"Δεν υπογράφουμε την άθλια συμφωνία"

Δεν υπογράφουμε την άθλια αντεργατική συμφωνία ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΣΕΒ – ΓΣΕΕ

Με μια άθλια συμπαιγνία της ΓΣΕΕ, του ΣΕΒ και της κυβέρνησης, υπογράφτηκε αιφνιδιαστικά στις 26/3 η νέα διετής (2008-2009) Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Η Σύμβαση αυτή καταδικάζει τους εργαζόμενους να επιβιώσουν με «αύξηση» που αντιστοιχεί –για το βασικό μισθό- σε 0,98 ευρώ την ημέρα για το 2008 και μόλις σε 0,87 ευρώ για το 2009!

Και θριαμβολογούν...!

Το επαίσχυντο αυτό αποτέλεσμα σε βάρος των εργαζομένων έκανε τον πρόεδρο του ΣΕΒ να μιλήσει για «ένα σύγχρονο σύμφωνο εργασιακής ειρήνης». Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ υπερθεμάτισε, «οι διαπραγματεύσεις είχαν αίσιο τέλος» είπε, «επιτεύχθει ένα σημαντικό αποτέλεσμα»! Ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ δήλωσε «είναι το μάξιμουμ των εφικτών επιδιώξεών μας, αφού κινούνται μέσα στους στόχους μας για τη σύγκλιση με τους μέσους ευρωπαϊκούς μισθούς»!

Πιο συγκεκριμένα τα ψίχουλα που εξασφάλισαν είναι τα εξής:

Από 1/1/2008 το κατώτερο μεροκάματο γίνεται 30,40 ευρώ μικτά, από 29,39 που ήταν στις 31/12/2007, δηλαδή αύξηση 3,45%. Ο μισθός διαμορφώνεται σε 681 ευρώ μικτά από 657,89 το προηγούμενο έτος. Αν αφαιρεθούν οι κρατήσεις, ο μισθός ανέρχεται σε 572 ευρώ.

Από 1/9/2008 το κατώτερο μεροκάματο διαμορφώνεται σε 31,32 ευρώ και ο μισθός σε 701 ευρώ.

Η επόμενη αύξηση δίνεται την 1/5/2009 και το κατώτερο μεροκάματο θα ανέλθει στα 33,04 ευρώ και ο μισθός θα διαμορφωθεί σε 740 ευρώ (πάντα μικτά).

Αυτές τις ισχνές αυξήσεις η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιχειρεί να τις εμφανίσει ως επιτυχία και κάνει λόγο για αθροιστική συνολική αύξηση 12,42%. Μπορεί κανείς να ζήσει με αυτά τα άθλια μεροκάματα και με αυτούς τους μισθούς της ξεφτίλας που υπέγραψαν;

Η αλήθεια είναι ότι η μέση αύξηση για όλο το 2008 είναι μόλις 4,48% και για το 2009 3,71%. Την ίδια ώρα ο επίσημος πληθωρισμός τρέχει πάνω από 4,5% και το εργατικό εισόδημα δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα, από την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ (παρατεταμένη λιτότητα, ακρίβεια, αύξηση φόρων, αυξήσεις στα τιμολόγια των υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ, αφαίμαξη από τις τράπεζες). Ταυτόχρονα η υπογραφή μιας τέτοια ΕΓΣΣΕ, βάζει επιπλέον εμπόδια στους διεκδικητικούς αγώνες των εργαζομένων για την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών και επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων.

Να γιατί όλα τα παραπάνω επιτρέπουν στον πρόεδρο του ΣΕΒ, όχι μόνο να εκθειάζει τη συμφωνία, αλλά και κυνικά να δηλώνει, πως και με τα άλλα που συνομολόγησαν «προσδίδουν πιο ανθρώπινο πρόσωπο στην αγορά εργασίας». Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΣΕΒ έδωσε ιδιαίτερο βάρος στη συμφωνία με τη ΓΣΕΕ που προβλέπει τη θεσμοθέτηση «ενός μόνιμου Βήματος Διαλόγου και Συνεργασίας των δυνάμεων της εργασίας». Ένα βήμα μόνιμου «διαλόγου» όπου θα τεθούν ζητήματα για τις εργασιακές σχέσεις, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων κλπ…

Η υπογραφή της νέας ΕΓΣΣΕ είναι ένα γεγονός με πολύ σημαντικό πολιτικό συμβολισμό. Αποτελεί πρόκληση για τα αισθήματα των εργαζομένων. Πριν ακόμη ψηφιστεί το ασφαλιστικό τερατούργημα και ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη απεργιακοί αγώνες, η ΓΣΕΕ υπέγραψε τη σύμβαση της ντροπής.

Αποδεικνύεται γι΄ άλλη μια φορά ότι, οι ηγεσίες της ΓΣΣΕ με τις θέσεις και την πρακτική τους, συμβάλλουν αποφασιστικά στην «νομιμοποίηση» και το «πέρασμα» βασικών θέσεων της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Τι άλλο από αβαντάρισμα των εργοδοτικών συμφερόντων και της κυβερνητικής πολιτικής ήταν η ταχτική των ΓΣΣΕ - ΑΔΕΔΥ απέναντι στην αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση;

- - Αντί να καλέσουν σε αποφασιστικό αγώνα για απόκρουση της αντι-ασφαλιστικής επιδρομής και για βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων, ζητούσαν να εφαρμοστεί ο νόμος Ρέππα, ο νόμος δηλαδή που προετοίμασε το έδαφος για το αντι-ασφαλιστικό έκτρωμα των Καραμανλή – Πετραλιά.

- Αντί να αξιοποιήσουν την οργή και τη θέληση των εργαζομένων, όπως αυτή εκφράστηκε με τις μεγάλες απεργίες στις 12/12/07 και 13/2/08, ώστε να δημιουργήσουν πίεση όλους αυτούς τους μήνες που το νομοσχέδιο «πλανιόταν» πάνω από τα κεφάλια μας, αυτοί έψαχναν τρόπο για να ανοίξει η πόρτα του «διαλόγου» με την κυβέρνηση. Δηλαδή να βάλουν πλάτη για το πέρασμα μιας πιο «ήπιας» εκδοχής των αντι-ασφαλιστικών μέτρων.

- Μέσα στην καρδιά του αγώνα για το ασφαλιστικό κι ενώ πολύ σημαντικοί κλάδοι βρίσκονταν σε αγώνα διαρκείας (ΔΕΗ, ΟΤΑ, Τράπεζες, Λιμάνια) πήραν την απόφαση ντροπή για 3ωρη στάση εργασίας (12/3), αντί για απεργία, αρνήθηκαν την ενοποίηση και το συντονισμό των αγωνιζόμενων κλάδων, γεγονός που θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στην κυβέρνηση.

- Μετά την πετυχημένη απεργία και τα συλλαλητήρια στις 19/3, το μόνο πεδίο «κινητοποίησης» που επέλεξαν ήταν γύρω από την πρόταση της αντιπολίτευσης για το «δημοψήφισμα». Το επόμενο διάστημα, λένε πως θα προχωρήσουν σε μια αντιπαράθεση για τη συνταγματικότητα του νόμου, θέλοντας να επιτείνουν την ανάθεση και την εκπροσώπηση των εργαζόμενων από τους ίδιους. Για αυτούς οι εργαζόμενοι αρκεί να παρακολουθούν τα δικαστικά ντέρμπι.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η προδοσία της ΓΣΕΕ, πρέπει να καταδικαστεί από το σύνολο των εργαζομένων και από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Η άθλια αυτή Συλλογική Σύμβαση πρέπει να βρει καθολική αποδοκιμασία μέσα από γενικές συνελεύσεις και διαδικασίες βάσης των ίδιων των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα πρέπει να οργανωθεί και να ενταθεί η πάλη για αξιοπρεπείς κλαδικές και επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις. Το σωματείο μας θα παλέψει για αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις στις τεχνικές εταιρείες και στις εταιρείες πληροφορικής: Για να δοθούν άμεσα αυξήσεις, που να μας ανακουφίζουν από τη φοβερή ακρίβεια και να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Για κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους, που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Για την κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων που πηγάζουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας. Για τη μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο).

Είναι εξαιρετικά αναγκαίο, στην επόμενη φάση, να συνεχιστεί η πάλη ενάντια στην αντιασφαλιστική επιδρομή, για την κατάργηση, για μη εφαρμογή του αντι-ασφαλιστικού νόμου Πετραλιά. Για την κατάργηση των νόμων Σιούφα και Ρέππα και του 3518/06 γα το ΤΣΜΕΔΕ, για να μην εφαρμοστεί η αντιδραστική «ενοποίηση» των ταμείων. Για σύνταξη με βάση τον καταληκτικό μισθό -στα 58 και 55 χρόνια για άντρες και γυναίκες αντίστοιχα, διεύρυνση και όχι συρρίκνωση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, κατάργηση της ανταποδοτικότητας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας των ταμείων, επιστροφή στα ταμεία των κλεμμένων από το κράτος και τους εργοδότες. Για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.

Γι αυτό η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι επείγουσα αναγκαιότητα. Χρειάζεται ανυποχώρητος και αποφασιστικός αγώνας, αγώνας διάρκειας, που θα μπλοκάρει την οικονομική δραστηριότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, που θα αμφισβητεί συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική, που θα επιδιώκει πραγματική ρήξη με τους εργοδότες και την κυβέρνηση. Χρειάζεται οριζόντιος ταξικός συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων, που θα στηρίζεται στην ενεργοποίηση της βάσης των εργαζομένων και θα μπορεί να υπερβαίνει έμπρακτα τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Χρειάζονται πανεργατικά αιτήματα που θα ενώνουν τους εργαζόμενους, για την άμεση βελτίωση της θέσης όλων μας.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

(ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΓΕΩΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΙΚΩΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ)

Πλατεία Καρύτση 10, 4ος όροφος, ΑΘΗΝΑ, http://www.somtechnik.gr,