα απλώς για να απαντήσει στην «κακοδιαχείριση» και την έλλειψη «νοικοκυροσύνης» της ΝΔ (ούτε φυσικά είναι αλήθεια ότι «δεν είχαν αντιληφθεί την έκταση των ελλειμμάτων»). Ούτε είναι μόνο η ανάγκη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις των «Συμφώνων Σταθερότητας» και η προσαρμογή στην «επιτήρηση». Αξιοποιώντας την ιδεολογική τρομοκρατία των ελλειμμάτων, το ΠΑΣΟΚ προχωρά σε επιθετικές τομές και αναδιαρθρώσεις σε μια απόπειρα να βοηθήσει τον ελληνικό καπιταλισμό να ξεπεράσει την κρίση και να εκμεταλλευτεί ακόμη περισσότερο τους εργαζομένους. Όμως, καθόλου δεδομένο δεν είναι ότι ο κόσμος που συμμετείχε στους αγώνες το προηγούμενο διάστημα και τιμώρησε τη ΝΔ στις εκλογές θα αποδεχτεί τόσο εύκολα να παραμείνει το αναλώσιμο υλικό της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ας μην ξεχνάμε ότι η εκλογική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε πολύ περισσότερο στην καταδίκη της ΝΔ και λιγότερο στην απήχηση ή την ηγεμονία του δικού του λόγου.

3. Αυτό φαίνεται και από τις βασικές μέχρι τώρα εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης

• Με πρόσχημα τη διόγκωση των ελλειμμάτων και στα πλαίσια των απαιτήσεων της ΟΝΕ μεθοδεύεται νέος γύρος λιτότητας και πραγματικής συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος με πάγωμα μισθών και συντάξεων και νέα φορομπηχτικά μέτρα. Την ίδια στιγμή εξαγγέλλεται προϋπολογισμός ακόμη μεγαλύτερων περικοπών των κοινωνικών δαπανών. Σύμμαχος της κυβέρνησης στην πολιτική λιτότητας είναι η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που μέχρι τώρα δεν παίρνουν απόφαση για καμιά κινητοποίηση και επί της ουσίας νομιμοποιούν την πολιτική της λιτότητας.
• Επιπλέον, παρά τις εξαγγελίες για αλλαγές στο ασφαλιστικό, ο πυρήνας των αντιασφαλιστικών μέτρων μένει σε ισχύ για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και για μείωση των συντάξεων. Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση θα σηματοδοτήσει έναν ακόμη γύρο επίθεσης στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
• Η υπαναχώρηση από τη θέση για καταγγελία της σύμβασης με την COSCO στη διαπραγμάτευση για την… παραχώρηση ακόμη μεγαλύτερου μέρους του λιμανιού στους Κινέζους και το εφοπλιστικό κεφάλαιο φανερώνει ότι και αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει στο δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων
• Η ανεργία, οι απολύσεις, η ελαστική εργασία παραμένουν ο κανόνας και για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση εξήγγειλε την απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στα stage και συμβασιούχων έργου μέσα στους επόμενους μήνες. Με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθούν οι στρατιές των ανέργων, θα περιοριστεί ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο, θα υποβαθμιστούν ακόμη περισσότερο οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, θα ενισχυθεί η εργασιακή ανασφάλεια για όλους τους εργαζομένους. Η κυβέρνηση δεν θέλει να καταργήσει την ελαστική εργασία, αλλά να τη γενικεύσει. Η μεταφορά των stage στον ιδιωτικό τομέα σημαίνει μαζική προσφορά εργατικού δυναμικού στους εργοδότες χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση. Με πρόσχημα την «αξιοκρατία» και την καταπολέμηση του «ρουσφετιού», αυτό που μεθοδεύεται είναι η επέκταση της περιβόητης «ελαστασφάλειας» και του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Στο πλαίσιο και των συνολικών πολιτικών κατευθύνσεων της ΕΕ, μεθοδεύεται συνολικότερη αντιδραστική αναδιάρθρωση του Δημοσίου, με βασικούς άξονες τη μείωση προσωπικού, την ιδιωτικοποίηση, την επέκταση της λογικής της ανταποδοτικότητας, τη γενίκευση πρακτικών αξιολόγησης. Την ίδια στιγμή οι μαζικές απολύσεις στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες συνεχίζονται και εντείνεται η εργοδοτική τρομοκρατία, με την κυβέρνηση να ασχολείται μόνο με το να στηρίζει με κάθε τρόπο τους επιχειρηματίες. Η ελαστική εργασία και η γενικευμένη επισφάλεια ολοένα και περισσότερο προβάλλονται ως το βασικό πρότυπο για την εργασία. Πίσω από τη ρητορεία περί αξιοκρατίας, πίσω από τη σκόπιμη καλλιέργεια αντιθέσεων μεταξύ των εργαζομένων («βύσματα», «βολεμένοι»), υποβόσκει η στρατηγικής της αναίρεσης κάθε έννοιας μόνιμης και σταθερής εργασίας.
• Στο χώρο της Παιδείας νέες αναδιαρθρώσεις μεθοδεύονται. Η υπουργός Διαμαντοπούλου μπορεί να εξαγγέλλει την ανάκληση των αδειών των κολεγίων, αλλά την ίδια στιγμή μεθοδεύει την ταχύτατη απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των ΚΕΣ και των «κολεγίων» και την ενσωμάτωση της οδηγίας 36/2005 της ΕΕ, δηλαδή προχωρά στην ουσιαστική αναγνώριση των ιδιωτικών ΑΕΙ. Προσυπογράφει τα πορίσματα του περιβόητου «Εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» για νέο πολλαπλό εξεταστικό σύστημα και ένταση των ταξικών φραγμών. Γενικεύει την ελαστική εργασία καταργώντας το δικαίωμα στο διορισμό με βάση την προϋπηρεσία και μεθοδεύοντας το πετσόκομμα αναπληρωτές και ωρομισθίους. Ετοιμάζει νέο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ που θα βαδίζει στον ίδιο δρόμο της αξιολόγησης-χειραγώγησης, της πειθάρχησης, της αποσύνδεσης πτυχίων και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ετοιμάζει νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων.
• Η πολλαπλά επαναλαμβανόμενη θέση περί «μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση» δίνει το στίγμα ότι και η νέα κυβέρνηση θα συνεχίσει στο δρόμο των αντιμεταναστευτικών πολιτικών, της αξιοποίησης του ρατσισμού ως μοχλού διαίρεσης των εργαζομένων, του συντονισμού με τις ακροδεξιές και φασιστικές φωνές. Ταυτόχρονα οι επιθέσεις φασιστικών συμμοριών παίρνουν νέα επικίνδυνα χαρακτηριστικά όπως φάνηκε και με το οργανωμένο πογκρόμ στον Ν. Κόσμο. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τις άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών μαζί με τις υποσχέσεις για σεβασμό των δικαιωμάτων τους και εκδημοκρατισμό της αστυνομίας δεν μπορούν να συγκαλύψουν ότι τα στρατόπεδα, οι απελάσεις και ο περιορισμός του πολιτικού ασύλου αποτελούν πολιτική και της νέας κυβέρνησης, την ίδια ώρα που μεγαλώνει ο αριθμός των νεκρών μεταναστών στο Αιγαίο από την αναβαθμισμένη Frontex, οι ένοχοι για την δολοφονία του Καμράν παραμένουν ατιμώρητοι, η συνεργασία της ΕΛΑΣ με τις φασιστικές συμμορίες γίνεται καθημερινή πρακτική απο τον Αγ. Παντελεήμονα μέχρι τον Ν. Κόσμο.
• Η μαζική επιχείρηση «ανακατάληψης» των Εξαρχείων, ο νέος γύρος «αντιτρομοκρατικής» υστερίας, οι συνεχείς δηλώσεις περί «μηδενικής ανοχής» και «πάταξης της ανομίας» δείχνουν ότι και αυτή η κυβέρνηση βαδίζει στο δρόμο του αυταρχισμού και της καταστολής. Φάνηκε αυτό και στην τεράστια επιχείρηση μαζικών προσαγωγών αμέσως μετά την πορεία του Πολυτεχνείου, αλλά και στο όλο κλίμα που καλλιεργείται ενόψει και των μαζικών κινητοποιήσεων το Δεκέμβρη. Τόσο οι εξαγγελίες για το νέο εκλογικό νόμο που θα οδηγήσει στην ενίσχυση του δικομματισμού και την εκλογική συρρίκνωση της Αριστεράς όσο και τα σχέδια για τον «Καποδίστρια 2» και τις αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση δείχνουν ότι στρατηγική της κυβέρνησης είναι η αντιδραστική και αυταρχική θωράκιση και του πολιτικού συστήματος και των κρατικών μηχανισμών, καθώς και η ενίσχυση της λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών με κριτήρια επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας και αποδοτικότητας
• Τέλος, σε σχέση με την εξωτερική πολιτική, είναι προφανής η πλήρης συμπόρευση και εμπλοκή και της νέας κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, είτε αυτοί αφορούν τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολεμικές επιχειρήσεις (με αναβάθμιση της παρουσίας στο Αφγανιστάν) είτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές «λύσεις» για τα Βαλκάνια και το Κυπριακό. Η συμμετοχή της Ελλάδας στη νέα «αντιπυραυλική ασπίδα» του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο και της κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στην περιοχή, θα σηματοδοτήσει ένα ακόμη βήμα στην παραπέρα ευθυγράμμιση με την πολιτική των ιμπεριαλιστών.

4. Απέναντι σε αυτό, η ΝΔ βρίσκεται αντιμέτωπη με την κρίση της. Η εκλογική συντριβή και καταβαράθρωση της ΝΔ συμπύκνωσε όχι μόνο την κρίση εμπιστοσύνης των κυρίαρχων αστικών μερίδων προς την κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και την οργή και την αγανάκτηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, τόσο για τα αντιλαϊκά μέτρα που εφάρμοσε σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησής της όσο και για την υπόσχεση που έκανε για «αναγκαία αλλά οδυνηρά μέτρα». Η βαθιά κρίση που διαπερνά τώρα τη ΝΔ θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως πλευρά των ευρύτερων κρισιακών τάσεων που διαπερνούν το αστικό πολιτικό σύστημα μέσα στη συγκυρία της οικονομικής κρίσης, αλλά και της αδυναμίας των αστών να διατυπώσουν αποτελεσματικές στρατηγικές διεξόδου από την κρίση και να αποσπάσουν ευρύτερες συναινέσεις.

Την ίδια ώρα, το ακροδεξιό ΛΑΟΣ προσπαθεί να κατοχυρώσει τη θέση του μέσα στο αστικό πολιτικό σύστημα, λειτουργώντας και ως αποδέκτης μιας δεξιάς ψήφου διαμαρτυρίας και ως ακροδεξιά εφεδρεία του συστήματος. Μέσα στις σημερινές συνθήκες κρίσης η παρουσία του και η δράση του μαζί με φασιστικές και παρακρατικές συμμορίες θέτει αντικειμενικά την πρόκληση να μπορέσει η Αριστερά να απαντήσει αποτελεσματικά, ενωτικά και μαχητικά.

5. Σε αυτήν την συγκυρία, με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση να διαψεύδει με γοργούς ρυθμούς τις όποιες προεκλογικές υποσχέσεις του και την αντιπολίτευση από τα δεξιά του σε κρίση, ο κόσμος κοιτάζει προς την Αριστερά για να βρει μέσα από τις πρωτοβουλίες της στήριγμα για τους αγώνες του που ήδη ξεδιπλώνονται. Όμως, τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα όσο και η πολιτική στάση μετεκλογικά της ρεφορμιστικής Αριστεράς συμπυκνώνουν τη συνολικότερη κρίση που διαπερνά την πολιτική πρακτική, τις κοινωνικές εκπροσωπήσεις, τη στρατηγική της.

Σε ό,τι αφορά την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε ότι η εκλογική υποχώρηση σε σχέση με τις εκλογές του 2007 αποτυπώνει την απογοήτευση ενός ευρύτερου δυναμικού από την αδυναμία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει πραγματικά ριζοσπαστική αριστερή δύναμη, την άρνηση σαφούς οριοθέτησης απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, τη διαρκή αναπαραγωγή λογικών αριστερού κυβερνητισμού και αποπροσανατολιστικών αυταπατών για μια «δημοκρατική Ε.Ε.», την άρνηση σαφούς καταδίκης του ΠΑΣΟΚ, την πάλη μηχανισμών και άρνηση οποιασδήποτε πραγματικά δημοκρατικής λειτουργίας. Φάνηκαν έτσι τα πραγματικά πολιτικά όρια που έχει η λογική του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Μετεκλογικά η λογική της «αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης», οι διαρκείς θετικές προτάσεις, η απόσταση από αιτήματα του κινήματος (άρνηση π.χ. αποδοχής των αιτημάτων για μόνιμη εργασία των συμβασιούχων), η συμπόρευση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία δείχνουν τα πραγματικά όρια που έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές τις επιλογές προσπαθούν να κρύψουν πίσω από την συζήτηση για την «δημοκρατική λειτουργία» του ΣΥΡΙΖΑ. Και σε αυτό το επίπεδο όμως η κυριαρχία της λογικής των μηχανισμών και των διαδρόμων στην πολιτική του λειτουργία δείχνει πόσο απέχει από το να είναι πραγματικά χώρος δημοκρατικής συσπείρωσης αγωνιστών.

Το ΚΚΕ επιμένει σε μια βαθιά ηττοπαθή γραμμή και δεν μπορεί να εμπνεύσει αισιοδοξία και αγωνιστικότητα στους εργαζομένους και τη νεολαία, αρνείται οποιαδήποτε μορφή αγωνιστικού συντονισμού, απορρίπτει την αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων, επιμένει σε μια συντηρητική έως και εχθρική στάση απέναντι στα κινήματα και στις μεγάλες εκρήξεις όπως ήταν ο Δεκέμβρης. Αυτή η στάση και η πρακτική είναι σε μεγάλη αντίφαση με την «πολιτική διαφοροποίηση» από το πολιτικό σύστημα, που έτσι μένει σε μεγάλο βαθμό στα λόγια, και εξηγεί και γιατί υποχωρεί εκλογικά και γιατί αδυνατεί σήμερα να ηγηθεί της πάλης ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές ακόμη και εάν υψώνει φραστικά τους αντιπολιτευτικούς τόνους. Ταυτόχρονα, η λογική της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας» , η προσκόλληση στα πρότυπα του εκφυλισμένου «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κατέρρευσε δεν ορίζει με σαφήνεια μια γραμμή ολόπλευρης αμφισβήτησης της καπιταλιστικής λογικής, συντηρεί αυταπάτες για τη δυνατότητα συμμαχίας με αστικά και μικροαστικά στρώματα και αδυνατεί να τροφοδοτήσει μια αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Τέλος, το όραμα στον «σοσιαλισμό του Χόνεκερ», όπως εκφράστηκε και με αφορμή την επέτειο από την κατάρρευση του ’89, αποδυκνείει την στρατηγική αδυναμία του να εκφράσει τις σύχγρονες αναζητήσεις για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό του 21^ου αιώνα.

Συνολικά, φάνηκε ότι η πολιτική και η κατεύθυνση της ρεφορμιστικής Αριστεράς το μόνο που κάνει είναι να σπέρνει την απογοήτευση. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να βγει ενισχυμένη, παρά την ολόπλευρη καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής και την αγωνιστική έξαρση του προηγούμενου διαστήματος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί τώρα να προετοιμάσει ούτε την αντίσταση ούτε την αγωνιστική ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Ακόμη κι όταν υιοθετεί «ριζοσπαστικά» συνθήματα, αδυνατεί να έχει ανάλογη πρακτική μέσα στο κίνημα. Αυτά τα υπαρκτά στοιχεία κρίσης της ρεφορμιστικής Αριστεράς διαμορφώνουν νέες δυνατότητες αλλά και ευθύνες για την αντικαπιταλιστική Αριστερά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πρέπει να απευθυνθεί σε αυτό τον κόσμο και να τον καλέσει να πλαισιώσει τη δράση και τις πρωτοβουλίες της.

6. Το αποτέλεσμα των Οικολόγων-Πρασίνων μπορεί να μην ήταν ανάλογο των Ευρωεκλογών, ωστόσο, και μέσα από την προβολή από τα ΜΜΕ που είχαν, μπόρεσαν να ενισχύσουν τη θέση τους, εκμεταλλευόμενοι και την οικολογική ευαισθησία ευρύτερων τμημάτων του εκλογικού σώματος. Ωστόσο, η βαθιά ενσωματωμένη στο σύστημα λογική τους απογοητεύει και αποδεσμεύει ένα κομμάτι ψηφοφόρων του που κατανοεί πως μόνο μία αντικαπιταλιστική κατεύθυνση μπορεί σήμερα να παρέμβει πραγματικά στα οικολογικά ζητήματα.

7. Τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο, όμως, και η όλη πολιτική και κινηματική παρουσία της όλο το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώνουν ότι είναι ένα εγχείρημα πραγματικά ελπιδοφόρο. Η ετοιμότητα που δείξαμε για την αλληλεγγύη στα λιμάνια, η μαζική καταγγελία και δράση ενάντια στην αστυνομοκρατία, η μεγάλη συμμετοχή στις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε αταλάντευτα στο πλευρό των ελαστικά εργαζομένων του δημοσίου, η εντυπωσιακή σε μαζικότητα παρουσία των μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον εορτασμό του Πολυτεχνείου και η επιτυχία των εκδηλώσεων, όλα αυτά δείχνουν και τη δυναμική αλλά και την απήχηση του εγχειρήματος.

Άλλωστε, και το εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν αναμφίβολα θετικό. Η συνολική αύξηση των ψήφων, σε συνδυασμό με την πλαίσιωσή της από τη μεγάλη πλειοψηφία του δυναμικού των αγωνιστών της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ενός πρωτοπόρου κομματιού των αγώνων, η ενίσχυση της παρουσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια σειρά από περιοχές, κυρίως λαϊκές-εργατικές, οι έστω και μικρές αλλά υπαρκτές διευρύνσεις της επιρροής μας σε ένα δυναμικό που απογοητεύεται από την επίσημη Αριστερά ορίζουν το θετικό χαρακτήρα του αποτελέσματος. Στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να εντάξουμε και τη σχετική βελτίωση του προεκλογικού υλικού, που ήταν περισσότερο στοχευμένο, την καλύτερη και πιο συγκεκριμένη ενεργοποίηση των τοπικών επιτροπών, το πιο συστηματικό άνοιγμα προς συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες. Έστω και με καθυστερήσεις, αντιφάσεις και προβλήματα, μπορέσαμε να εκπέμψουμε το στίγμα ενός διακριτού ρεύματος της Αριστεράς, ριζοσπαστικού, αντικαπιταλιστικού, κινηματικού.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το αποτέλεσμα των 25.000 ψήφων αποτυπώνει την πλήρη δυναμική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή ότι εξαντλεί τις πολιτικές δυνατότητες που έχει. Υπάρχει ένα τεράστιο δυναμικό αγωνιστών που χρειάζεται να προσεγγίσουμε και να κερδίσουμε μέσα από τις πρωτοβουλίες μας, στο οποίο δεν έχουμε φτάσει ακόμα. Ο ιδιαίτερα πιεστικός τρόπος με τον οποίο έγινε η προεκλογική εκστρατεία καθώς και άλλες δικές μας αδυναμίες συνετέλεσαν σε αυτό. Όμως, το γεγονός ότι είμαστε το μόνο ρεύμα της Αριστεράς που βγαίνει ενισχυμένο σε αυτές τις εκλογές, το ενωτικό κλίμα που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα, το γεγονός ότι μπορούμε και συσπειρώνουμε και ανένταχτους αγωνιστές, το γεγονός ότι είμαστε το μόνο ρεύμα της Αριστεράς που προχώρησε σε κύκλο ανοιχτών συνελεύσεων μετά τις εκλογές για να συζητήσει την πολιτική κατεύθυνση φανερώνει την ιδιαίτερη ποιότητα και την πραγματική δυναμική που έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

8. Απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση που μεθοδεύει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κεντρική πολιτική κατεύθυνση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμπυκνώνεται στη λογική «Καμιά ανακωχή – καμιά αναμονή. Εδώ και τώρα ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος – οργάνωση των αγώνων από τα κάτω. Με μαζικούς αγώνες εργαζομένων-νεολαίας και ισχυρή αντικαπιταλιστική-επαναστατική Αριστερά παλεύουμε για να ανατρέψουμε τη νέα επίθεση, να πετύχουμε ρήγματα στην αστική πολιτική σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, στην προοπτική της συνολικής επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική χειραφέτηση των εργαζόμενων και της κοινωνίας.

Αυτό σημαίνει ότι σήμερα επιβάλλεται τόσο ο κεντρικός πολιτικός μας τόνος όσο και η καθημερινή μας δράση στο μαζικό κίνημα να προσανατολιστεί στην οικοδόμηση αγώνων για την αντίσταση στην κυβερνητική επίθεση και για τη συνολική ανατροπή της αστικής πολιτικής σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα. Στόχος θα πρέπει να είναι η απόκρουση των νέων επιθέσεων, η ανατροπή των αντιδραστικών νόμων που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θέσπισαν και εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια, η οικοδόμηση μιας μαχητικής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης στην κυρίαρχη πολιτική. Εκτιμούμε ότι μπορούμε να έχουμε πραγματικά ρήγματα στην αστική πολιτική, πραγματικές ανατροπές και κατακτήσεις που θα ανοίξουν το δρόμο για τη συνολικότερη αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής σε αντικαπιταλιστική και επαναστατική κατεύθυνση. Να κάνουμε πραγματικά πράξη το σύνθημα της περιόδου «Οι αγώνες μας απάντηση στην κρίση – αντικαπιταλιστική ανατροπή η μόνη λύση».

• Στα μέτωπα των χώρων δουλειάς για την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας, των περικοπών, των απολύσεων, της «ελαστασφάλειας», των ιδιωτικοποιήσεων. Για να αντισταθούμε στις απολύσεις και τα κλείσίματα των επιχειρήσεων, για να αποτρέψουμε το πέταγμα στο δρόμο δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων, για να μην περάσει το ξεπούλημα των λιμανιών, για να μην περάσει η νέα αντιασφαλιστική επίθεση και να ανατραπούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για να ανατραπούν οι ιδιωτικοποιήσεις, για να σπάσει η πολιτική της λιτότητας, για να μην περάσει η ιδεολογική τρομοκρατία των ελλειμμάτων, για να ανατρέψουμε τις δεσμεύσεις του «Συμφώνου Σταθερότητας» και τις πολιτικές της Ε.Ε.
• Στο μέτωπο των δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Ενάντια στην αστυνομοκρατία και την ένταση του αυταρχισμού. Για να σταματήσει τώρα η συνθήκη κατοχής στις γειτονιές της Αθήνας και η συνεργασία της ΕΛΑΣ με τις φασιστικές και παρακρατικές συμμορίες. Για να διαλυθούν τα ΜΑΤ και ΜΕΑ. Για κατάργηση των τρομονόμων. Ενάντια στο νέο πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα που ετοιμάζουν.
• Στο μέτωπο της εκπαίδευσης. Για να μην περάσει η νομιμοποίηση των ιδιωτικών κολεγίων και η ενσωμάτωση της οδηγίας 36/2005. Για να ανατραπούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι. Για να απαντήσουμε με αγώνες στον περιβόητο «διάλογο για την παιδεία».
• Στο μέτωπο του ρατσισμού, των φασιστικών προκλήσεων και των αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις απελάσεις και την κατάργηση του πολιτικού ασύλου. Για πλήρη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, και άσυλο στους πρόσφυγες, για διάλυση της Frontex, για πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, για ενότητα όλων των εργαζομένων, ελλήνων και μεταναστών. Για να απαντήσουμε αγωνιστικά στο «αυγό του φιδιού» του φασισμού και να διώξουμε τις φασιστικές συμμορίες από τις γειτονιές.
• Στο μέτωπο των αγώνων για το περιβάλλον, τους ελεύθερους χώρους, την κατοχύρωση των τοπικών κινημάτων. Για να ανατραπούν πλήρως τα σχέδια για τους αυτοκινητοδρόμους και την τσιμεντοποίηση και να μην περάσει η λογική της εμπορευματοποίησης και της «ανάπτυξης». Για να αντισταθούμε στον «Καποδίστρια 2» και την αντιδραστική αναδιάρθρωση των κρατικών θεσμών.
• Στο μέτωπο της αντιιμπεριαλιστικής και αντιπολεμικής πάλης. Ενάντια στην πλήρη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την πλήρη συμμόρφωση τους ιμπεριαλιστικούς σχεδισμούς στα Βαλκάνια, στην Αν. Μεσόγειο και την Κύπρο. Για να μην περάσουν τα σχέδια για την «αντιπυραυλική ασπίδα» του ΝΑΤΟ. Για να φύγουν το ΝΑΤΟ και οι Βάσεις. Για να γυρίσουν πίσω όλα τα ελληνικά στρατεύματα που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Για να δοθούν στην Υγεία, την Παιδεία και την Ασφάλιση τα τεράστια ποσά που σπαταλιούνται για πολεμικούς εξοπλισμούς.

Και όλα αυτά περισσότερο παρά ποτέ πρέπει να συνδυάζονται και με ένα σαφές μέτωπο ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, την ΟΝΕ αλλά και συνολικά την ΕΕ και την πολιτική της.

9. Μέσα σε αυτό το τοπίο, οι προκλήσεις για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολυεπίπεδες.

• Από τη μια, θα πρέπει να είναι πρωτοπόρα δύναμη στην προσπάθεια να διαμορφωθούν όροι μαχητικής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης και να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική, έτσι ώστε να υπάρξουν ρήγματα στην αστική πολιτική και κατακτήσεις των εργαζομένων.
• Από την άλλη, πρέπει να δείξει ότι σήμερα, μέσα στις οξυμένες κοινωνικές αντιθέσεις, μπορεί και πρέπει να υπάρξει εκείνη η Αριστερά που θα είναι πραγματικά αντίπαλο δέος στην πολιτική του κεφαλαίου, που όχι μόνο θα οργανώνει την αντίσταση αλλά και θα αναζητά την ανατροπή, που θα στρατεύεται στη δυνατότητα αλλά και την αναγκαιότητα μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Εκτιμούμε ότι σε αυτή την προσπάθεια, και με δεδομένη την κρίση της επίσημης Αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να λειτουργήσει ως πόλος συσπείρωσης πολλών αγωνιστών που αγωνιούν για την κατάσταση στην Αριστερά και αναζητούν μια Αριστερά της νίκης και της ανατροπής και όχι της ήττας και της υποταγής.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να αναπτύξει το επόμενο διάστημα μια πολύμορφη αγωνιστική δράση, μέσα από την οργανωμένη παρουσία της στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στους χώρους της νεολαίας.

• Θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να συγκροτήσει πολιτικά αυτά τα μέτωπα, διοργανώνοντας κεντρικές καμπάνιες, εκδίδοντας προπαγανδιστικό υλικό, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις ενεργητικής αλληλεγγύης, παίρνοντας πρωτοβουλίες για μαζικές κινητοποιήσεις, ξεκινώντας από την προσπάθεια να είναι ο φετινός Δεκέμβρης ορόσημο στους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας.
• Θα αξιοποιήσει κάθε επίπεδο παρέμβασής της για να μπορέσουν σήμερα να ξεσπάσουν αγώνες και συντονισμένες κινητοποιήσεις: ενάντια στις απολύσεις και την ελαστική εργασία, για να σπάσει η λιτότητα, για να μην περάσουν οι αντιεκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις», για να μην περάσει το νέο ασφαλιστικό που ετοιμάζουν. Οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους αγώνες που ξεσπάνε είναι αναγκαίες ενάντια στις προσπάθειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να συκοφαντήσει και να απομονώσει κάθε αγώνα, όπως φάνηκε χαρακτηριστικά στην απεργία των λιμενεργατών. Όμως, σε μια σειρά από κρίσιμους χώρους των εργαζομένων και της νεολαίας έχουμε τη δυνατότητα με τη δική μας παρέμβαση να οργανωθούν αγώνες και να κλιμακωθούν κινητοποιήσεις. Αυτή πρέπει να είναι βασική πλευρά της δράσης μας το επόμενο διάστημα.
• Θα συμβάλλει σε πρωτοβουλίες συντονισμού των αριστερών σχημάτων και συσπειρώσεων σε κάθε επίπεδο, έτσι ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν, με την αυτοτέλειά τους, ως πρωτοπόρα δύναμη σε κάθε μέτωπο. Θα συμβάλλει στην πρωτοβουλία συντονισμού και συσπείρωσης του συνόλου του συνδικαλιστικού δυναμικού της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και συνολικά όσων αναφέρονται στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Θέλουμε πραγματικό συντονισμό από τα κάτω που θα καταχτιέται μέσα από την υπομονετική συζήτηση και κοινή δράση μέσα στο εργατικό και νεολαϊστικο κίνημα, στηρίζοντας τα σχήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και τις προσπάθειες ενωτικής παρέμβασής τους μέσα στους χώρους (ΕΑΑΚ, Παρεμβάσεις κλπ).Άλλωστε η πρωτοβουλία των Παρεμβάσεων για οργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων στις 7/12 και 17/12 είναι ένα παράδειγμα των δυνατοτήτων.
• Θα προβάλλει συστηματικά μια μαχητική αντίληψη για το κίνημα σε ρήξη με τη λογική του υποταγμένου συνδικαλισμού που κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ: συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων σε αγωνιστική κατεύθυνση, έμφαση στις γενικές συνελεύσεις και τη δημοκρατία του αγώνα, άνοιγμα των σωματείων σε όλους τους εργαζομένους σε κάθε κλάδο.
• Θα πρωτοστατήσει στις μάχες ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις και τις φασιστικές προκλήσεις, που θα συνεχίσουν να είναι κεντρικό μέτωπο. Η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις στον Ασπρόπυργο, στη Νίκαια, στον Α. Παντελεήμονα, στον Ν. Κόσμο κλπ, σε συνεργασία με αντιρατσιστικές κινήσεις και κοινότητες μεταναστών, ήταν πετυχημένη και πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί το επόμενο διάστημα.
• Θα συμμετέχει ενεργά στα κινήματα πόλης που αναπτύσσονται ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και την καταστροφή των ελεύθερων χώρων, και θα συμβάλλει στο συντονισμό τους. Ενα μέτωπο στο οποίο αρχίζει να σπάει η «προνομιακή» σχέση του ΣΥΡΙΖΑ και των Πράσινων αφήνοντας μεγάλα περιθώρια παρέμβασης για την αντικαπιταλιστική αριστερά.
• Θα κάνει ανοιχτό κάλεσμα προς τις δυνάμεις της Αριστεράς για κοινή δράση μέσα στο κίνημα.

10. Παράλληλα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προσπαθήσει το επόμενο διάστημα να ενισχύσει και να εμπεδώσει το ρόλο και τη λειτουργία της ως δημοκρατική μετωπική ενότητα της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ρζοσπαστικής Οικολογίας. Ειδικά μάλιστα σήμερα που η κρίση και η ανεπάρκεια της επίσημης Αριστεράς είναι παραπάνω από προφανής, νομίζουμε ότι αναλογεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προσπαθήσει να ξαναταυτίσει την Αριστερά με την αντίσταση, τη συντροφικότητα, την ανατροπή. Πόσο μάλλον που σε αυτή την κατεύθυνση ξέρουμε καλά ότι τείνουν οι αγωνίες και οι αναζητήσεις πολλών αγωνιστών που δεν χωρούν μέσα στις πολιτικές προτάσεις της επίσημης Αριστεράς. Σ’ αυτή την κατεύθυνση

• Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει ανοιχτό κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς όχι μόνο για κοινή δράση μέσα στο κίνημα, αλλά και για συμμετοχή στην ενωτική διεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
• Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναβαθμίσει την πολιτική της παρέμβαση σε κάθε επίπεδο. Θα προχωρήσει σε τοπικό επίπεδο στην δημιουργία επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κάθε γειτονιά, με πρωτοβουλίες και δράσεις που θα απευθύνονται πλατιά σε όλο τον κόσμο της εργασίας.
• Με εξωστρεφείς παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες σε όλα τα ζητήματα: από την προσπάθεια σύνδεσης με τους εργαζόμενους των stage σε κάθε γειτονιά, μέχρι την στήριξη αντιρατσιστικών, αντικατασταλτικών και περιβαντολογικών κινητοποιήσεων.
• Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προχωράει σε αποφασιστικά βήματα στη δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της. Θέλουμε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ που να είναι υπόθεση των ίδιων των αγωνιστών της και να στηρίζεται στη δημοκρατική συζήτηση των μελών της – οργανωμένων και ανένταχτων αγωνιστών - σε κάθε επίπεδο, από την τοπική επιτροπή μέχρι την Πανελλαδική Συνέλευση. Θέλουμε να συζητήσουμε με ποιους τρόπους θα εξασφαλιστεί η δημοκρατική συμμετοχή όλων των αγωνιστών στη χάραξη της κατεύθυνσης, η δημιουργική συνεισφορά όλων των συνιστωσών της, η συντροφική συζήτηση, η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων μέσα από την αναζήτηση των ευρύτερων δυνατών συναινέσεων. Θέλουμε να κάνουμε τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές πραγματικά ζωντανά κύτταρα της λειτουργίας και της παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θέλουμε συντονιστικά όργανα που να λογοδοτούν στον κόσμο του αγώνα. Θέλουμε αυτή η συζήτηση να συμβαδίζει με τα πραγματικά βήματα που κάνουμε μέσα στα μέτωπα και στις μάχες. Εκεί κρίνεται σε μεγάλο βαθμό και πόσοι αγωνιστές και πως συσπειρώνονται στις γραμμές μας.
• Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει το επόμενο διάστημα να ανοίξει τη συζήτηση και τον πολιτικοθεωρητικό διάλογο τόσο για τη συγκυρία της ταξικής πάλης όσο και για τα ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής. Θέλουμε να συζητήσουμε τα μεγάλα ερωτήματα που αφορούν τη συγκυρία του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, τη θέση της Ελλάδας μέσα σε αυτές τις εξελίξεις, την ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Θέλουμε να συζητήσουμε πιο βαθιά για τη στρατηγική μας για το κίνημα, να ανοίξουμε τη μεγάλη συζήτηση για την επαναστατική στρατηγική σήμερα και να βαθύνουμε το περιεχόμενο της αριστερής προγραμματικής τοποθέτησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
• Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες για όλα τα μεγάλα μέτωπα της περιόδου. Αυτό αφορά κατ’ αρχάς τη στάση μας μέσα στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου, τη στράτευσή μας στην προσπάθεια να ξεσπάσουν μαζικοί, συντονισμένοι, ανυποχώρητοι αγώνες, τις πρωτοβουλίες μας για μαζικές κινητοποιήσεις. Αφορά, όμως, και την παρέμβασή μας στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση την επόμενη χρονιά, μια μάχη που έχει κεντρική πολιτική σημασία και ταυτόχρονα συνδέεται και με τις αναδιαρθρώσεις σε σχέση με το «τοπικό κράτος» και το περιβάλλον.Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλίες για να ανοίξει αυτη η συζήτηση, στηριζόμενοι και στην υπαρκτή και σημαντική εμπειρία των ριζοσπαστικών τοπικών κινήσεων, με στόχο την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Σε αυτό το πλαίσιο και για να κάνουμε μια αποφασιστική τομή στη συγκρότηση αλλά και την παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προτείνουμε την πραγματοποίηση Πανελλαδικής Συνέλευσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα, με προσπάθεια να διεξαχθεί μέχρι τα τέλη του Φλεβάρη.

11. Τα άμεσα καθήκοντά μας είναι:

• Η μαζική παρουσία στις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στη σύναξη των «γερακιών του πολέμου και του ιμπεριαλισμού» στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Αθήνα, στις 1 και 2 του Δεκέμβρη, με συλλαλητήριο την Τρίτη 1 Δεκέμβρη 6.30 μμ στα Προπύλαια.
• Η στήριξη των κινητοποιήσεων ενάντια στην ελαστική εργασία (stage, συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι) και ενάντια στην αντι-ασφαλιστική ανατροπή.
• Η μαζική στράτευση όλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προσπάθεια για να είναι η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου ορόσημο στην πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι στην πολιτική που «πυροβολεί τις ανάγκες μας»: Μαζική διαδήλωση την Κυριακή 6/12 στις 13.30 μ.μ. στα Προπύλαια. Μέρα πανεκπαιδευτικής δράσης και απεργίας στις 7/12. Προσπάθεια για καταλήψεις σε σχολές και σχολεία. Πρωτοβουλία για πανεργατική απεργία στις 17/12. Στόχος μας είναι να βγει μέσα στις κινητοποιήσεις η οργή και η αγανάκτηση αλλά και να πάρει σχήμα και λόγο και να αρθρωθεί σε συγκεκριμένους στόχους ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Δεν θέλουμε «επετειακές» κινητοποιήσεις, αλλά αγώνες με περιεχόμενο και προοπτική.
• Ειδικά η προσπάθεια για να γίνει με πρωτοβουλία των ίδιων των εργαζομένων απεργιακή κινητοποίηση στις 17/12, ημέρα που ψηφίζεται ο προϋπολογισμός, είναι για εμάς ιδιαίτερα κομβική, για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στην επαίσχυντη στάση της γραφειοκρατίας αλλά και για να δώσουμε διέξοδο στη διάθεση ευρύτερων κομματιών εργαζομένων να βγουν στο δρόμο ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Η δυναμική αυτής της απεργίας φαίνεται ήδη, με το ΠΑΜΕ να καλεί στις 17/12, τον ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν να ακολουθήσει, ενώ το ίδιο αναμένεται ότι θα κάνουν και άλλα σωματεία και Ομοσπονδίες. Έμπρακτο δείγμα για τις δυνατότητες των κινήσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς αυτήν την περίοδο!
• Η στήριξη όλων των εργατικών κινητοποιήσεων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, με κομβική αιχμή τη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Σκαραμαγκά.
• Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην αστυνομοκρατία.
• Η πάλη για να αποκαλυφθούν και να πληρώσουν όσοι ευθύνονται για τις δολοφονίες μεταναστών και για να σταματήσει η συνεργασία και η ασυλία των φασιστικών συμμοριών από την ΕΛΑΣ του Χρυσοχοϊδη.
• Η αγωνιστική απάντηση στα σχέδια του υπουργείου Παιδείας (νέο σύστημα προσλήψεων, νέοι ταξικοί φραγμοί, νομιμοποίηση ιδιωτικών ΑΕΙ).

12. Το συνολικό πλαίσιο των στόχων και των διεκδικήσεών μας ορίζεται στους ακόλουθους άξονες.

• Απαγόρευση των απολύσεων. Σταθερή εργασία για όλους. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας – Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, stage, ωρομίσθιων. Αυξήσεις στο ύψος των αναγκών μας. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας. Προστασία των ανέργων.
• Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, των επιχειρήσεων που κλείνουν και των βασικών επιχειρήσεων που αφορούν την κοινωνία χωρίς αποζημίωση. Επιστροφή στο δημόσιο όλων των επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν. Εργατικός και λαϊκός έλεγχος στην παραγωγή.
• Δημόσια, δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους. Αξιοπρεπή κοινωνική ασφάλιση για όλους. Κατάργηση όλων των μορφών δραστηριότητας του ιδιωτικού κεφαλαίου στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση. Στο δημόσιο όλοι οι κλάδοι στρατηγικού χαρακτήρα (ενέργεια, υγεία, φάρμακο, τρόφιμα, συγκοινωνίες κλπ.).
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών λαϊκών ελευθεριών. Αφοπλισμός της αστυνομίας. Κατάργηση όλων των ειδικών σωμάτων. Κατάργηση των καμεροχαφιέδων. Όχι στο νέο εκλογικό νόμο – Απλή αναλογική.
• Πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Νομιμοποίηση, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες. Κατάργηση των ρατσιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
• Προστασία του περιβάλλοντος από την οικολογική καταστροφή, ενάντια στην καταστροφική καπιταλιστική ανάπτυξη. Υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, των δασών, των ακτών από την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση. Όχι στον «Καποδίστρια 2».
• Κατοχύρωση του εισοδήματος των φτωχών και μεσαίων αγροτών, φτηνά και υγιεινά προϊόντα διατροφής, παραγωγικοί συνεταιρισμοί των εργαζόμενων αγροτών.
• Όχι στο σύμφωνο σταθερότητας. Έξω από την ΟΝΕ. Όχι στην Ευρωσυνθήκη. Αντικαπιταλιστική ρήξη-αποδέσμευση από την ΕΕ με διεθνιστική προοπτική.
• Όχι στον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό και τον πόλεμο. Όχι στην καταπίεση των μειονοτήτων. Εργατικός διεθνισμός και ειρήνη μεταξύ των λαών. Επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευμάτων. Κλείσιμο όλων των βάσεων. Έξοδο από το ΝΑΤΟ. Όχι στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Αλληλεγγύη και κοινή πάλη με τους λαούς των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής, με τα αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο!
  

.

Το Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Νοέμβριος 2009

(σημείωση : ανέβηκαν με τη σειρά που μου ήρθαν στο mailbox)