Και τρίτος νεκρός εργάτης στη ΛΑΡΚΟ

Και τρίτος νεκρός εργάτης στη ΛΑΡΚΟ.

Ένοχη η πολιτική που θυσιάζει τα πάντα στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Υπεύθυνη η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ

Στις 7 Σεπτέμβρη προστέθηκε ένας ακόμη νεκρός εργάτης, ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου, που νοσηλευόταν στο Γενικό Κρατικό Αθήνας, ύστερα από το βαρύ τραυματισμό του, στις 26 Αυγούστου, στο εργατικό «ατύχημα» που σημειώθηκε στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα. Ήταν η μέρα που ένα από τα πέντε καμίνια του εργοστάσιου τρύπησε, με αποτέλεσμα να ξεχυθεί καυτό μέταλλο και να ακολουθήσουν εκρήξεις. Την ίδια μέρα, ο 27χρονος Κώστας Ντελής ξεψύχησε επί τόπου. Στο ίδιο εργοστάσιο, στις 2 Αυγούστου, έπεφτε νεκρός ο εργάτης Χρήστος Δόσκορης, από πρόβλημα σε άλλο καμίνι στις 26 Αυγούστου, στο εργατικό «ατύχημα» που σημειώθηκε στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα.

Τα εργατικά αυτά εγκλήματα έρχονται να προστεθούν στο μεγάλο κατάλογο εργατικών εγκλημάτων που έχουν συμβεί στη ΛΑΡΚΟ από τη μέρα της λειτουργίας της, αλλά και συνολικά στους τόπους δουλειάς.

Στο όνομα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, των ελλειμμάτων και της άκρατης λιτότητας η εργοδοσία δεν διστάζει ακόμη και να «δολοφονήσει» εργαζόμενους, αμελώντας την λήψη των αναγκαίων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Δεν αρκούν οι απολύσεις, η ελαστασφάλεια, οι περικοπές μισθών και επιδομάτων, στην δίνη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας προστίθενται τραγικά εργατικά δυστυχήματα. Τα κροκοδείλια προεκλογικά δάκρυα των κομμάτων εξουσίας, αποτελούν ασέβεια προς τους νεκρούς εργάτες και πρόκληση για όλους τους εργαζόμενους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, κάθε δύο μέρες σκοτώνεται και ένας εργάτης. Μέσα στο 2008 σκοτώθηκαν στους χώρους δουλειάς 146 εργάτες, ενώ τα εργατικά θανατηφόρα «ατυχήματα» από τις αρχές του 2009 ανέρχονται σε τουλάχιστον 54.

Για «τυχαίο περιστατικό στα πλαίσια του στατιστικού κανόνα» έκανε λόγο, με απύθμενη προκλητικότητα, η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι για την εργοδοσία ο θάνατος ενός εργάτη δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα τυχαίο συμβάν. Μόνο που τα γεγονότα δείχνουν ότι είναι ένα ακόμα στυγνό έγκλημα κατά της εργατικής τάξης, προς χάριν της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η κατάσταση στη ΛΑΡΚΟ το επιβεβαιώνει. Το εργοστάσιο, με μεγαλύτερους μετόχους το ελληνικό δημόσιο, τη ΔΕΗ και την Εθνική Τράπεζα, βρίσκεται εδώ και χρόνια σε διαδικασία πώλησης σημαντικού ποσοστού του, ενώ έχει οδηγηθεί από τη διοίκηση και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε συνειδητή απαξίωση και υποβάθμιση, με σκοπό να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του και να πουληθεί στο άμεσο μέλλον. Αυτό έχει τραγικές επιπτώσεις στις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, καθώς γίνονται διαρκείς περικοπές στο προσωπικό, στους μισθούς, αλλά και στις δαπάνες που σχετίζονται με τη συντήρηση και τα μέτρα ασφάλειας στο εργοστάσιο, ενώ κάθε πρόβλημα να πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους εργαζόμενους.

Την ίδια ώρα δόθηκαν στη δημοσιότητα από το υπουργείο Οικονομίας τα ονόματα των επτά επιχειρήσεων, καθώς και δύο που θέλησαν να μη γίνει γνωστό το όνομά τους, που κατέθεσαν μη δεσμευτικές προσφορές για την εξαγορά του 25% των μετοχών της ΛΑΡΚΟ που ανήκει στο ελληνικό δημόσιο, ενώ συνεδρίασε για το θέμα και η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων. Από τις προαναφερόμενες εταιρείες οι τρεις είναι ελληνικές, οι δύο αποτελούν ισχυρούς μεταλλευτικούς «παίκτες», οι δύο είναι ‘’άγνωστοι’’ (!), ενώ οι άλλες δύο είναι εταιρείες «βιτρίνες» και θεωρείται ότι πίσω από αυτές βρίσκονται άλλες εταιρείες του κλάδου. Συγκεκριμένα η ΑΚΤΩΡ είναι ο κατασκευαστικός βραχίονας της εισηγμένης εταιρείας ΕΛΛΑΚΤΩΡ, η Ελληνική Χαλυβουργία συμφερόντων του κ. Μάνεση, η εισηγμένη Μυτιληναίος καθώς και οι δύο ισχυροί διεθνείς «παίκτες» η ολλανδική Cunico Pesources που είναι παραγωγός νικελίου -μικρότερος σε μέγεθος από τη ΛΑΡΚΟ- και η ελβετική Glencore που είναι καθετοποιημένος μεταλλευτικός όμιλος."

