ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ: ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΡΙΣΕΩΝ, ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Συνολική απαξίωση προς τις οργανώσεις του κρατικού συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ τρέφουν μεγάλα τμήματα εργαζομένων, λόγω της συνειδητής πολιτικής απροθυμίας τους να συγκρουστούν με την εξουσία, να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των εργαζομένων μέχρι τέλους και να αποτρέψουν στην πράξη με δυναμικούς αγώνες διαρκείας τις αντικοινωνικές πολιτικές των κρατούντων.
Ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι δύο οργανώσεις προσπαθούν να αποτρέψουν τη μαζική δράση, τις συγκρουσιακές μορφές πάλης, τη συμμετοχή των εργαζομένων. Όχι τυχαία. Και οι δύο πρόεδροι των οργανώσεων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ, επί της ουσίας δε διαφωνούν με τον πολιτικό χειρισμό της κρίσης από την κυβέρνηση και οι όποιες αντιδράσεις τους εντάσσονται στο παιχνίδι του καθεστωτικού συνδικαλισμού για τη διατήρηση της θέσης τους, των προνομίων που απολαμβάνουν (ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ διατηρεί βίλα στην Πολιτεία και αμείβεται με 105.000 ευρώ) και την αναπαραγωγή του επαγγελματικού συνδικαλισμού που εκπροσωπούν.
Δεξαμενές των επιπρόσθετων προνομίων τους και του καθεστωτικού συνδικαλισμού, αποτελούν και τα διάφορα παρακλάδια της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, η με αμοιβή συμμετοχή αρχοντοσυνδικαλιστών σε διάφορες μεικτές επιτροπές που διαπραγματεύονται με το κράτος τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και η χρηματοδότηση από τον ΟΕΚ (Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας), το ΛΑΕΚ (Λογαριασμός για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση) και τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ. Δεξιοί και αριστεροί εργατοπατέρες μέλη των Δ.Σ του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, καθεστωτικοί επιστήμονες των Κέντρων Επιστημονικής Κατάρτισης και του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής αμείβονται με παχυλούς μισθούς για να νομιμοποιούν και επιστημονικά την καθεστωτική πολιτική και τα ιδεολογήματα της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της εργασιακής και κοινωνικής ειρήνης, ως τις υπέρτατες καθεστωτικές αλήθειες στο πλαίσιο της «εθνικής οικονομίας» και της «δημοκρατικής ομαλότητας».
Αυτό εξηγεί και την καθυστερημένη παρακολουθητική αντίδρασή τους-διαχείριση στην ουσία-για το μνημόνιο, την τρόικα, τα αντικοινωνικά μέτρα του κράτους και των κυβερνήσεων, τη στιγμή μάλιστα που είχαν πλήρη εικόνα και ενημέρωση από κυβερνητικούς αξιωματούχους αρκετούς μήνες πριν το ξέσπασμα της κρίσης και τις συνέπειες που αυτή θα είχε. Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της ταχτικής είναι οι άνευροι αγώνες-λιτανείες, η κήρυξη των απεργιών σε ημερομηνίες όσο το δυνατόν μακρύτερα από τις εκάστοτε αντικοινωνικές εξαγγελίες της κυβέρνησης με σκοπό να καταλαγιάσει η αντίδραση του κόσμου, η επιδεικτική συμμετοχή σε διαλόγους-απάτη με την κυβέρνηση, η καταγγελία της δράσης των εργαζομένων που ξεφεύγει από τα όρια του κρατικού συνδικαλισμού, η διαχείριση του κόσμου της εργασίας ως εμπορεύματα προς πώληση. Πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο σχέδιο αποκλιμάκωσης και αφυδάτωσης της δυναμικής παρουσίας των εργαζομένων στους δρόμους, επειδή τρέμουν και φοβούνται , όπως και ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, την αυτενέργεια των μαζών, τους ακηδεμόνευτους αγώνες και την επανάληψη από τον κόσμο της εργασίας των εξεγερτικών διαθέσεων της 5ης Μάη και της 15ης Δεκέμβρη.
Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο αυτών των οργανώσεων λειτουργούν εσωτερικά σχολεία «συνδικαλιστικής επιμόρφωσης», που χρηματοδοτούνται από το κράτος και την Ε.Ε. και οι αποφοιτήσαντες είναι συνδικαλιστικά στελέχη-πολλαπλασιαστές για την αναπαραγωγή του καθεστωτικού συνδικαλισμού στους χώρους εργασίας και κατά συνέπεια διαχειριστές της αγανάκτησης και οργής των εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία.
Το βέβαιο είναι ότι για μεγάλα τμήματα του κόσμου της εργασίας οι οργανώσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους, αλλά λειτουργούν ως αναχώματα του κράτους μέσα στο εργατικό κίνημα για την άμβλυνση της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Μιας διαμαρτυρίας που το τελευταίο διάστημα αναπτύσσεται ραγδαία με όρους πολιτικής ανυπακοής στο υπάρχον, εκδηλώνεται με συνολική αμφισβήτηση του καθεστώτος της κοινωνικής λεηλασίας και επιπλέον στους στόχους της περιλαμβάνει και την κατάληψη κτιρίων του κρατικού συνδικαλισμού, όπως άλλωστε έδειξε και η απόπειρα κατάληψης της ΓΣΕΕ στις 15 Δεκέμβρη από μαζικά μπλοκ εργαζομένων και οι συγκρούσεις που ακολούθησαν με τις ομάδες ΔΙΑΣ, οι οποίες καλέστηκαν να την προστατεύσουν.
