ΑΠΕΡΓΙΑ 29 ΙΟΥΝΗ (ΦΩΤΟ)

Σαφέστατα περισσότερος ο κόσμος από τις 23/6 όταν είμασταν μεταξύ συγγενών και φίλων, αναμφισβήτητα λιγότερος και από τις 20/5 όμως. Κάτι οι ζέστες και το καλοκαίρι, κάτι τα λιμάνια, κάτι που ο κόσμος φαίνεται να μην αντιδρά στα απανωτά χτυπήματα με τα οικονομικά & εργασιακά μέτρα της κυβέρνησης, κάτι που οι κάμποσες απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα στο 2010 δεν φαίνεται να έχουν οδηγήσει σε κάποιο απτό κέρδος για τους εργαζόμενους, δένει το γλυκό ..


Η πορεία ξεκίνησε με τη σχετική συνήθη καθυστέρηση μετά τις 12, και ήταν μάλλον υποτονική και ειρηνική μέχρι να φτάσει στην Πλατεία Συντάγματος .


Εκεί παίχθηκε για πολλοστή φορά φέτος το έργο με αυτούς που θέλουν να εκμεταλλευθούν την οργή και την αγανάκτησή του κόσμου από τα δεξιά ... και στη συνέχεια είχαμε τα γνωστά που είχαν ψιλοκοπεί μετά τις 5/5 ...


Η πορεία προσπάθησε όσο γινόταν να γυρίσει συντεταγμένα προς Ομόνοια καθώς και οι ρίψεις συνεχιζόντουσαν και οι δελτοδιάδες είχαν πιάσει τους δρόμους και έπεσε κυνηγητό από τα ΜΑΤ με προσαγωγές μέχρι και στο μετρό..


Δείτε και τις σημερινές φωτό από το flickr του ΝΑΡ εδώ

Κι ένα βίντεο από τους σχολιαστές χωρίς σύνορα (είναι γύρω στα 40')

29-06-10 Γενικη Απεργια Διαρκειας -Πορεια , Genaral Strike In Greece from sxoliastesxwrissynora on Vimeo.

Λαϊκό Εργατικό Μέτωπο

Στο Πριν της Κυριακής 27/6, υπήρχε το παρακάτω κείμενο στη στήλη 'Διαλόγου'. Μια που το prin.gr παραμένει ουσιαστικά ανενεργό τους τελευταίους μήνες, ενώ στο blog prinpress δεν ανέβηκε, είπα να το ανεβάσω ..

Λαϊκό Εργατικό Μέτωπο

Για την ανατροπή μνημονίου και επίθεσης!

ΠΑΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΟΥΛΗΣ*

Η νέα κατάσταση στην ο­ποία βρισκόμαστε ήδη χαρακτηρίζεται από την πρωτοφανή αγριότητα της επίθεσης της άρχου­σας τάξης, σε συνδυασμό με την ά­νοδο των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων. Απαιτεί κατά τη γνώμη μας, τροποποίηση της πο­λιτικής τακτικής τόσο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσο και των υπόλοι­πων σχηματισμών της Αριστεράς.

Καθίσταται με γοργούς ρυθμούς αντιληπτό από την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ότι τα νέα μέ­τρα, τόσο αυτά που εφαρμόζονται ήδη, όσο κι αυτά που πρόκειται να εφαρμοστούν, διαλύουν σε μεγάλο βαθμό τα μεσαία στρώματα ενώ ο­δηγούν οτην εξαθλίωση την εργατι­κή τάξη, αναδιατάσσοντας ριζικά τον ταξικό συσχετισμό δύναμης, ε­νώ δεν πρόκειται να συνεισφέρουν στη βελτίωση των δανειακών υπο­χρεώσεων της χώρας.
Η ταξική πάλη, όσο χειροτερεύ­ει το βιοτικό επίπεδο των εργαζο­μένων θα παίρνει αγριότερες μορ­φές. Εάν αυτή η βία δεν βρει διέξο­δο σε μια πολιτική προοπτική, τότε αντικειμενικά θα οδηγηθούμε σε κοινωνικές ανθρωποφαγικές κατα-στάσεις! Στην κατεύθυνση αυτή, διαχωρίζουμε πολιτικά τη λαϊκή δυ­σαρέσκεια χιλιάδων ανθρώπων που εκφράζεται -και στο μέλλον θα εκφραστεί ακόμα περισσότερο- βί­αια και μαχητικά, από τις ομάδες τυφλής ατομικής βίας. Είμαστε με τις μαζικές οργανωμένες συγκρού­σεις, όχι με την τυφλή βία. Η ιστορία δεκαετιών ταξικής πάλης, έχει αποδείξει ξεκάθαρα πως πέρα από προθέσεις, τα αποτελέσματα της τυ­φλής βίας αυτών των ομάδων στρέ­φονται ενάντια στο κίνημα. Συνε­πώς μαζί με το κίνημα, παλεύουμε για πολιτική λύση και προοπτική.

Η βαρβαρότητα της επίθεσης της άρχουσας τάξης, οδηγεί σταδια­κά στην απώλεια της κοινωνικής συναίνεσης και νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος συνολικά. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το πολιτικό σύστημα με τη μεταπο­λιτευτική μορφή του, πνέει τα λοί­σθια. Συνεπώς, η ευκαιρία που α­νοίγεται για την Αριστερά είναι πρωτόγνωρη. Υπάρχει τεράστιο κε­νό πολιτικής εκπροσώπησης, το ο­ποίο όμως δεν θα είναι αιώνιο και αν η Αριστερά δεν εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση, θα οδηγηθού­με σε αστικές λύσεις.
Η Αριστερά στις τρεις βασικές μορφές της (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) δεν αποδέχεται (με εξαίρεση ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΝ) κεντροαριστερά κυβερνητι­κά σενάρια. Από την άλλη, και για τη συγκεκριμένη περίοδο που δια­νύουμε, η άρχουσα τάξη της χώρας καίει τις κεντροδεξιές και ακροδε­ξιές
της εφεδρείες βάζοντας το ΛΑΟΣ να στηρίξει απόλυτα τα μέ­τρα μαζί με τη Ντόρα. Ως συμπέρα­σμα, για την περίοδο που διανύου­με: Απουσιάζει ένα εναλλακτικό α­στικό σχέδιο εκπροσώπησης των λαϊκών στρωμάτων.

Αν η Αριστερά υπερβεί τον εαυ­τό της, αντιληφθεί τη στρατηγική της ανεπάρκεια και επιλέξει να με­ταθέσει την επίλυση των σοβαρών προγραμματικών της αντιθέσεων μέσα στο επίπεδο των μαζών, θα έ­χει κάνει ένα σοβαρό βήμα για να μπορέσει να ασκήσει ουσιαστική πολιτική με πλειοψηφικούς όρους. Η διαδικασία αυτή οδηγεί στη συ­γκρότηση ενός Λαϊκού Εργατικού Μετώπου, εντός του οποίου θα αρ­θρώνεται η κοινωνική συμμαχία των πληττόμενων στρωμάτων και μέσα από αυτό θα δίνετε η υλική δυνατότητα συμμαχιών της εργατι­κής τάξης με τα μικροαστικά στρώ­ματα (αγρότες, μικρό εμπόριο κ.λπ.).

Βασικός στόχος του μετώπου στην παρούσα φάση είναι, η οργά­νωση των κοινωνικών αντιστάσεων στην κατεύθυνση ανατροπής των μέτρων, η διεκδίκηση ενός πρωτα­γωνιστικού πολιτικού ρόλου προώ­θησης των λαϊκών συμφερόντων. Το πολιτικό πρόγραμμα του μετώ­που,στηρίζεται πάνω στην ουσια­στική ανίχνευση και εξειδίκευση μεταβατικών στόχων πάλης όπως η τακτική και οι όροι παύσης πληρω­μών / κατάργησης του χρέους και το εύρος της απόρριψης των δεσμεύ­σεων που προκύπτουν από την έ­νταξη οτην EE. Δεν βάζει ως προϋ­πόθεση υλοποίησης αυτών των στό­χων πάλης την εργατική εξουσία / δημοκρατία, αλλά, μέσα από τα ρήγματα που θα φέρνει η πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων γι' αυτά ακριβώς τα αι­τήματα, μέσα από την απονομιμο-ποίηση των αστικών πολιτικών λύ­σεων σε πλατιά λαϊκά στρώματα, θα αναδεικνύεται ως ανάγκη η ερ­γατική εξουσία / δημοκρατία!

Η «καρδιά» του Μετώπου είναι συνεπώς, ένα ενδιάμεσο -μεταβατι­κού χαρακτήρα- αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, που δίνει άμεσες απα­ντήσεις και τις συνδέει με τη σοσια­λιστική προοπτική και την εξουσία των εργαζομένων! Το πρόγραμμα αυτό δεν αναγνωρίζει κανένα ξε­χωριστό στάδιο ανάμεσα στο σήμε­ρα και στην εργατική εξουσία - δη­μοκρατία. Σε αυτό το μέτωπο, χωρά
το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες αριστερές δυ­νάμεις, όπως και δυνάμεις που θα «σπάνε» από το ΠΑΣΟΚ. Την πρω­τοβουλία αυτή, πρέπει να πάρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλώντας το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις υπόλοιπες ορ­γανώσεις της Αριστεράς, στην έ­ναρξη δημόσιας συζήτησης με αυ­τόν το στόχο!

Με άμεσο κεντρικό πολιτικό στό­χο του Λαϊκού Εργατικού Μετώπου, την ανατροπή του μνημονίου και συ­νολικά της επίθεσης, την ανυπακοή στις οδηγίες της EE, μπορούν να τε­θούν στο κίνημα, αιτήματα όπως: Παύση πληρωμών και κατάργηση του ληστρικού χιλιοπληρωμένου χρέους. Εθνικοποίηση του τραπεζι­κού συστήματος. Εθνικοποίηση των βασικών τομέων της οικονομίας (ε­νέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφο­ρές). Εθνικοποίηση των επιχειρήσε­ων που κλείνουν και επαναλειτουρ­γία τους υπό εργατικό έλεγχο. Φο­ρολόγηση της εκκλησιαστικής περι­ουσίας και των ΑΕ στο 50%. Μείω­ση κατά 50% των εξοπλιστικών προ­γραμμάτων. Αυξήσεις σε κατώτα­τους μισθούς - συντάξεις στο ύψος των 1.400 ευρώ. Απαγόρευση των α­πολύσεων. Σταθερές εργασιακές σχέσεις. Σύνταξη στα 60 για τους άν­δρες, στα 55 για τις γυναίκες. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!


* μέλος της ΟΒ Βύρωνα ■ Καισαριανής του NAP χαι της αντίστοιχης Τοπικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΕΦΚ 27/6

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ (ΣΕΦΚ)

Μέλος ΟΙΕΛΕ

Ανδρέα Λόντου 6, 10681 Αθήνα

τηλ. 210-3820537, 6977652768, 6938204777,6974439203

e-mail: sefk@sefk.gr , www.sefk.gr

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΕΦΚ ΚΥΡΙΑΚΗ 27/06 7.30 Μ.Μ. ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Όλες και όλοι στη γενική συνέλευση του σωματείου την Κυριακή 27/06 στις 7.30 μ.μ.

Να πάρουμε απόφαση για συμμετοχή στην 24ωρη πανεργατική απεργιακή στις 29/06 ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζουν κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ

Να συζητήσουμε τις εξελίξεις για τη συλλογική σύμβαση

Να κλιμακώσουμε την πάλη ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΕΦΚ

Κυριακή 27-06-2010

Σε ρυθμούς ΔΝΤ

Εδώ και μερικούς μήνες ζούμε στους ρυθμούς που επιβάλλουν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι της (ΛΑΟΣ και ΝΔ), η διαβόητη τρόικα (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο- Ευρωπαϊκή Ένωση- Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και φυσικά οι εργοδότες. Το σχέδιο είναι σαφές και καλά προετοιμασμένο. Θέλουν να διασφαλίσουν τα κέρδη του κεφαλαίου για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, αλλά και να εξασφαλίσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη αύξηση της κερδοφορίας τους μακροπρόθεσμα.

Ο μόνος τρόπος να το πετύχουν αυτό δεν είναι άλλος από τη μετακύληση του βάρους της κρίσης στα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους και τους ανέργους, τη νεολαία και τους συνταξιούχους, τους μετανάστες. Η μεθόδευσή τους μάλιστα είναι καλά σχεδιασμένη: Από τις προεκλογικές υποσχέσεις του Παπανδρέου, περάσαμε στο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Επόμενος σταθμός ήταν το μνημόνιο και τώρα έρχεται το πακέτο του νόμου για το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις. Ανάμεσα στους σταθμούς αυτούς χρησιμοποιήθηκε κάθε δοκιμασμένη συνταγή:

• ενοχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων με βάση τα ιδεολογήματα ότι «όλοι φταίμε» ή «καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε» κτλ.

• ακατάσχετη κινδυνολογία περί χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ

• ακραία καταστολή σε κάθε μεγάλη απεργία και πορεία με μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις, ξύλο και τόνους χημικών, αλλά και με την προσπάθεια ποινικοποίησης των κινητοποιήσεων (βλ. ναυτεργάτες)

• διαβεβαίωση ότι κάθε νέο πακέτο μέτρων είναι και το τελευταίο

Τα νέα μέτρα

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο αποτελεί τη μεγαλύτερη αντιδραστική τομή στο χώρο της ασφάλισης των εργαζομένων εδώ και δεκαετίες. Κι αυτό γιατί ανατρέπει την όλη φιλοσοφία της ασφάλισης με τη μετάβαση από το αναδιανεμητικό στο ανταποδοτικό σύστημα. Για τον υπολογισμό της σύνταξης πλέον θα μετρά το σύνολο του εργασιακού βίου. Ταυτόχρονα αυξάνονται δραματικά τα όρια συνταξιοδότησης (40 έτη εργασίας, σύνταξη στα 65), ενώ πετσοκόβονται και οι συντάξεις αντίστοιχα με τους μισθούς (μειώσεις στις συντάξεις, αλλά και αντικατάσταση της 13^ης και 14^ης σύνταξης με ένα επίδομα της τάξης των 800 €).

Αν μάλιστα κάνουμε μια προβολή των αντιασφαλιστικών αυτών αλλαγών στο χώρο των φροντιστηρίων, συνειδητοποιούμε ότι μιλάμε για ακύρωση στην πράξη οποιασδήποτε έννοιας της σύνταξης. Αν υπολογίσουμε δηλαδή τα υποχρεωτικά και εκτεταμένα διαστήματα ανεργίας (3-4 μήνες το χρόνο), αλλά και τη συστηματική εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών, δηλαδή την πρακτική να δηλώνουν μόνο ένα ποσοστό των ωρών που εργαζόμαστε, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, αν πάρουμε ποτέ σύνταξη, αυτή θα είναι οπωσδήποτε σύνταξη πείνας.

Παράλληλα με το ασφαλιστικό, προωθείται με ταχείς ρυθμούς και το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις. Η απόφαση μάλιστα της κυβέρνησης να το ψηφίσει ως νόμο της Βουλής και να μην το περάσει μέσα από ένα Προεδρικό Διάταγμα, αλλά και η παράταση που πήρε, ούτε οφείλονται στη δημοκρατικότητα της κυβέρνησης και του Λοβέρδου (για την οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά του) ούτε αποτελούν δείγμα καλής θέλησης και επιδίωξης του διαλόγου, όπως προβάλλεται από τα κυβερνητικά επιτελεία, αφού η βασική φιλοσοφία των αντεργατικών μέτρων παραμένει σταθερή, ενώ ταυτόχρονα ο Παπανδρέου δηλώνει ότι τα μέτρα αυτά θα ψηφιστούν μέχρι το Σεπτέμβρη.

Πιο συγκεκριμένα, με τις αλλαγές στα εργασιακά:

• Θεσμοθετείται αμοιβή κάτω από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) για τους εργαζομένους κάτω των 25. Πρόκειται για το αντίστοιχο του γαλλικού «Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης» που επιχειρήθηκε να περάσει το 2006.

• Θεσμοθετείται η μαύρη παιδική εργασία μέσα από ετήσιες «συμβάσεις μαθητείας» με το 70% της ΕΓΣΣΕ για παιδιά 15-18 ετών

• Ανοίγει ο δρόμος για ακόμα πιο εύκολες, γρήγορες και φτηνές απολύσεις, αφού αυξάνεται το όριο των μαζικών απολύσεων στο 5%, ενώ μειώνεται στο 50% η αποζημίωση των απολυόμενων με το τέχνασμα της σύντομης προειδοποίησης.

• Καταργείται στην ουσία η δυνατότητα σύναψης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.

Ταυτόχρονα, η νέα αύξηση του ΦΠΑ από 21% σε 23% από την 1^η Ιουλίου, οι επερχόμενες αυξήσεις σε καύσιμα, τιμολόγια ΔΕΚΟ, εισιτήρια, διόδια κτλ., ο πληθωρισμός που έχει ξεπεράσει το 5% δημιουργούν ένα ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο για τα λαϊκά στρώματα. Εν τω μεταξύ, με ταχείς ρυθμούς συνεχίζεται η συστηματική προσπάθεια του κράτους για την πλήρη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας.

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων αποτελεί κομβικό ζήτημα για όλο τον ιδιωτικό τομέα. Η αλλαγή που προωθεί το Υπουργείο Εργασίας, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, της τρόικας και των εργοδοτών φυσικά, μπορεί να παρουσιάζεται από το Υπουργείο, τα ΜΜΕ και μερικούς- εργοδοτικότερους των εργοδοτών- εργατολόγους ως προσπάθεια εκδημοκρατισμού του θεσμού της μεσολάβησης και της διαιτησίας, ωστόσο δεν είναι τίποτα άλλο από την ταφόπλακα στις Συλλογικές Συμβάσεις.

Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, τα βήματα της μεσολάβησης και της διαιτησίας έχουν ως εξής:

• Καταγγέλλεται η ΣΣΕ.

• Γίνεται προσφυγή στη μεσολάβηση.

• Μετά από διαπραγματεύσεις (εργαζομένων- μεσολαβητή- εργοδοτών) ο μεσολαβητής καταθέτει την πρότασή του, την οποία καλούνται να αποδεχθούν ή να απορρίψουν τα δύο μέρη (εργαζόμενοι- εργοδότες).

• Σε περίπτωση συμφωνίας υπογράφεται η ΣΣΕ.

• Σε περίπτωση διαφωνίας:

α. αν απορρίψουν την πρόταση του μεσολαβητή οι εργαζόμενοι, σταματά η διαδικασία και παύει να ισχύει η ΣΣΕ μετά την πάροδο 6 μηνών

β. αν δεχθούν την πρόταση του μεσολαβητή οι εργαζόμενοι και την απορρίψουν οι εργοδότες, οι εργαζόμενοι προσφεύγουν στη διαιτησία, ενώ η διαιτητική απόφαση συνιστά την καινούρια ΣΣΕ

Πρόθεση του Υπουργείου Εργασίας είναι να καταργηθεί η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στο θεσμό της διαιτησίας. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι για να γίνει προσφυγή στη διαιτησία πρέπει να συμφωνούν και οι εργοδότες. Με άλλα λόγια, για να υπάρξει ΣΣΕ πρέπει να συμφωνήσουν και οι εργοδότες. Αν μάλιστα οι εργοδότες απορρίψουν την πρόταση του μεσολαβητή και στη συνέχεια αρνηθούν τη διαιτησία, τότε όχι μόνο δεν καταρτίζεται καινούρια ΣΣΕ, αλλά δεν έχει ισχύ ούτε και η προηγούμενη ΣΣΕ πέρα από το 6μηνο μετά την καταγγελία της. Στην ουσία, μιλάμε πλέον για την κατάργηση των ΣΣΕ και την αντικατάστασή τους από ατομικές συμβάσεις, όπου τα πάντα θα τίθενται υπό ατομική διαπραγμάτευση.

Οι αλλαγές που προτείνει το Υπουργείο Εργασίας προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, αφού η τελευταία διατύπωση που είδε το φως της δημοσιότητας σχετικά με τις Συμβάσεις αναφέρει ότι «προσφυγή στη διαιτησία μπορεί να γίνεται και μονομερώς από συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων, εφόσον αποδέχονται την πρόταση του μεσολαβητή που απορρίπτει ο εργοδότης, εφόσον δεν αφορά πρόταση για κλαδική, επιχειρησιακή ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση εργασίας». Άλλωστε, η αλλαγή της συγκρότησης του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) και συγκεκριμένα το γεγονός ότι τόσο οι μεσολαβητές, όσο και οι διαιτητές πρέπει να χαίρουν της αποδοχής τόσο των εργατικών ενώσεων, όσο και των εργοδοτικών θα οδηγήσει είτε στην αδυναμία συγκρότησης του ΟΜΕΔ είτε στον εκβιασμό των εργαζομένων να αποδεχθούν εργοδοτικούς μεσολαβητές και διαιτητές.

Ως προς τη Σύμβαση του κλάδου μας, το αμέσως επόμενο διάστημα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο. Η καταγγελία της Σύμβασης είχε γίνει στις 19 Ιανουαρίου, οπότε η ΣΣΕ ισχύει μέχρι και τις 19 Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι, εάν μέχρι το Σεπτέμβρη δεν υπογραφεί καινούρια ΣΣΕ, ο κλάδος μας μένει ανυπεράσπιστος μπροστά στις ορέξεις των εργοδοτών. Η στάση των εργοδοτών στις διαπραγματεύσεις τόσο για τη σύμβαση Ν. Αττικής, όσο και για την πανελλαδική είναι σαφής και αναμενόμενη. Προσπαθούν να καθυστερήσουν και να παρακωλύσουν με κάθε τρόπο τη διαδικασία μέχρι να καταργηθούν στην πράξη οι ΣΣΕ. Δε δίστασαν μάλιστα στις διαπραγματεύσεις για την πανελλαδική ΣΣΕ να επικαλεστούν το μνημόνιο ως διαπραγματευτικό τους χαρτί, θέτοντας το δίλημμα: ή υπογράφουμε ΣΣΕ με μείωση μισθών ή δεν υπογράφουμε καθόλου περιμένοντας την εφαρμογή του μνημονίου και την κατάργηση των ΣΣΕ.

Η επί της ουσίας, λοιπόν, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων θα φέρει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και εξαθλίωσης για τους εργαζομένους, αφού αυτό δε θα έχει οδυνηρά αποτελέσματα μόνο στο ωρομίσθιο, αλλά και σε ό,τι άλλο ορίζει η σύμβαση (εργάσιμος χρόνος, αργίες, δώρα κτλ.). Μέχρι τώρα, η ύπαρξη της σύμβασης αποτελούσε ανάχωμα στις ορέξεις των εργοδοτών για όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμπίεση του κόστους εργασίας μας. Ακόμα και σε φροντιστήρια που δεν τηρούνταν οι διατάξεις της, κανένας καθηγητής δεν έπαιρνε ωρομίσθιο πολύ κάτω από το προβλεπόμενο, αλλά και πετύχαμε μέσα από τη δράση του σωματείου σημαντικές νίκες σε διάφορους εργασιακούς χώρους. Κι αν αυτή τη στιγμή σε αρκετά φροντιστήρια υπάρχει η «ταρίφα» των 10 € την ώρα, χωρίς δώρα και επιδόματα, το μέλλον όλων μας θα είναι κατά πολύ χειρότερο, αν καταργηθούν οι Συμβάσεις.

Δυστυχώς, όμως, εμπόδια στη διεκδίκηση αξιοπρεπών Συλλογικών Συμβάσεων, αλλά και στην ίδια την ύπαρξή τους δε βάζει μόνο το κράτος και οι εργοδότες. Το τελευταίο διάστημα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα εμπόδια που θέτουν και άλλα σωματεία, τα οποία μάλιστα ομνύουν στο όνομα της ταξικότητας και της αγωνιστικότητας. Στις διαπραγματεύσεις για την πανελλαδική σύμβαση φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης οι εργοδότες χρησιμοποίησαν ως επιχείρημα, για να στηρίξουν την πρότασή τους για πάγωμα των μισθών, τις μηδενικές αυξήσεις που υπέγραψε νεοσύστατο σωματείο εργαζομένων σε ΙΕΚ και φροντιστήρια της Θεσσαλονίκης (με περίπου 30 ψηφίσαντες) και μάλιστα χωρίς καμία συνεννόηση με το ιστορικό σωματείο του κλάδου (ΣΕΦΙΕ). Το σημαντικότερο πρόβλημα, ωστόσο, παρουσιάζεται με την επιλογή του σωματείου «Βύρωνας», που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ, να καταγγείλει τη Σύμβαση των καθηγητών όχι μόνο στα ξενόγλωσσα, αλλά και στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης Αττικής, τη στιγμή μάλιστα που οι διαπραγματεύσεις της ΣΣΕ που υπογράφει ο ΣΕΦΚ είναι σε εξέλιξη. Η επιλογή αυτή στρέφεται ξεκάθαρα ενάντια στα συμφέροντα των καθηγητών στα φροντιστήρια, αφού και διασπαστική είναι και θέτει υπό διακύβευση την υπογραφή της ΣΣΕ, τη στιγμή που το κράτος επιχειρεί να καταργήσει συνολικά τις Συμβάσεις. Επιπλέον, στο σχέδιο ΣΣΕ που προτείνει ο «Βύρωνας» εντοπίζουμε αιτήματα που ανέκαθεν πρότειναν και επιχειρούσαν να επιβάλουν οι εργοδότες (π.χ. δελτίο παροχής υπηρεσιών, επέκταση του πλήρους ωραρίου έως και τις 25 ώρες, επέκταση της διδακτικής ώρας από τα 45’ στα 50’, επίδομα μεταπτυχιακού και διδακτορικού μόνο αν αυτό είναι σχετικό με το αντικείμενο διδασκαλίας κτλ.).

Η μάχη της σύμβασης, ωστόσο, αποτελεί τη μάχη των μαχών για όλους τους εργαζομένους, αφού χωρίς συμβάσεις θα αποτελούμε πλέον έρμαια των ορέξεων των εργοδοτών και όχι μόνο δε θα μπορούμε να βελτιώνουμε τις συνθήκες εργασίας μας, αλλά και θα απολέσουμε τις κατακτήσεις ολόκληρων δεκαετιών. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται ενότητα στους εργαζομένους και στον αγώνα τους και όχι περιχαρακώσεις και διασπαστικές πρακτικές.

Η μάχη του «Σύγχρονου»

Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με την πλήρη απαξίωση και κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, εμείς, οι καθηγητές στα φροντιστήρια, δίνουμε άλλη μία πάρα πολύ σημαντική μάχη: Όλο το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε εν μέσω συνεχών κινητοποιήσεων για την επαναπρόσληψη των τριών συναδέλφων που απολύθηκαν από τα φροντιστήρια «Σύγχρονο», επειδή διεκδίκησαν, αλλά και κατοχύρωσαν στην πράξη όσα ορίζει η Συλλογική Σύμβαση.

Με πρωτοβουλία και απόφαση του ΣΕΦΚ συγκροτήθηκε επιτροπή αλληλεγγύης εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων με στόχο την επαναπρόσληψη των συναδέλφων. Η επιτροπή και ο ΣΕΦΚ προχώρησαν σε μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από τα φροντιστήρια «Σύγχρονο», στην Πλατεία Κάνιγγος (10/6 και 23/6) και στην πλατεία Αγίας Παρασκευής (17/6 και 22/6). Η εργοδοσία έκανε τις πρώτες υποχωρήσεις και άρχισε να συζητά το ενδεχόμενο να επαναπροσληφθούν 2 από τους 3 απολυμένους συναδέλφους την επόμενη χρονιά.

Στις 24/6 πραγματοποιήθηκε τριμερής συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας για το θέμα των απολύσεων. Την ίδια ώρα ο ΣΕΦΚ και η επιτροπή αλληλεγγύης έκαναν συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο. Στην πολύωρη συνάντηση η εργοδοσία αρνήθηκε να δεσμευτεί ότι θα επαναπροσλάβει όλους τους συναδέλφους, παρά το γεγονός ότι η στάση του εκπρόσωπου του Υπουργείου ήταν θετική ως προς την επαναπρόσληψη. Τελικά, ορίστηκε νέα συνάντηση για την ερχόμενη Παρασκευή 2 Ιούλη.

Θα συνεχίσουμε τη μάχη μέχρι την επαναπρόσληψη όλων των συναδέλφων. Δεν πρόκειται να συμφιλιωθούμε με την εργοδοτική αυθαιρεσία ούτε να ανεχτούμε τον εργασιακό μεσαίωνα. Με την αλληλεγγύη του υπόλοιπου εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος, και την αγωνιστική δράση θα πετύχουμε την επαναπρόσληψη των συναδέλφων.

29 Ιούνη: Όλοι στην πανεργατική απεργία

Απέναντι στην εφιαλτική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί, αλλά και συνεχίζει να διαμορφώνεται γύρω μας, η απάντησή μας πρέπει να είναι συνολική. Στο «μονόδρομο» των μέτρων της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της τρόικας, εμείς πρέπει να απαντήσουμε με το μονόδρομο του αγώνα. Ενός αγώνα που θα απαιτήσει:

• ανατροπή όλων των αντεργατικών μέτρων

• αυξήσεις στους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και ζωής

• κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων και των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων

• διαγραφή του χρέους και εθνικοποίηση των τραπεζών

• ανυπακοή και ρήξη με τις συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, εμείς πρέπει να δώσουμε την απάντηση του συλλογικού, μαζικού και ανυποχώρητου αγώνα, κόντρα στο συμβιβασμό και την υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Προτείνουμε, λοιπόν, τη συμμετοχή του σωματείου μας στην πανεργατική απεργία της Τρίτης 29 Ιουνίου, για να δώσουμε το μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι δε θα επιτρέψουν να μπει ταφόπλακα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Δελτίο Τύπου από την ανοιχτή συνέλευση του Συντονισμού Σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που πραγματοποιήθηκε στις 24/06

O Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα καταγγέλλει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τις τερατώδεις αλλαγές που προωθούνται με τους νόμους για το ασφαλιστικό και την διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

Η κυβέρνηση, η εργοδοσία τα ΜΜΕ υπό την απειλή της κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων επιχειρούν συντονισμένα να τρομοκρατήσουν και να κάμψουν τις αντιστάσεις. Γι’ αυτό ενεργοποιούν την κρατική καταστολή, καλλιεργούν ψυχολογία τρόμου και απειλής, κηρύσσουν παράνομες τις απεργίες των ναυτεργατών, μηνύουν συνδικαλιστές, πνίγουν με χημικά τις διαδηλώσεις, ενεργοποιούν κάθε είδους προβοκατόρικο μηχανισμό απέναντι στο κίνημα, καταλύουν κάθε ίχνος δημοκρατίας.

Απέναντι στην βαρβαρότητα και την κλιμάκωση της επίθεσης, οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουμε με δυναμισμό, αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη. Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Η πολιτική αυτή ή θα περάσει και θα βάλει την ταφόπλακα στα εργατικά δικαιώματα ή θα ανατραπεί. Ο συντονισμός πρωτοβάθμιών σωματείων καλεί κάθε σωματείο, κάθε ομοσπονδία , κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο να συμβάλλει στην αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα για να μην ψηφιστούν αυτά τα μέτρα, για την ανατροπή της βαρβαρότητας και την έξοδο από το μηχανισμό κυβέρνησης -ΕΕ- ΔΝΤ.

* Δίνουμε τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 29 Ιούνη και συμμετέχουμε μαζικά με τα πρωτοβάθμια σωματεία στο ΜΟΥΣΕΙΟ 10.30 πμ. Οι αγώνες πρέπει να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν και με επόμενες πανεργατικές απεργίες
* Δηλώνουμε τη στήριξη μας στον αγώνα των ναυτεργατών και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας.
* Στις 5 Ιούλη καλούμε κάθε σωματείο, κάθε επιτροπή αγώνα, κάθε συσπείρωση συμβασιούχων, κάθε εργαζόμενο σε ανοιχτή συνέλευση-συνάντηση (στην αίθοουσα της Εθνικής τράπεζας, Σίνα 16, στις 7 μμ)
* Καλούμε σε κοινή δράση και συντονισμό στην Αθήνα και πανελλαδικά, κάθε σωματείο που θέλει να αγωνιστεί ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα. Για μια οικοδομήσουμε την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, ενάντια σε λογικές ταξικής συνεργασίας και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με κέντρο την δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων.



Αντιπαλεύουμε τις επιλογές Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ, και απειθαρχούμε στις αντεργατικές πολιτικές τους.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!

ΑΠΕΡΓΙΑ 23/6 (ΦΩΤΟ)

Μόνο μαζική δε μπορεί να χαρακτηρισθεί η συμμετοχή του κόσμου στις απεργιακές κινητοποιήσεις το πρωί της Πέμπτης 23/6 . Δεν έχω σαφή εικόνα για το τι έγινε στην Ομόνοια στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ αν και όπως είδα στα πεταχτά (αλλά και από τηλεοπτικά πλάνα του 902) υπήρχε μειωμένη μαζικότητα σε σχέση με τον Μάη . Στο Μουσείο πάντως στη προσυγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων ο κόσμος ήταν λιγοστός, στη συνέχεια κατά τη διάρκεια της πορείας μαζεύτηκε λίγο περισσότερος, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να έγινε τετραψήφιο το σύνολο των διαδηλωτών.

Σίγουρα πάντως βγήκανε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα από τις παρουσίες & τις απουσίες, ενώ γεννήθηκαν και ερωτηματικά... Ας πούμε γιατί δεν υπήρχε πανώ του ΣΕΦΚ, αλλά ούτε και κάλεσμα από το σωματείο στην απεργία ενώ είναι σε περίοδο έντονων κινητοποιήσεων (φροντιστήριο Σύγχρονο)...

Το ΣΕΚ για παράδειγμα έλαμψε δια της απουσίας του (πιστό στο δόγμα πως αν δεν έχει προκηρύξει απεργία η ΓΣΕΕ ή η ΑΔΕΔΥ τότε δεν υπάρχει απεργία - μια ματιά στο site του που υπάρχει αναφορά μόνο για την απεργία της 29/6 αρκεί) κι αυτό μάλλον ήταν η αιτία που δεν υπήρχε και πανώ ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη συγκέντρωση ... (αν και προσωπικά διαφωνώ με την ύπαρξη κομματικών πανώ σε εργατικές κινητοποιήσεις) . Επίσης φάνηκε ξεκάθαρα πόσο "ριζικές" είναι οι διαφορές των Ανανεωτικών, της Αυτόνομης Παρέμβασης, του δίκτυου Συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΚΟΕ, της ΔΕΑ, του Ξεκινήματος αλλά και του Μετώπου του Αλαβάνου με τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ... Παράλληλα μάλλον επιβεβαιώθηκε η διαπίστωση πως τα αντεξουσιαστικά/αναρχικά μπλοκ δεν εμφανίζονται αν δεν κάνει κινητοποίηση η ΓΣΕΕ .

ΑΠΕΡΓΙΑ 23/6

Απεργία 23 Ιούνη

Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων καλεί σε συγκέντρωση, την Τετάρτη 23 Ιούνη, στις 10.30 π.μ. στο Μουσείο.

Απεργούμε και διαδηλώνουμε ενάντια στο ασφαλιστικό έκτρωμα που κατατίθεται την Τετάρτη στη Βουλή. Ενάντια στο Προεδρικό διάταγμα που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, το οποίο προωθεί η κυβέρνηση με διαδικασίες εξπρές μέσα στην εβδομάδα.

Όλοι στον αγώνα!

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΣ ΣΜΤ 17/6 - ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 23/6

Αθήνα 17/06

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΣΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΙΟΥΝΗ!

Η κυβερνητική επίθεση δεν έχει ανάπαυλα. Τερατώδεις αλλαγές προωθεί το Προεδρικό Διάταγμα Λοβέρδου για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, εφαρμόζοντας την αντιδραστική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και τους τραπεζίτες. Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας που ζητούν εδώ και 20 χρόνια οι εργοδότες και υπογράφτηκε με το μνημόνιο, αποτελεί το καλύτερο δώρο της κυβέρνησης. Κατάργηση των ΣΣΕ, απελευθέρωση των απολύσεων, σκλαβιά για την νεολαία, ενώ την ίδια στιγμή παίζεται η τελευταία πράξη στην επιχείρηση κατεδάφισης της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης με το σχέδιο έκτρωμα για το ασφαλιστικό.

Συγκεκριμένα το ΠΔ για τις εργασιακές σχέσεις:

• Θεσμοθετεί την αμοιβή κάτω από την ΕΓΣΕΕ για όλους τους εργαζομένους κάτω των 25. Είναι το αντίστοιχο του Γαλλικού "Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης", αντιμετωπίζει τη νεολαία σαν "χαμένη γενιά" και αναλώσιμο υλικό.
• Καταργεί στην ουσία την δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα, καταργώντας την δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στην Διαιτησία. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου ΠΔ δείχνει ήδη τις συνέπειές της καθώς είναι στον αέρα ΟΛΕΣ οι συμβάσεις ακόμη και η ΕΓΣΣΕ. Στόχος της κυβέρνησης και της εργοδοσίας είναι η πλήρης κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και η επιστροφή στο καθεστώς της "ατομικής διαπραγμάτευσης', του 'ατομικού εκβιασμού' και της 'καθολικής υποταγής'. Πρόκειται για τεράστιο, ιστορικό πισωγύρισμα, όταν μάλιστα μέσα από τις αυξήσεις σε προϊόντα και τιμολόγια ΔΕΚΟ αλλά και τις περικοπές μισθών, η μείωση των απολαβών μας προσεγγίζει το 30%, ενώ ο πληθωρισμός είναι ήδη 5% και με προοπτική να χτυπήσει κόκκινο!!!
• Επιτρέπει τρομαχτική αύξηση των απολύσεων, δεδομένου και του αριθμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα συντρίβει τις αποζημιώσεις, καθώς οι εργοδότες θα μπορούν απλώς κάνοντας χρήση μιας σύντομης προειδοποίησης να πληρώνουν αποζημιώσεις κατά 50% μικρότερες.
• Νομοθετεί και ενισχύει την μαύρη παιδική εργασία μέσα από ετήσιες "συμβάσεις μαθητείας" με το 70% της ΕΓΣΣΕ!! για παιδιά από 15 έως 18 ετών!!
• Με σχετική διάταξη που θα μπει στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο θα μειωθεί και το κόστος των υπερωριών

Αν περάσουν τα μέρα αυτά η επόμενη μέρα στους χώρους εργασίας θα είναι πραγματική κόλαση. Η εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, οι απειλές βρίσκονται ήδη στην πρώτη γραμμή. Από τη στιγμή που ο εργοδότης δε θα έχει καν κόστος από τις απολύσεις, θα απαιτήσει όχι μόνο υποταγή και πειθάρχηση αλλά κυριολεκτική υποδούλωση. Αν σήμερα κυριαρχεί ο αυταρχισμός, μετά από τις εξελίξεις αυτές όλα θα τα σκιάζει η φοβέρα κι η σκλαβιά.

Ταυτόχρονα το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό που αναμένεται να φέρει τις επόμενες μέρες στη Βουλή η κυβέρνηση, είναι η καρατόμηση κάθε έννοιας κοινωνικής προστασίας, είναι μια ακόμα τρανταχτή απόδειξη πως αυτό που ονομάζουν «σωτηρία της εθνικής οικονομίας», «αποφυγή της χρεοκοπίας», «διέξοδο από την κρίση» είναι το νεκροταφείο των εργατικών δικαιωμάτων και των όποιων κατακτήσεων δεκαετιών είχαν απομείνει από τα προηγούμενα «έργα και ημέρες» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους και όλες στα 65 και αυτόματη αναπροσαρμογή των ορίων προς τα πάνω με βάση το προσδόκιμο επιβίωσης (!), μείωση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, 40 έτη πλήρους ασφάλισης για την κατοχύρωση πλήρους σύνταξης, «ανταποδοτικότητα» στις εισφορές, δραματική μείωση της αναπλήρωσης, παραπέρα ενοποιήσεις και διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και καμία εγγύηση από το κράτος για τις συντάξεις. Για την πλειονότητα των εργαζόμενων, μετά από 40 χρόνια δουλειά, οι συντάξεις δεν θα ξεπερνούν το ταμείο ανεργίας! Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων καταργείται η έννοια της σύνταξης και της ασφαλιστικής προστασίας.

Πρόκειται για ένα «νομοσχέδιο - εφιάλτη» σε μία «κοινωνία - εφιάλτη». Βλέποντάς το ενταγμένο μέσα στο συνολικό πλαίσιο των αντιλαϊκών μέτρων, μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει σαν το «άλλο μισό» του νόμου για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης αλλά και σαν «συγγενή εξ’ αίματος» των μέτρων για τα όρια των απολύσεων, των αποζημιώσεων, των επιδοτήσεων των εργοδοτικών εισφορών στο όνομα της μαθητείας, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων.

Εκτός από τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαλύσει και το δημόσιο σύστημα υγείας. Ήδη τα δημόσια νοσοκομεία υπολειτουργούν γιατί δεν έχει προσληφθεί το αναγκαίο προσωπικό, ενώ το νομοσχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση για το «ολοήμερο νοσοκομείο» μετατρέπει τα νοσοκομεία σε ιδιωτικά ιατρεία που θα κυνηγούν «πελάτες» για να επιβιώσουν οικονομικά. Το κόστος της περίθαλψης μεταφέρεται στις πλάτες των ασθενών, την ίδια στιγμή που οι φαρμακευτικές εταιρείες, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, οι προμηθευτές έχουν πλουτίσει με την κατασπατάληση των χρημάτων των ασφαλιστικών Ταμείων.

Η κυβέρνηση ακολουθεί κατά γράμμα την αντιδραστική συμφωνία, και στους τομείς της κοινής ωφέλειας, εξαγγέλλοντας ένα σαρωτικό πρόγραμμα ξεπουλήματος σε ό,τι έχει απομείνει Δημόσιο. Η ιδιωτικοποίηση θα πλήξει ολικώς ή μερικώς τα δημόσια τρένα, τα αεροδρόμια, τα ταχυδρομεία, την παροχή ύδρευσης. Θα ξεπουληθεί πλήθος δημόσιων ακινήτων, ενώ και οι δρόμοι και τα έργα υποδομής θα δοθούν όλα στο κεφάλαιο. Όλη αυτή η πολιτική θα έχει ολέθριες επιπτώσεις στην τσέπη της εργατικής πλειοψηφίας και την ποιότητα των παρεχόμενων αγαθών και υπηρεσιών.

Πέρα από την ιδεολογική τρομοκρατία, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οργή των εργαζόμενων, η κυβέρνηση καταφεύγει στη δοκιμασμένη συνταγή της έντασης της καταστολής, προσπαθεί να επιβάλλει την πολιτική της με τη βοήθεια των δακρυγόνων, των γκλομπ και των δικαστηρίων. Κάθε εργατική κινητοποίηση αντιμετωπίζεται με προληπτικές συλλήψεις και χημικό πόλεμο, που έχει ήδη οδηγήσει σε σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών, ενώ πολλαπλασιάζονται οι διώξεις σε βάρος εργαζόμενων που αγωνίζονται.

Αναμφίβολα στην βάση όλων των εξελίξεων του τελευταίου διαστήματος βρίσκεται η συνέχιση της εκρηκτικής κρίσης του καπιταλισμού που εκδηλώνεται σε μια σειρά ανεπτυγμένες χώρες, στην κρίση της ευρωζώνης αλλά και συνολικά της ΕΕ. Τα παραμύθια για την «ιδιαιτερότητα» της ελληνικής κρίσης, τινάζονται στον αέρα από την ταχύτατη εφαρμογή αντίστοιχων μέτρων σε όλη την Ευρώπη, με τον ίδιο σχεδιασμό, τις ίδιες δικαιολογίες, την ίδια βαρβαρότητα. Από τα «PIGS» του Νότου, μέχρι την Αγγλία και τη Γερμανία, οι αστικές τάξεις, μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, λένε στους λαούς τα ίδια. Πρέπει «να πληρώσουμε τα χρέη», «να μειώσουμε τα ελλείμματα», «να πάψουμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας»! Και προχωρούν στο ξεθεμελίωμα κάθε δικαιώματος. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του σε όλη την ΕΕ αλλάζουν τα πάντα. Θέλουν να φορτώσουν με απίστευτη βιαιότητα την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων, να ξεμπερδέψουν με τις εργατικές κατακτήσεις, να επιβάλλουν συνθήκη εξαθλίωσης, να λεηλατήσουν τον παραγόμενο πλούτο, να εγκαθιδρύσουν την απόλυτη οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου. Άλλωστε τα μέτρα αυτά ήταν αίτημα του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου ακόμα κι όταν η ανάπτυξη έτρεχε με 5%.

Γι αυτό και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη του ΛΑΟΣ και την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ, παρά τη λαϊκή οργή και τη μαζική αντίδραση των εργαζομένων επιμένει στην υλοποίηση μέχρι τελείας του αντιδραστικού μνημονίου. Γι αυτό και η ΕΕ ετοιμάζεται για ένα νέο πιο αντιδραστικό Μάαστριχ, σύμφωνα με το οποίο τα δρακόντεια κριτήριά του θα πρέπει να γίνουν συνταγματικές επιταγές! Γι αυτό και οι επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνονται στο «μονόδρομο» για την στήριξη του κεφαλαίου και την διάσωση, όχι «της χώρας» όπως λένε, αλλά του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Ρήξη και απειθαρχία με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, ότι τα μέτρα είναι μονόδρομος. Παρά την προσπάθεια να μας πείσουν ότι «όλοι» είμαστε συνυπεύθυνοι για το «δημόσιο» χρέος, οι εργαζόμενοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό δεν προκλήθηκε από τις δικές μας ανάγκες. Γνωρίζουμε ότι με τα δις ευρώ των δανείων δεν καλύφθηκαν μισθοί και συντάξεις, αλλά:

• Καλύφθηκαν τα μειωμένα έσοδα του κράτους από την επιλογή των κυβερνήσεων να μειώνουν τη φορολογία των επιχειρήσεων, να διατηρούν σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές για τις εταιρείες, τους τραπεζίτες, την Εκκλησία, να καλύπτουν τις χαριστικές ρυθμίσεις που απάλλαξαν εργοδότες από δις ευρώ εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Πληρώθηκαν τα υπέρογκα έξοδα της Ολυμπιάδας, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των υπερκοστολογημένων μεγάλων έργων, της ανάθεσης έργων του δημοσίου σε ιδιώτες, τα κέρδη των κατασκευαστικών, των φαρμακευτικών, των εταιρειών ιδιωτικής υγείας κλπ. Όλοι αυτοί που πλούτισαν με τα χρήματα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, τώρα θέλουν να πληρώσουμε οι εργαζόμενοι όχι μόνο τα κέρδη τους αλλά και τις ζημιές τους!
• Πληρώθηκαν διπλά και τρίδιπλα τα πανωτόκια προς όφελος των δανειστών μας: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του 450 δις ευρώ. Παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε κατά 155 δις ευρώ! Το 2009, οι μισθοί και οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, η ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική προστασία και όλες οι λειτουργικές δαπάνες του δημοσίου κόστισαν συνολικά 59,1 δις ευρώ. Το ίδιο διάστημα, για εξυπηρέτηση του χρέους η Ελλάδα έδωσε 41,4 σε τοκοχρεολύσια και 42,7 σε δαπάνες για βραχυπρόθεσμους τίτλους του δημοσίου, ειδικές εκδόσεις ομολόγων και ταμειακή διευκόλυνση. Σύνολο εξυπηρέτησης χρέους: 84,1 δις ευρώ, δηλαδή 142% των πρωτογενών δαπανών του δημοσίου ή 35% του ΑΕΠ!

Εμείς απαντάμε πως υπάρχει εργατική απάντηση στον καταστροφικό «μονόδρομο» που επιχειρούν να μας επιβάλλουν. Η δικιά μας απάντηση δεν θεωρεί δεδομένα τα πλαίσια του συστήματος, της αγοράς, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Θέτει σε απόλυτη προτεραιότητα την προστασία και διεύρυνση των εργατικών συμφερόντων, για αυτό συγκρούεται με τα κριτήρια της κυρίαρχης πολιτικής. Με τους αγώνες μας μπορούμε να επιβάλλουμε μια άλλη πολιτική βασισμένη στις ανάγκες μας και όχι στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ! Συντονισμένος αγώνα διαρκείας για να μην κατατεθεί το ασφαλιστικό τερατούργημα, να μην υπογραφεί το νέο ΠΔ των απολύσεων και της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων και για την οριστική ανατροπή των μέτρων.

Μετά τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος και τη μεγαλειώδη απεργία και τη διαδήλωση της 5ης Μάη, αναδύεται μια νέα εποχή, που καθορίζεται από τον κοινωνικό αγώνα ζωής ή θανάτου για τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα για τη νέα γενιά. Σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους γίνεται φανερό πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την προοπτική μιας ακραίας κοινωνικής βαρβαρότητας για όλη την εργαζόμενη πλειοψηφία, όπου τα ποσοστά της ανεργίας θα εξακοντιστούν στα ύψη, η απειλή της απόλυσης-ανεργίας θα συντροφεύει όλους τους εργαζόμενους, τα όρια μεταξύ εργασίας και ανεργίας θα γίνουν εξαιρετικά ρευστά και δυσδιάκριτα (και στο δημόσιο, με τους έκτακτους, τα ΣΔΙΤ, την ενοικίαση εργαζομένων, τους συμβασιούχους, τους αναπληρωτές κλπ.), οι μορφές ελαστικής-επισφαλούς εργασίας-ομηρίας θα γιγαντωθούν, οι μακροχρόνια άνεργοι θα πολλαπλασιαστούν, η εργασιακή ένταξη των νέων θα καθυστερεί και η ανεργία τους θα μεγαλώνει, ενώ δεν θα υπάρχει καμιά ασφαλιστική ή άλλη κοινωνική πρόνοια. Οι μεγάλες απεργίες και κινητοποιήσεις όλη τη χρονιά έδειξαν πως το ποτάμι των αγώνων μπορεί να πνίξει τον αντεργατικό μεσαίωνα και όσους τον στηρίζουν.

Κι εκεί που ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο και η κυβέρνηση άρχισε να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες της πολιτικής που επέλεξε, βρέθηκαν οι πρόθυμοι σύμμαχοι για να της προσφέρουν χείρα βοηθείας! Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη στάση της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ που δήθεν «κλιμακώνουν» την αντίθεσή τους στα νέα μέτρα με… απογευματινά συλλαλητήρια και «απειλούν» με… προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια;. Αντί να κλιμακώσουν την πάλη των εργαζόμενων για να μην κατατεθεί ποτέ το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Αντί να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, στις μεταφορές και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς που θα ξεπουληθούν αντί πινακίου φακής, προτιμούν να ζητιανεύουν για συναντήσεις με κυβερνητικά στελέχη ή τον ΣΕΒ και να προκηρύξουν απεργία κατόπιν εορτής (όταν ήδη θα έχει κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο!). !!!

Ο αγώνας για να μην περάσουν οι δραματικές για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό τερατούργημα είναι αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας για όλους μας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μέσα από το συντονισμό πρωτοβάθμιων Σωματείων, την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, την αποφασιστική κλιμάκωση της πάλης, ώστε το εργατικό κίνημα να αποκτήσει τον ανεξάρτητο, ανατρεπτικό πολιτικό ρόλο που του αρμόζει!. Με κέντρο μας την δημοκρατία της εργατικής βάσης, και των γενικών συνελεύσεων. Με διαρκή επιδίωξή μας την κοινή δράση και τον συντονισμό όλων των εργατικών σωματείων που θέλουν να αγωνιστούν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, μακριά από λογικές ταξικής συνεργασίας και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για να οικοδομήσουμε ένα διαρκές αντίπαλο δέος, μια πανίσχυρη και μαχητική εργατική ενότητα που θα υψώσει τείχος υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων, αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης σε κάθε εργασιακό χώρο και συνολικά. Με διεθνιστική αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.

Αντιπαλεύουμε τις επιλογές Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ, και απειθαρχούμε στις αντεργατικές πολιτικές τους.

• Για να πάρουν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα, το «μηχανισμό στήριξης» και το Πρόγραμμα Σταθερότητας.
• Για να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Διαγραφή του χρέους, ανυπακοή και ρήξη με τις συμφωνίες της ΕΕ, την ΕΚΤ και την ΟΝΕ.
• Για να μην ψηφιστεί το τερατούργημα του ασφαλιστικού. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι (Σιούφα, Pέππα, Πετραλιά) Πλήρης σύνταξη μετά από 30 χρόνια δουλειάς (25 χρόνια για τα βαρέα), με ανώτερο την ηλικία των 58-60 ετών, ίση με τον καταληκτικό μισθό. Δημόσια, δωρεάν ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη. Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Να αποδώσουν άμεσα στα ταμεία τα τεράστια ποσά που καταλήστευσαν εργοδότες, τράπεζες και κράτος.
• Για ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να απαγορευτούν οι απολύσεις. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας και του δελτίου παροχής υπηρεσιών στην εξαρτημένη σχέση εργασίας. Μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο), σαν μέσο τόσο για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, όσο και για το χτύπημα της ανεργίας. Αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις, ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, 1400 ευρώ κατώτερο μισθό. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
• Για ουσιαστική προστασία των ανέργων, αύξηση των επιδομάτων ανεργίας στο ύψος του βασικού μισθού. Κρατικοποίηση με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο, κάθε επιχείρησης που κλείνει, δήμευση της περιουσίας των εργοδοτών που προχωρούν σε κλείσιμο της επιχείρησή τους. Μαζικές προσλήψεις σε δημόσια έργα υπέρ των λαϊκών αναγκών, με κεφάλαια που θα αντληθούν από έκτακτη φορολογία στο κεφάλαιο, στις τράπεζες και τις βιομηχανίες.
• Για να μην περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Για να επιστρέψουν τώρα στο δημόσιο όλες οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια (ΟΤΕ, λιμάνια, Ολυμπιακή κλπ). Για εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο. Καμία εργασία του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα να μην ανατίθεται σε ιδιώτες.

- Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε ομοσπονδία να πάρει απόφαση για αγώνα, και να κηρύξει 24ωρη πανεργατική πολιτική απεργία στις 23 Ιουνίου και συνέχιση με νέες πανεργατικές απεργίες, με επόμενο σταθμό την απεργία στις 29 Ιούνη. Καλούμε όλα τα αγωνιζόμενα σωματεία και ομοσπονδίες που έχουν πάρει απόφαση για απεργία στις 23/06 για τη διοργάνωση κοινής συγκέντρωσης και πορείας. Κάθε σωματείο, κάθε ταξική δύναμη, κάθε αγωνιζόμενος άνθρωπος, πρέπει να συμβάλουν σε ένα μεγάλο μέτωπο μάχης για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας και την έξοδο από το μηχανισμό κυβέρνησης -ΕΕ- ΔΝΤ, την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Για ένα μεγάλο, ενωτικό, ταξικό, και ανεξάρτητο από την κυρίαρχη πολιτική κίνημα, που θα ξεπερνάει τον προκλητικό συμβιβασμό και την υποταγή της γραφειοκρατίας, που θα ανοίξει με τη δύναμή του τους δρόμους για την ανατροπή.

- Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών αγώνων, αποτελεί η οργάνωση των αντιστάσεων, η οικοδόμηση πυρήνων αντίστασης, σε κάθε εταιρεία και σε κάθε χώρο δουλειάς. Η έμπρακτη αλληλεγγύη και μαζική κινητοποίηση, ενάντια σε κάθε κλείσιμο ή απόλυση ή εκβιασμό για αποδοχή φτηνότερης πληρωμής ή ελαστικής εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο απευθυνόμαστε σε όλα τα σωματεία του κλάδου με στόχο σε ένα αποτελεσματικό συντονισμό για τη διοργάνωση κινητοποίησης στο ΣΤΕΑΤ για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης στον κλάδο και κοινών κινητοποιήσεων σε χώρους δουλειάς ενάντια στις απολύσεις και την ασυδοσία των εργοδοτών.

- Προωθούμε τον συντονισμό των εργατικών αγώνων με τις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, ενάντια στο «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης» στην Ελλάδα.

- Στηρίζουμε τοπικές πρωτοβουλίες συντονισμού σε κάθε γειτονιά, για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη, την πιο πλατιά συσπείρωση ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.

-Για την προώθηση των αποφάσεων της, η συνέλευση του σωματείου ορίζει ανοιχτή απεργιακή επιτροπή

ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ – ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

O Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα καταγγέλλει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τις τερατώδεις αλλαγές που προωθούνται με το ΠΔ Λοβέρδου για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Αφού εξαντλήθηκε σε επικοινωνιακούς θεατρινισμούς για να ξεπεράσει τις θυελλώδεις αντιδράσεις που προκαλούν τα εκτρώματα που συμφώνησε με το ΔΝΤ, προχώρησε στην δημοσίευση του ΠΔ.

Το συγκεκριμένο ΠΔ:

α) Θεσμοθετεί την αμοιβή κάτω από την ΕΓΣΕΕ για όλους τους εργαζομένους κάτω των 25. Είναι το αντίστοιχο του Γαλλικού "Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης" και αντιμετωπίζει τη νεολαία σαν "χαμένη γενιά" και αναλώσιμο υλικό.

β) Καταργεί στην ουσία την δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα, αφού καταργεί την δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στην Διαιτησία. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου ΠΔ δείχνει ήδη τις συνέπειές της, καθώς είναι στον αέρα ΟΛΕΣ οι συμβάσεις ακόμη και η ΕΓΣΣΕ. Στόχος της κυβέρνησης και της εργοδοσίας είναι η πλήρης κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και η επιστροφή στο καθεστώς της ατομικής διαπραγμάτευσης, του ατομικού εκβιασμού και της καθολικής υποταγής. Πρόκειται για τεράστιο, ιστορικό πισωγύρισμα.

γ) Επιτρέπει τρομαχτική αύξηση των απολύσεων, δεδομένου και του αριθμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα συντρίβει τις αποζημιώσεις, καθώς οι εργοδότες θα μπορούν απλώς κάνοντας χρήση μιας σύντομης προειδοποίησης να πληρώνουν αποζημιώσεις κατά 50% μικρότερες.

δ) Νομοθετεί και ενισχύει την μαύρη παιδική εργασία μέσα από ετήσιες "συμβάσεις μαθητείας" με το 70% της ΕΓΣΣΕ!! για παιδιά από 15 έως 18 ετών!!

Κατάργηση των ΣΣΕ, απελευθέρωση των απολύσεων, σκλαβιά για την νεολαία, επιστροφή στην φτηνή παιδική εργασία. Αυτό είναι η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβέρνηση προωθεί τον εργασιακό μεσαίωνα μέσω ενός νομοθετικού πραξικοπήματος. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και η κυβέρνηση καταργούν κάθε έννοια δημοκρατίας. Ας μην ζητάνε από τους εργαζόμενους λοιπόν να σεβαστούν "την νομιμότητα' όταν οι ίδιοι παραβιάζουν νόμους και συντάγματα που υποτίθεται ότι υπηρετούν, όταν ακόμη και αυτό το κοινοβούλιο παρακάμπτεται για τη δόξα και την τιμή του περίφημου Μνημονίου.

Η επιβολή της χούντας των "αγορών" και της εκμετάλλευσης είναι η ουσία του περιβόητου Μνημονίου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Απέναντι σε αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα το εργατικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, οφείλουν να απαντήσουν με δυναμισμό και αποφασιστικότητα στην κλιμάκωση της επίθεση. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε ψευδαισθήσεων ούτε αναμονής. Τα μέτρα η θα περάσουν και θα βάλουν την ταφόπλακα στα εργατικά δικαιώματα, η θα ανατραπούν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η δυναμική των εργαζόμενων πρέπει να ξεπεράσει, όπως έχει δείξει μέχρι τώρα, κάθε κωλυσιεργία η στάση αναμονής όπως εκφράζεται από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία όποιες μορφές και αν παίρνει αυτή.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Είναι ανάγκη τώρα να γίνουν συνελεύσεις σε όλα τα σωματεία και να πάρουμε αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις. Να στηρίξουμε μαζικά τις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 23 και 29 και Ιούνη, να πάμε σε ένα δεκαήμερο δράσης, πάλης και αντίστασης. Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε ομοσπονδία να πάρει απόφαση για αγώνα και για συμμετοχή σε αυτή την απεργιακή κινητοποίηση. Να οικοδομήσουμε μέσα στα σωματεία την αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων, που είναι αναγκαίος όρος για να δώσουμε νικηφόρα τη μάχη ενάντια στην αντεργατική επίθεση

Ο αγώνας για να μην περάσουν οι δραματικές για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό τερατούργημα Λοβέρδου είναι αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας για τον κόσμο της δουλειάς.

Όπως μας έδειξαν και οι μεγάλες απεργίες και κινητοποιήσεις του Μάη, το ποτάμι των αγώνων μπορεί να πνίξει τον αντεργατικό μεσαίωνα και όσους τον στηρίζουν.

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΜΤ 17/6

Γενική συνέλευση σωματείου μισθωτών τεχνικών, Πέμπτη 17 Ιούνη στις 7.30 μμ στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη, Ισόγειο)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΓΕΝΙΚΟ BLACK OUT ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη του ΛΑΟΣ και την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ προχωρά σε ένα διαρκές αντεργατικό πραξικόπημα. Παρά τη λαϊκή οργή και τη μαζική αντίδραση των εργαζομένων επιμένει στην υλοποίηση μέχρι τελείας της αντιδραστικής συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή ένωση, το ΔΝΤ και τους τραπεζίτες.

Οι θεατρινισμοί και η παρωδία «αντίστασης» του θλιβερού υπουργού εργασίας δεν πείθουν κανένα. Η κυβέρνηση αυτή κατοχυρώνεται πλέον ευρύτατα στο λαό, σαν η κυβέρνηση που σφαγιάζει τα εργατικά δικαιώματα, ξεριζώνει κατακτήσεις 100 χρόνων, εφαρμόζει την πρώτη κοινοβουλευτική δικτατορία του 21ου αιώνα.

Τα παραμύθια για την ιδιαιτερότητα της ελληνικής κρίσης και τους καλοπερασάκηδες Έλληνες που πρέπει να πληρώσουν, τινάζονται στον αέρα από την ταχύτατη εφαρμογή αντίστοιχων μέτρων σε όλη την Ευρώπη, με τον ίδιο σχεδιασμό, τις ίδιες δικαιολογίες, την ίδια βαρβαρότητα. Στην πραγματικότητα το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις σε όλη την ΕΕ θέλουν να φορτώσουν με απίστευτη βιαιότητα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, να ξεμπερδέψουν με το κοινωνικό κράτος και τα κατοχυρωμένα δικαιώματα. Αυτό ονομάζουν «σωτηρία της εθνικής οικονομίας», «αποφυγή της χρεοκοπίας», «διέξοδο από την κρίση».

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Σε αυτές τις συνθήκες το σχέδιο-έκτρωμα για το ασφαλιστικό δεν είναι απλώς ένα ακόμη αντεργατικό πλήγμα. Πρόκειται για ένα «νόμο - εφιάλτη» σε μία «κοινωνία - εφιάλτη». Δεν επιδεινώνει απλώς τα όρια ηλικίας και τις συντάξεις, αλλά ανατρέπει εκ βάθρων τη φιλοσοφία του ασφαλιστικού συστήματα, με τη μετάβαση από το αναδιανεμητικό στο ανταποδοτικό σύστημα και τελικά στην ατομική ιδιωτική ασφάλιση. Με δουλειά μέχρι θανάτου για συντάξεις – επιδόματα κηδείας. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων η σύνταξη και η ασφαλιστική προστασία, γίνονται «απαγορευμένος καρπός». Ενώ τα παιδιά μας, γίνονται η «γενιά των 500 ευρώ», η γενιά της εργασιακής περιπλάνησης και της ανεργίας που θα δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα για συντάξεις – ψίχουλα!

Ο κοινωνικός μεσαίωνας όμως δεν σταματά εδώ. Έρχονται ακόμη σκληρότερα μέτρα!. Με την αύξηση του αριθμού των απολύσεων, την ουσιαστική κατάργηση των αποζημιώσεων, την κατάργηση των ΣΣΕ και του κατώτερου μισθού, τη νέα λιτότητα. Με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών, τη στέρηση των υπηρεσιών πρόνοιας, την πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας.

Να τους σταματήσουμε τώρα ! Ή αυτοί ή εμείς !

Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Ότι τα μέτρα είναι μονόδρομος. Λένε ψέματα!

- Μονόδρομος είναι να πάψουν να χαρίζονται τα δισεκατομμύρια από τον ιδρώτα μας για την αποπληρωμή του χρέους στους τραπεζίτες. Να κατευθυνθούν εδώ και τώρα σε αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, σε σταθερή δουλειά για όλους. Να παγώσουν οι στρατιωτικές δαπάνες, να σταματήσει εδώ και τώρα η συνεχής μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, οι σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, και την Εκκλησία, οι χαριστικές ρυθμίσεις που απάλλαξαν τους εργοδότες από δις ευρώ εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

- Μόνο έτσι θα υπερασπιστούμε τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Για πλήρη σύνταξη μετά από 30 χρόνια δουλειάς (25 χρόνια για τα βαρέα), ανεξάρτητα από ηλικιακό όριο, και με ανώτερο την ηλικία των 55 και 60 ετών, για γυναίκες και άντρες αντίστοιχα. Για σύνταξη ίση με το 80% του τελευταίου μισθού με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων. Για δημόσια, δωρεάν ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη. Για κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Για να αποδώσουν άμεσα στα ταμεία τα τεράστια ποσά που καταλήστευσαν εργοδότες, τράπεζες και κράτος.

Εδώ και τώρα ρήξη και ανυπακοή με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Συντονισμένος αγώνα διαρκείας!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Οι μεγάλες απεργίες στις 5 και τις 20 Μάη, οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, έδειξαν καθαρά, ότι οι εργαζόμενοι απέρριψαν την επαίσχυντη Συμφωνία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την τρόϊκα. Ότι ΜΠΟΡΟΥΝ να ανατρέψουν αυτή την πολιτική, να ξεπεράσουν τις συμβιβασμένες, γραφειοκρατικές πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που για χρόνια διάλεξαν την αγωνιστική απραξία και τη συναίνεση στην κυρίαρχη πολιτική και σήμερα αποδεικνύονται ανίκανες να οργανώσουν ένα νικηφόρο αγώνα.

Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα προωθεί την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, την αποφασιστική κλιμάκωση της πάλης, ώστε το εργατικό κίνημα να παίξει επιτέλους τον ανεξάρτητο, ανατρεπτικό πολιτικό ρόλο που του αρμόζει!. Θέλουμε να συναντηθούμε στο δρόμο του αγώνα με κάθε σωματείο, στην Αθήνα και πανελλαδικά, που θέλει να αγωνιστεί ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα. Μακριά από λογικές ταξικής συνεργασίας και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ανεξάρτητα από κομματική ή παραταξιακή τοποθέτηση. Με σεβασμό στην αυτοτέλεια κάθε σωματείου. Με κέντρο μας την δημοκρατία της εργατικής βάσης, και των γενικών συνελεύσεων. Με διαρκή επιδίωξή μας την κοινή δράση και τον συντονισμό όλων των εργατικών συνδικάτων που θέλουν να αγωνιστούν για την ανατροπή της αντεργατικής καταιγίδας.

Έτσι μπορεί να οικοδομηθεί ένα διαρκές αντίπαλο δέος, μια πανίσχυρη και μαχητική εργατική ενότητα που θα υψώσει τείχος υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων, αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης σε κάθε εργασιακό χώρο και συνολικά. Με διεθνιστική αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.

Αντιπαλεύουμε τις επιλογές Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ, και απειθαρχούμε στις αντεργατικές πολιτικές τους.

• Για να πάρουν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα, το «μηχανισμό στήριξης» και το Πρόγραμμα Σταθερότητας.
• Για να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Διαγραφή του χρέους - παύση πληρωμών, ανυπακοή και ρήξη με τις συμφωνίες της ΕΕ, την ΕΚΤ και την ΟΝΕ.
• Για να μην ψηφιστεί το τερατούργημα του ασφαλιστικού. Για τα κοινωνικά, ασφαλιστικάμας δικαιώματα.
• Για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, με συλλογικές συμβάσεις ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μια δουλειά.
• Για νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων.
• Για να μην περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Για να επιστρέψουν τώρα στο δημόσιο όλες οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια (ΟΤΕ, λιμάνια, Ολυμπιακή κλπ). Για εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο.

Το ασφαλιστικό αυτό τερατούργημα δεν πρέπει να περάσει ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να το ψηφίσει να γίνει η τελευταία πράξη αυτής της πολιτικής. Με διαδηλώσεις, καταλήψεις, πολυήμερες απεργίες σε κάθε κλάδο και γενικά –και όχι απλά μια 24ωρη ντουφεκιά- να στείλουμε το ασφαλιστικό, και γενικά το «μνημόνιο-τέρας» και όσους το στηρίζουν στα σκουπίδια της ιστορίας.

http://syntonismos.blogspot.com

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ 'ΣΥΓΧΡΟΝΟ'

Αθήνα, 9/6/2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Τη Τρίτη 8 Ιούνη 2010 σε σύσκεψη στα γραφεία του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, ΣΕΦΚ (Λόντου 6 και Μεσολλογγίου) συγκροτήθηκε Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους απολυμένους συναδέλφους από τα φροντιστήρια ΄΄Σύγχρονο΄΄ Διονύση Αμπάτη, Γιώργο Κυριαζίδη και Φώτη Μποτσώλη.

Στη σύσκεψη για τη δημιουργία της Επιτροπής Αλληλεγγύης που καλέστηκε από τους απολυμένους συναδέλφους και τον ΣΕΦΚ, συμμετείχαν και στήριξαν εργαζόμενοι και συνδικαλιστές από:

• τον ΣΕΦΚ
• το Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα ( με απόφαση Συνέλευσής του, 7-6-2010)
• την ΟΙΕΛΕ
• την ΕΛΜΕ (Λιόσια)
• την ΕΛΜΕ (Δυτ. Αττικής)
• το σωματείο Καθηγητών στα φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών, ΄΄Βύρων΄΄
• τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Φροντιστηρίων Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΣΕΦΙΕ Θεσσαλονίκης)
• την Ταξική Πορεία
• το Σωματείο Ψυκτικών
• την Ένωση Τεχνικών Δήμου Αθήνας

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης καταγγέλλει την εκδικητική απόλυση των τριών συναδέλφων που έγινε για συνδικαλιστικούς λόγους, όταν οι συνάδελφοι διεκδίκησαν συλλογικά και πέτυχαν την εφαρμογή της Σ.Σ.Ε στη συγκεκριμένη επιχείρηση.

Απαιτεί την ανάκληση των απολύσεων και την επιστροφή των τριών συναδέλφων στις αίθουσες διδασκαλίας τους από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά.

Καλεί κάθε σωματείο, εργατική συλλογικότητα, εργαζόμενο, συνδικαλιστή που παλεύει για τα Εργατικά Δικαιώματα του Κόσμου της Εργασίας να συμμετάσχει στην Επιτροπή Αλληλεγγύης και να στηρίξει τον δίκαιο αγώνα των συναδέλφων καθηγητών.

Καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο ΄΄Σύγχρονο΄΄ στην πλατεία Κάνιγγος (Ακαδημίας 96-100), την Πέμπτη 10 Ιούνη στις

6.30 μμ.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης.

Συνάδελφοι,

Καλούμε να στέλνετε τα ψηφίσματά σας στις εξής διευθύνσεις

Σύγχρονο Κάνιγγος (Ακαδημίας 96-100) TK 106 77

τηλ. 3648109 fax. 3816989

email syn2001@otenet.gr info@synchrono.gr

Σύγχρονο Aγία Παρασκευή (Γιαβάση και Ηρώων Πολυτεχνείου 1) Τ.Κ 153 42

τηλ. 6000682, fax. 6394979

email syn2002@otenet.gr info@synchrono.gr

Σύγχρονο Γλυκά Νερά (Λ. Λαυρίου και Χρυσανθέμων 3) T.K 153 54

τηλ. 6658218, fax. 6658219

email syn2006@otenet.gr info@synchrono.gr

Σύγχρονο Παλλήνη ( Λ. Μαραθώνος και Κρήτης 1)

τηλ. 6034215, fax. 6032781

email syn2007@otenet.gr info@synchrono.gr

ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ 2010 - ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ

Μετά από κάμποσες απουσίες βρέθηκα χθες στο χώρο των Αναιρέσεων στη Γεωπονική. Αρκετός κόσμος, που πύκνωνε ακόμα περισσότερο όσο περνούσε η ώρα, μεγάλη η συμμετοχή στη συζήτηση που γινόταν εκείνη την ώρα, γεμάτες μετά και οι δυο σκηνές .

Αυτά που άρεσαν ήταν ότι υπήρχε ένα περίπτερο για το ελεύθερο λογισμικό, ενώ μοιραζόταν και ένα σχετικό 16σελιδο φυλλάδιο .

(εδώ το εξώφυλλο)

Επίσης πως στο περίπτερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπήρχαν οι κάρτες μέλους (αν και δεν ήταν στο προσκήνιο όπως το τετρασέλιδο, αλλά ψιλοκαταχωνιασμένες πιο πίσω κι έπρεπε να ρωτήσει κανείς για να τις δει/πάρει) που θα συμπληρώνονται από τα μέλη στις κατά τόπους-κλάδους επιτροπές

(η μια πλευρά)



(και η άλλη)

Επίσης ήταν πανθομολογούμενο πως τα σουβλάκια ήταν πολύ καλής ποιότητας, ενώ την Παρασκευή τις εντυπώσεις έκλεψε η φωνή της Sugahspank ...

ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ 2010, 4-5-6 ΙΟΥΝΗ ΓΕΩΠΟΝΙΚΗ

Πρόγραμμα συναυλιών:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΣΚΗΝΗ 1 9.30 ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
11.30 "Καπνισμένο Τσουκάλι"
ΣΚΗΝΗ 2 9.30 SWING SHOES & SUGAHSPANK!

ΣΑΒΒΑΤΟ
ΣΚΗΝΗ 1 10.00 ILLEGAL OPERATION/ LAST DRIVE/DJ SET από την SPINALONGA RECORDS
ΣΚΗΝΗ 2 10.30 ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ & ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ
ΣΚΗΝΗ 1 9.30 ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ/ ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ / ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΡΑΣ

Πρόγραμμα συζητήσεων:

Παρασκευή: "Η εμπειρία και η προοπτική των εργατικών αγώνων". Ομιλητές: Μ.Ρϊζος (Σωμ. Εργαζόμενων στο Ερρίκος Ντυνάν- Π.Ε. ΝΑΡ), Στ.Κατσούλας (συντονιστικό ωρομίσθιων καθηγητών), Τ.Ριζόπουλος (Πρόεδρος Συνδικάτου Φαρμάκου Βοιωτίας), Ντ. Παλαιστίδης (Σύλλ. Υπαλλ. Βιβλίου-Χάρτου), Ν. Αδαμόπουλος (Πρόεδρος Σωμ. Εργαζ. Ν. Ιωνίας).

Σάββατο: "Διαστάσεις της καπιταλιστικής κρίσης. Το στοίχημα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς". Ομιλητές: Y. Lemaitre (NPA), Α. Χάγιος (Π.Ε. ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), Π. Γκαργκάνας (ΣΕΚ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), Π. Παπακωνσταντίνου (Δημοσιογράφος, Π.Ε. ΝΑΡ), Δ. Καζάκης (οικονομολόγος)

Κυριακή: "Όψεις του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και η μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος". Ομιλητές: Α. Λεγάκη (Δικηγόρος, Επιτροπή Συνταγματικών Δικαιωμάτων ΔΣΑ), Κ. Γούσης (Κ.Σ. νΚΑ), Π. Σωτήρης (Πανεπιστημιακός) και θα παρέμβουν ο Θ. Ηλιόπουλος και αγωνιστές από την Τουρκία.

Εισιτήριο : 5 ευρώ .

Περισσότερα, εδώ στο μπλογκ των Αναιρέσεων ή το site της νΚΑ .

ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΙΟΥΝΗ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΡΗΞΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΝΤ. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ. ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 11ΠΜ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 10,30 πμ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