Ο πρώτος εργάτης που βρήκε τραγικό θάνατο δούλευε στις εργολαβίες, όπως και εκατοντάδες συνάδελφοί του στη ΛΑΡΚΟ. Τεράστιες είναι οι ευθύνες της διοίκησης της ΛΑΡΚΟ, που επιδιώκει το καθεστώς των εργολαβιών να εξαπλωθεί γιατί μειώνει το κόστος της εργατικής δύναμης. Σύμμαχοι της ΛΑΡΚΟ οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν και εφάρμοσαν το σχετικό νόμο για τις εργολαβίες, αλλά και που χρόνια τώρα εφαρμόζουν όλες τις αντεργατικές επιλογές της ΕΕ. Όποιος από το μόνιμο προσωπικό του εργοστασίου συνταξιοδοτείται, αντικαθίσταται από εργαζόμενο σε εργολάβο. Από τους 500 περίπου εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ οι 250 δουλεύουν μέσω εργολάβων, ενώ και από αυτούς χρόνια έχει να περάσει το κατώφλι του εργοστασίου νέος εργαζόμενος. Αντίθετα, απολύθηκαν 120 την περασμένη χρονιά. Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες εργάζονται στη βαριά βιομηχανία ανειδίκευτοι, χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση, ενώ ανακυκλώνονται συνεχώς, δεν προλαβαίνουν να αποκτήσουν εμπειρία και εξοικείωση με τη δουλειά. Ο ανώτερος μισθός τους φτάνει τα 1.000 ευρώ, ενώ πρόσφατα είχαν δύο μήνες απλήρωτοι.

Εκτός όμως από την αθλιότητα των υπεργολαβιών, στη ΛΑΡΚΟ, δεκάδες εργάτες απασχολούνται ως αυτό-απασχολούμενοι (!), με ασφάλιση στο ΤΕΒΕ, χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Στην ανυπαρξία του ελεγκτικού μηχανισμού, προστίθεται και το γεγονός πως 10 μηχανικοί καλούνται να επιθεωρήσουν πάνω από 1.200 επιχειρήσεις μεταλλείων!

Βαριές είναι και οι ευθύνες του συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο της ΛΑΡΚΟ και της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Τόσο οι εργαζόμενοι στις υπεργολαβίες, όσο και οι φερόμενοι ως ‘’αυτο-απασχολούμενοι’’ με ασφάλιση ΤΕΒΕ, δεν καλύπτονται συνδικαλιστικά από τα σωματεία τους, αναλαμβάνοντας έτσι βαρύ μερίδιο ευθύνης για την διάσπαση και τον κατακερματισμό των εργαζόμενων που επιδιώκει η εργοδοσία.

Η πραγματικότητα στα εργοτάξια αφορά με τον ίδιο τρόπο και τους εργάτες, και τους τεχνικούς. Οι εργαζόμενοι τεχνικοί μηχανικοί πρέπει να αντισταθούν στις πιέσεις που δέχονται από την εργοδοσία ότι δήθεν αυτοί είναι.. «κάτι διαφορετικό», ότι δήθεν αυτοί πρέπει να «καλύπτουν καταστάσεις». Μαζί με όλους τους εργαζόμενους να αναπτύξουμε ένα κίνημα υπεράσπισης της ίδιας μας της ζωής, να ανατρέψουμε με τον αγώνα μας, την πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και της εργοδοσίας.

• Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας & ασφάλειας τώρα. Προσανατολισμός της Επιθεώρησης Εργασίας στον ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης και στη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της σχετικής νομοθεσίας και των κανονισμών.
• Ανθρώπινα ωράρια και αποδοχές. Πραγματικές αυξήσεις μισθών και ημερομισθίων ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μια δουλειά. 35ωρο, 7ωρο, 5θήμερο. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, κανονικές προσλήψεις για όλους τους εργαζόμενους. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις.
• Κατάργηση των ιδιωτικών ΕΞΥΠΠ και δημιουργία κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφάλειας και Ιατρών Εργασίας, ενταγμένου στο αποκλειστικά Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
• Κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου και διευρυμένη εφαρμογή του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

(ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΓΕΩΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΙΚΩΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ)

Πλατεία Καρύτση 10, 10561,4ος όροφος, ΑΘΗΝΑ, http://www.somtechnik.gr, τηλ. επικοινωνίας 6936760879, 6977806266