Όμως ο κύκλος έχει γυρίσματα, οι αδιάβατοι δρόμοι τώρα ανοίγονται, η δράση δεν έχει ημερομηνία λήξης και οι μαχητικοί αυτόνομοι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες εμφανίζονται στο προσκήνιο προαναγγέλλοντας το θυελλώδες μέλλον.
Θοδωρής Θεοδωρόπουλος
Ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι δύο οργανώσεις προσπαθούν να αποτρέψουν τη μαζική δράση, τις συγκρουσιακές μορφές πάλης, τη συμμετοχή των εργαζομένων. Όχι τυχαία. Και οι δύο πρόεδροι των οργανώσεων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ, επί της ουσίας δε διαφωνούν με τον πολιτικό χειρισμό της κρίσης από την κυβέρνηση και οι όποιες αντιδράσεις τους εντάσσονται στο παιχνίδι του καθεστωτικού συνδικαλισμού για τη διατήρηση της θέσης τους, των προνομίων που απολαμβάνουν (ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ διατηρεί βίλα στην Πολιτεία και αμείβεται με 105.000 ευρώ) και την αναπαραγωγή του επαγγελματικού συνδικαλισμού που εκπροσωπούν.
Δεξαμενές των επιπρόσθετων προνομίων τους και του καθεστωτικού συνδικαλισμού, αποτελούν και τα διάφορα παρακλάδια της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, η με αμοιβή συμμετοχή αρχοντοσυνδικαλιστών σε διάφορες μεικτές επιτροπές που διαπραγματεύονται με το κράτος τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και η χρηματοδότηση από τον ΟΕΚ (Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας), το ΛΑΕΚ (Λογαριασμός για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση) και τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ. Δεξιοί και αριστεροί εργατοπατέρες μέλη των Δ.Σ του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, καθεστωτικοί επιστήμονες των Κέντρων Επιστημονικής Κατάρτισης και του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής αμείβονται με παχυλούς μισθούς για να νομιμοποιούν και επιστημονικά την καθεστωτική πολιτική και τα ιδεολογήματα της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας, της εργασιακής και κοινωνικής ειρήνης, ως τις υπέρτατες καθεστωτικές αλήθειες στο πλαίσιο της «εθνικής οικονομίας» και της «δημοκρατικής ομαλότητας».
Αυτό εξηγεί και την καθυστερημένη παρακολουθητική αντίδρασή τους-διαχείριση στην ουσία-για το μνημόνιο, την τρόικα, τα αντικοινωνικά μέτρα του κράτους και των κυβερνήσεων, τη στιγμή μάλιστα που είχαν πλήρη εικόνα και ενημέρωση από κυβερνητικούς αξιωματούχους αρκετούς μήνες πριν το ξέσπασμα της κρίσης και τις συνέπειες που αυτή θα είχε. Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της ταχτικής είναι οι άνευροι αγώνες-λιτανείες, η κήρυξη των απεργιών σε ημερομηνίες όσο το δυνατόν μακρύτερα από τις εκάστοτε αντικοινωνικές εξαγγελίες της κυβέρνησης με σκοπό να καταλαγιάσει η αντίδραση του κόσμου, η επιδεικτική συμμετοχή σε διαλόγους-απάτη με την κυβέρνηση, η καταγγελία της δράσης των εργαζομένων που ξεφεύγει από τα όρια του κρατικού συνδικαλισμού, η διαχείριση του κόσμου της εργασίας ως εμπορεύματα προς πώληση. Πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο σχέδιο αποκλιμάκωσης και αφυδάτωσης της δυναμικής παρουσίας των εργαζομένων στους δρόμους, επειδή τρέμουν και φοβούνται , όπως και ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, την αυτενέργεια των μαζών, τους ακηδεμόνευτους αγώνες και την επανάληψη από τον κόσμο της εργασίας των εξεγερτικών διαθέσεων της 5ης Μάη και της 15ης Δεκέμβρη.
Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο αυτών των οργανώσεων λειτουργούν εσωτερικά σχολεία «συνδικαλιστικής επιμόρφωσης», που χρηματοδοτούνται από το κράτος και την Ε.Ε. και οι αποφοιτήσαντες είναι συνδικαλιστικά στελέχη-πολλαπλασιαστές για την αναπαραγωγή του καθεστωτικού συνδικαλισμού στους χώρους εργασίας και κατά συνέπεια διαχειριστές της αγανάκτησης και οργής των εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία.
Το βέβαιο είναι ότι για μεγάλα τμήματα του κόσμου της εργασίας οι οργανώσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους, αλλά λειτουργούν ως αναχώματα του κράτους μέσα στο εργατικό κίνημα για την άμβλυνση της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Μιας διαμαρτυρίας που το τελευταίο διάστημα αναπτύσσεται ραγδαία με όρους πολιτικής ανυπακοής στο υπάρχον, εκδηλώνεται με συνολική αμφισβήτηση του καθεστώτος της κοινωνικής λεηλασίας και επιπλέον στους στόχους της περιλαμβάνει και την κατάληψη κτιρίων του κρατικού συνδικαλισμού, όπως άλλωστε έδειξε και η απόπειρα κατάληψης της ΓΣΕΕ στις 15 Δεκέμβρη από μαζικά μπλοκ εργαζομένων και οι συγκρούσεις που ακολούθησαν με τις ομάδες ΔΙΑΣ, οι οποίες καλέστηκαν να την προστατεύσουν.
Όμως ο κύκλος έχει γυρίσματα, οι αδιάβατοι δρόμοι τώρα ανοίγονται, η δράση δεν έχει ημερομηνία λήξης και οι μαχητικοί αυτόνομοι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες εμφανίζονται στο προσκήνιο προαναγγέλλοντας το θυελλώδες μέλλον.
Θοδωρής Θεοδωρόπουλος
Από το 4ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου