Αφίσες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για το ασφαλιστικό και την απεργία
1 σχόλιο:
Ανώνυμος
είπε...
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Η σύγκρουση για το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει ξεκινήσει στη χώρα πριν από πολλά χρόνια , και εκφράζει τη διαμάχη ανάμεσα σε δύο ριζικά αντίθετες αντιλήψεις:
Την αναδιανεμητική Την ανακεφαλαιοποιητική. Η πρώτη υπερασπίζεται το δημόσιο κοινωνικοποιημένο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και την εξέλιξή του.
Η δεύτερη αρνείται και το δημόσιο και το κοινωνικό του χαρακτήρα. Η ασφάλιση κάθε ατομικού εργάτη είναι «επιχειρηματική» υπόθεση του ίδιου! (έτσι μάλιστα ολόκληρη η κοινωνία αποτελείται από επιχειρηματίες εξαλείφοντας οριστικά και για πάντα την ταξική πάλη!!!)
Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης σαφώς και έχει οικονομική βάση. Σαν οικονομικό ζήτημα όμως δεν είναι ούτε αναλογιστικό, ούτε τεχνοκρατικό-λογιστικό. Εξ άλλου το παρόν μικτό σύστημα - παρά τα συντριπτικά πλήγματα που έχει δεχτεί την τελευταία εικοσαετία – έχει λειτουργική περίοδο με λογιστικούς τεχνοκρατικούς όρους μέχρι το 2040.
Η άσκηση λοιπόν μαζικής πολιτικής τρομοκρατίας από την άρχουσα τάξη, τους πολιτικούς της εκπροσώπους και την κυβέρνηση της Ν.Δ., με σημαία το οικονομικό πρόβλημα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, έχει βαθύ ταξικό, ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο.
Στόχος του επιθετικού νεοφιλελευθερισμού της κυβέρνησης της Ν.Δ. και των εντολών των Βρυξελλών, είναι η πλήρης ανατροπή του χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης προς την κεφαλαιοποιητική κατεύθυνση με ένα επίδομα φτώχειας για τη συντριπτικά μεγάλη μάζα των δυνάμεων της εργασίας και ειδικά της εξαρτημένης μισθωτής εργασίας.
Στόχος αυτής της ανατροπής είναι η συνολικότερη μετάλλαξη των κοινωνικών σχέσεων, των σχέσεων διανομής του κοινωνικού προϊόντος, του συνολικού κοινωνικού καταμερισμού εργασίας σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των δυνάμεων της εργασίας.
Για το στόχο αυτό επιχειρείται η δημιουργία μιας χρονικής ιστορικής και κοινωνικής ασυνέχειας αντιπαραθέτοντας το χτες και το σήμερα, το σήμερα και το αύριο, τις γενιές, τα κοινωνικά στρώματα, τις ομάδες εργαζομένων μεταξύ τους.
ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΟ ή ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Α. Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση σαν αναδιανεμητική διαδικασία, περιέχει εξ αντικειμένου την αναγνώριση ότι:
1. Ο κοινωνικός πλούτος αποτελεί συλλογικό και κοινωνικό προϊόν της εργασίας. Η διανομή του βασίζεται στην εργασία σαν κοινωνική διαδικασία σε συνάρτηση με τις δυνατότητες που το κράτος εξασφαλίζει στον ατομικό εργάτη για την άσκηση του δικαιώματος της εργασίας.
2. Ο άνθρωπος αποτελεί την βασική παραγωγική δύναμη της κοινωνίας που παράγει τον κοινωνικό πλούτο σε κάθε παρούσα ιστορική φάση, αλλά και δημιουργεί τους όρους ταυτόχρονα της μελλοντικής διεύρυνσης αυτού του πλούτου με την άνοδο της παραγωγικής δύναμης της εργασίας.
3. Σημαντικό μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι κοινωνικοποιημένη, έξω από την καθαρά κεφαλαιοκρατική
εργασιακή διαδικασία (ελεύθερος χρόνος), άρα πρέπει να χρηματοδοτείται από την κοινωνία με όρους εργασίας.
Η οργανωμένη χρηστική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου προς όφελος της κοινωνίας, είναι υποχρέωση της πολιτείας. Η υπερσυσσώρευση κοινωνικού πλούτου σήμερα δίνει γιʼ αυτό τεράστιες δυνατότητες.
4. Η δημιουργική προοδευτική παραγωγική εξέλιξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, περιέχει και δημιουργεί τα σπέρματα μιας άλλης ποιοτικά νέας κοινωνικής οργάνωσης. Η επέκτασή της στο σύνολο των βασικών αγαθών κοινής ωφέλειας, σύνταξη, υγεία, στέγη, μόρφωση, πολιτισμός, είναι άμεσα εφικτή διεκδίκηση του λαού για μια δημοκρατική, προοδευτική, πολιτική διαχείριση. Είναι ταυτόχρονα και αναγκαία αυτή η διεκδίκηση για να αποκατασταθεί μιά σύμμετρη ανάπτυξη των αναγκών της κοινωνίας και της σύμμετρης κάλυψής τους. Πράγμα απόλυτα αναγκαίο για να αποκατασταθούν οι κοινωνικές ισορροπίες και η ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνία και το περιβάλλον που έχει καταστροφικά διαταράξει η κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη ειδικά στην νεοφιλελεύθερη έκφρασή της.
Β. Για το κεφαλαιοποιητικό σύστημα (ανταποδοτική, ιδιωτική ασφάλιση).
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση και όποιες δεσμεύσεις αυτή παράγει στις κοινωνικές σχέσεις «ΚΕΡΔΟΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ» στην κατανάλωση και στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, θεωρείται ότι νοθεύουν και φαλκιδεύουν την απόλυτη ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που αποτελεί και την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΡΧΗ του νεοφιλελευθερισμού. Αυτή την απόλυτη αρχή μπορεί νʼ αποκαταστήσει το κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση για το νεοφιλελευθερισμό είναι εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη γιατί:
q περιορίζει την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας,
q βάζει φραγμό στη δράση του κεφαλαίου σ ένα οικονομικό κλάδο μέσω του οποίου ενισχύονται τα κέρδη του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου που οδηγεί την νεοφιλελεύθερη κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη.
Η κατάληξη όμως του κεφαλαιοποιητικού συστήματος για τους εργαζόμενους και την κοινωνία είναι τώρα γνωστή από τις Η.Π.Α., 70 εκατομμύρια Αμερικάνοι, δηλ. 20% του πληθυσμού, - χώρια τα εκατομμύρια των παράνομων μεταναστών – δεν έχουν την παραμικρή ασφάλιση κανενός είδους. Το συνταξιοδοτικό ιδιωτικό σύστημα βρίσκεται στα πρόθυρα πλήρους κατάρρευσης. Αναπτύσσεται ραγδαία η λαθραία εισαγωγή φαρμάκων από τρίτες χώρες γιατί οι ασφαλισμένοι αμερικάνοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στην φαρμακευτική αγωγή από τη νόμιμη αμερικάνικη αγορά.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ή ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
Αυτό που προβάλλεται στην επιχείρηση πολιτικής τρομοκράτησης του λαού για οικονομική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, είναι η αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων με δραστική μεταβολή στη σχέση εργαζομένων /συνταξιούχων και το δημογραφικό!! Τόσο το ένα όσο και το άλλο είναι κίβδηλες αιτιάσεις γιατί:
P Η παραγωγική δύναμη της εργασίας αυξάνεται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από την αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων. Το προϊόν της εργασίας του μέσου κοινωνικού εργάτη αντιστοιχεί σήμερα στο 20πλάσιο του προϊόντος πριν 20-25 χρόνια.
P Το δημογραφικό πρόβλήμα προκαλείται συνειδητά από το κεφάλαιο προς όφελος του κεφάλαιου. Για το σύστημα του καπιταλισμού, ο 20χρονος μετανάστης – έτοιμη και σφριγηλή εργατική δύναμη – έχει κόστος μηδέν, ενώ ο 20χρονος εγχώριος εργάτης έχει μέσο κόστος για το σύστημα 60.000.
Τα πραγματικά αίτια που απειλούν οικονομικά το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, βρίσκονται στους όρους διανομής του κοινωνικού προϊόντος και μπορούν να συγκεκριμενοποιηθούν σήμερα στα παρακάτω:
I. «Κλοπή» των αποθεματικών των ταμείων για να χρηματοδοτείται η κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη.
II. Μείωση της αμοιβής της εργατικής δύναμης σε ποσοστά πάνω από το 50% την τελευταία εικοσαετία.
III. Μαύρη εργασία.
IV. Ανασφάλιστη και ημιανασφάλιστη εργασία.
V. Ασύδοτη και σκανδαλώδικη χρηματοδότηση των ιδιωτικών φορέων υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία σε βάρος του Ε.Σ.Υ.
VI. Εισφοροδιαφυγή.
Απʼ αυτές τις αιτίες το ασφαλιστικό σύστημα στερείται ετήσια έσοδα κατά πολύ μεγαλύτερα από τα πραγματοποιούμενα.
Οι αιτίες αυτές δεν είναι συγκυριακές, δεν περιέχουν μόνο διαφθορά, παρασιτισμό & ανοργανωσιά. Δεν είναι ασύνδετες μεταξύ τους.
Συνιστούν ενιαία πολιτική πλατφόρμα του νεοφιλελευθερι-σμού πάνω στην οποία η μεγαλοαστική τάξη και τα αδηφάγα παρασιτικά μεσοστρώματα στηρίζουν την κοινωνική τους ηγεμονία σε μια συμμαχία κοινωνικών συμφερόντων. Συμμαχία που μέσα από διάφορους δρόμους εκμαυλισμού, διαφθοράς, πελατειακών σχέσεων, αλλά και πολιτικής τρομοκρατίας μέσα στο καθεστώς γενικευμένης εργασιακής και κοινωνικής ανασφάλειας, δεσμεύει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα ακόμη και από την ίδια την εργατική τάξη. Στρώματα που υπερασπίζουν «κεκτημένα» σε βάρος όχι του κεφαλαίου αλλά των εκατομμυρίων εργαζομένων του νεοφιλελεύθερου καταμερισμού εργασίας, των νέων εργασιακών σχέσεων.
Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Το προοδευτικό κίνημα μπορεί με αναφορά το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, να προκαλέσει την πιο ευρύτερη και αποφασιστική συγκέντρωση δυνάμεων σ΄ ένα ενιαίο και καθολικό αγώνα με σημαντική επίδραση και στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Γι αυτό όμως οι θέσεις του δεν μπορεί νάναι αποσπασματικές και επιμέρους. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, η πάλη του λαού θάναι αναποτελεσματική και θα καταδικάζεται μακροπρόθεσμα σε ήττα.
Η διατύπωση μιας συνολικής πλατφόρμας κατεύθυνσης, πρέπει να αναδείχνει τους όρους συγκρότησης μιας νέας κοινωνικής συμμαχίας με πρωταγωνιστικό το ρόλο των εργατικών στρωμάτων της νέας εργατικής βάρδιας, της γενιάς των 700, της νεολαίας, των συνταξιούχων, της νεόπτωχης κοινωνίας, των μεταναστών. Η κοινωνικοπολιτική δυναμική αυτού του μετώπου μπορεί να αντιπαρατεθεί με επιτυχία στη κοινωνικοπολιτική συμμαχία του νεοφι-λελευθερισμού και νʼ ανασχέσει την επιθετικότητά του.
Να απελευθερώσει απʼ αυτή τη νεοφιλελεύθερη συμμαχία, την μεγάλη μάζα των παραγωγικών μεσαίων στρωμάτων, τη διανόηση, τη μικρομεσαία αγροτιά.
Μια τέτοια πλατφόρμα με αναφορά την κοινωνική ασφάλιση μπορεί να συγκροτείται από τα παρακάτω:
· Εξίσωση των αμοιβών για την ίδια εργασία.
· Πλήρη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική, κοινωνική ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα, από την εργασία στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, από την μορφή των εργασιακών σχέσεων
· Καθολικό βασικό μισθό στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, ως σίγουρη και αποτελεσματική χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού.
· Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και μη εφαρμογή των αντεργατικών οδηγιών της Ε.Ε.
· Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων.
· Τριάντα χρόνια εργασίας χωρίς νεκρούς εργασιακούς χρόνους (απόλυση, ανεργία, μαθητεία, σπουδές). Η εργασία τις Κυριακές και οι υπερωρίες να προσθέτουν ασφαλιστικό χρόνο.
· Άμεση αντιμετώπιση της μαύρης εργασίας. Κατάργηση όλων των μορφών «νόμιμης» ανασφάλιστης εργασίας (STAGE, κλπ.) και ποινικοποίηση της ανασφάλιστης εργασίας.
· Καμιά αλλαγή στα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών, έμπρακτη προστασία της μητρότητας με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
· Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους μετανάστες.
· Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους (Έλληνες και μετανάστες) με αναβάθμιση και ενίσχυση του Ε.Σ.Υ.
Οι προοδευτικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει νʼ απαιτήσουν και να διεκδικήσουν από τις τριτοβάθμιες, συνδικαλιστικές οργανώσεις, την υιοθέτηση μιας τέτοιας πλατφόρμας και ανάλογη αγωνιστική διεκδίκηση της με την προοπτική να «κατοχυρωθεί» σε Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και στο Μισθολόγιο Δημοσίου, συνομολογημένη από Γ.Σ.Σ.Ε. – Α.Δ.Ε.Δ.Υ., ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ και ΚΡΑΤΟΣ.
ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ.
Στη μετωπική επίθεση της Κυβέρνησης και του νεοφιλελεύθερου μπλοκ δυνάμεων, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει νʼ απαντήσει & μετά τις 12 Δεκέμβρη με ανάλογο τρόπο.
Το προοδευτικό ταξικό μέτωπο δυνάμεων μπορεί και πρέπει να επιβάλλει την διεξαγωγή έκτακτων αγωνιστικών και διεκδικητικών συνεδρίων Γ.Σ.Σ.Ε. – Α.Δ.Ε.Δ.Υ., με συμμετοχή και εκπροσώπων άμεσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, για την επεξεργασία ενός πλαισίου διεκδικήσεων ταυτόχρονα με την υιοθέτηση ενός αγωνιστικού δεσμευτικού προγράμματος δράσης και κινητοποιήσεων των εργαζομένων, για την ολοκληρωτική ματαίωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης της κυβέρνησης, για να περάσει το λαϊκό κίνημα από την άμυνα στην επίθεση.
1 σχόλιο:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Η σύγκρουση για το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει ξεκινήσει στη χώρα πριν από πολλά χρόνια , και εκφράζει τη διαμάχη ανάμεσα σε δύο ριζικά αντίθετες αντιλήψεις:
Την αναδιανεμητική
Την ανακεφαλαιοποιητική.
Η πρώτη υπερασπίζεται το δημόσιο κοινωνικοποιημένο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και την εξέλιξή του.
Η δεύτερη αρνείται και το δημόσιο και το κοινωνικό του χαρακτήρα. Η ασφάλιση κάθε ατομικού εργάτη είναι «επιχειρηματική» υπόθεση του ίδιου! (έτσι μάλιστα ολόκληρη η κοινωνία αποτελείται από επιχειρηματίες εξαλείφοντας οριστικά και για πάντα την ταξική πάλη!!!)
Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης σαφώς και έχει οικονομική βάση. Σαν οικονομικό ζήτημα όμως δεν είναι ούτε αναλογιστικό, ούτε τεχνοκρατικό-λογιστικό. Εξ άλλου το παρόν μικτό σύστημα - παρά τα συντριπτικά πλήγματα που έχει δεχτεί την τελευταία εικοσαετία – έχει λειτουργική περίοδο με λογιστικούς τεχνοκρατικούς όρους μέχρι το 2040.
Η άσκηση λοιπόν μαζικής πολιτικής τρομοκρατίας από την άρχουσα τάξη, τους πολιτικούς της εκπροσώπους και την κυβέρνηση της Ν.Δ., με σημαία το οικονομικό πρόβλημα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, έχει βαθύ ταξικό, ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο.
Στόχος του επιθετικού νεοφιλελευθερισμού της κυβέρνησης της Ν.Δ. και των εντολών των Βρυξελλών, είναι η πλήρης ανατροπή του χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης προς την κεφαλαιοποιητική κατεύθυνση με ένα επίδομα φτώχειας για τη συντριπτικά μεγάλη μάζα των δυνάμεων της εργασίας και ειδικά της εξαρτημένης μισθωτής εργασίας.
Στόχος αυτής της ανατροπής είναι η συνολικότερη μετάλλαξη των κοινωνικών σχέσεων, των σχέσεων διανομής του κοινωνικού προϊόντος, του συνολικού κοινωνικού καταμερισμού εργασίας σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των δυνάμεων της εργασίας.
Για το στόχο αυτό επιχειρείται η δημιουργία μιας χρονικής ιστορικής και κοινωνικής ασυνέχειας αντιπαραθέτοντας το χτες και το σήμερα, το σήμερα και το αύριο, τις γενιές, τα κοινωνικά στρώματα, τις ομάδες εργαζομένων μεταξύ τους.
ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΟ ή ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Α. Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση σαν αναδιανεμητική διαδικασία, περιέχει εξ αντικειμένου την αναγνώριση ότι:
1. Ο κοινωνικός πλούτος αποτελεί συλλογικό και κοινωνικό προϊόν της εργασίας. Η διανομή του βασίζεται στην εργασία σαν κοινωνική διαδικασία σε συνάρτηση με τις δυνατότητες που το κράτος εξασφαλίζει στον ατομικό εργάτη για την άσκηση του δικαιώματος της εργασίας.
2. Ο άνθρωπος αποτελεί την βασική παραγωγική δύναμη της κοινωνίας που παράγει τον κοινωνικό πλούτο σε κάθε παρούσα ιστορική φάση, αλλά και δημιουργεί τους όρους ταυτόχρονα της μελλοντικής διεύρυνσης αυτού του πλούτου με την άνοδο της παραγωγικής δύναμης της εργασίας.
3. Σημαντικό μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι κοινωνικοποιημένη, έξω από την καθαρά κεφαλαιοκρατική
εργασιακή διαδικασία (ελεύθερος χρόνος), άρα πρέπει να χρηματοδοτείται από την κοινωνία με όρους εργασίας.
Η οργανωμένη χρηστική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου προς όφελος της κοινωνίας, είναι υποχρέωση της πολιτείας. Η υπερσυσσώρευση κοινωνικού πλούτου σήμερα δίνει γιʼ αυτό τεράστιες δυνατότητες.
4. Η δημιουργική προοδευτική παραγωγική εξέλιξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, περιέχει και δημιουργεί τα σπέρματα μιας άλλης ποιοτικά νέας κοινωνικής οργάνωσης. Η επέκτασή της στο σύνολο των βασικών αγαθών κοινής ωφέλειας, σύνταξη, υγεία, στέγη, μόρφωση, πολιτισμός, είναι άμεσα εφικτή διεκδίκηση του λαού για μια δημοκρατική, προοδευτική, πολιτική διαχείριση. Είναι ταυτόχρονα και αναγκαία αυτή η διεκδίκηση για να αποκατασταθεί μιά σύμμετρη ανάπτυξη των αναγκών της κοινωνίας και της σύμμετρης κάλυψής τους. Πράγμα απόλυτα αναγκαίο για να αποκατασταθούν οι κοινωνικές ισορροπίες και η ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνία και το περιβάλλον που έχει καταστροφικά διαταράξει η κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη ειδικά στην νεοφιλελεύθερη έκφρασή της.
Β. Για το κεφαλαιοποιητικό σύστημα (ανταποδοτική, ιδιωτική ασφάλιση).
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση και όποιες δεσμεύσεις αυτή παράγει στις κοινωνικές σχέσεις «ΚΕΡΔΟΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ» στην κατανάλωση και στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, θεωρείται ότι νοθεύουν και φαλκιδεύουν την απόλυτη ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που αποτελεί και την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΡΧΗ του νεοφιλελευθερισμού. Αυτή την απόλυτη αρχή μπορεί νʼ αποκαταστήσει το κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση για το νεοφιλελευθερισμό είναι εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη γιατί:
q περιορίζει την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας,
q βάζει φραγμό στη δράση του κεφαλαίου σ ένα οικονομικό κλάδο μέσω του οποίου ενισχύονται τα κέρδη του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου που οδηγεί την νεοφιλελεύθερη κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη.
Η κατάληξη όμως του κεφαλαιοποιητικού συστήματος για τους εργαζόμενους και την κοινωνία είναι τώρα γνωστή από τις Η.Π.Α., 70 εκατομμύρια Αμερικάνοι, δηλ. 20% του πληθυσμού, - χώρια τα εκατομμύρια των παράνομων μεταναστών – δεν έχουν την παραμικρή ασφάλιση κανενός είδους. Το συνταξιοδοτικό ιδιωτικό σύστημα βρίσκεται στα πρόθυρα πλήρους κατάρρευσης. Αναπτύσσεται ραγδαία η λαθραία εισαγωγή φαρμάκων από τρίτες χώρες γιατί οι ασφαλισμένοι αμερικάνοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στην φαρμακευτική αγωγή από τη νόμιμη αμερικάνικη αγορά.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ή ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
Αυτό που προβάλλεται στην επιχείρηση πολιτικής τρομοκράτησης του λαού για οικονομική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, είναι η αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων με δραστική μεταβολή στη σχέση εργαζομένων /συνταξιούχων και το δημογραφικό!! Τόσο το ένα όσο και το άλλο είναι κίβδηλες αιτιάσεις γιατί:
P Η παραγωγική δύναμη της εργασίας αυξάνεται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από την αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων. Το προϊόν της εργασίας του μέσου κοινωνικού εργάτη αντιστοιχεί σήμερα στο 20πλάσιο του προϊόντος πριν 20-25 χρόνια.
P Το δημογραφικό πρόβλήμα προκαλείται συνειδητά από το κεφάλαιο προς όφελος του κεφάλαιου. Για το σύστημα του καπιταλισμού, ο 20χρονος μετανάστης – έτοιμη και σφριγηλή εργατική δύναμη – έχει κόστος μηδέν, ενώ ο 20χρονος εγχώριος εργάτης έχει μέσο κόστος για το σύστημα 60.000.
Τα πραγματικά αίτια που απειλούν οικονομικά το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, βρίσκονται στους όρους διανομής του κοινωνικού προϊόντος και μπορούν να συγκεκριμενοποιηθούν σήμερα στα παρακάτω:
I. «Κλοπή» των αποθεματικών των ταμείων για να χρηματοδοτείται η κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη.
II. Μείωση της αμοιβής της εργατικής δύναμης σε ποσοστά πάνω από το 50% την τελευταία εικοσαετία.
III. Μαύρη εργασία.
IV. Ανασφάλιστη και ημιανασφάλιστη εργασία.
V. Ασύδοτη και σκανδαλώδικη χρηματοδότηση των ιδιωτικών φορέων υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία σε βάρος του Ε.Σ.Υ.
VI. Εισφοροδιαφυγή.
Απʼ αυτές τις αιτίες το ασφαλιστικό σύστημα στερείται ετήσια έσοδα κατά πολύ μεγαλύτερα από τα πραγματοποιούμενα.
Οι αιτίες αυτές δεν είναι συγκυριακές, δεν περιέχουν μόνο διαφθορά, παρασιτισμό & ανοργανωσιά. Δεν είναι ασύνδετες μεταξύ τους.
Συνιστούν ενιαία πολιτική πλατφόρμα του νεοφιλελευθερι-σμού πάνω στην οποία η μεγαλοαστική τάξη και τα αδηφάγα παρασιτικά μεσοστρώματα στηρίζουν την κοινωνική τους ηγεμονία σε μια συμμαχία κοινωνικών συμφερόντων. Συμμαχία που μέσα από διάφορους δρόμους εκμαυλισμού, διαφθοράς, πελατειακών σχέσεων, αλλά και πολιτικής τρομοκρατίας μέσα στο καθεστώς γενικευμένης εργασιακής και κοινωνικής ανασφάλειας, δεσμεύει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα ακόμη και από την ίδια την εργατική τάξη. Στρώματα που υπερασπίζουν «κεκτημένα» σε βάρος όχι του κεφαλαίου αλλά των εκατομμυρίων εργαζομένων του νεοφιλελεύθερου καταμερισμού εργασίας, των νέων εργασιακών σχέσεων.
Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Το προοδευτικό κίνημα μπορεί με αναφορά το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, να προκαλέσει την πιο ευρύτερη και αποφασιστική συγκέντρωση δυνάμεων σ΄ ένα ενιαίο και καθολικό αγώνα με σημαντική επίδραση και στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Γι αυτό όμως οι θέσεις του δεν μπορεί νάναι αποσπασματικές και επιμέρους. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, η πάλη του λαού θάναι αναποτελεσματική και θα καταδικάζεται μακροπρόθεσμα σε ήττα.
Η διατύπωση μιας συνολικής πλατφόρμας κατεύθυνσης, πρέπει να αναδείχνει τους όρους συγκρότησης μιας νέας κοινωνικής συμμαχίας με πρωταγωνιστικό το ρόλο των εργατικών στρωμάτων της νέας εργατικής βάρδιας, της γενιάς των 700, της νεολαίας, των συνταξιούχων, της νεόπτωχης κοινωνίας, των μεταναστών. Η κοινωνικοπολιτική δυναμική αυτού του μετώπου μπορεί να αντιπαρατεθεί με επιτυχία στη κοινωνικοπολιτική συμμαχία του νεοφι-λελευθερισμού και νʼ ανασχέσει την επιθετικότητά του.
Να απελευθερώσει απʼ αυτή τη νεοφιλελεύθερη συμμαχία, την μεγάλη μάζα των παραγωγικών μεσαίων στρωμάτων, τη διανόηση, τη μικρομεσαία αγροτιά.
Μια τέτοια πλατφόρμα με αναφορά την κοινωνική ασφάλιση μπορεί να συγκροτείται από τα παρακάτω:
· Εξίσωση των αμοιβών για την ίδια εργασία.
· Πλήρη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική, κοινωνική ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα, από την εργασία στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, από την μορφή των εργασιακών σχέσεων
· Καθολικό βασικό μισθό στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, ως σίγουρη και αποτελεσματική χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού.
· Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και μη εφαρμογή των αντεργατικών οδηγιών της Ε.Ε.
· Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων.
· Τριάντα χρόνια εργασίας χωρίς νεκρούς εργασιακούς χρόνους (απόλυση, ανεργία, μαθητεία, σπουδές). Η εργασία τις Κυριακές και οι υπερωρίες να προσθέτουν ασφαλιστικό χρόνο.
· Άμεση αντιμετώπιση της μαύρης εργασίας. Κατάργηση όλων των μορφών «νόμιμης» ανασφάλιστης εργασίας (STAGE, κλπ.) και ποινικοποίηση της ανασφάλιστης εργασίας.
· Καμιά αλλαγή στα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών, έμπρακτη προστασία της μητρότητας με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
· Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους μετανάστες.
· Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους (Έλληνες και μετανάστες) με αναβάθμιση και ενίσχυση του Ε.Σ.Υ.
Οι προοδευτικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει νʼ απαιτήσουν και να διεκδικήσουν από τις τριτοβάθμιες, συνδικαλιστικές οργανώσεις, την υιοθέτηση μιας τέτοιας πλατφόρμας και ανάλογη αγωνιστική διεκδίκηση της με την προοπτική να «κατοχυρωθεί» σε Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και στο Μισθολόγιο Δημοσίου, συνομολογημένη από Γ.Σ.Σ.Ε. – Α.Δ.Ε.Δ.Υ., ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ και ΚΡΑΤΟΣ.
ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ.
Στη μετωπική επίθεση της Κυβέρνησης και του νεοφιλελεύθερου μπλοκ δυνάμεων, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει νʼ απαντήσει & μετά τις 12 Δεκέμβρη με ανάλογο τρόπο.
Το προοδευτικό ταξικό μέτωπο δυνάμεων μπορεί και πρέπει να επιβάλλει την διεξαγωγή έκτακτων αγωνιστικών και διεκδικητικών συνεδρίων Γ.Σ.Σ.Ε. – Α.Δ.Ε.Δ.Υ., με συμμετοχή και εκπροσώπων άμεσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, για την επεξεργασία ενός πλαισίου διεκδικήσεων ταυτόχρονα με την υιοθέτηση ενός αγωνιστικού δεσμευτικού προγράμματος δράσης και κινητοποιήσεων των εργαζομένων, για την ολοκληρωτική ματαίωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης της κυβέρνησης, για να περάσει το λαϊκό κίνημα από την άμυνα στην επίθεση.
Ε.Α.Μ.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Δημοσίευση σχολίου