Σάββατο, Ιανουαρίου 31, 2009

ΕΙΚΟΝΕΣ - ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΣΠΟΡΤΙΓΚ (Α)

Περισσότεροι από 2000 βρέθηκαν σήμερα στο κλειστό του Σπόρτιγκ, στην κοινή εκδήλωση που διοργάνωσαν ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ, νΚΑ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΟΚΔΕ, ΣΕΚ
και τα μετωπικά σχήματα ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ΜΕ.Ρ.Α.
Με τους μετριότερους υπολογισμούς πρέπει να είχε τουλάχιστον 2300 κόσμο. O οποίος δικαιώνοντας όσα λέγονται για το χώρο, μαζεύτηκε 1,5 ώρα μετά την ώρα έναρξης από τη μια, αλλά δεν "έσπασε" και με τους δεκάδες ομιλητές από την άλλη.

Κάνω ένα ψιλοedit στο αρχικό ποστ, βάζοντας περισσότερες φωτογραφίες και με χρονική σειρά... (πατώντας πάνω στις φωτό, τις βλέπετε σε μεγαλύτερη ανάλυση)






Ώρα 18:02, εικόνες τραβηγμένες από την "πίσω" μπασκέτα.

Υπάρχουν αρκετά κενά ακόμα στις κερκίδες, ο κόσμος ειναι γύρω στους 1200.

και συνεχίζει να έρχεται.


Tα δυο κεντρικά πανώ της εκδήλωσης.




Ωρα 18:09 , Φωτογραφίες από την εξέδρα της οδού Σαρανταπόρου. Ο κόσμος έχει αρχίσει να πυκνώνει.



Τα κεντρικά πανώ φωτογραφημένα από την ίδια πλευρά





Ωρα 18:14, ακόμα πιο πυκνός ο κόσμος που πλέον είναι γύρω στους 1800.











Ωρα 18:25. Οι διοργανωτές αρχίζουν να κάθονται στο τραπέζι και ο κόσμος είναι γύρω στους 2000.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 30, 2009

ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΓΕΝΑΡΗ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ


Aύριο γίνεται στο Σπόρτιγκ η εκδήλωση που διοργανώνουν
ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ - ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ
και τα μετωπικά σχήματα ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ΜΕ.Ρ.Α.




Από narnet.gr


«Τι πρέπει να επιδιώξουμε στο Σπόρτινγκ» (από sek-ist.gr)

(χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στο χώρο, είναι η ύπαρξη της παρακάτω ανακοίνωσης του ΜΕΡΑ Πέλλας στην Εργατική Αλληλεγγύη)

Ξαναβάζω το κείμενο του καλέσματος :

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ – ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ,

ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΗΣ Ε.Ε.

Συγκέντρωση – συζήτηση για την κοινή παρέμβαση και δράση

«Η αντικαπιταλιστική αριστερά μπροστά στην κρίση και την εξέγερση»

Γήπεδο Σπόρτιγκ, Σάββατο 31 Γενάρη, 5 μ.μ.



Ένας νεκρός. Στους δρόμους χιλιάδες

Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές φοιτητές, εργαζομένους που απαντούν με την εξέγερσή τους στη στυγνή δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, αψηφώντας την άγρια καταστολή και την εκστρατεία συκοφάντησης, τις σφαίρες εναντίον μαθητών στο Περιστέρι. Οι διαδηλώσεις οργής για να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων, η πετυχημένη Πανεργατική Απεργία στις 10 Δεκέμβρη και η πορεία που διοργάνωσαν σωματεία που δεν δέχτηκαν το ξεπούλημα της γραφειοκρατίας, τα ογκώδη συλλαλητήρια, έφεραν στο προσκήνιο τη δυναμική ενός ανερχόμενου κινήματος.

Το ποτάμι της νεολαιίστικης εξέγερσης των μαθητών και φοιτητών δεν γυρνάει πίσω! Αντίθετα εμπνέει και ξεσηκώνει τις γενιές της Αντίστασης, του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, της Γένοβας και της αντιπολεμικής έκρηξης του 2003, των φοιτητικών καταλήψεων που απέτρεψαν την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος, των πανεργατικών απεργιών για το ασφαλιστικό.

Να συνεχίσουμε. Να νικήσουμε!

- Σε τέτοιες στιγμές δεν έχει θέση η αδράνεια, ούτε μόνο το ξέσπασμα της οργής, αλλά ο συλλογικός, μαζικός, μαχητικός αγώνας. Η αντίδραση στη δολοφονία μπορεί και πρέπει να γιγαντωθεί και να συναντηθεί με τους αγώνες των εργαζομένων, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, τα μπλόκα των αγροτών.

- Να προχωρήσουμε σε μαζικές γενικές συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές για να οργανώσουμε καταλήψεις διαρκείας και πανελλαδικό συντονισμό των κινημάτων των φοιτητών και των μαθητών.

- Να στηρίξουμε την προοπτική της Γενικής Απεργίας. Να μεταφέρουμε αυτό το μήνυμα σε κάθε σωματείο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.

- Να συνδέσουμε την οργή για την δολοφονία με την αντίσταση στις ρατσιστικές επιθέσεις που κοστίζουν ζωές μεταναστών.

Ποιος υποκινεί την εξέγερση;

Η ακραία ενίσχυση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης, του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, σε νέες γενιές κολασμένων μέσα στα γκέτο των μεγαλουπόλεων, την ίδια ώρα που o πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους χρηματιστές∙ η αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών και κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια∙ η βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίησης-ξεπουλήματος των πάντων, διάλυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης∙ η υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά, η εντατικοποίηση και πειθάρχηση της νεολαίας και οι ταξικοί φραγμοί για μια ζωή χωρίς μέλλον: ΝΑ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ.

Το σύστημα αυτό είναι που δολοφονεί τον Αλέξανδρο, αλλά και τους εργάτες στο Πέραμα, στα γιαπιά και στα εργοστάσια. Αυτό σκοτώνει μετανάστες και πρόσφυγες στην Π. Ράλλη, στο Αιγαίο, στον Έβρο. Αυτό σκοτώνει όνειρα και ελπίδες. Αυτή η κοινωνία δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ με τη μαζική, λαϊκή, εργατική και νεολαιίστικη πάλη.

Να ανατραπούν από τα κάτω και από τα αριστερά

Η κυβέρνηση της ΝΔ, κυβέρνηση της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, των σκανδάλων, της καταστολής, έγινε τώρα μια κυβέρνηση των δολοφόνων. Καμιά ανοχή απέναντι της. Δεν περιμένουμε τις εκλογές και την ελεγχόμενη κυβερνητική εναλλαγή. Παλεύουμε εδώ και τώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της.

Το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αυτό άνοιξε το δρόμο για τη σημερινή βαρβαρότητα με τη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον αυταρχισμό. Ακολουθεί την ίδια πολιτική με τη ΝΔ και συναινεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Κάνει εκδηλώσεις μνήμης με κεριά, ενώ οι δρόμοι φλέγονται από τον αγώνα της νεολαίας. Υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά το κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες, την Ε.Ε., και το ΝΑΤΟ

Δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά παράγοντες και των δύο κομμάτων επιχειρηματίες και εκδότες προπαγανδίζουν την ανάγκη ‘εθνικής συναίνεσης’ και ‘μεγάλου συνασπισμού’ των δύο κομμάτων για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα και να φορτώσουν την κρίση στους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Η ίδια η Ε.Ε. μαζί με τις δεξιές ή σοσιαλφιλελεύθερες κυβερνήσεις της οργανώνει και επιβάλλει ‘Προγράμματα σταθερότητας’ και σκληρής λιτότητας, ‘απελευθέρωση των αγορών’, ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και νομιμοποίηση των μαγαζιών τύπου ΚΕΣ, τρομονόμους, ρατσισμό. Σε αυτήν προσέτρεξε και ο Καραμανλής για να ζητήσει τη συνδρομή των αστυνομικών της Γαλλίας και Αγγλίας. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι στήριγμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Γι’ αυτό απαιτείται σύγκρουση με την Ε.Ε., αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση και για τη διάλυση της Ε.Ε..

Όχι στην υποχώρηση και το συμβιβασμό

Το ΚΚΕ εξυπηρετεί με τη στάση της ηγεσίας του την κυβέρνηση και την πολιτική της. Επιχειρεί να κλείσει τις σχολές ενάντια στις φοιτητικές συνελεύσεις. Αντί για ενότητα στη δράση, κάνει πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητικές θέσεις, ενώ θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Φοβάται τα κινήματα, την πραγματική πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας. Καταγγέλλει τους νέους που βρέθηκαν στους δρόμους και ήρθαν αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή και το μόνο που ζητά είναι η κοινοβουλευτική του ενίσχυση.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι στηρίζει την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας. Όμως, αντί για τη γενίκευση της πάλης για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής προβάλλει την ανάγκη της ‘ομαλής δημοκρατικής διεξόδου’ και υποτάσσει το κίνημα στις κοινοβουλευτικές του σκοπιμότητες. Άλλαξε τον τόπο συγκέντρωσης στην απεργία ακολουθώντας την ΓΣΕΕ στο κλίμα φόβου. Δεν στηρίζει μαχητικές απεργίες, αλλά περιορίζεται σε συμβολικές ενέργειες. Παραμένει μια δύναμη διαχείρισης, αθεράπευτα φιλο-ΕΕ.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγός, αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ επιχείρησαν να καταργήσουν την απεργιακή πορεία στην Αθήνα, ενώ αρνούνται να κηρύξουν γενική απεργία, όταν τα παιδιά των εργαζόμενων δέρνονται, ψεκάζονται με χημικά και συλλαμβάνονται. Υποτάσσονται στους πολιτικούς εκβιασμούς του συστήματος, υπογράφουν κατάπτυστες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συμφωνούν με τα μέτρα στήριξης των τραπεζιτών στο όνομα της ‘εθνικής οικονομίας’.

Το τελευταίο διάστημα αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες που ξεπέρασαν στην πράξη την αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, όπως οι αγώνες στην Υγειά, την Παιδεία, τα Λιμάνια, την Ολυμπιακή, τη ΔΕΗ. Οι μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο συντονισμός των ίδιων των σωματείων αυτός είναι ο δρόμος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και συνδικάτα στα χέρια των εργαζόμενων, για να κατακτήσουμε νίκες.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, οργανωμένες δυνάμεις, αγωνιστές και αγωνίστριες της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, δώσαμε από την πρώτη στιγμή τη μάχη για να αναπτυχθεί αυτό το μεγάλο κίνημα προβάλλοντας τον προσανατολισμό «ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ» και στηρίζοντας χωρίς όρους τη νεολαιίστικη εξέγερση. Με τις μαζικές διαδηλώσεις από το πρώτο βράδυ του φόνου, τα καλέσματα για συνέχιση των μαζικών κινητοποιήσεων και πάνω απ’ όλα μη επιτρέποντας στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ να ματαιώσει την πορεία της Πανεργατικής. Μόνο ένα πολιτικοποιημένο, μαζικό, μαχητικό κίνημα, μια ισχυρή αντιπολίτευση ‘των κάτω’ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, σε σύγκρουση με την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΕΕ – Κεφαλαίου, με τελικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού, μπορεί να φέρει κατακτήσεις. Αυτούς τους αγώνες πρέπει να κλιμακώσουμε με άμεσους στόχους:

  • Να πληρώσει για την κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι νέοι. Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθών. Απαγόρευση απολύσεων.
  • Να πάρουν πίσω τον προϋπολογισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις. Αύξηση κοινωνικών δαπανών.
  • Να περάσουν στα χέρια του δημοσίου με εργατικό-λαϊκό έλεγχο οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, καθώς και οι εταιρείες που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών τους. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
  • Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
  • Δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες Ενιαίο 12χρονο σχολείο χωρίς διαχωρισμούς σε γενική και επαγγελματική εκπαίδευση. Κατάργηση της βάσης του 10. Όχι αναγνώριση των ΚΕΣ.. Ανατροπή του Νόμου - Πλαίσιο. Απεμπλοκή από τη διαδικασία της Μπολόνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης
  • Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας. Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Έξω οι δυνάμεις καταστολής από τις διαδηλώσεις και το κέντρο της Αθήνας. Διάλυση τώρα των ΜΑΤ και των Ειδικών Δυνάμεων.
  • Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι και το αυταρχικό νομικό πλαίσιο. Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο.
  • Άσυλο στους πρόσφυγες, νομιμοποίηση των μεταναστών, να σταματήσουν οι ρατσιστικές επιθέσεις κυβέρνησης – κράτους – ΛΑ.Ο.Σ – νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
  • Να γυρίσει πίσω ο ελληνικός στρατός και οι φρεγάτες. Καμιά συμμετοχή σε δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του ΟΗΕ. Αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, την κοινωνική ασφάλιση και όχι για εξοπλισμούς.

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Μια λαϊκή και εργατική αντιπολίτευση για να είναι αποτελεσματική πρέπει να είναι αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική, στοχεύοντας σε μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιμη συνεργασία των λαών τους σημερινούς πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις.

Σήμερα, που μαίνεται η καπιταλιστική κρίση, ο κίνδυνος μιας επιστροφής στη βαρβαρότητα είναι πιο μεγάλος παρά ποτέ. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, τα μαζικά κινήματα, οι δυνάμεις μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Ούτε ο εγκλωβισμός στις κυβερνητικές εναλλαγές (ή τη συγκυβέρνηση) ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόμματα της επίσημης αριστεράς μπορούν να δώσουν διέξοδο στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου που ξεσηκώνεται. Γι’ αυτό χρειάζεται μια αριστερά αποφασισμένη να αμφισβητήσει το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, μια αριστερά που στηρίζει τους αγώνες και θέλει η κυβέρνηση των δολοφόνων να ανατραπεί από τη λαϊκή οργή και διεκδίκηση. Μια αριστερά που επιμένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική και θεωρεί την επαναστατική ανατροπή πραγματική ιστορική δυνατότητα και αναγκαιότητα.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο συναντηθήκαμε μέσα στους μεγάλους αγώνες. Από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τις μεγάλες απεργίες μέχρι τον τωρινό ξεσηκωμό. Ξέρουμε ότι η δύναμη βρίσκεται στα κινήματα ενάντια στη λιτότητα, την καταστολή, το ρατσισμό, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., στον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Γι’ αυτό και δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να είναι οι αγώνες μαχητικοί και νικηφόροι, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση των καπιταλιστών, για να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική

Μας ενώνει η κοινή αναζήτηση για μια δυνατή και ενωτική αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Αρνούμαστε τη λογική της ήττας και του συμβιβασμού. Γι’ αυτό και λέμε ότι πρέπει να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήματα στην πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και παίρνουμε την πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συζήτηση με θέμα την εκτίμηση για την παρούσα εξέγερση και την καπιταλιστική κρίση, τις προοπτικές του αγώνα και τις αναγκαίες πολιτικές προτάσεις για την προώθηση της κοινής δράσης. Καλούμε όποιον μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες να έρθει και να συμβάλει σε αυτήν.


ΕΝΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

    ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

    ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ

    ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ

    και τα μετωπικά σχήματα

    ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ΜΕ.Ρ.Α.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΡΙΠΙΔΗ - ΓΙΑΝΝΕΝΑ #2

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Άστραψε και βρόντηξε ο Στάθης Βαμβέτσος– μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ—στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της Τρίτης 27/1/2009 με όλα τα γαλόνια και το όπλο επί σκοπών, σε άρθρο για τους εργαζόμενους του “Καρυπίδη”.
Κατακεραύνοσε ότι ΝΑΡ Ιωαννίνων ότι προσπάθησε να διασπάσει τους εργαζόμενους στο “Καρυπίδη”, έτσι , χωρίς να λέει το πως και το γιατί; Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις ρίξε λάσπη , κάτι θα μείνει.
Όμως το ΝΑΡ το γνωρίζουν πολύ καλά – καιρό τώρα -και οι εργαζόμενοι του “Καρυπίδη” και των Ιωαννίνων. Ξέρουν καιρό τώρα πως έχει προτείνει – και με την ευκαιρία της επίσχεσης εργασίας στο “Καρυπίδη” - να δημιουργηθεί ένα μέτωπο πάλης όλων των εργαζόμενων, από τους εργαζόμενους και με τους εργαζόμενους , που έχουν ανάλογα προβλήματα , που δυστυχώς στα Γιάννενα είναι πολλοί. Τους καλούσε και τους καλεί , όπως και το ΠΑΜΕ , Σωματεία , ΔΣ, ΕΚΙ , τ.τ ΑΔΕΔΥ, για συντονισμό αγώνα και πάλης αλλά και άλλους φορείς για την αποκάλυψη της κυβέρνησης , του νομαρχιακού συμβουλίου, δημοτικών συμβουλίων, βουλευτές και κόμματα κεφαλαίου. Πράγμα που τόσο το ΠΑΜΕ, όσο και το ΔΣ του ΕΚΙ αρνούνται πεισματικά. Η λογική γενικά γνωστή, ο κάθε χώρος δουλειάς να αντιμετωπίζει την εργοδοσία και την κυβέρνηση από μόνος του.
Στις 14/ 1/ 2009 ο εκπρόσωπος της ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και το ΝΑΡ συμφωνεί, έβαλε το ζήτημα του συντονισμού του αγώνα, στο τότε ΔΣ του ΕΚΙ και όποιος θέλει ας κοιτάξει τα πρακτικά της συνεδρίασης του ΔΣ. Η θέση του ΠΑΜΕ ήταν πως δεν χρειάζεται συντονισμό και ενημέρωση και αυτό το έχει κάνει το ίδιο το ΠΑΜΕ. Μια θέση που βρήκε σύμφωνο την πλειοψηφία του ΔΣ του ΕΚΙ , δηλαδή η ΠΑΣΚΕ.
Κατηγορεί ο Σ.Β το ΝΑΡ ότι προσπάθησε να πείσει τους εργαζόμενους στο “Καρυπίδη”, να φτιάξουν εργοστασιακό “εργοδοτικό” σωματείο. Όπως όμως γνωρίζει πολύ καλά , τόσο το ΠΑΜΕ, όσο και ο άρτι αφιχθείς στα Γιάννενα Σ.Β οι συνδικαλιστές της ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και οι δυνάμεις του ΝΑΡ ενημέρωσαν και τόνισαν στους εργαζόμενους του “Καρυπίδη” ότι – όπως και οι ίδιοι γνωρίζουν - υπάρχει στο κλάδο τους το σωματείο της Χημικής Βιομηχανίας, σωματείο που δρα αποτελεσματικά και με νικηφόρα για τους εργαζόμενους αποτελέσματα, άρα πρέπει να οργανωθούν σε αυτό και όχι στο σωματείο εμπορ/ληλων, όπως τους θέλει το ΠΑΜΕ και ο Σ.Β, λόγω πλειοψηφίας στο σωματείο σήμερα.
Το ΝΑΡ έχει παλέψει και παλεύει για συνδικάτα κλαδικά και πότε για εργοστασιακά ή κατά χώρους δουλειάς και επαγγέλματος ή σε όποιον μας βολεύει και συμφέρει πρόσκαιρα. Δηλαδή είναι κόντρα στην διαλυτική προσπάθεια του ΠΑΜΕ, όπως έγινε και με τον κλάδο του νερού- ποτών όπου με παρέμβαση του ΠΑΜΕ, από κλαδικό σωματείο έγινε εργοστασιακό , μόνο σε μια επιχείρηση στο ν. Ιωαννίνων.
Το ΝΑΡ αγωνίζεται για σωματεία που θα εγγράφουν όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από συμβάσεις εργασίας, εθνικότητας..κτλ. Σωματεία που το πρώτο και το τελευταίο λόγο θα τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, μέσω των γενικών συνελεύσεων τους. Που θα έχουν ως σημαία αγώνα το σύνθημα: η απελευθέρωση της ίδιας της εργατικής τάξης είναι έργο αυτής της ίδιας της τάξης και δεν θα παραχωρείτε σε κανένα σωτήρα εργατοπατέρα, και εργοδοτικό ή φιλοκυβερνητικό συνδικαλισμό. Σωτήρες σαν τον Τίτο, Βαμβέτσο, Γκορμπατσόφ, Ζιντάο, έχουν πεθάνει προ πολλού.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ 27/1/2009


ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Πέμπτη, Ιανουαρίου 29, 2009

Ενότητα της επαναστατικής Αριστεράς ή μίγμα με τον ρεφορμισμό;


Ενότητα της επαναστατικής Αριστεράς ή μίγμα με τον ρεφορμισμό;

Του Σάββα Μιχαήλ

Στο δρόμο της εξέγερσης

Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη έσπασε το γυαλί της πρόσοψης της ελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας, έδειξε τις χαίνουσες πληγές της, σύντριψε την πλαστή εικόνα μιας γενικής συναίνεσης και φωνακλάδικης συνενοχής που καλλιεργούν στη Βουλή και στα τηλε-παράθυρα οι αχυράνθρωποι πολιτικοί της άρχουσας τάξης, οι τελετάρχες της «διαπλοκής» και τα Μέσα Μαζικής Διαφθοράς του κεφαλαίου. Τίποτα δεν μπορεί πια να είναι ίδιο.

Αλλά η εξέγερση δεν ήταν ένα τοπικό γεγονός, μια ελληνική «εξαίρεση». Σωστά. ο Γάλλος Βοναπαρτίσκος Σαρκοζί, ο επικεφαλής του ΔΝΤ Στρως Καν, ακόμα και η κινεζική γραφειοκρατική παλινορθωτική ελίτ αναγνώρισαν με τρόμο ότι οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ή και το μακρινό Πεκίνο μπορεί να γίνουν φλεγόμενη Αθήνα. Τα συνειδητότερα τμήματα των ισχυρών του κόσμου αναγνώρισαν στην ελληνική εξέγερση την πρώτη πολιτική έκρηξη της καλπάζουσας παγκόσμιας συστημικής κρίσης, της χειρότερης στην ιστορία του καπιταλισμού.

Δεν ισχύει πλέον- εάν ίσχυε ποτέ- η διάκριση ανάμεσα στη τριτοκοσμική Ζώνη των Θυελλών και τις Μητροπόλεις όπου επικρατεί Νόμος, Τάξη και Ασφάλεια. Ο Τρίτος Κόσμος κατολίσθησε στο χάος , ο Πρώτος κι ο ( άλλοτε) Δεύτερος Κόσμος αναπαράγουν τον Τρίτο Κόσμο στα σπλάχνα τους. Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση του τέλους του 20ου αιώνα έφερε μαζί με τα κοινωνικά δεινά και τους πολέμους, την επαναστατική εξέγερση των κολασμένων των Μητροπόλεων, από το Λος Άντζελες έως τα παρισινά προάστια και την Αθήνα του αδικοχαμένου μαθητή Αλέξη και της καμένης με βιτριόλι Βουλγάρας μετανάστριας και συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας.

Η Ευρώπη, ιδιαίτερα, είδε να σπάζει η βιτρίνα της καπιταλιστικής της Ένωσης από την οργή των δεκαπεντάρηδων της Ελλάδας και να έρχεται στην ημερήσια διάταξη η κοινωνική επανάσταση, την στιγμή μάλιστα που η Κομισιόν ανακοινώνει το βούλιαγμα της ΕΕ στην ύφεση, την μαζική ανεργία εκατομμυρίων, την κατάρρευση των τραπεζών, τις χρεοκοπίες βιομηχανιών και ολόκληρων χωρών.

Υπάρχει η ορμητική εισβολή στην αρένα της ιστορικής πάλης μαζών, προπαντός νέων ηλικιών που μέχρι τώρα βρίσκονταν μακριά από την δυσφημισμένη έτσι κι αλλιώς πολιτική και που δεν μπορούν να ενσωματωθούν στα ισχύοντα κανάλια πολιτικής ή συνδικαλιστικής εκτόνωσης. Η παραδοσιακή Δεξιά αλλά και η καθεστωτική Αριστερά, μαζί κι οι δορυφόροι της στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία μετά από δεκαετίες αντιλαϊκής πολιτικής και την εμπειρία της χρεοκοπίας «αριστερών» και κεντροαριστερών κυβερνήσεων, όπως του ΠΑΣΟΚ, των Γάλλων Σοσιαλιστών σε συνεργασία με το ΚΚ και τους Οικολόγους ή του Πρόντι στην Ιταλία που είχε τη συμμετοχή και στήριξη της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» μαζί και τμημάτων της «άκρας»(;) Αριστεράς, όπως της Sinistra Critica.

Οι λαϊκές κι εργατικές μάζες που πλήττονται δραματικά από την κρίση, η νεολαία που παίρνει τον δρόμο της εξέγερσης νοιώθουν την απουσία ή κι αναζητούν μισοσυνειδητά -μισοαυθόρμητα μια εναλλακτική ριζική λύση όχι στους ακροδεξιούς φρουρούς του συστήματος αλλά στους εν δυνάμει ανατροπείς του- όχι για να τους «αναθέσουν» την εξέγερση και την χειραφέτησή τους που είναι έργο δικό τους αλλά αναζητώντας δρόμους της εξέγερσης και της χειραφέτησης, συγκεκριμένες στρατηγικές, προγραμματικές και οργανωτικές προτάσεις.

Λίγκα και ΣΕΚ: Μπροστά , προς την επανάσταση ή πίσω προς τον ρεφορμισμό;

Το πρόβλημα είναι ότι καθώς οι ίδιες οι μάζες κινούνται αριστερότερα, μπροστά, προς την επανάσταση, οι αυτοονομαζόμενες επαναστατικές (ουσιαστικά, κεντριστικές) οργανώσεις μετακινούνται δεξιότερα, προς τα πίσω, και προτείνουν στη νέα ριζοσπαστικοποίηση, με νέο «αντικαπιταλιστικό» περικάλυμμα το παλιό ρεφορμιστικό περιεχόμενο, το οποίο ήδη έχει χρεοκοπήσει ιστορικά.

Στο έδαφος αυτό διεξάγεται μια έντονη ιδεολογική συζήτηση στους κόλπους της ευρωπαϊκής «άκρας» ή «ριζοσπαστικής» ή και της λεγόμενης «αντικαπιταλιστικής» Αριστεράς.

Μια απαραίτητη διευκρίνιση: με τον όρο «αντικαπιταλιστική Αριστερά» δεν εννοείται, όπως γενικά γίνεται στην Ελλάδα, η επαναστατική Αριστερά αλλά ό,τι κινείται από τις παρυφές του ρεφορμισμού και μέχρι τις παρυφές της επαναστατικής Αριστεράς και συγκρούεται με τον καπιταλισμό.

Δύο παραδοσιακές, ιστορικές οργανώσεις και τάσεις, η μέχρι πρότινος τροτσκιστικής αναφοράς γαλλική Λίγκα, η Ligue Communiste Révolutionaire (LCR), και το Βρετανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα-ΣΕΚ(Socialist Workers Party-SWP), αντιπαραθέτουν δύο διαφορετικές κατευθύνσεις.

H LCR πρόκρινε να αυτοδιαλυθεί προς χάριν ενός ευρύτερου κομματικού σχήματος χωρίς τροτσκιστικές αναφορές ή συνδέσεις με την Τέταρτη Διεθνή, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα ( Nouveau Parti Anticapitaliste- NPA) και που θα έχει το ιδρυτικό του Συνέδριο στις αρχές Φεβρουαρίου. Θα συμπεριλάβει επαναστάτες και ρεφορμιστές σε ένα κοινό πολιτικό υποκείμενο αντικαπιταλιστικής πάλης.

Το SWP/ΣΕΚ είχε ήδη την οδυνηρή και καταστροφική εμπειρία της συγκρότησης του RESPECT μαζί με σοσιαλδημοκράτες σαν τον τυχοδιώκτη πρώην Εργατικό Galloway και αστούς μουσουλμάνους. Το λαϊκομετωπικό αυτό υβρίδιο τελικά διασπάστηκε , οδηγώντας και το ίδιο το βρετανικό ΣΕΚ στη χειρότερη κρίση του από την δεκαετία του ’70, στο χείλος της διάσπασης και στην εκδίωξη του γενικού γραμματέα του John Rees στο πρόσφατο Συνέδριό του στις 9-11 Ιανουαρίου 2009.

Η διαφορά κατευθύνσεων μεταξύ ΣΕΚ και Λίγκας αποτυπώθηκε σε γραπτό διάλογο ανάμεσα σε δύο ηγέτες των δύο οργανώσεων, του François Sabado της LCR και του Alex Callinicos του βρετανικού ΣΕΚ. Ο Καλλίνικος κατηγορεί τους Γάλλους γιατί διαλύουν την επαναστατική οργάνωση σε ένα άμορφο μίγμα ρεφορμιστών και επαναστατών και προτείνει ένα άλλο, καλύτερο μίγμα. Συμφωνεί στην ανάγκη διαμόρφωσης μιας οργανωμένης υποδοχής των δυνάμεων που φεύγουν απογοητευμένοι από τον ρεφορμισμό και νοσταλγούν τις κατακτήσεις που κάποτε έδινε η πάλη για μεταρρυθμίσεις. Το παράδειγμα της αριστερής σοσιαλδημοκρατικής Die Linke, φαίνεται να έλκει πολύ τον Βρετανό ηγέτη. Αλλά αντί για διάλυση της επαναστατικής οργάνωσης σε ένα νέο κόμμα αντιπροτείνει μια «αντικαπιταλιστική ενότητα» σε ένα «ενιαίο μέτωπο νέου τύπου», λίγο-πολύ ένα νέο Respect αλλά όπου το πάνω χέρι θα έχει μια οργάνωση σαν το ΣΕΚ κι όχι ένας σοσιαλδημοκράτης σαν τον Γκάλογουαίϋ…

Στη συζήτηση περί καταλληλότερου αντικαπιταλιστικού μίγματος, αναμίχθηκε κι ο εξ Ελλάδος Πάνος Γκαργκάνας, ηγέτης του «δικού μας» ΣΕΚ που δημοσιεύτηκε στο θεωρητικό περιοδικό των Βρετανών ομοϊδεατών του International Socialism No 121 με τίτλο «Η ριζοσπαστική Αριστερά: ένα πλουσιότερο μίγμα».

Ο Γκαργκάνας δεν διαφωνεί ουσιαστικά με την οπτική του Βρετανού ομοϊδεάτη του αλλά θεωρεί ότι η νέα ριζοσπαστικοποίηση δεν περιλαμβάνει τόσους νοσταλγούς του ρεφορμισμού όσους νομίζει ο Καλλίνικος κα συνεπώς υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια στις κοινές «ενωτικές» διαδικασίες και οργανώσεις το πάνω χέρι να το έχουν «επαναστατικές σοσιαλιστικές οργανώσεις» (σαν τέτοια αυτοπροσδιορίζεται το ΣΕΚ). Γράφει κατά λέξη ο ηγέτης του ελληνικού ΣΕΚ: «Πρέπει νq δούμε τις ενωτικές οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς ως υβριδικούς σχηματισμούς που περιλαμβάνουν ρεφορμιστικά και επαναστατικά ρεύματα, αλλά το μίγμα μπορεί να είναι πιο πλούσιο από την φόρμουλα που υπονοεί το άρθρο του Άλεξ ». Και λίγο πιο κάτω επαναλαμβάνει για όποιον δεν κατάλαβε: «Σε μια ριζοσπαστική αριστερά που αποτελεί αναγκαία ένα μίγμα ρεφορμιστικών και επαναστατικών ρευμάτων, χρειαζόμαστε επαναστάτες που θα ασκούν μεγαλύτερη πίεση».

Όση πίεση, όμως, και να ασκούν οι επαναστάτες μέσα σε ένα τέτοιο ετερόκλητο μίγμα, είναι προφανές ότι για να μην διαλυθεί στα εξ ων συνετέθει θα γίνονται συμβιβασμοί εκατέρωθεν για να υπάρξουν ισορροπίες, κι οι συμβιβασμοί αυτοί, όπως εξήγησε κι ο Τρότσκυ αναλύοντας τα Λαϊκά Μέτωπα σε Γαλλία και Ισπανία το 1936, γίνονται υποχρεωτικά προς το δεξιότερο σκέλος του μετώπου (ή του «μίγματος») για να μην αποκολληθεί. Δεν είναι οι ρεφορμιστές που θα αποδεχτούν την ρήξη μιας επανάστασης, είναι οι επαναστάτες που θα πρέπει να δώσουν εγγυήσεις ότι ο σεβασμός στις μεταρρυθμίσεις, τις βαθμιαίες εξελίξεις και προπαντός στο Κράτος και τη νομιμότητα θα τηρηθεί απαρέγκλιτα. Στην πραγματικότητα «η μεγαλύτερη πίεση των επαναστατών» για την οποία μιλά ο ηγέτης του ΣΕΚ θα είναι πίεση πάνω στους επαναστάτες, μεγαλύτερη ή μικρότερη, πιθανόν απλώς με την αγαπημένη στο ΣΕΚ τακτική του αυθαίρετου «καπελώματος».

Ο Γκαργκάνας, για να τεκμηριώσει την άποψή του για την δυνατότητα μιας αριστερότερη εκδοχής του μίγματος, παρουσιάζει μια εξωτική, κυριολεκτικά εξωπραγματική εικόνα της κατάστασης στην Ελλάδα όπου « η υποχώρηση του κινήματος μετά την δεκαετία του ’80 ήταν εξαιρετικά ήπια». Οι αποδείξεις που προσκομίζονται είναι 1) ότι το άθροισμα των ψήφων του ΚΚΕ και του Συνασπισμού το 1993 ήταν 7,5% 2) ότι το 1996 αποσπάστηκε το ΔΗΚΚΙ από το ΠΑΣΟΚ 3) ότι το ΔΗΚΚΙ σχημάτισε με το ΚΚΕ συμμαχίες στο αντιπολεμικό κίνημα τον καιρό των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία... Οι μετέπειτα εξελίξεις βέβαια ήταν αρνητικές, κατά τον αρθρογράφο πάντα, με τον Τσοβόλα να θέλει να διαλύσει το ΔΗΚΚΙ όταν απέτυχε να έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, το ΚΚΕ να παίρνει «μια ολοένα πιο σεχταριστική στάση» ενώ «ο Συνασπισμός είχε δυσκολίες να αποσπαστεί από τον νεοφιλελευθερισμό».

Το τελευταίο ηχεί περίεργα καθώς πάντοτε ασκήθηκε κριτική στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από την πλειοψηφία της επαναστατικής Αριστεράς ότι παρά την λεγόμενη «αριστερή στροφή» του περιορίζεται σε ένα αντι-νεοφιλελεύθερο μέτωπο που δεν γίνεται αντικαπιταλιστικό κι ανατρεπτικό του συστήματος. Μήπως η άλλα αντ’ άλλων παρουσίαση του ΣΥΝ έχει να κάνει, περισσότερο με τις εντόπιες τριβές που έχει με το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ και τον ΣΥΝ το διαρκώς αλλοιθωρίζον προς την ΠΑΣΚΕ ΣΕΚ; Ή, και ακόμα παραπέρα: μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί αυτό ακριβώς το μίγμα ανοιχτά ρεφορμιστικών( ΣΥΝ, ΑΚΟΑ κ.ά.) και επαναστατικών, κατά δήλωσή τους, ρευμάτων (ΚΟΕ, ΔΕΑ, Κόκκινο) το οποίο ευαγγελίζεται ο Καλλίνικος και όχι μόνο;

Η εξ απαλών ονύχων διαφοροποίηση του Γκαργκάνα από τον Βρετανό σύντροφό του στο περί ου ο λόγος άρθρο κι η έμφασή του σε ένα «μίγμα ρεφορμιστών -επαναστατών με πλουσιότερη δόση επαναστατών» έχει προφανώς να κάνει με την διαφοροποίηση του με τον ΣΥΡΙΖΑ (όπου ενοικεί και η μισητή στον Γκαργκάνα ΔΕΑ που διασπάστηκε από το ΣΕΚ) και με την εναλλακτική λύση που ανακαλύφτηκε τους τελευταίους μήνες και με την οποία κλείνει το άρθρο του ο ηγέτης του ελληνικού ΣΕΚ: «Το 2007 το ΣΕΚ εντάχθηκε στην Ενιαία Αντικαπιταλιστική Αριστερά( ΕΝΑΝΤΙΑ) μαζί με τέσσερις άλλες οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης και της αδελφής οργάνωσης της LCR στην Ελλάδα. Τώρα η ΕΝΑΝΤΙΑ βρίσκεται σε μια διαδικασία συζητήσεων για μια ενιαία παρέμβαση με την αριστερή συμμαχία ΜΕΡΑ που καθοδηγείται από το ΝΑΡ. Μπορεί τους επόμενους μήνες, να αναδυθεί μια νέα αντικαπιταλιστική Αριστερά όχι μόνο στην Γαλλία αλλά και στην Ελλάδα».

Αυτό είναι λοιπόν το πλουσιότερο μίγμα; Κι αλήθεια, μέσα σ’ αυτό ποιοι είναι οι ρεφορμιστές; Προφανώς δεν υπάρχουν ( εκτός εάν το ΣΕΚ πιστεύει το αντίθετο). Για την ακρίβεια, δεν υπάρχουν ακόμα. Στις συζητήσεις με το ΜΕΡΑ, ο εκπρόσωπος του ΣΕΚ και του ΕΝΑΝΤΙΑ Πέτρος Κωνσταντίνου έκανε σαφές ότι βλέπει την σύγκλιση ΜΕΡΑ/ΕΝΑΝΤΙΑ και προπαντός την κοινή εκλογική τους κάθοδο σαν διαμόρφωση του υβριδικού σχηματισμού υποδοχής όσων κινούνται από τις παρυφές του ΠΑΣΟΚ έως την ΕΝΑΝΤΙΑ και το ΜΕΡΑ και που βαφτίζονται από το ΣΕΚ «αντικαπιταλιστική Αριστερά»... Μ’ αυτήν την προοπτική βαδίζουν προς την κοινή συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ στις 31 Ιανουαρίου.

Το ΕΕΚ είναι κατηγορηματικά αντίθετο με μια τέτοια προοπτική πολιτικού «υβριδισμού» για την καταλληλότερη υποδοχή δυσαρεστημένων σοσιαλδημοκρατών, ενόψει μάλιστα μιας πιθανής κεντροαριστερής διαδοχής στην διακυβέρνηση της χώρας. Την διαφωνία του το ΕΕΚ την έκανε σαφή, τόσο γραπτά στη πρωτοχρονιάτικη απόφαση της ΚΕ του, όσο και προφορικά στις συναντήσεις ΜΕΡΑ/ΕΝΑΝΤΙΑ στις 23 και 24 Δεκεμβρίου 2008( όπου δόθηκε και σχετικό γράμμα του γραμματέα του ΕΕΚ)καθώς και στη παναθηναϊκή σύσκεψη του ΜΕΡΑ στις 19 Ιανουαρίου 2009.

Το ΕΕΚ συνυπόγραψε το Κάλεσμα στη συγκέντρωση του Σπόρτιγκ απλούστατα γιατί θεωρεί ότι πάντα μια συζήτηση πάνω στην «κρίση και την εξέγερση», όπως λέει και ο τίτλος της συγκέντρωσης, που διεξάγεται ανάμεσα σε αριστερές οργανώσεις είναι ευπρόσδεκτη. Αυτό δεν σημαίνει και συμφωνία με το δηλωμένο σκεπτικό του ΣΕΚ, το οποίο, βεβαίως δεν καταγράφεται στο Κάλεσμα. Δεν αποδεχόμαστε να στηρίξουμε στην Ελλάδα ό,τι αντιπαλεύουμε σε διεθνή κλίμακα, στην Ευρώπη ή την Λατινική Αμερική- τα υβρίδια ρεφορμιστών και επαναστατών που σε τελευταία ανάλυση ορθώνουν εμπόδια στην πορεία προς την κοινωνική επανάσταση για την συντριβή του αστικού κράτους, την εργατική εξουσία των Συμβουλίων(δικτατορία του προλεταριάτου) και την μετάβαση στον πανανθρώπινο κομμουνισμό. Αν κάναμε κάτι τέτοιο, θα ήταν εθνικός οπορτουνισμός, το βασικό γνώρισμα της σοσιαλδημοκρατίας και κάθε ρεφορμισμού.

Κριτήριό μας- ο Δεκέμβρης

Θεωρούμε ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι τομή, πηγή μαθημάτων και συνάμα κριτήριο για αποφάσεις στρατηγικής και τακτικής. Εφόσον είναι τομή κι όχι γραμμική προέκταση προγενέστερων κινητοποιήσεων, σε μεγάλο βαθμό υποχρεωνόμαστε να κινηθούμε σε αχαρτογράφητη χώρα. Όχι βέβαια στα τυφλά, αλλά με όλο το κεκτημένο του επαναστατικού μαρξισμού, τις μέχρι τώρα εμπειρίες της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, την πείρα του ίδιου του δικού μας διεθνούς ρεύματος του Τροτσκισμού, του κόμματός μας αλλά και της συλλογικής πείρας προωθημένων μετωπικών συσπειρώσεων όπως είναι το ΜΕΡΑ. Όλα αυτά τα θεωρητικά και πρακτικά κεκτημένα πρέπει να βρουν την διαλεκτική τους υπέρβαση στο δρόμο της μετατροπής της εξέγερσης σε επανάσταση κι όχι στην οπισθοδρόμηση από την αρένα της εξέγερσης στην «κεντρική πολιτική σκηνή» της αστικής κοινοβουλευτικής ζωής.

Δεν αρνούμαστε την ανάγκη μετώπων, μαζί και εκλογικών συνεργασιών ανάμεσα σε δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς. Είμαστε υπέρ της συγκρότησης ενός ταξικού πόλου των δυνάμεων της επαναστατικής Αριστεράς που αναπόφευκτα έχουν διαφορετική καταγωγή , παράδοση κι ευαισθησίες. Υποστηρίζουμε την συγκρότηση ενός τέτοιου πόλου πάνω σε μια στερεή επαναστατική πολιτική βάση με ένα πρόγραμμα μεταβατικών διεκδικήσεων που θα ανοίγει δρόμο στη σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση, στην κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και στην κομμουνιστική καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση. Η αναπόφευκτη ετερογένεια μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό εργατικό μέτωπο, όμως, δεν πρέπει να εξαφανίζει, και μάλιστα με φόντο μια πρωτοφανή κοινωνική εξέγερση, την διαχωριστική γραμμή μεταρρύθμισης και επανάστασης με την δημιουργία ενός υβριδίου ρεφορμιστών και επαναστατών, σοσιαλδημοκρατών και κομμουνιστών. Το προτεινόμενο «μίγμα» δεν είναι «ενιαίο μέτωπο ειδικού τύπου», είναι ρωσική σαλάτα τροποποιημένη α λα αγγλικά, with all due Respect!

Ακόμα κι αν μέναμε στη συγκόλληση ΜΕΡΑ-ΕΝΑΝΤΙΑ σε ένα βασικά εκλογικό μπλοκ θα προσθέτονταν οι υπαρκτές αδυναμίες των δύο μετωπικών σχημάτων, χωρίς να αθροίζονται ούτε καν οι ψήφοι τους, για να μην μιλήσουμε για τον δεκαπλασιασμό τους, όπως φαντάζονται μερικοί ξεχνώντας τί αλλαγές συντελλούνται στον πολιτικό και κοινωνικό χάρτη μετά το 2007 και προπαντός με την τομή της εξέγερσης.

Οι φρέσκιες δυνάμεις που ξεχύθηκαν τον Δεκέμβρη δεν αντιπαρατάχθηκαν μόνο στο αστικό κράτος και το πολιτικό και κάθε κατεστημένο, μαζί και στους σταλινικούς φρουρούς των καταστηματαρχών και των βιτρίνων τους αλλά και σε οποιαδήποτε νερόβραστη Αριστερά. Η μεταπολιτευτική εξωκοινοβουλευτική Αριστερά πήρε μέρος στην εξέγερση αλλά σε μεγάλο βαθμό υπερφαλαγγίστηκε. Δεν πρόκειται να κερδίσει αυτές τις δυνάμεις με εκλογικά τερτίπια ούτε με εφήμερες ενότητες με εκείνους σαν το ΣΕΚ που, ως γνωστόν, στην πρώτη έκρηξη βομβίδας λάμψης-κρότου εξαφανίζονται σε χρόνο dt, μετά την λάμψη και πριν καν τον κρότο, προς το κοντινότερο σταθμό του μετρό. Δεν αρκεί, βέβαια, η μαχητικότητα απέναντι στη κρατική καταστολή. Χρειάζεται επίμονη, σκληρή πάλη της επαναστατικής Αριστεράς για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των δυνάμεων της νεολαίας, του νέου προλεταριάτου της επισφαλούς εργασίας κι όλων των εξεγερμένων σε ένα ανανεωμένο, σύγχρονο επαναστατικό πρόταγμα. Ένα τέτοιο πρόταγμα πρέπει να το επεξεργαστούμε μέσα στην συλλογική ενιαία δράση, την επαναστατική πράξη και την θεωρητική κριτική κατανόηση αυτής της πράξης. Υπάρχει πολύ δουλειά επαναστατικής ανανέωσης για το ΜΕΡΑ πριν αποφασίσει να διαλυθεί σε κάτι άλλο. Υπάρχει πολύ δουλειά και για το ίδιο το ΕΕΚ.

Ο Δεκέμβρης παραμένει ακόμα άγνωστος. Ο Δεκέμβρης βρίσκεται ακόμα μπροστά μας.

21 Ιανουαρίου 2009

ΑΓΑΠΑΝΘΟΣ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ


Ένα από τα συγκροτήματα της Ελληνικής rock σκηνής τη δεκαετία του '70 και του ΄80 ήταν οι 'ΑΓΑΠΑΝΘΟΣ'. Στην πρώτη τους μορφή συμμετείχε και ο Κατσιμίχας, ενώ για μένα το χαρακτηριστικό γνώρισμα ήταν η φωνή της Χαράς Αργυροπούλου.
Το 1976 κυκλοφόρησε ο πρώτος ομώνυμος δίσκος
1. Γαλήνια
2. Κατερίνα
3. Στην κουλτούρα
4. Όνειρα
5. Σαν παραμύθι
6. Μαυρομάτα κοπελλιά
7. Λευτέρης
8. Στον ηλεκτρικό
9. Ποτέ στη δυστυχία
10. Το ταξίδι της ζωής
11. Τώρα
12. Ο πολιτισμός
13. Επίλογος
Το συγκεκριμένο το βρίσκεις σχετικά εύκολα για τα δεδομένα του.
Το 1984 όμως βγήκε ο 2ος δίσκος, με τίτλο ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ.
Έψαξα αρκετά, δεν το βρίσκω πουθενά, και μόνο κάποιοι σαν κι εμένα το έχουμε σε κασέτες.
Αποφάσισα να το ψηφιοποιήσω και voila
(η ποιότητα δεν είναι και η καλύτερη... πρώτη φορά δοκίμασα να μετατρέψω αναλογικά κομμάτια σε ψηφιακά)

1. Λακές
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


2. Κι όταν με το καλό
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


3. Στο θάνατο καβάλα

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


4. Όταν σ'αγγίζω
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


5. Γυμνοσάλιαγκας

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


6. Προσκλητήριο
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


7. Αχ βρε Θανάση

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


8. Πληρώνω
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


9. Κάτι θαμπά
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


10. Ti vrisko moni mou tonight
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


11. Αχρωματοψία
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA


12. Τ'αντρειωμένου τ'άρματα
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Τετάρτη, Ιανουαρίου 28, 2009

ΣΑΡΑΝΤΑ...

Από


Σε

Δηλαδή


Να βάλω κι ένα κομματάκι αν κι έχει μια χρονοκαθυστέρηση 10 χρόνων.
Είναι το "Κι όταν με το καλό (τα τριάντα σου θα φτάνεις)", από τον δίσκο των 'ΑΓΑΠΑΝΘΟΣ', 'ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ'.
Το έχω μόνο σε κασέτα, δεν υπάρχει πουθενά σε cd ή κάτι τέτοιο, κι έτσι είπα να το ανεβάσω.
Ακούμε τη χαρακτηριστική φωνή της Χαράς Αργυροπούλου
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Σάββατο, Ιανουαρίου 24, 2009

ΓΣ Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, 29/1/09

Συνέλευση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

την Πέμπτη 29/01 στις 7.30 στο Πολυτεχνείο

(κτίριο Γκίνη, Ισόγειο)

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία των διαπραγματεύσεων του Σωματείου για τη ΣΣΕ για τις τεχνικές εταιρείες.

Μετά την άρνηση της εργοδοσίας να προσέλθει σε απ’ ευθείας διάλογο για τη διαπραγμάτευση της νέας σύμβασης στη μελέτη – κατασκευή το σωματείο προσέφυγε στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ). Έγιναν ήδη τρεις συναντήσεις στον ΟΜΕΔ και τις επόμενες μέρες περιμένουμε την πρόταση του μεσολαβητή του ΟΜΕΔ.

Η τελική πρόταση του μεσολαβητή θα αποτελέσει τη νέα ΣΣΕ αν γίνει αποδεκτή και από τα δύο μέρη. Αν απορριφθεί από την εργοδοσία η διαδικασία θα συνεχιστεί (στη διαιτησία), εφόσον το σωματείο αποδεχτεί την πρόταση. Έτσι στη διαιτησία θα προκύψει ΣΣΕ. Η διαδικασία της Διαιτησίας είναι ένα νέο στάδιο της διαπραγμάτευσης με την εργοδοτική πλευρά.

Οι όποιες αποφάσεις μας γύρω από το ζήτημα αυτό έχουν ιδιαίτερη σημασία και γι’ αυτό είναι αναγκαίο το σωματείο να συζητήσει διεξοδικά και με ξεχωριστό τρόπο. Η πορεία μας μέχρι σήμερα, η πρόταση του μεσολαβητή, καθώς και τα επόμενα βήματα για τη ΣΣΕ θα συζητηθούν και θα αποφασιστούν στη συνέλευση του σωματείου.

Θα συζητηθεί επίσης ο προγραμματισμός δράσης του σωματείου, οι απολύσεις σε εταιρείες του κλάδου, συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε χώρους δουλειάς, επόμενες κινητοποιήσεις για τη δολοφονική επίθεση στη συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 23, 2009

ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ - ΝΑΡ


Όλη η Ελλάδα μετατράπηκε σε ένα απέραντο μπλόκο των αγροτών που διεκδικούν μαζικά και μαχητικά: την απορρόφηση της απούλητης παραγωγής τους, ικανοποιητικές τιμές στα προϊόντα τους, προστασία τους εισοδήματός τους που μειώνεται συνέχεια, μείωση του κόστους παραγωγής τους, αποζημιώσεις για καταστροφές, πάγωμα χρεών και χαμηλότοκη δανειοδότηση από την ΑΤΕ, κατάργηση του ΦΠΑ, ανθρώπινες συντάξεις, ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών ζωής στο χωριό (παιδεία, υγεία).
Η μαζική και μαχητική κινητοποίηση των αγροτών συνδέεται αντικειμενικά με την πρόσφατη εξέγερση της νεολαίας και της κοινωνίας με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Έχει κοινές αιτίες και δείχνει τη βαθύτερη λαϊκή οργή και διαμαρτυρία κατά της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης και Ε.Ε. που χειροτερεύει σε συνθήκες κρίσης, σκανδάλων και διαφθοράς και γενικευμένης επίθεσης σε βάρος των δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων των εργαζόμενων.
Υποκινητής της αγροτικής εξέγερσης είναι ειδικότερα η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζει η κυβέρνηση με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ. Πολιτική που αναθεωρείται συνεχώς προς το χειρότερο, σε όφελος των πολυεθνικών και βιομηχάνων τροφίμων. Είναι η ίδια πολιτική που τις εξευτελιστικές τιμές για τον αγρότη τις δεκαπλασιάζει στον εργαζόμενο καταναλωτή.
Το Νέο Αριστερό Ρεύμα - ΝΑΡ χαιρετίζει τον δίκαιο και δυναμικό αγώνα των φτωχομεσαίων αγροτών. Τους καλεί να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους με ενωτικές Επιτροπές Αγώνα και Συνελεύσεις σε κάθε μπλόκο, αποκρούοντας στην πράξη τις διασπαστικές μεθοδεύσεις και πρακτικές των γνωστών αγροτοπατέρων και γραφειοκρατών. Καλεί σε μαζική αλληλεγγύη και συμπαράσταση τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σε μέτωπο πάλης φτωχομεσαίας αγροτιάς – εργατών γης – εργατικής τάξης – νεολαίας, για την απόκρουση και ανατροπή της αντεργατικής και αντιαγροτικής πολιτικής κυβέρνησης και Ε.Ε. Μόνο έτσι μπορούν οι φτωχομεσαίοι αγρότες να νικήσουν: Να πετύχουν κατακτήσεις, να υπερασπίσουν δικαιώματα, να βελτιώσουν τη ζωή και τη θέση τους, να μείνουν στο χωριό!

Δευτέρα, Ιανουαρίου 19, 2009

Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα


Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων

για την αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση

του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη!

Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει

Συγκέντρωση Πέμπτη 22/01 6μ.μ. Προπύλαια και πορεία στο Υπουργείο Εργασίας

Το βράδυ της Δευτέρας 22 Δεκέμβρη 2008η συνάδελφος Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε δολοφονική επίθεση. Δύο τραμπούκοι τής ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο και με βία την αναγκάζουν να το καταπιεί. Νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην Εντατική Μονάδα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και μόνιμες αναπηρίες σε ζωτικά όργανα, ενώ έχει ήδη χάσει την όρασή της από το ένα μάτι. Κινδυνεύει η ίδια η ζωή της… Η δολοφονική αυτή επίθεση είναι η εκδίκηση για τη συνδικαλιστική της δράση, τον αγώνα της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των συναδέλφων της.

Αυτό φαίνεται και από τα ίδια τα γεγονότα. Στις 26 Νοεμβρίου γίνεται η τέταρτη τριμερής συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας για τη βλαπτική μεταβολή που έχουν υποστεί οι νοικιασμένες εργαζόμενες στα συνεργεία καθαρισμού στον ΗΣΑΠ από την εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ του Οικονομάκη. Χρησιμοποιώντας την εγκύκλιο 182/1985, που προβλέπει ότι όσοι δουλεύουν κάτω από 6 ώρες στην καθαριότητα δεν δικαιούνται βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, η ΟΙΚΟΜΕΤ τροποποιεί μονομερώς και σε αντίθεση με την Σ.Σ.Ε τις αρχικές συμβάσεις των καθαριστριών από 6ωρες σε συμβάσεις 5,5 ωρών με μισή ώρα διάλειμμα και από βαρέα τα ένσημα γίνονται απλά… Στην τριμερή στο πλευρό της εργοδοσίας δεν παρίσταται μόνο ο δικηγόρος της αλλά και το επιχειρησιακό σωματείο που στήθηκε από τους εργοδότες με μέλη τους προσωπάρχες, τους διευθυντές και τους επόπτες της εταιρείας. Έξω από το υπουργείο –θυμίζοντας τη δολοφονία Λαμπράκη...– πραγματοποιείται αντισυγκέντρωση 80 μελών αυτού του στημένου από την εργοδοσία επιχειρησιακού ‘σωματείου’ με πανό. Βρίζουν, απειλούν και στοχοποιούν τη συνάδελφο Κωνσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), κραυγάζουν πως θέλει να κλείσει την εταιρεία…

Η Κωνσταντίνα είναι γυναίκα, μητέρα ανήλικου παιδιού, εργαζόμενη-συνδικαλίστρια και μετανάστρια. Θέλει και επιμένει να είναι πραγματική συνδικαλίστρια και να παλεύει για τα εργατικά δικαιώματα.

Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ επιμένουν να αποκαλύπτουν από το 2000 όσα κρύβονται πίσω από τις εργολαβίες, ιδιαίτερα στις δημόσιες υπηρεσίες: οι διοικήσεις των οργανισμών, των νοσοκομείων, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στηρίζουν το δουλεμπόριο που γίνεται από τους εργολάβους. Καταγγέλλουν ότι καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα: το κράτος δίνει διπλάσια και τριπλάσια χρήματα στους εργολάβους, αυτοί όμως δηλώνουν πλασματικές ώρες και δεν πληρώνουν τις ώρες που εργάζονται, υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν είδαν στα χέρια τους, πληρώνουν κάτω από τη ΣΣΕ, για 8 ώρες εργασίας 500 Ευρώ, για 6 ώρες εργασίας 400 Ευρώ, για 3 ώρες εργασίας 150-180 Ευρώ, δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν με την πρόσληψη την οικειοθελή αποχώρηση, δεν βάζουν ένσημα, δεν κολλούν τα βαρέα με αποτέλεσμα να μη θεμελιώνεται δικαίωμα σύνταξης, τις αναγκάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται για μεγαλύτερο ποσό στην είσπραξη του δώρου, ενώ παίρνουν λιγότερα στο χέρι, ασκούν ψυχολογική βία, εκβιάζουν με απολύσεις και μαύρες λίστες.

Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ αποκαλύπτουν το δουλεμπόριο, την εργοδοσία που στήνει εργοδοτικά σωματεία. Καταγγέλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα των καθαριστριών στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που όμως αρνείται να τους στηρίξει. Καταγγέλλουν καθημερινά στις ελεγκτικές υπηρεσίες, στο ΙΚΑ. Φέρνουν τις Επιθεωρήσεις Εργασίας στους τόπους εργασίας. Με αγωγές ενάντια στην εργοδοσία είναι δίπλα στις εργάτριες που σηκώνουν κεφάλι. Ζητούν στοιχεία που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί επικαλούνται προσωπικά δεδομένα! Απαιτούν το αυτονόητο, να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει στις δημόσιες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να υπάρχει δουλεμπόριο, ζητούν να τελειώσουμε μια για πάντα με τον νόμο 2956 του 2001 (με Υπουργό Εργασίας τον Ρέππα του ΠΑΣΟΚ) που στο άρθρο 20 βαφτίζει τους δουλεμπόρους εταιρείες προσωρινής απασχόλησης και το νταβατζηλίκι μεσολάβηση για εξεύρεση θέσης εργασίας. Ζητούν να πληρώνονται από τα ταμεία των διοικητικών υπηρεσιών του δημοσίου και όχι από τους εργολάβους. Ζητούν να καταργηθεί η εγκύκλιος 182 του 1985 που προβλέπει ότι όσοι δουλεύουν κάτω από 6 ώρες στην καθαριότητα δεν δικαιούνται ένσημα για βαρέα και ανθυγιεινά, ζητούν να ελεγχθούν οι εργοδότες από τις διοικήσεις των δημόσιων οργανισμών, γιατί δεν πληρώνουν και δεν ασφαλίζουν τις εργαζόμενες. Καταγγέλλουν ότι, αν και η εγκύκλιος 182/85 για τα νοσοκομεία προβλέπει ότι οι καθαρίστριες δικαιούνται όσες ώρες και να δουλεύουν βαρέα ένσημα, τις δηλώνουν σαν γενικών καθηκόντων, τραπεζοκόμες, βοηθούς μαγείρων ή εργάτριες στα πλυντήρια και τους κολλούν απλά ένσημα… Η απάντηση των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών είναι: «εμείς αναθέτουμε και πληρώνουμε τους εργολάβους για να καθαρίζουν. Με ποιους δουλεύουν, πώς δουλεύουν, είναι δική τους δουλειά, εμάς δεν μας ενδιαφέρει».

Το εργατικό κίνημα δέχεται για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δολοφονική επίθεση από τραμπούκους της εργοδοσίας… Οι ομοσπονδίες και οι συνομοσπονδίες δεν αρκεί να βγάζουν ανθρωπιστικές ανακοινώσεις, είναι ανάγκη να καλέσουν τα συνδικάτα και τους εργαζομένους σε απεργιακές κινητοποιήσεις και αγωνιστική δράση. Τα σωματεία και ομοσπονδίες σε ΔΕΚΟ πρέπει να σταματήσουν να ανέχονται να δρουν μέσα στους χώρους εργασίας τους οι δουλεμπορικές εταιρείες. Πρέπει επιτέλους η ΓΣΕΕ και το ΕΚΑ να καταγγείλουν ως εργοδοτικό το στημένο σωματείο από την ΟΙΚΟΜΕΤ του Οικονομάκη. Είναι σοβαρό πρόβλημα ακόμη και στα γραφεία της ΓΣΕΕ να υπάρχει ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού…

Τα όσα συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού είναι μία μόνο από τις περιπτώσεις του σύγχρονου δουλεμπορίου. Το δουλεμπόριο από τους εργολάβους, η νομιμοποίηση της εργοδοτικής ασυδοσίας, η ελαστική εργασία προωθήθηκαν με διάφορους τρόπους σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα από το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Δεν είναι μεμονωμένες αυθαιρεσίες αυτές που συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού. Είναι μέρος της συνολικότερης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων, της αναίρεσης κατακτήσεων, της αμφισβήτησης του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση. Δείχνουν που θέλουν εργοδότες και η πολιτική της κυβέρνησης να πάνε τα πράγματα για όλους μας.

Γι’ αυτό και η υπόθεση αυτή μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Ήρθε η ώρα την απάντηση να δώσει το εργατικό κίνημα που δεν σιωπά μπροστά στο έγκλημα, που θα δώσει τη μάχη μέχρι τέλος για να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο της ελαστικής εργασίας και να τελειώσει μια για πάντα το δουλεμπόριο των εργαζομένων, αλλά και για να αμείβονται αξιοπρεπώς και να έχουν πλήρη ασφάλιση. Τα σωματεία να μη σιωπήσουν, να πάρουν θέση, να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα ενάντια στο δουλεμπόριο. Ειδικά τα σωματεία και οι ομοσπονδίες που βρίσκονται σε χώρους όπου απασχολούνται ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι να απαιτήσουν να σταματήσει το απαράδεκτο αυτό καθεστώς, να γίνουν προσλήψεις και διορισμοί προσωπικού καθαριότητας και να επιστρέψουν στις δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς και εταιρείες όλες οι λειτουργίες που έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες και εργολάβους και να απαιτήσουν αμέσως η πληρωμή αυτού του προσωπικού να γίνεται με ευθύνη των ΔΕΚΟ και των Δημόσιων Ιδρυμάτων και όχι των δουλεμπόρων. Τέλος, είναι αίτημα του εργατικού κινήματος να χορηγηθεί τώρα πλήρης σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κωνσταντίνα.

Να στηρίξουμε τον ηρωικό αγώνα της ΠΕΚΟΠ. Είναι χρέος τιμής στην Κωνσταντίνα να γίνουν μέλη της ΠΕΚΟΠ όλες οι εργάτριες καθαρίστριες και να συμβάλουμε όλοι στη δικαίωση του αγώνα που δίνουν οι συναδέλφισσές μας.

Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες.

Κανένας εργαζόμενος ενοικιαζόμενος.

Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού

Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής

Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Σωματείο Εργαζομένων στις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»

Σωματείο Εργαζομένων στις Ταχυμεταφορικές και Ταχυδρομικές Επιχειρήσεις Αττικής

Σωματείο Εργαζομένων Vodafone

Σωματείο συμβασιούχων ΕΛΤΑ

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Κερατσινίου - Περάματος «Ν. Πλουμπίδης».

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Νίκαιας - Πειραιά

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Η Αθηνά»

Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ο Παρθενώνας»

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π. Ε. «Αριστοτέλης»

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Κ. Σωτηρίου»

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Νέας Σμύρνης

Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σύρου – Τήνου - Μυκόνου

Α΄ ΕΛΜΕ Κυκλάδων

Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας

ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων – Ζεφυρίου - Φυλής

Σύλλογος Έμμισθων Ιατρών Ιδιωτικών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά

Σωματείο Εργαζομένων Αττικού Νοσοκομείου

Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός» (Κοργιαλένειο – Μπενάκειο)

Σωματείο Εργαζομένων στις Κοινωνικές Υπηρεσίες Ιδιωτικών Φορέων

Πενταμελής Επιτροπή ΕΙΝΑΠ του Νοσοκομείου Νίκαιας

Σωματείο Εργαζομένων στα Καταστήματα Τύπου του Αεροδρομίου Αθηνών

Σωματείο Εργαζομένων ΜΜΕ Λέσβου

Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Βορείου Ελλάδας

Σωματείο Υπαλλήλων και Εργατοτεχνιτών Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΒΟ- ΠΥΡΚΑΛ) Αιγίου

Σύλλογος Εργαζομένων Proton Ασφαλιστικής

Πανελλήνιος Σύλλογος Προσωπικού ΕΡΤ-ΑΕ

Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου

Σύλλογος Μετεκπαιδευόμενων Δασκάλων και Νηπιαγωγών Μαράσλειου Διδασκαλείου και Διδασκαλείου Νηπιαγωγών ΤΕΑΠΗ

Πανελλαδικό Σωματείο Ενέργειας «Εργατική Αλληλεγγύη»

Σ.Ε.ΕΛΛ.Α.Σ.- Σύλλογος Εργαζομένων στα Κεντρικά Γραφεία των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων ΑΒΕΕ (ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ)

Σύλλογος Εκτάκτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού Α.Τ.Ε.Ι. Πάτρας«Αρτίν Δανελιάν»

Σωματείο Προσωπικού Καθαριότητας Δήμου Πάτρας

Σύλλογος Δ.Ε.Υ.Α. Πάτρας

Σωματείο εργαζομένων στη Φύλαξη Πελοποννήσου –Ηπείρου -Στερεάς-Ιονίων νήσων

Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Πατρών και περιοχής Αχαίας « Η ΕΝΟΤΗΤΑ»

Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων PORTO-RIO

Σωματείο εργαζομένων Ηλεκτρομηχανικής ΚΥΜΗΣ

Ένωση Τεχνικών ΔΕΗ Τ.Δ.Ε. Πάτρας

Σωματείο Εργαζομένων ΑΒΕΞ

Σωματείο Σερβιτόρων Νομού Αχαΐας

Ένωση Εργαζομένων Φυσικού Αερίου Αττικής

Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. Αττικής

Σύλλογος Προσωπικού Εναέριων Μεταφορών

Σύλλογος Εργαζομένων στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας(Κ.Θ.Β.Ε.) πάσης φύσεως προσωπικού

Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα

Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας

Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ρέντη

Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών

Συγκέντρωση Πέμπτη 22/01 6μ.μ. Προπύλαια και πορεία στο Υπουργείο Εργασίας

Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων

για την αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση

του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα