Ο αγροτικός ξεσηκωμός υπόθεση όλου του λαού!
Ο αγώνας της φτωχομεσαίας αγροτιάς, που με τα μπλόκα της δίκαιης οργής της σε όλη τη χώρα παλεύει να μη διωχτεί από τα χωράφια, να συνεχίσει να ζει δουλεύοντας σε αυτά, είναι ίσως η πιο αποκαλυπτική φωτογραφία της πραγματικής διάστασης των οικονομικών, ταξικών, πολιτικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός και η εργατική τάξη στη χώρα μας. Πριν από όλα αποκαλύπτει το σε ποια «έξοδο» από την κρίση οδηγούν τη χώρα και το λαό η Ε.Ε., το κεφάλαιο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της Ν.Δ. και όλων των δυνάμεων του συστήματος. Η ένταση των πολιτικών ξεκληρίσματος της φτωχομεσαίας αγροτιάς –που χρόνια τώρα εφαρμόζονται- και η συνακόλουθη πλήρης διάλυση του πρωτογενούς τομέα της χώρας είναι το πραγματικό σχέδιο «νοικοκυρέματος» που έχει βάλει σε εφαρμογή η κυβέρνηση όσον αφορά την αγροτική-κτηνοτροφική παραγωγή! Αποκαλύπτεται δηλαδή πως η «εθνικά υπεύθυνη» πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων του συστήματος δεν είναι παρά η πολιτική της λεηλασίας και της καταστροφής του πλούτου και των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, η πολιτική που χερσώνει και ρημάζει τα χωράφια, τα χωριά και όλη την ύπαιθρο της χώρας, με όλες τις συνέπειες που αυτή έχει για τους εργαζόμενους των αστικών κέντρων. Είναι η πολιτική της πρόσδεσης και της υποταγής στα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και του ντόπιου κεφαλαίου, η πολιτική που γεννά στρατιές ανέργων και εξαθλιωμένων την ίδια ώρα που γιγαντώνει τον παρασιτισμό και τρέφει τους κάθε λογής αεριτζήδες και μεταπράτες. Είναι η πολιτική ενός συστήματος που ακόμα και τα τρόφιμα, το γάλα των παιδιών, το νερό και τον αέρα των ανθρώπων τα παράγει και τα διαχειρίζεται με μόνο σκοπό το μέγιστο κέρδος - και γι' αυτό δεν διστάζει να τα δηλητηριάζει με όλους τους σύγχρονους τρόπους.
Ολα αυτά αποτελούν το πραγματικό περιεχόμενο της αντίθεσης που εκφράζεται στον αγώνα της φτωχομεσαίας αγροτιάς από τη μια και στις επιδιώξεις της Ε.Ε. και του κεφαλαίου από την άλλη. Ολα αυτά είναι που κάνουν τον αγώνα της αγροτιάς να μην είναι δική της μόνο υπόθεση, αλλά υπόθεση της εργατικής τάξης και όλου του λαού! Αν αυτό ίσχυε κάθε άλλη φορά όλα τα προηγούμενα χρόνια που οι φτωχομεσαίοι αγρότες ξεσηκώνονταν ενάντια στην πολιτική αφανισμού τους, ισχύει πολλές φορές περισσότερο στην περίοδο που διανύουμε, με την κρίση σε πλήρη εξέλιξη. Και ισχύει ακόμα περισσότερο στη συγκυρία που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ανάψει όλες τις μηχανές της επίθεσης ενάντια στο λαό και στη νεολαία.
Αυτή ακριβώς η συγκυρία είναι και το ιδιαίτερο πολιτικό στοιχείο αυτού του αγώνα, με βάση αυτήν μπορεί να θεωρηθεί κρίσιμος ο αγροτικός ξεσηκωμός και για τους από πάνω και για τους από κάτω. Από τη μια η κυβέρνηση εδώ και τρεις μήνες έχει στήσει ένα σκηνικό τρομοκρατίας του λαού, στοχεύοντας να παραλύσει προκαταβολικά κάθε αντίσταση και αντίδραση στην αντιλαϊκή της θύελλα. Ενα σκηνικό που ελέω ΕΕ και ελλειμματολογίας, ακόμα και με «απειλές» ότι θα μας διώξουν από το… παλάτι των Βρυξελλών, θέλει να δικαιολογήσει και να νομιμοποιήσει κάθε αντιδραστικό μέτρο του Προγράμματος Σταθερότητας ως αναπόφευκτο. Ο αγροτικός ξεσηκωμός αντικειμενικά ραγίζει, αν δεν σπάει, αυτό το σκηνικό της υποταγής και του τρόμου. Γιατί φέρνει στην επιφάνεια όλα όσα επιμελώς αποκρύβει και χυδαία διαστρεβλώνει η γυάλινη εικόνα των ΜΜΕ. Φέρνει στην επιφάνεια πως από την άλλη όχθη υπάρχει ένας ολόκληρος λαός οργισμένος, που αναζητά πολιτικά στηρίγματα και όρους για να αρνηθεί την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς του συστήματος, για να αντιπαλέψει αυτή την πολιτική. Φέρνει στην επιφάνεια ό,τι ακριβώς ξορκίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας τις ανησυχίες ολόκληρου του συστήματος: Το Πρόγραμμα Σταθερότητας, η πολιτική εξαθλίωσης των μαζών και της εγκαθίδρυσης ενός κοινωνικού-εργασιακού-πολιτικού μεσαίωνα θα φέρει μεγάλους ξεσηκωμούς και ταξικές συγκρούσεις ή αλλιώς, όπως δήλωσε με τη γνωστή κυνικότητά του ο Κ. Μητσοτάκης, «ο λαός είναι αφηνιασμένος». Και αν οι συγκρούσεις αυτές ξεκινούν από την αρχή της κυβερνητικής θητείας, τότε προφανώς μεγαλώνουν οι ανησυχίες και οι περιπλοκές για το σύστημα και τις ισορροπίες του.
Οι χειρισμοί και τα όριά τους
Εξαιτίας αυτών των ανησυχιών, η κυβέρνηση προσπάθησε αρχικά να βρει ανώδυνο τρόπο αποπροσανατολισμού και κατάπνιξης του αγώνα των αγροτών. Ωστόσο η φιέστα του Ζαππείου και οι διακηρύξεις περί «διαλόγων» φάνηκε γρήγορα πως δεν μπορούν να κάμψουν τον αγώνα και να συσκοτίσουν το πρόβλημα και το πραγματικό του βάθος. Ετσι ενεργοποιήθηκε η κλασική συνταγή της ανοιχτής τρομοκρατίας, με τον Αρειο Πάγο να παραγγέλνει μαζικές δικογραφίες σε βάρος των αγροτικών μπλόκων και με βιομηχανία απειλών-μηνύσεων κατά παραγγελία από συγκεκριμένες συντεχνίες.
Στο σημείο που ήδη έχουν φτάσει τα πράγματα η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται πως μένει «μόνη» της, με τις δυνάμεις του συστήματος και τα… επιμελητήριά της, αφού στο λαό και στη νεολαία δεν «περνούν» τα διχαστικά και συκοφαντικά της κηρύγματα. Ενώ λοιπόν δεν πρόκειται φυσικά να παραιτηθεί από τη λασπολογία, τα όπλα που της μένουν είναι η εσωτερική υπονόμευση του αγώνα και η κλιμάκωση της καταστολής. Απέναντι σε αυτά ο αγροτικός ξεσηκωμός έχει να αντιτάξει το δίκιο του, τα ανυπέρβλητα αδιέξοδα που προκαλεί στη φτωχομεσαία αγροτιά η συνέχιση-κλιμάκωση της κυβερνητικής πολιτικής, και βέβαια καθοριστική σημασία για τη συνέχιση, την προοπτική και τη δυνατότητα νίκης του αγώνα θα παίξει ο συντονισμός και η ενιαία στάση όλων των χιλιάδων αγροτών που βρίσκονται στους δρόμους. Συντονισμός που θα απορρίπτει βέβαια την κυβερνητική προπαγάνδα και τους ελιγμούς περί «θεσμικών μεταρρυθμίσεων» που στην ουσία επιδιώκουν να κλείσει ο αγώνας στο όνομα αόριστων υποσχέσεων για το μέλλον και θα παλεύει για την άμεση ικανοποίηση των ζωτικών οικονομικών αιτημάτων.
Την προοπτική της νίκης του αγροτικού ξεσηκωμού είναι ανάγκη να υπερασπιστούν και να αναδείξουν με κάθε τρόπο οι εργαζόμενοι και η νεολαία! Μαζικά και μαχητικά, με συγκεντρώσεις και κάθε μορφής εκδηλώσεις, να «διαδηλώσουν» (ή και να διαδηλώσουν) τη στήριξή τους στον αγώνα αυτό, την πλήρη αντίθεσή τους στις κυβερνητικές συκοφαντίες, την απόρριψη των εκβιασμών της Ε.Ε. και της μέγγενης στην οποία η Κομισιόν θέλει να βάλει τα λαϊκά-εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Δεν πρόκειται μόνο για την ανάγκη αλληλεγγύης σε ένα μεγάλο, φτωχό και βασανισμένο κομμάτι του λαού μας που απειλείται με εξανδραποδισμό. Είναι ανάγκη και όλων των «υπόλοιπων» καθώς η εξέλιξη αυτής της μάχης θα παίξει σημαντικό ρόλο συνολικά στη δυνατότητα του λαού να αγωνιστεί μαζικά και με νικηφόρα προοπτική απέναντι στους ίδιους εχθρούς το αμέσως επόμενο διάστημα.
Ηδη η κυβέρνηση –και εν μέσω του αγροτικού ξεσηκωμού- ανακοίνωσε πακέτο μέτρων επέκτασης και νομιμοποίησης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων! Πρόκειται προφανώς για μια κίνηση που εκτός των άλλων θέλει να δώσει σήμα στους ιμπεριαλιστές επιτηρητές της και στο κεφάλαιο πως (η κυβέρνηση) είναι αποφασισμένη να προωθήσει με κάθε κόστος και τρόπο την πολιτική για την οποία έχει δεσμευτεί απέναντί τους. Την πολιτική μετακύλισης των συνεπειών της κρίσης στους εργάτες και στο λαό. Μια πολιτική που θα γίνεται ολοένα και πιο βάρβαρη όσο οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ο πόλεμος ευρώ-δολαρίου στον οποίο η αστική τάξη δείχνει να είναι το πιόνι που μπορεί να θυσιαστεί.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η μάχη του αγροτικού ξεσηκωμού πρέπει να «δοθεί» από όλο το λαό και τη νεολαία. Η αγωνιστική ατμόσφαιρα των μπλόκων να μεταφερθεί στα σωματεία και στους συλλόγους, στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς, να υποστηριχθεί και να ενισχυθεί από την ευρύτερη λαϊκή οργή. Αυτή είναι και η καλύτερη προετοιμασία για να γίνει η απεργία της 10 Φλεβάρη ένα σημαντικό βήμα για τους μεγάλους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας, για την ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου