-Το μαζικό ξέσπασμα της νεολαίας τον Δεκέμβρη.Από το http://antigeitonies.blog.com/
-Oι διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους, ενάντια στους φονιάδες σιωνιστές και ιμπεριαλιστές.
-Τα χιλιάδες τρακτέρ, στα μπλόκα του αγώνα της αγροτιάς, η ένταση της φτώχειας και της ανεργίας, μαρτυρούν την όξυνση της ταξικής πάλης και τη μετατροπή της οργής του εργαζόμενου λαού σε δράση.
Το σύστημα και όλο το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό, εντείνει και στηρίζει την άγρια επίθεση στον κόσμο της δουλειάς και της νεολαίας, ταυτόχρονα ενισχύει όλο και περισσότερο την κρατική καταστολή και τρομοκρατία.
Και όσο το σύστημα στριμώχνεται, τόσο περισσότερο πλασάρονται οι εκλογές,σαν λύση με στόχο να αποπροσανατολιστούν οι αγώνες και να τους οδηγήσουν στα πεδία που το σύστημα είναι ισχυρό, σε λογικές αδιέξοδες για το κίνημα.
Οι αγώνες ανέδειξαν με ιδιαίτερη ένταση το πρόβλημα της Αριστεράς. Η κουβέντα με έναν τρόπο έχει ανοίξει. Το τραγικό είναι ότι έχει ανοίξει με πρωτοβουλία του συστήματος και πιο συγκεκριμένα για το τι Αριστερά χρειάζεται το ίδιο.
Η ανάγκη βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθηνση. Να ανοίξει η συζήτηση για το τι Αριστερά χρειάζεται σήμερα η εργατική τάξη, η νεολαία και όλος ο κόσμος της δουλειάς.
Το ΚΚΕ(μ-λ) στοχεύει στη Συνδιάσκεψή του να θέσει το ζήτημα της Αριστεράς όσο πιο ολοκληρωμένα μπορεί. Να ανοίξουν όλα τα ζητήματα καθαρά και παστρικά με κριτική και αυτοκριτική διάθεση.
Για να διαμορφωθεί η δυνατότητα ισχυροποίησης της επαναστατικής κομμουνιστικής κατεύθηνσης στο κίνημα, για να μπορούν οι εργαζόμενοι και η νεολαία να κερδίζουν νίκες και να γίνεται πιο φανερός ο δρόμος για τη συνολικότερη ανατροπή.
Εκεί υπάρχει και η αποψη του ΚΚΕ (μ-λ) για την εκδήλωση στο Σπόρτιγκ το Σάββατο
Μια πρώτη τοποθέτηση για το εγχείρημα ΜΕΡΑ-ΕΝΑΝΤΙΑ
Μία βασική διαπίστωση
Η ένταση της επίθεσης, η πολύπλευρη βαρβαρότητα της κυβερνητικής πολιτικής, του συστήματος, του ιμπεριαλισμού, αποτελεί τη βάση της έντασης των ταξικών αντιθέσεων, της ίδιας της ταξικής πάλης. Μαζικά και μαχητικά, τμήματα της νεολαίας, του λαού (των λαών), βγαίνουν στο δρόμο, στον αγώνα, διαδηλώνουν την οργή τους, αναζητούν απαντήσεις απέναντι στην επίθεση, αναζητούν μέλλον και προοπτική για τη ζωή τους. Αυτό είναι το φόντο των τελευταίων χρόνων, αυτό είναι και το φόντο της έκρηξης του Δεκέμβρη, αυτό είναι το φόντο των αγροτικών μπλόκων.
Ταυτόχρονα –και αυτή η επισήμανση λείπει από τις κυκλοφορούσες αναλύσεις– οι αγώνες αυτοί δεν συναντούν μια αξιόμαχη, αγωνιστική, επαναστατική Αριστερά, συνδεδεμένη με τις μάζες ,γιατί αυτή δεν υπάρχει! Στο έδαφος της πραγματικότητας μετριόμαστε όλοι. Το ξέσπασμα της νεολαίας του Δεκέμβρη έσπασε προβλέψεις, διέλυσε «σταθερές», έβγαλε τη γλώσσα στα επιτελεία του συστήματος, στρίμωξε τη συμβιβασμένη αριστερά που περίμενε ήσυχα-ήσυχα τις εκλογές, προσπέρασε και όλες τις δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα. Η ταξική πάλη είναι αυστηρή με όλους. Είναι πραγματική.
Το γεγονός ότι το ξέσπασμα αυτό «υπερφαλάγγισε» και το σύνολο των δυνάμεων που δρουν στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά είναι πιστεύουμε μια τίμια διαπίστωση, που σχετίζεται με το ζήτημα που κουβεντιάζουμε.
Είναι βασικό «καθήκον» η σύνθεση και η συγκρότηση μιας τέτοιας αγωνιστικής, επαναστατικής Αριστεράς μέσα στην πάλη και στο κίνημα. Αυτή η έλλειψη δεν προέκυψε χθες, έχει ιστορία δεκαετιών και η αντιμετώπισή της σε όλα τα επίπεδα έχει συγκεκριμένα προαπαιτούμενα, δοκιμασίες, συγκρούσεις που δεν μπορούν να «ολοκληρωθούν» τον άλλο μήνα, στις επόμενες εκλογές. Κυρίως δεν μπορεί να αναπτυχθεί αυτή η διαδικασία με τις εκλογές, με την υπαγωγή του κινήματος σε αυτές! Ούτε μπορεί να απαντηθεί με την «εκβιαστική» (έξω δηλαδή από τα αποτελέσματα της ταξικής πάλης) δημιουργία «πόλων» σύνταξης «ολοκληρωμένων προγραμμάτων» και αντίστοιχων τακτικών που μπορεί βραχυπρόθεσμα να τροφοδοτούν την αυταπάτη ότι «επιτέλους άνοιξε ο δρόμος» αλλά τελικά ανακυκλώνουν τις απογοητεύσεις και τα αδιέξοδα.
Αρκεί να δει κανείς την κατάσταση της εργατικής τάξης, για να αντιληφθεί ότι η «συγκρότηση για τον εαυτό της» προϋπόθεση για την ανασύνθεση της αριστεράς μέλλεται και απαιτείται να γίνει για να κατανοήσει πως η υπόθεση της Αριστεράς δεν μπορεί να απαντηθεί –έστω σ’ έναν σημαντικό βαθμό– με κάποιο «γρήγορο κόλπο» και με βάση το… εκλογικό πρόγραμμα του συστήματος.
Βασικά μέτωπα
Τα βασικά μέτωπα πάλης όπως τα διαμορφώνει η πραγματικότητα είναι κατά τη γνώμη μας συνοπτικά τα εξής:
- Πάλη ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό (ΗΠΑ-ΕΕ), στις ξένες βάσεις και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που δολοφονούν λαούς και καταστρέφουν χώρες.
- Αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου, επίθεση που θα ενταθεί το αμέσως επόμενο διάστημα που θα ζήσουμε μια τεράστια εκστρατεία μεταφοράς της καπιταλιστικής κρίσης στα συνήθη θύματα. Το ζήτημα αυτό συμπεριλαμβάνει μια σειρά ζητήματα που σχετίζονται με την ανεργία, με τις απολύσεις, με τους μισθούς, με τις εργασιακές σχέσεις κ.α.
- Αντίσταση στην κρατική καταστολή και την περιστολή των ελευθεριών, που θα πάρει κατακλυσμιαίες διαστάσεις την περίοδο που ανοίγει.
Πιστεύουμε ότι το σύνολο των δυνάμεων που θέλουν να συμβάλουν στην οικοδόμηση κινήματος πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα με κάποια βασικά στοιχεία πολιτικής κουλτούρας:
1. Με ψύχραιμη και ειλικρινή ανάλυση των δεδομένων, των δυνατοτήτων και των αδυναμιών.
2. Με λογική και τακτική όσο το δυνατόν μονιμότερης κοινής δράσης και συνεννόησης, μακριά από λογικές ηγεμονισμών, «υγειονομικών ζωνών» και αποκλεισμών.
3. Με συνείδηση ότι τελικά κριτής δεν είναι ο μικρόκοσμος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς αλλά η συμβολή στην ταξική πάλη και τους αγώνες που θα συνεχίσουν να ξεσπάνε.
4. Με την παραδοχή ότι οποιαδήποτε συγκρότηση της επαναστατικής Αριστεράς δεν μπορεί να γίνει έξω από την ανάγκη απάντησης των καθηκόντων που θέτει σήμερα η ταξική πάλη.
5. Με πλήρη συνείδηση ότι ο καπιταλισμός είναι σε μια φάση που δε σηκώνει μεταρρυθμίσεις και εξανθρωπισμούς και άρα προτάσεις διαχείρισής του δεν έχουν καμία υλική βάση.
Κοινή δράση
Έχουμε λοιδορηθεί από άλλες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις ότι είμαστε η «οργάνωση που κάνει μία πρόταση κοινής δράσης τη βδομάδα». Είναι φανερό απ’ όλα που αναφέραμε παραπάνω ότι σε αυτό το μοτίβο θα συνεχίσουμε γιατί αυτό πιστεύουμε ότι:
1. Αντιστοιχεί στα σημερινά πιεστικά καθήκοντα.
2. Δεν μπορεί να ξεπεραστεί (το στάδιο της κοινής δράσης) και να δώσει μεταφυσικά τη θέση του σε συγκροτήσεις άλλου επιπέδου και ποιότητας.
Άλλωστε θα πρέπει να μας απαντηθεί πώς γίνεται οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να αδυνατούν να δώσουν ένα ενιαίο ραντεβού για πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, να δυσκολεύονται και να καθυστερούν τόσο να οργανώσουν μια πορεία για την απελευθέρωση των συλληφθέντων του Δεκέμβρη (τα προφανή δηλαδή) αλλά την ίδια ώρα να είναι έτοιμες για «μεγαλύτερα πράγματα». Ούτε και θα κρύψουμε την ενόχλησή μας για μια σειρά πρωτοβουλίες από τις οποίες με διάφορους τρόπους ουσιαστικά αποκλειόμαστε.
Θα πρέπει ακόμα να δηλώσουμε ότι είμαστε αρκετά πεισμένοι πως –παρά τις αντίθετες επιβεβαιώσεις- στο πίσω μέρος του μυαλού αρκετών από τους διοργανωτές της εκδήλωσης στις 31/1 , βασικό άγχος αποτελούν οι εκλογές και η καταγραφή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σε αυτές.
Και αυτό το θεωρούμε ουσιαστικά υποταγή στους συσχετισμούς που αντί να βοηθάει ένα αγωνιστικό δυναμικό να αντιληφθεί τα σημερινά προβλήματα, το οδηγεί σε μια «αριστερή» εκδοχή κοινοβουλευτικών αυταπατών.
Σαν επίλογος
Μια σειρά αυταπάτες που σε ένα βαθμό υπήρχαν για τη φύση του ιμπεριαλισμού – καπιταλισμού (ακόμα και οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες) βρίσκονται στον αέρα. Όσο όμως δε δημιουργείται σχετικά πειστικά μια αποτελεσματική διέξοδος στο κίνημα που θα αποφέρει και τις πρώτες νίκες, τόσο οι διάφορες αυτές ρεφορμιστικές αυταπάτες θα σέρνονται και θα ανακυκλώνονται.
Αυτή η προφανής πραγματικότητα δείχνει και πάλι με ιδιαίτερη ένταση το πρόβλημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι και η νεολαία – όλο και πιο πιεστικά: Το πρόβλημα της Αριστεράς.
Το ΚΚΕ(μ-λ) σκοπεύει στη συνδιάσκεψή του να συμβάλει στη συζήτηση αυτή. Με αγωνία για τι πρέπει να γίνει. Με κριτική και αυτοκριτική διάθεση. Για να συμβάλουμε στην ενίσχυση της κομμουνιστικής κατεύθυνσης, της μόνης που μπορεί να ανεβάσει τους λαϊκούς αγώνες και να οδηγήσει σε νίκες. Η πρώτη ανοιχτή συζήτηση για το άνοιγμα της 7ης συνδιάσκεψης της οργάνωσής μας θα γίνει το επόμενο Σάββατο 7 Φλεβάρη στα κτίρια Γκίνη του ΕΜΠ. Κάθε οργάνωση και κάθε συναγωνιστής είναι ευπρόσδεκτος στην εκδήλωση αυτή να συμβάλει με την άποψη και την προσέγγισή του.
Κοινή δράση – αντίσταση κάθε μέρα, σε κάθε χώρο για κάθε ζήτημα.
Μόνη λύση η ανάπτυξη λαϊκών αγώνων.
Μπ. Μπρεχτ
ΚΚΕ(μ-λ)
29/1/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου