ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΕΦΚ 27/6

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ (ΣΕΦΚ)

Μέλος ΟΙΕΛΕ

Ανδρέα Λόντου 6, 10681 Αθήνα

τηλ. 210-3820537, 6977652768, 6938204777,6974439203

e-mail: sefk@sefk.gr , www.sefk.gr

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΕΦΚ ΚΥΡΙΑΚΗ 27/06 7.30 Μ.Μ. ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Όλες και όλοι στη γενική συνέλευση του σωματείου την Κυριακή 27/06 στις 7.30 μ.μ.

Να πάρουμε απόφαση για συμμετοχή στην 24ωρη πανεργατική απεργιακή στις 29/06 ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζουν κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ

Να συζητήσουμε τις εξελίξεις για τη συλλογική σύμβαση

Να κλιμακώσουμε την πάλη ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΕΦΚ

Κυριακή 27-06-2010

Σε ρυθμούς ΔΝΤ

Εδώ και μερικούς μήνες ζούμε στους ρυθμούς που επιβάλλουν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι της (ΛΑΟΣ και ΝΔ), η διαβόητη τρόικα (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο- Ευρωπαϊκή Ένωση- Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και φυσικά οι εργοδότες. Το σχέδιο είναι σαφές και καλά προετοιμασμένο. Θέλουν να διασφαλίσουν τα κέρδη του κεφαλαίου για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, αλλά και να εξασφαλίσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη αύξηση της κερδοφορίας τους μακροπρόθεσμα.

Ο μόνος τρόπος να το πετύχουν αυτό δεν είναι άλλος από τη μετακύληση του βάρους της κρίσης στα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους και τους ανέργους, τη νεολαία και τους συνταξιούχους, τους μετανάστες. Η μεθόδευσή τους μάλιστα είναι καλά σχεδιασμένη: Από τις προεκλογικές υποσχέσεις του Παπανδρέου, περάσαμε στο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Επόμενος σταθμός ήταν το μνημόνιο και τώρα έρχεται το πακέτο του νόμου για το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις. Ανάμεσα στους σταθμούς αυτούς χρησιμοποιήθηκε κάθε δοκιμασμένη συνταγή:

• ενοχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων με βάση τα ιδεολογήματα ότι «όλοι φταίμε» ή «καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε» κτλ.

• ακατάσχετη κινδυνολογία περί χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ

• ακραία καταστολή σε κάθε μεγάλη απεργία και πορεία με μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις, ξύλο και τόνους χημικών, αλλά και με την προσπάθεια ποινικοποίησης των κινητοποιήσεων (βλ. ναυτεργάτες)

• διαβεβαίωση ότι κάθε νέο πακέτο μέτρων είναι και το τελευταίο

Τα νέα μέτρα

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο αποτελεί τη μεγαλύτερη αντιδραστική τομή στο χώρο της ασφάλισης των εργαζομένων εδώ και δεκαετίες. Κι αυτό γιατί ανατρέπει την όλη φιλοσοφία της ασφάλισης με τη μετάβαση από το αναδιανεμητικό στο ανταποδοτικό σύστημα. Για τον υπολογισμό της σύνταξης πλέον θα μετρά το σύνολο του εργασιακού βίου. Ταυτόχρονα αυξάνονται δραματικά τα όρια συνταξιοδότησης (40 έτη εργασίας, σύνταξη στα 65), ενώ πετσοκόβονται και οι συντάξεις αντίστοιχα με τους μισθούς (μειώσεις στις συντάξεις, αλλά και αντικατάσταση της 13^ης και 14^ης σύνταξης με ένα επίδομα της τάξης των 800 €).

Αν μάλιστα κάνουμε μια προβολή των αντιασφαλιστικών αυτών αλλαγών στο χώρο των φροντιστηρίων, συνειδητοποιούμε ότι μιλάμε για ακύρωση στην πράξη οποιασδήποτε έννοιας της σύνταξης. Αν υπολογίσουμε δηλαδή τα υποχρεωτικά και εκτεταμένα διαστήματα ανεργίας (3-4 μήνες το χρόνο), αλλά και τη συστηματική εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών, δηλαδή την πρακτική να δηλώνουν μόνο ένα ποσοστό των ωρών που εργαζόμαστε, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, αν πάρουμε ποτέ σύνταξη, αυτή θα είναι οπωσδήποτε σύνταξη πείνας.

Παράλληλα με το ασφαλιστικό, προωθείται με ταχείς ρυθμούς και το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις. Η απόφαση μάλιστα της κυβέρνησης να το ψηφίσει ως νόμο της Βουλής και να μην το περάσει μέσα από ένα Προεδρικό Διάταγμα, αλλά και η παράταση που πήρε, ούτε οφείλονται στη δημοκρατικότητα της κυβέρνησης και του Λοβέρδου (για την οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά του) ούτε αποτελούν δείγμα καλής θέλησης και επιδίωξης του διαλόγου, όπως προβάλλεται από τα κυβερνητικά επιτελεία, αφού η βασική φιλοσοφία των αντεργατικών μέτρων παραμένει σταθερή, ενώ ταυτόχρονα ο Παπανδρέου δηλώνει ότι τα μέτρα αυτά θα ψηφιστούν μέχρι το Σεπτέμβρη.

Πιο συγκεκριμένα, με τις αλλαγές στα εργασιακά:

• Θεσμοθετείται αμοιβή κάτω από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) για τους εργαζομένους κάτω των 25. Πρόκειται για το αντίστοιχο του γαλλικού «Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης» που επιχειρήθηκε να περάσει το 2006.

• Θεσμοθετείται η μαύρη παιδική εργασία μέσα από ετήσιες «συμβάσεις μαθητείας» με το 70% της ΕΓΣΣΕ για παιδιά 15-18 ετών

• Ανοίγει ο δρόμος για ακόμα πιο εύκολες, γρήγορες και φτηνές απολύσεις, αφού αυξάνεται το όριο των μαζικών απολύσεων στο 5%, ενώ μειώνεται στο 50% η αποζημίωση των απολυόμενων με το τέχνασμα της σύντομης προειδοποίησης.

• Καταργείται στην ουσία η δυνατότητα σύναψης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.

Ταυτόχρονα, η νέα αύξηση του ΦΠΑ από 21% σε 23% από την 1^η Ιουλίου, οι επερχόμενες αυξήσεις σε καύσιμα, τιμολόγια ΔΕΚΟ, εισιτήρια, διόδια κτλ., ο πληθωρισμός που έχει ξεπεράσει το 5% δημιουργούν ένα ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο για τα λαϊκά στρώματα. Εν τω μεταξύ, με ταχείς ρυθμούς συνεχίζεται η συστηματική προσπάθεια του κράτους για την πλήρη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας.

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων αποτελεί κομβικό ζήτημα για όλο τον ιδιωτικό τομέα. Η αλλαγή που προωθεί το Υπουργείο Εργασίας, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, της τρόικας και των εργοδοτών φυσικά, μπορεί να παρουσιάζεται από το Υπουργείο, τα ΜΜΕ και μερικούς- εργοδοτικότερους των εργοδοτών- εργατολόγους ως προσπάθεια εκδημοκρατισμού του θεσμού της μεσολάβησης και της διαιτησίας, ωστόσο δεν είναι τίποτα άλλο από την ταφόπλακα στις Συλλογικές Συμβάσεις.

Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, τα βήματα της μεσολάβησης και της διαιτησίας έχουν ως εξής:

• Καταγγέλλεται η ΣΣΕ.

• Γίνεται προσφυγή στη μεσολάβηση.

• Μετά από διαπραγματεύσεις (εργαζομένων- μεσολαβητή- εργοδοτών) ο μεσολαβητής καταθέτει την πρότασή του, την οποία καλούνται να αποδεχθούν ή να απορρίψουν τα δύο μέρη (εργαζόμενοι- εργοδότες).

• Σε περίπτωση συμφωνίας υπογράφεται η ΣΣΕ.

• Σε περίπτωση διαφωνίας:

α. αν απορρίψουν την πρόταση του μεσολαβητή οι εργαζόμενοι, σταματά η διαδικασία και παύει να ισχύει η ΣΣΕ μετά την πάροδο 6 μηνών

β. αν δεχθούν την πρόταση του μεσολαβητή οι εργαζόμενοι και την απορρίψουν οι εργοδότες, οι εργαζόμενοι προσφεύγουν στη διαιτησία, ενώ η διαιτητική απόφαση συνιστά την καινούρια ΣΣΕ

Πρόθεση του Υπουργείου Εργασίας είναι να καταργηθεί η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στο θεσμό της διαιτησίας. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι για να γίνει προσφυγή στη διαιτησία πρέπει να συμφωνούν και οι εργοδότες. Με άλλα λόγια, για να υπάρξει ΣΣΕ πρέπει να συμφωνήσουν και οι εργοδότες. Αν μάλιστα οι εργοδότες απορρίψουν την πρόταση του μεσολαβητή και στη συνέχεια αρνηθούν τη διαιτησία, τότε όχι μόνο δεν καταρτίζεται καινούρια ΣΣΕ, αλλά δεν έχει ισχύ ούτε και η προηγούμενη ΣΣΕ πέρα από το 6μηνο μετά την καταγγελία της. Στην ουσία, μιλάμε πλέον για την κατάργηση των ΣΣΕ και την αντικατάστασή τους από ατομικές συμβάσεις, όπου τα πάντα θα τίθενται υπό ατομική διαπραγμάτευση.

Οι αλλαγές που προτείνει το Υπουργείο Εργασίας προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, αφού η τελευταία διατύπωση που είδε το φως της δημοσιότητας σχετικά με τις Συμβάσεις αναφέρει ότι «προσφυγή στη διαιτησία μπορεί να γίνεται και μονομερώς από συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων, εφόσον αποδέχονται την πρόταση του μεσολαβητή που απορρίπτει ο εργοδότης, εφόσον δεν αφορά πρόταση για κλαδική, επιχειρησιακή ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση εργασίας». Άλλωστε, η αλλαγή της συγκρότησης του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) και συγκεκριμένα το γεγονός ότι τόσο οι μεσολαβητές, όσο και οι διαιτητές πρέπει να χαίρουν της αποδοχής τόσο των εργατικών ενώσεων, όσο και των εργοδοτικών θα οδηγήσει είτε στην αδυναμία συγκρότησης του ΟΜΕΔ είτε στον εκβιασμό των εργαζομένων να αποδεχθούν εργοδοτικούς μεσολαβητές και διαιτητές.

Ως προς τη Σύμβαση του κλάδου μας, το αμέσως επόμενο διάστημα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο. Η καταγγελία της Σύμβασης είχε γίνει στις 19 Ιανουαρίου, οπότε η ΣΣΕ ισχύει μέχρι και τις 19 Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι, εάν μέχρι το Σεπτέμβρη δεν υπογραφεί καινούρια ΣΣΕ, ο κλάδος μας μένει ανυπεράσπιστος μπροστά στις ορέξεις των εργοδοτών. Η στάση των εργοδοτών στις διαπραγματεύσεις τόσο για τη σύμβαση Ν. Αττικής, όσο και για την πανελλαδική είναι σαφής και αναμενόμενη. Προσπαθούν να καθυστερήσουν και να παρακωλύσουν με κάθε τρόπο τη διαδικασία μέχρι να καταργηθούν στην πράξη οι ΣΣΕ. Δε δίστασαν μάλιστα στις διαπραγματεύσεις για την πανελλαδική ΣΣΕ να επικαλεστούν το μνημόνιο ως διαπραγματευτικό τους χαρτί, θέτοντας το δίλημμα: ή υπογράφουμε ΣΣΕ με μείωση μισθών ή δεν υπογράφουμε καθόλου περιμένοντας την εφαρμογή του μνημονίου και την κατάργηση των ΣΣΕ.

Η επί της ουσίας, λοιπόν, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων θα φέρει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και εξαθλίωσης για τους εργαζομένους, αφού αυτό δε θα έχει οδυνηρά αποτελέσματα μόνο στο ωρομίσθιο, αλλά και σε ό,τι άλλο ορίζει η σύμβαση (εργάσιμος χρόνος, αργίες, δώρα κτλ.). Μέχρι τώρα, η ύπαρξη της σύμβασης αποτελούσε ανάχωμα στις ορέξεις των εργοδοτών για όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμπίεση του κόστους εργασίας μας. Ακόμα και σε φροντιστήρια που δεν τηρούνταν οι διατάξεις της, κανένας καθηγητής δεν έπαιρνε ωρομίσθιο πολύ κάτω από το προβλεπόμενο, αλλά και πετύχαμε μέσα από τη δράση του σωματείου σημαντικές νίκες σε διάφορους εργασιακούς χώρους. Κι αν αυτή τη στιγμή σε αρκετά φροντιστήρια υπάρχει η «ταρίφα» των 10 € την ώρα, χωρίς δώρα και επιδόματα, το μέλλον όλων μας θα είναι κατά πολύ χειρότερο, αν καταργηθούν οι Συμβάσεις.

Δυστυχώς, όμως, εμπόδια στη διεκδίκηση αξιοπρεπών Συλλογικών Συμβάσεων, αλλά και στην ίδια την ύπαρξή τους δε βάζει μόνο το κράτος και οι εργοδότες. Το τελευταίο διάστημα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα εμπόδια που θέτουν και άλλα σωματεία, τα οποία μάλιστα ομνύουν στο όνομα της ταξικότητας και της αγωνιστικότητας. Στις διαπραγματεύσεις για την πανελλαδική σύμβαση φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης οι εργοδότες χρησιμοποίησαν ως επιχείρημα, για να στηρίξουν την πρότασή τους για πάγωμα των μισθών, τις μηδενικές αυξήσεις που υπέγραψε νεοσύστατο σωματείο εργαζομένων σε ΙΕΚ και φροντιστήρια της Θεσσαλονίκης (με περίπου 30 ψηφίσαντες) και μάλιστα χωρίς καμία συνεννόηση με το ιστορικό σωματείο του κλάδου (ΣΕΦΙΕ). Το σημαντικότερο πρόβλημα, ωστόσο, παρουσιάζεται με την επιλογή του σωματείου «Βύρωνας», που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ, να καταγγείλει τη Σύμβαση των καθηγητών όχι μόνο στα ξενόγλωσσα, αλλά και στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης Αττικής, τη στιγμή μάλιστα που οι διαπραγματεύσεις της ΣΣΕ που υπογράφει ο ΣΕΦΚ είναι σε εξέλιξη. Η επιλογή αυτή στρέφεται ξεκάθαρα ενάντια στα συμφέροντα των καθηγητών στα φροντιστήρια, αφού και διασπαστική είναι και θέτει υπό διακύβευση την υπογραφή της ΣΣΕ, τη στιγμή που το κράτος επιχειρεί να καταργήσει συνολικά τις Συμβάσεις. Επιπλέον, στο σχέδιο ΣΣΕ που προτείνει ο «Βύρωνας» εντοπίζουμε αιτήματα που ανέκαθεν πρότειναν και επιχειρούσαν να επιβάλουν οι εργοδότες (π.χ. δελτίο παροχής υπηρεσιών, επέκταση του πλήρους ωραρίου έως και τις 25 ώρες, επέκταση της διδακτικής ώρας από τα 45’ στα 50’, επίδομα μεταπτυχιακού και διδακτορικού μόνο αν αυτό είναι σχετικό με το αντικείμενο διδασκαλίας κτλ.).

Η μάχη της σύμβασης, ωστόσο, αποτελεί τη μάχη των μαχών για όλους τους εργαζομένους, αφού χωρίς συμβάσεις θα αποτελούμε πλέον έρμαια των ορέξεων των εργοδοτών και όχι μόνο δε θα μπορούμε να βελτιώνουμε τις συνθήκες εργασίας μας, αλλά και θα απολέσουμε τις κατακτήσεις ολόκληρων δεκαετιών. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται ενότητα στους εργαζομένους και στον αγώνα τους και όχι περιχαρακώσεις και διασπαστικές πρακτικές.

Η μάχη του «Σύγχρονου»

Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με την πλήρη απαξίωση και κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, εμείς, οι καθηγητές στα φροντιστήρια, δίνουμε άλλη μία πάρα πολύ σημαντική μάχη: Όλο το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε εν μέσω συνεχών κινητοποιήσεων για την επαναπρόσληψη των τριών συναδέλφων που απολύθηκαν από τα φροντιστήρια «Σύγχρονο», επειδή διεκδίκησαν, αλλά και κατοχύρωσαν στην πράξη όσα ορίζει η Συλλογική Σύμβαση.

Με πρωτοβουλία και απόφαση του ΣΕΦΚ συγκροτήθηκε επιτροπή αλληλεγγύης εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων με στόχο την επαναπρόσληψη των συναδέλφων. Η επιτροπή και ο ΣΕΦΚ προχώρησαν σε μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από τα φροντιστήρια «Σύγχρονο», στην Πλατεία Κάνιγγος (10/6 και 23/6) και στην πλατεία Αγίας Παρασκευής (17/6 και 22/6). Η εργοδοσία έκανε τις πρώτες υποχωρήσεις και άρχισε να συζητά το ενδεχόμενο να επαναπροσληφθούν 2 από τους 3 απολυμένους συναδέλφους την επόμενη χρονιά.

Στις 24/6 πραγματοποιήθηκε τριμερής συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας για το θέμα των απολύσεων. Την ίδια ώρα ο ΣΕΦΚ και η επιτροπή αλληλεγγύης έκαναν συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο. Στην πολύωρη συνάντηση η εργοδοσία αρνήθηκε να δεσμευτεί ότι θα επαναπροσλάβει όλους τους συναδέλφους, παρά το γεγονός ότι η στάση του εκπρόσωπου του Υπουργείου ήταν θετική ως προς την επαναπρόσληψη. Τελικά, ορίστηκε νέα συνάντηση για την ερχόμενη Παρασκευή 2 Ιούλη.

Θα συνεχίσουμε τη μάχη μέχρι την επαναπρόσληψη όλων των συναδέλφων. Δεν πρόκειται να συμφιλιωθούμε με την εργοδοτική αυθαιρεσία ούτε να ανεχτούμε τον εργασιακό μεσαίωνα. Με την αλληλεγγύη του υπόλοιπου εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος, και την αγωνιστική δράση θα πετύχουμε την επαναπρόσληψη των συναδέλφων.

29 Ιούνη: Όλοι στην πανεργατική απεργία

Απέναντι στην εφιαλτική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί, αλλά και συνεχίζει να διαμορφώνεται γύρω μας, η απάντησή μας πρέπει να είναι συνολική. Στο «μονόδρομο» των μέτρων της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της τρόικας, εμείς πρέπει να απαντήσουμε με το μονόδρομο του αγώνα. Ενός αγώνα που θα απαιτήσει:

• ανατροπή όλων των αντεργατικών μέτρων

• αυξήσεις στους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και ζωής

• κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων και των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων

• διαγραφή του χρέους και εθνικοποίηση των τραπεζών

• ανυπακοή και ρήξη με τις συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, εμείς πρέπει να δώσουμε την απάντηση του συλλογικού, μαζικού και ανυποχώρητου αγώνα, κόντρα στο συμβιβασμό και την υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Προτείνουμε, λοιπόν, τη συμμετοχή του σωματείου μας στην πανεργατική απεργία της Τρίτης 29 Ιουνίου, για να δώσουμε το μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι δε θα επιτρέψουν να μπει ταφόπλακα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.