ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΣ ΣΜΤ 17/6 - ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 23/6

Αθήνα 17/06

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΣΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΙΟΥΝΗ!

Η κυβερνητική επίθεση δεν έχει ανάπαυλα. Τερατώδεις αλλαγές προωθεί το Προεδρικό Διάταγμα Λοβέρδου για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, εφαρμόζοντας την αντιδραστική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και τους τραπεζίτες. Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας που ζητούν εδώ και 20 χρόνια οι εργοδότες και υπογράφτηκε με το μνημόνιο, αποτελεί το καλύτερο δώρο της κυβέρνησης. Κατάργηση των ΣΣΕ, απελευθέρωση των απολύσεων, σκλαβιά για την νεολαία, ενώ την ίδια στιγμή παίζεται η τελευταία πράξη στην επιχείρηση κατεδάφισης της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης με το σχέδιο έκτρωμα για το ασφαλιστικό.

Συγκεκριμένα το ΠΔ για τις εργασιακές σχέσεις:

• Θεσμοθετεί την αμοιβή κάτω από την ΕΓΣΕΕ για όλους τους εργαζομένους κάτω των 25. Είναι το αντίστοιχο του Γαλλικού "Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης", αντιμετωπίζει τη νεολαία σαν "χαμένη γενιά" και αναλώσιμο υλικό.
• Καταργεί στην ουσία την δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα, καταργώντας την δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στην Διαιτησία. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου ΠΔ δείχνει ήδη τις συνέπειές της καθώς είναι στον αέρα ΟΛΕΣ οι συμβάσεις ακόμη και η ΕΓΣΣΕ. Στόχος της κυβέρνησης και της εργοδοσίας είναι η πλήρης κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και η επιστροφή στο καθεστώς της "ατομικής διαπραγμάτευσης', του 'ατομικού εκβιασμού' και της 'καθολικής υποταγής'. Πρόκειται για τεράστιο, ιστορικό πισωγύρισμα, όταν μάλιστα μέσα από τις αυξήσεις σε προϊόντα και τιμολόγια ΔΕΚΟ αλλά και τις περικοπές μισθών, η μείωση των απολαβών μας προσεγγίζει το 30%, ενώ ο πληθωρισμός είναι ήδη 5% και με προοπτική να χτυπήσει κόκκινο!!!
• Επιτρέπει τρομαχτική αύξηση των απολύσεων, δεδομένου και του αριθμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα συντρίβει τις αποζημιώσεις, καθώς οι εργοδότες θα μπορούν απλώς κάνοντας χρήση μιας σύντομης προειδοποίησης να πληρώνουν αποζημιώσεις κατά 50% μικρότερες.
• Νομοθετεί και ενισχύει την μαύρη παιδική εργασία μέσα από ετήσιες "συμβάσεις μαθητείας" με το 70% της ΕΓΣΣΕ!! για παιδιά από 15 έως 18 ετών!!
• Με σχετική διάταξη που θα μπει στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο θα μειωθεί και το κόστος των υπερωριών

Αν περάσουν τα μέρα αυτά η επόμενη μέρα στους χώρους εργασίας θα είναι πραγματική κόλαση. Η εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, οι απειλές βρίσκονται ήδη στην πρώτη γραμμή. Από τη στιγμή που ο εργοδότης δε θα έχει καν κόστος από τις απολύσεις, θα απαιτήσει όχι μόνο υποταγή και πειθάρχηση αλλά κυριολεκτική υποδούλωση. Αν σήμερα κυριαρχεί ο αυταρχισμός, μετά από τις εξελίξεις αυτές όλα θα τα σκιάζει η φοβέρα κι η σκλαβιά.

Ταυτόχρονα το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό που αναμένεται να φέρει τις επόμενες μέρες στη Βουλή η κυβέρνηση, είναι η καρατόμηση κάθε έννοιας κοινωνικής προστασίας, είναι μια ακόμα τρανταχτή απόδειξη πως αυτό που ονομάζουν «σωτηρία της εθνικής οικονομίας», «αποφυγή της χρεοκοπίας», «διέξοδο από την κρίση» είναι το νεκροταφείο των εργατικών δικαιωμάτων και των όποιων κατακτήσεων δεκαετιών είχαν απομείνει από τα προηγούμενα «έργα και ημέρες» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους και όλες στα 65 και αυτόματη αναπροσαρμογή των ορίων προς τα πάνω με βάση το προσδόκιμο επιβίωσης (!), μείωση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, 40 έτη πλήρους ασφάλισης για την κατοχύρωση πλήρους σύνταξης, «ανταποδοτικότητα» στις εισφορές, δραματική μείωση της αναπλήρωσης, παραπέρα ενοποιήσεις και διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και καμία εγγύηση από το κράτος για τις συντάξεις. Για την πλειονότητα των εργαζόμενων, μετά από 40 χρόνια δουλειά, οι συντάξεις δεν θα ξεπερνούν το ταμείο ανεργίας! Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων καταργείται η έννοια της σύνταξης και της ασφαλιστικής προστασίας.

Πρόκειται για ένα «νομοσχέδιο - εφιάλτη» σε μία «κοινωνία - εφιάλτη». Βλέποντάς το ενταγμένο μέσα στο συνολικό πλαίσιο των αντιλαϊκών μέτρων, μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει σαν το «άλλο μισό» του νόμου για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης αλλά και σαν «συγγενή εξ’ αίματος» των μέτρων για τα όρια των απολύσεων, των αποζημιώσεων, των επιδοτήσεων των εργοδοτικών εισφορών στο όνομα της μαθητείας, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων.

Εκτός από τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαλύσει και το δημόσιο σύστημα υγείας. Ήδη τα δημόσια νοσοκομεία υπολειτουργούν γιατί δεν έχει προσληφθεί το αναγκαίο προσωπικό, ενώ το νομοσχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση για το «ολοήμερο νοσοκομείο» μετατρέπει τα νοσοκομεία σε ιδιωτικά ιατρεία που θα κυνηγούν «πελάτες» για να επιβιώσουν οικονομικά. Το κόστος της περίθαλψης μεταφέρεται στις πλάτες των ασθενών, την ίδια στιγμή που οι φαρμακευτικές εταιρείες, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, οι προμηθευτές έχουν πλουτίσει με την κατασπατάληση των χρημάτων των ασφαλιστικών Ταμείων.

Η κυβέρνηση ακολουθεί κατά γράμμα την αντιδραστική συμφωνία, και στους τομείς της κοινής ωφέλειας, εξαγγέλλοντας ένα σαρωτικό πρόγραμμα ξεπουλήματος σε ό,τι έχει απομείνει Δημόσιο. Η ιδιωτικοποίηση θα πλήξει ολικώς ή μερικώς τα δημόσια τρένα, τα αεροδρόμια, τα ταχυδρομεία, την παροχή ύδρευσης. Θα ξεπουληθεί πλήθος δημόσιων ακινήτων, ενώ και οι δρόμοι και τα έργα υποδομής θα δοθούν όλα στο κεφάλαιο. Όλη αυτή η πολιτική θα έχει ολέθριες επιπτώσεις στην τσέπη της εργατικής πλειοψηφίας και την ποιότητα των παρεχόμενων αγαθών και υπηρεσιών.

Πέρα από την ιδεολογική τρομοκρατία, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οργή των εργαζόμενων, η κυβέρνηση καταφεύγει στη δοκιμασμένη συνταγή της έντασης της καταστολής, προσπαθεί να επιβάλλει την πολιτική της με τη βοήθεια των δακρυγόνων, των γκλομπ και των δικαστηρίων. Κάθε εργατική κινητοποίηση αντιμετωπίζεται με προληπτικές συλλήψεις και χημικό πόλεμο, που έχει ήδη οδηγήσει σε σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών, ενώ πολλαπλασιάζονται οι διώξεις σε βάρος εργαζόμενων που αγωνίζονται.

Αναμφίβολα στην βάση όλων των εξελίξεων του τελευταίου διαστήματος βρίσκεται η συνέχιση της εκρηκτικής κρίσης του καπιταλισμού που εκδηλώνεται σε μια σειρά ανεπτυγμένες χώρες, στην κρίση της ευρωζώνης αλλά και συνολικά της ΕΕ. Τα παραμύθια για την «ιδιαιτερότητα» της ελληνικής κρίσης, τινάζονται στον αέρα από την ταχύτατη εφαρμογή αντίστοιχων μέτρων σε όλη την Ευρώπη, με τον ίδιο σχεδιασμό, τις ίδιες δικαιολογίες, την ίδια βαρβαρότητα. Από τα «PIGS» του Νότου, μέχρι την Αγγλία και τη Γερμανία, οι αστικές τάξεις, μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, λένε στους λαούς τα ίδια. Πρέπει «να πληρώσουμε τα χρέη», «να μειώσουμε τα ελλείμματα», «να πάψουμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας»! Και προχωρούν στο ξεθεμελίωμα κάθε δικαιώματος. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του σε όλη την ΕΕ αλλάζουν τα πάντα. Θέλουν να φορτώσουν με απίστευτη βιαιότητα την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων, να ξεμπερδέψουν με τις εργατικές κατακτήσεις, να επιβάλλουν συνθήκη εξαθλίωσης, να λεηλατήσουν τον παραγόμενο πλούτο, να εγκαθιδρύσουν την απόλυτη οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου. Άλλωστε τα μέτρα αυτά ήταν αίτημα του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου ακόμα κι όταν η ανάπτυξη έτρεχε με 5%.

Γι αυτό και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη του ΛΑΟΣ και την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ, παρά τη λαϊκή οργή και τη μαζική αντίδραση των εργαζομένων επιμένει στην υλοποίηση μέχρι τελείας του αντιδραστικού μνημονίου. Γι αυτό και η ΕΕ ετοιμάζεται για ένα νέο πιο αντιδραστικό Μάαστριχ, σύμφωνα με το οποίο τα δρακόντεια κριτήριά του θα πρέπει να γίνουν συνταγματικές επιταγές! Γι αυτό και οι επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνονται στο «μονόδρομο» για την στήριξη του κεφαλαίου και την διάσωση, όχι «της χώρας» όπως λένε, αλλά του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Ρήξη και απειθαρχία με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, ότι τα μέτρα είναι μονόδρομος. Παρά την προσπάθεια να μας πείσουν ότι «όλοι» είμαστε συνυπεύθυνοι για το «δημόσιο» χρέος, οι εργαζόμενοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό δεν προκλήθηκε από τις δικές μας ανάγκες. Γνωρίζουμε ότι με τα δις ευρώ των δανείων δεν καλύφθηκαν μισθοί και συντάξεις, αλλά:

• Καλύφθηκαν τα μειωμένα έσοδα του κράτους από την επιλογή των κυβερνήσεων να μειώνουν τη φορολογία των επιχειρήσεων, να διατηρούν σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές για τις εταιρείες, τους τραπεζίτες, την Εκκλησία, να καλύπτουν τις χαριστικές ρυθμίσεις που απάλλαξαν εργοδότες από δις ευρώ εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Πληρώθηκαν τα υπέρογκα έξοδα της Ολυμπιάδας, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των υπερκοστολογημένων μεγάλων έργων, της ανάθεσης έργων του δημοσίου σε ιδιώτες, τα κέρδη των κατασκευαστικών, των φαρμακευτικών, των εταιρειών ιδιωτικής υγείας κλπ. Όλοι αυτοί που πλούτισαν με τα χρήματα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, τώρα θέλουν να πληρώσουμε οι εργαζόμενοι όχι μόνο τα κέρδη τους αλλά και τις ζημιές τους!
• Πληρώθηκαν διπλά και τρίδιπλα τα πανωτόκια προς όφελος των δανειστών μας: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του 450 δις ευρώ. Παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε κατά 155 δις ευρώ! Το 2009, οι μισθοί και οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, η ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική προστασία και όλες οι λειτουργικές δαπάνες του δημοσίου κόστισαν συνολικά 59,1 δις ευρώ. Το ίδιο διάστημα, για εξυπηρέτηση του χρέους η Ελλάδα έδωσε 41,4 σε τοκοχρεολύσια και 42,7 σε δαπάνες για βραχυπρόθεσμους τίτλους του δημοσίου, ειδικές εκδόσεις ομολόγων και ταμειακή διευκόλυνση. Σύνολο εξυπηρέτησης χρέους: 84,1 δις ευρώ, δηλαδή 142% των πρωτογενών δαπανών του δημοσίου ή 35% του ΑΕΠ!

Εμείς απαντάμε πως υπάρχει εργατική απάντηση στον καταστροφικό «μονόδρομο» που επιχειρούν να μας επιβάλλουν. Η δικιά μας απάντηση δεν θεωρεί δεδομένα τα πλαίσια του συστήματος, της αγοράς, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Θέτει σε απόλυτη προτεραιότητα την προστασία και διεύρυνση των εργατικών συμφερόντων, για αυτό συγκρούεται με τα κριτήρια της κυρίαρχης πολιτικής. Με τους αγώνες μας μπορούμε να επιβάλλουμε μια άλλη πολιτική βασισμένη στις ανάγκες μας και όχι στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ! Συντονισμένος αγώνα διαρκείας για να μην κατατεθεί το ασφαλιστικό τερατούργημα, να μην υπογραφεί το νέο ΠΔ των απολύσεων και της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων και για την οριστική ανατροπή των μέτρων.

Μετά τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος και τη μεγαλειώδη απεργία και τη διαδήλωση της 5ης Μάη, αναδύεται μια νέα εποχή, που καθορίζεται από τον κοινωνικό αγώνα ζωής ή θανάτου για τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα για τη νέα γενιά. Σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους γίνεται φανερό πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την προοπτική μιας ακραίας κοινωνικής βαρβαρότητας για όλη την εργαζόμενη πλειοψηφία, όπου τα ποσοστά της ανεργίας θα εξακοντιστούν στα ύψη, η απειλή της απόλυσης-ανεργίας θα συντροφεύει όλους τους εργαζόμενους, τα όρια μεταξύ εργασίας και ανεργίας θα γίνουν εξαιρετικά ρευστά και δυσδιάκριτα (και στο δημόσιο, με τους έκτακτους, τα ΣΔΙΤ, την ενοικίαση εργαζομένων, τους συμβασιούχους, τους αναπληρωτές κλπ.), οι μορφές ελαστικής-επισφαλούς εργασίας-ομηρίας θα γιγαντωθούν, οι μακροχρόνια άνεργοι θα πολλαπλασιαστούν, η εργασιακή ένταξη των νέων θα καθυστερεί και η ανεργία τους θα μεγαλώνει, ενώ δεν θα υπάρχει καμιά ασφαλιστική ή άλλη κοινωνική πρόνοια. Οι μεγάλες απεργίες και κινητοποιήσεις όλη τη χρονιά έδειξαν πως το ποτάμι των αγώνων μπορεί να πνίξει τον αντεργατικό μεσαίωνα και όσους τον στηρίζουν.

Κι εκεί που ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο και η κυβέρνηση άρχισε να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες της πολιτικής που επέλεξε, βρέθηκαν οι πρόθυμοι σύμμαχοι για να της προσφέρουν χείρα βοηθείας! Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη στάση της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ που δήθεν «κλιμακώνουν» την αντίθεσή τους στα νέα μέτρα με… απογευματινά συλλαλητήρια και «απειλούν» με… προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια;. Αντί να κλιμακώσουν την πάλη των εργαζόμενων για να μην κατατεθεί ποτέ το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Αντί να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, στις μεταφορές και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς που θα ξεπουληθούν αντί πινακίου φακής, προτιμούν να ζητιανεύουν για συναντήσεις με κυβερνητικά στελέχη ή τον ΣΕΒ και να προκηρύξουν απεργία κατόπιν εορτής (όταν ήδη θα έχει κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο!). !!!

Ο αγώνας για να μην περάσουν οι δραματικές για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό τερατούργημα είναι αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας για όλους μας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μέσα από το συντονισμό πρωτοβάθμιων Σωματείων, την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, την αποφασιστική κλιμάκωση της πάλης, ώστε το εργατικό κίνημα να αποκτήσει τον ανεξάρτητο, ανατρεπτικό πολιτικό ρόλο που του αρμόζει!. Με κέντρο μας την δημοκρατία της εργατικής βάσης, και των γενικών συνελεύσεων. Με διαρκή επιδίωξή μας την κοινή δράση και τον συντονισμό όλων των εργατικών σωματείων που θέλουν να αγωνιστούν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, μακριά από λογικές ταξικής συνεργασίας και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για να οικοδομήσουμε ένα διαρκές αντίπαλο δέος, μια πανίσχυρη και μαχητική εργατική ενότητα που θα υψώσει τείχος υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων, αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης σε κάθε εργασιακό χώρο και συνολικά. Με διεθνιστική αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.

Αντιπαλεύουμε τις επιλογές Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ, και απειθαρχούμε στις αντεργατικές πολιτικές τους.

• Για να πάρουν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα, το «μηχανισμό στήριξης» και το Πρόγραμμα Σταθερότητας.
• Για να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Διαγραφή του χρέους, ανυπακοή και ρήξη με τις συμφωνίες της ΕΕ, την ΕΚΤ και την ΟΝΕ.
• Για να μην ψηφιστεί το τερατούργημα του ασφαλιστικού. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι (Σιούφα, Pέππα, Πετραλιά) Πλήρης σύνταξη μετά από 30 χρόνια δουλειάς (25 χρόνια για τα βαρέα), με ανώτερο την ηλικία των 58-60 ετών, ίση με τον καταληκτικό μισθό. Δημόσια, δωρεάν ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη. Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Να αποδώσουν άμεσα στα ταμεία τα τεράστια ποσά που καταλήστευσαν εργοδότες, τράπεζες και κράτος.
• Για ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να απαγορευτούν οι απολύσεις. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας και του δελτίου παροχής υπηρεσιών στην εξαρτημένη σχέση εργασίας. Μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο), σαν μέσο τόσο για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, όσο και για το χτύπημα της ανεργίας. Αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις, ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, 1400 ευρώ κατώτερο μισθό. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
• Για ουσιαστική προστασία των ανέργων, αύξηση των επιδομάτων ανεργίας στο ύψος του βασικού μισθού. Κρατικοποίηση με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο, κάθε επιχείρησης που κλείνει, δήμευση της περιουσίας των εργοδοτών που προχωρούν σε κλείσιμο της επιχείρησή τους. Μαζικές προσλήψεις σε δημόσια έργα υπέρ των λαϊκών αναγκών, με κεφάλαια που θα αντληθούν από έκτακτη φορολογία στο κεφάλαιο, στις τράπεζες και τις βιομηχανίες.
• Για να μην περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Για να επιστρέψουν τώρα στο δημόσιο όλες οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια (ΟΤΕ, λιμάνια, Ολυμπιακή κλπ). Για εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο. Καμία εργασία του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα να μην ανατίθεται σε ιδιώτες.

- Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε ομοσπονδία να πάρει απόφαση για αγώνα, και να κηρύξει 24ωρη πανεργατική πολιτική απεργία στις 23 Ιουνίου και συνέχιση με νέες πανεργατικές απεργίες, με επόμενο σταθμό την απεργία στις 29 Ιούνη. Καλούμε όλα τα αγωνιζόμενα σωματεία και ομοσπονδίες που έχουν πάρει απόφαση για απεργία στις 23/06 για τη διοργάνωση κοινής συγκέντρωσης και πορείας. Κάθε σωματείο, κάθε ταξική δύναμη, κάθε αγωνιζόμενος άνθρωπος, πρέπει να συμβάλουν σε ένα μεγάλο μέτωπο μάχης για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας και την έξοδο από το μηχανισμό κυβέρνησης -ΕΕ- ΔΝΤ, την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Για ένα μεγάλο, ενωτικό, ταξικό, και ανεξάρτητο από την κυρίαρχη πολιτική κίνημα, που θα ξεπερνάει τον προκλητικό συμβιβασμό και την υποταγή της γραφειοκρατίας, που θα ανοίξει με τη δύναμή του τους δρόμους για την ανατροπή.

- Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών αγώνων, αποτελεί η οργάνωση των αντιστάσεων, η οικοδόμηση πυρήνων αντίστασης, σε κάθε εταιρεία και σε κάθε χώρο δουλειάς. Η έμπρακτη αλληλεγγύη και μαζική κινητοποίηση, ενάντια σε κάθε κλείσιμο ή απόλυση ή εκβιασμό για αποδοχή φτηνότερης πληρωμής ή ελαστικής εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο απευθυνόμαστε σε όλα τα σωματεία του κλάδου με στόχο σε ένα αποτελεσματικό συντονισμό για τη διοργάνωση κινητοποίησης στο ΣΤΕΑΤ για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης στον κλάδο και κοινών κινητοποιήσεων σε χώρους δουλειάς ενάντια στις απολύσεις και την ασυδοσία των εργοδοτών.

- Προωθούμε τον συντονισμό των εργατικών αγώνων με τις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, ενάντια στο «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης» στην Ελλάδα.

- Στηρίζουμε τοπικές πρωτοβουλίες συντονισμού σε κάθε γειτονιά, για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη, την πιο πλατιά συσπείρωση ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.

-Για την προώθηση των αποφάσεων της, η συνέλευση του σωματείου ορίζει ανοιχτή απεργιακή επιτροπή