ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1ΗΣ ΜΑΗ

Απεργιακή Συγκέντρωση, ώρα 11.00 π.μ. στο Μουσείο (Πατησίων) και πορεία στη Βουλή.

Η εργατική πρωτομαγιά δεν "μετατίθεται" για τα συμφέροντα των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών. Την Τετάρτη Απεργούμε μαζικά!

• Για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ώστε να μπορούμε να ζήσουμε.
• Για Συλλογικές Συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, ενάντια στην ατομική σφαγή από την εργοδοσία.
• Ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία, γιατί δεν πάει άλλο.
• Για μόνιμη και σταθερή δουλειά και όχι εργασιακή ζούγκλα και ζωή λάστιχο.
• Για να μην ξεπουληθεί ο δημόσιος πλούτος, ιδιωτικοποιηθούν τα δημόσια κοινωνικά αγαθά.
• Για να σταματήσουν οι διώξεις των αγωνιστών, να σταματήσει το αίσχος της ποινικοποίησης των εργατικών και λαϊκών αγώνων.
• Για να δώσουμε τη δική μας απάντηση, με αγώνες ανατροπής του "μαύρου μετώπου" κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου, με κίνημα στα χέρια των εργαζόμενων!

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στην πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση, στις 11.00 π.μ. στο Μουσείο (Πατησίων)

(Κάλεσμα του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών για την Πρωτομαγιά)

 Αφίσα της εργατικής εφημερίδας Δράση για την Πρωτομαγιά - καλεί στο Μουσείο στις 11

 Αφίσα της 'Συνάντησης Εργατικής Αντίστασης' που καλεί επίσης στο Μουσείο στις 11πμ

 Διαβάστε την προκήρυξη της ΣΕΑ για την Πρωτομαγιά: Αθήνα • Περιφέρεια

 

Προκήρυξη ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την Πρωτομαγιά  (αρχείο .pdf, 665KB), 24 Απρίλη 2013

ΝΑΡ: Αγώνας για το σύγχρονο «Σικάγο» της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

 Πρωτομαγιά 2013. Προλετάριοι επαναστατήστε! (ΕΕΚ)

Στο δρόμο της Κόκκινης Πρωτομαγιάς
ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ! (ΚΚΕ μ-λ)

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΝΕΝΤΑΧΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Να γίνει η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη η τομή για το ουσιαστικό προχώρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών!

 
2013, λίγο πριν τη 2^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – και τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυσή της. Κοιτώντας πίσω, είναι πολλά αυτά που ήδη πέτυχε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κατέθεσε, από την αρχή της κρίσης, το αναγκαίο μεταβατικό πρόγραμμα που άλλαξε την ατζέντα της συζήτησης σε όλη την αριστερά (και όχι μόνο). Άνοιξε δρόμους συμπόρευσης και κοινής παρέμβασης για ιστορικά ρεύματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που ως τώρα βάδιζαν χωριστά. Πήγε το μήνυμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε όλη τη χώρα. Έδωσε χώρο έκφρασης σε ανένταχτο αριστερό κόσμο που δεν καλυπτόταν από τους υπάρχοντες σχηματισμούς. Γέννησε, τελικά, την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει μία άλλη, μαζική αριστερά της νίκης και της ανατροπής.
Θα μπορούσαμε, ίσως, να έχουμε πετύχει ακόμα περισσότερα – σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Η αγωνία μας είναι πώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα γίνει πιο αποτελεσματική, πιο μαζική, πιο δημοκρατική ώστε να πετύχουμε ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Άλλωστε όλες και όλοι γνωρίζουμε τη δεινή κατάσταση του κόσμου της εργασίας μετά από τρία χρόνια σκληρής μνημονιακής πολιτικής και γι’αυτό είναι βαθιά μας πεποίθηση ότι η ανατρεπτική πρόταση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι πιο αναγκαία και πιο επίκαιρη από ποτέ.
Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό της λειτουργίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την 1^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη μέχρι σήμερα, από όταν δηλαδή έγινε μία πρώτη προσπάθεια δημοκρατικής συγκρότησης του μετώπου, έχουμε και θετικά και αρνητικά σημεία. Είναι σίγουρα στα θετικά το ότι τον Οκτώβριο του 2011 πήραμε συλλογικά κάποιες αποφάσεις ή το ότι πλέον υπάρχουν ΤΕ σχεδόν παντού, πολλές από τις οποίες είναι και ιδιαίτερα ενεργές. Πολύ θετική είναι επίσης η τοποθέτηση των θέσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε διαδικτυακή συζήτηση. Όμως υπάρχουν και πολλά αρνητικά στη λειτουργία μας, που συνετέλεσαν στο να μην υλοποιηθούν αρκετές από τις αποφάσεις της 1^ης Συνδιάσκεψης, αλλά και γενικότερα η παρέμβασή μας σε επίπεδο κοινωνίας να είναι λιγότερο αποτελεσματική από όσο θα μπορούσε. Το ζητούμενο είναι να κρατήσουμε τα θετικά και να διορθώσουμε τα αρνητικά.
Με αυτό το σκεπτικό, θεωρούμε αυτονόητο πως το κείμενο για την Οργανωτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα δοθεί σε λίγες μέρες στη δημοσιότητα από την ΚΣΕ θα είναι ένα κείμενο πολιτικό και όχι διεκπεραιωτικό. Θα στέκεται με αυτοκριτικό τρόπο στα προβλήματα που όλοι και όλες γνωρίζουμε και θα σηματοδοτεί την οριστική ρήξη με μικροκομματικές πρακτικές που αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της κοινής προσπάθειας.
Κάποια από τα σημεία-κλειδιά που θεωρούμε ότι λειτούργησαν ανασταλτικά είναι τα παρακάτω:

• Ενώ έχουμε ένα ευρύτερο εκλεγμένο όργανο, το Πανελλαδικό Συντονιστικό, αυτό μάλλον διακοσμητικό ρόλο είχε αυτούς τους 19 μήνες. Είναι πιο λογικό ανάμεσα στις Συνδιασκέψεις, όποιες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν, να λαμβάνονται από το ΠΣ παρά από τη σαφώς λιγότερο αντιπροσωπευτική ΚΣΕ. Η ΚΣΕ πρέπει να λογοδοτεί στο Πανελλαδικό Συντονιστικό, το οποίο πρέπει να συνεδριάζει σε τακτική βάση (π.χ. κάθε τρίμηνο).

• Η ΚΣΕ, παρότι είναι εκλεγμένο όργανο της Συνδιάσκεψης, έχει λειτουργήσει περισσότερο σαν διαπαραταξιακό όργανο όπου αναπαράγεται μάλιστα η απαράδεκτη λογική του «βέτο», κόντρα και στις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης. Θεωρούμε πως πρέπει να υπερβούμε τη λογική ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι απλώς ένα άθροισμα συνιστωσών.

• Αποτέλεσμα αυτής της λογικής είναι η απόσπαση της ΚΣΕ από τις ΤΕ και ΚΕ. Δεν επιτεύχθηκε, ούτε φάνηκε να επιδιώκεται ιδιαίτερα η σύνδεση και η συγκέντρωση της εμπειρίας των σημαντικών δραστηριοτήτων που ανέπτυξαν τα μέλη μας σε όλη την Ελλάδα.

• Παρά τις ειλημμένες αποφάσεις, δεν προχώρησαν τόσο η συγκρότηση γραμματειών όσο και η έκδοση εντύπου.

Θεωρούμε πως απαραίτητη προϋπόθεση για την υπέρβαση είναι η συμφωνία για την πολιτική προτεραιότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χωρίς να υποτιμάται ο ρόλος των οργανωμένων δυνάμεων.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει:

• Κατοχύρωση της εσωκομματικής δημοκρατίας. Τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι επιτροπές και τα όργανά της αποφασίζουν μετά από διάλογο με ψηφοφορία, όπως προβλέπεται από το καταστατικό.

• Να προχωρήσει η συγκρότηση Κλαδικών Επιτροπών, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι θέμα ύψιστης σημασίας για την ίδια τη φυσιογνωμία του εγχειρήματος.

• Άμεση συγκρότηση των γραμματειών Οργανωτικού, Συνδικαλιστικού και Νεολαίας.

• Περισσότερες συντονισμένες και ενωτικές πρωτοβουλίες. Να παίρνουμε αποφάσεις και να τις υπηρετούμε όλοι. Να επιδιώκουμε τις ζυμώσεις και τις κοινές δράσεις.

• Να προχωρήσει η έκδοση εντύπου, που συζητιέται χρόνια αλλά δεν προχωράει για λόγους όχι πρακτικούς, αλλά μάλλον πολιτικής απροθυμίας.

• Αναβάθμιση του Γραφείου Τύπου και της ηλεκτρονικής παρουσίας μας.

• Να αξιοποιηθεί το δυναμικό μας για τη βαθύτερη επεξεργασία των προτάσεών μας.

• Κατοχύρωση της οριζόντιας ενημέρωσης και αλληλεπίδρασης μεταξύ ΤΕ/ΚΕ και κεντρικών οργάνων.

• Να υπάρξει οριζόντια διασύνδεση ανάμεσα στις ΤΕ και ΚΕ. Αυτό μπορεί να γίνει με τη δημιουργία φόρουμ αλληλοενημέρωσης για τις δράσεις και τους προβληματισμούς που αναπτύσσονται από την παρέμβασή μας στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς. Ειδικά για να γίνει η παρέμβασή μας στο εργατικό κίνημα συντονισμένη και αποτελεσματική απαιτούνται τακτικές συσκέψεις του συνδικαλιστικού δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

• Στον τομέα της νεολαίας, να επιδιώξουμε κοινά κάμπινγκ, φεστιβάλ και λέσχες, και όχι τη σημερινή πρακτική που ενισχύει την περιχαράκωση των οργανώσεων.

• Κάποιες Τοπικές Επιτροπές καλύπτουν μεγάλες περιοχές με αποτέλεσμα να έχουν πολλά μέλη, πράγμα που δυσκολεύει τις διαδικασίες και την ουσιαστική και παραγωγική συμμετοχή των μελών σε αυτές. Χρειάζονται πιο ευέλικτες ΤΕ, που να αποτελούνται από μερικές δεκάδες άτομα το πολύ. Κυρίως, χρειάζεται η ουσιαστική αλληλεπίδραση με τα κεντρικά όργανα, να συμμετέχουν ενεργά στον έλεγχο και στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων των κεντρικών οργάνων και αυτές με τη σειρά τους να εντάσσονται σε ένα ενιαίο πλαίσιο δράσης.

Πιστεύουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών, αταλάντευτα προσανατολισμένη στο στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και με την πιο πλατιά ενωτική λογική προς κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια είναι ανάγκη του σήμερα, για την απόκρουση της επίθεσης και για να ανοίξει ο δρόμος για την κομμουνιστική κοινωνία που οραματιζόμαστε. Επειδή θεωρούμε ότι δεν υπάρχει χρόνος για άλλες αναβολές, είναι αναγκαίο να επιδιώξουμε άμεσα την επίτευξη των παραπάνω στόχων με μία πιο συντονισμένη παρέμβαση. Γι’αυτό καλούμε όσους συντρόφους/συντρόφισσες, μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συμφωνούν με τους παραπάνω προβληματισμούς, σε μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 5μμ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΓΚΙΝΗ για την πιο συγκροτημένη παρέμβασή μας σε αυτή την κατεύθυνση. Στόχος μας δεν είναι σε καμία περίπτωση η δημιουργία μιας «συνιστώσας των ανένταχτων» - άλλωστε θεωρούμε ότι τους παραπάνω προβληματισμούς συμμερίζονται και σύντροφοι εντός των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και γι’αυτό απευθυνόμαστε σε όλα τα μέλη, χωρίς διακρίσεις. Να γίνει η 2^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη η τομή για το ουσιαστικό προχώρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών!

Αλεξίου Σπύρος, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Βαϊνάς Παντελής, ΤΕ Αιγάλεω-Χαϊδαρίου-Αγίας Βαρβάρας, μέλος ΠΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Γανιάρη Πόπη, ΤΕ Αμπελοκήπων, μέλος ΠΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Γάτσιος Βασίλης, ΤΕ Περιστερίου, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Γιομπαζολιάς Αντώνης, ΤΕ Ανατολικής Αττικής
Δαμέλος Πάνος, ΤΕ Κορινθίας
Δαραβέλιας Βασίλης, ΤΕ Αργολίδας
Θεοδωράκη Άντζελα, ΤΕ Αργολίδας
Κουλούρης Σπύρος, ΤΕ Περιστερίου, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Κρίθαρη Ματούλα, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου
Λένου Αλέκα, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου
Μανουσάκης Χαρίδημος, ΤΕ Αγίας Παρασκευής-Χολαργού-Παπάγου
Μαρκέτος Σπύρος, ΤΕ Κέντρου Θεσσαλονίκης, μέλος ΠΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Νικολοπούλου Παυλίνα, ΤΕ Πετρούπολης

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ..

Σήμερα έγινε η πρώτη δημόσια ομιλία του νέου γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στο Πάρκο Ελευθερίας στα πλαίσια ανοιχτής εκδήλωσης για τα 46 χρόνια από την δικτατορία της 21ης Απριλίου του '67, και η οποία τέλειωσε πριν από λίγο ..

Μεταξύ άλλων είπε

Τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλα κόμματα του οπορτουνισμού, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή η κίνηση Αλαβάνου, μιλούν για έξοδο από την Ευρωζώνη, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Τι κάνουν όλοι αυτοί;

Κλείνουν απλώς το μάτι σε μερίδα του κεφαλαίου που προετοιμάζεται ή καλοβλέπει μια ενδεχόμενη αποχώρηση από το ευρώ.

          Η πρότασή τους είναι παγίδα, έχει στόχο να εγκλωβίσει τη δικαιολογημένη αντίθεση στις πολιτικές της ΕΕ που σήμερα ωριμάζει σε μεγαλύτερα τμήματα του λαού.

Αυτή η πρόταση επί της ουσίας, δε θίγει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, σε άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Δε θίγει την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Δεν αγγίζει δηλαδή τις αιτίες των λαϊκών προβλημάτων. Δεν το ομολογούν ανοιχτά, αλλά είναι πρόταση συμμετοχής σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης.

(όλη η ομιλία σε κείμενο, ανέβηκε στον 902)

 Τώρα που στο @@ ανακαλύπτει όλα αυτά το ΚΚΕ και ο Κουτσούμπας στο πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  η επιστήμη απλά σηκώνει τα χέρια ψηλά...

 

Υ.Γ. Αφού με βάση τον Ριζοσπάστη, οπορτουνιστής είναι μόνο όποιος έχει περάσει σαν στέλεχος από Το Κόμμα, τότε με ποια λογική είναι όλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πχ ; 

ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΟΠΙΑΔΗΠΟΤΕ «ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ»

Η 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤικαπιταλιστικής ΑΡιστερής ΣΥνεργασίας για την Ανατροπή έρχεται πολύ αργότερα από ό,τι προέβλεπε το καταστατικό, μετά από μία παρατεταμένη περίοδο αμηχανίας. Ωστόσο, τα ζητήματα που πρέπει να τεθούν παραμένουν επίκαιρα. Είναι το ζήτημα της εξουσίας. Είναι το ζήτημα των ευρύτερων πολιτικών και κινηματικών συμμαχιών μας. Και είναι, βεβαίως, και το ζήτημα του τι ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλουμε, αν μας ικανοποιεί το πώς λειτούργησε ως τώρα, αν επιμένουμε ότι η συμπόρευση των αντικαπιταλιστικών, επαναστατικών δυνάμεων είναι μια ιστορική αναγκαιότητα και αν χρειάζεται να γίνουν τομές ως προς την ποιοτική της αναβάθμιση.

Καταρχάς, εφόσον μιλάμε για μεταβατικό πρόγραμμα, οφείλουμε να διεκδικούμε την πολιτική εξουσία σε όλα τα επίπεδα για την υλοποίησή του, και αυτό μπορεί να περιλαμβάνει και το κυβερνητικό – κάνοντας φυσικά σαφές ότι, χωρίς οργανωμένο λαϊκό και εργατικό κίνημα, μια εργατική κυβέρνηση σύγκρουσης με το κεφάλαιο είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει. Σε αυτό το κείμενο θα επιχειρήσουμε να δείξουμε ότι το δεύτερο ζήτημα, αυτό των συμμαχιών μας σήμερα, συνδέεται άμεσα με το τρίτο, αυτό της αναβάθμισης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κατεύθυνση ενός ενιαίου, πολυτασικού φορέα.

1) Ξεκινάμε με ενστάσεις απλής λογικής: Οι Θέσεις μιλούν για «μετωπική συμπόρευση», όμως είναι κάπως περίεργο ένα μέτωπο να συμμετέχει σε ένα άλλο μέτωπο. Ή θα συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τις λογικές αυτοσυντήρησης και περιχαράκωσης και να δούμε τις συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν αυτό που εκ των πραγμάτων είναι, δηλαδή ρεύματα-οργανωμένες τάσεις ενός μαζικού φορέα (και να αρχίσουμε να λειτουργούμε αντίστοιχα), ή ας πούμε από τώρα, χωρίς υπεκφυγές, ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάει για διάλυση. Γιατί δεν πείθει καθόλου ότι είναι βιώσιμο ένα σχήμα οργάνωση → αντικαπιταλιστικό μέτωπο → ευρύτερο μέτωπο (με το οποίο και θα απευθυνόμαστε στο λαό). Και μόνο από πλευράς χρονικών περιορισμών αν το δει κανείς, είναι προφανές ότι κάποιο από αυτά τα επίπεδα θα ατονήσει, με πιθανότερο αυτό να είναι το ενδιάμεσο επίπεδο του αντικαπιταλιστικού μετώπου.

2) Ισχύει ότι σήμερα (και πολύ πιθανότερα στο επόμενο διάστημα) υπάρχουν δυνάμεις που απελευθερώνονται από τους δύο πυλώνες του ρεφορμισμού. Σαφώς, λοιπόν, χρειάζεται να βρούμε τρόπο συμπόρευσης, όμως η απάντηση δεν είναι να χτίσουμε έναν τρίτο πυλώνα του ρεφορμισμού, επαναλαμβάνοντας τη συνταγή του ΣΥΡΙΖΑ – δεν μπορεί να είναι αυτή η «άλλη αριστερά» που ευαγγελιζόμαστε. Ο μόνος τρόπος να παρέμβει, να ηγεμονεύσει ιδεολογικά και να επηρεάσει καθοριστικά τα πράγματα η αντικαπιταλιστική αριστερά στα πλαίσια μιας ευρύτερης πολιτικής συμμαχίας, είναι να συμμετάσχει σε αυτήν όσο το δυνατόν πιο ενωμένη, με κοινή παρέμβαση που δεν μπορεί παρά να αποφασίζεται με εσωτερικές δημοκρατικές διεργασίες βάσης και όχι μόνο σε επίπεδο κορυφής. Αν πάμε σαν μεμονωμένες οργανώσεις, κάποιων εκατοντάδων μελών η καθεμία, χωρίς ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα στελέχη σε επίπεδο κοινωνίας, πάμε σαν τα πρόβατα στη σφαγή και είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθούμε για να εξυπηρετήσουμε άλλα σχέδια, όπως γίνεται με τις ριζοσπαστικές δυνάμεις που έχουν εγκλωβιστεί σήμερα ή και παλιότερα στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και του Σταθάκη. Η ιστορία διδάσκει, ας την ακούσουμε.

3) Το κεκτημένο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έχει πλέον τοπικές επιτροπές σχεδόν παντού, που τη γνωρίζει πλέον όλη η κοινωνία, είναι εξαιρετικά πολύτιμο για να το αφήσουμε να χαθεί. Είναι η πρώτη φορά που η επαναστατική αριστερά μπορεί να ακούγεται αυτόνομα στην κοινωνία – προκαλεί τρομερή εντύπωση το πόσο υποβαθμίζεται και παραβλέπεται αυτό από κομμάτια της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τη φωνή μας στην κοινωνία πρέπει να την ενισχύσουμε, όχι να την αφήσουμε να σιγήσει. Γι’αυτό πρέπει να προχωρήσουν μια σειρά από πρακτικά ζητήματα, όπως π.χ. η δημιουργία εφημερίδας, η οποία ήταν απόφαση της 1ης Συνδιάσκεψης κι όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ (και σίγουρα δε φταίνε αντικειμενικές δυσκολίες, καθώς οργανώσεις εκδίδουν τις δικές τους εφημερίδες), ενιαίο camping της νεολαίας, φεστιβάλ, και πολλά ακόμα που μπορούμε να σκεφτούμε και που θα βοηθήσουν στην εξάπλωση του μηνύματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

4) Συγκεκριμένα στην επαρχία, γιατί μιλάμε για τη μισή χώρα και χρειάζεται να τονιστεί ιδιαίτερα, οι επιμέρους οργανώσεις, (ΑΡΑΝ, ΝΑΡ, ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, ΣΕΚ κτλ), όσο κι αν έχουν δύναμη και απεύθυνση π.χ. σε επίπεδο πανεπιστημιακής σχολής ή σε κάποιες γειτονιές μεγάλων πόλεων, σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας στην επαρχία απλώς δεν υπάρχουν. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις τις οποίες δεν υποτιμούμε, όμως κατά κανόνα οι οργανώσεις από μόνες τους έχουν ουσιαστικά μηδενικές δυνατότητες απεύθυνσης/παρέμβασης στο μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας - και αυτό είναι ανάγκη να ειπωθεί ξεκάθαρα και να εμπεδωθεί. Υπάρχουν ολόκληροι Νομοί όπου οι περισσότερες συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχουν ούτε ένα μέλος (ενώ υπάρχουν ανένταχτοι). Είναι εξαιρετικά σημαντικό γενικά, αλλά ακόμα περισσότερο ειδικά για την επαρχία, να μη χαθεί αλλά να ενισχυθεί το κεκτημένο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ενωτικής και αυτόνομης παρέμβασης της επαναστατικής αριστεράς.

5) Για το χώρο μας, που οι θέσεις του επιβεβαιώνονται και μετά τα γεγονότα της Κύπρου, είναι εποχή όχι μόνο «ανασύνθεσης» αλλά και «σύνθεσης». Το ζητούμενο δεν είναι γενικά να «μοιραστούν τα χαρτιά από την αρχή» στο χώρο που θα μπορούσε να συγκροτήσει μια ευρύτερη πολιτική συμμαχία σήμερα. Το ζητούμενο είναι να αναβαθμίσουμε αυτό που ήδη έχουμε και παράλληλα να βρούμε τρόπους συμπόρευσης με άλλες δυνάμεις που αναζητούν έναν άλλο δρόμο, το δρόμο που περιγράψαμε από την αρχή ακόμα της κρίσης. Σκεφτείτε τι άποψη δημιουργεί στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που προβληματίζεται και κοιτάει με ενδιαφέρον τις διεργασίες στο χώρο μας, η εικόνα μιας ΑΝΤΑΡΣΥΑ που δεν πιστεύει στον εαυτό της, που δεν παλεύει για την ισχυροποίησή της, και που αντίθετα μπορεί να δείχνει μέχρι και αποσχιστικές τάσεις. Γιατί αυτός ο κόσμος να μας εμπιστευτεί, αν δεν εμπιστευόμαστε και δεν υπερασπιζόμαστε εμείς οι ίδιοι τον χώρο μας; Θυμηθείτε επίσης τις φωνές που έλεγαν, όταν δημιουργήθηκε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ότι η εξωκοινοβουλευτική αριστερά στερείται σοβαρότητας, ότι δεν κατάφερε τόσα χρόνια να κάνει κάτι μαζικό και ούτε τώρα θα το καταφέρει, ότι δεν μπορεί να ταχθεί σε ένα σχέδιο και να το υπηρετήσει μέχρι τέλους. Γιατί να τους επιβεβαιώσουμε, αφήνοντας αυτή την ενωτική διαδικασία στη μέση με την πρώτη δυσκολία;

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διανύει πλέον τον 5ο χρόνο υπάρξής της και η πολιτική συμφωνία που έχει επιτευχθεί δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη (η πολιτική συμφωνία π.χ. στο ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν απείρως μεγαλύτερων συμβιβασμών, και δε μιλάμε μόνο για σήμερα που υπάρχει η προοπτική της κυβερνητικής εξουσίας). Αν λοιπόν δεν είμαστε τώρα έτοιμοι για ένα τέτοιο θαρραλέο ποιοτικό άλμα, πότε θα είμαστε; Η άρνηση του προχωρήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του κοινού μας σπιτιού, είναι ουσιαστικά παραδοχή ότι οι οργανώσεις που την απαρτίζουν υιοθετούν λογικές μικρομάγαζου. Η λογική «ΑΝΤΑΡΣΥΑ = συμπαράταξη οργανώσεων (συν κάποιοι ανένταχτοι)-εκλογική συμμαχία» μάς έφτασε ως εδώ (δείχνοντας εμφανή σημάδια κόπωσης το τελευταίο διάστημα), όμως είναι ανάγκη να σταθούμε αντάξιοι της ιστορικής συγκυρίας και να αναβαθμίσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια βαθιά δημοκρατική, μαζική οργάνωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, επειδή είναι αναγκαίο να ακούγεται δυνατά η φωνή μας – σήμερα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά. Αυτό δε σημαίνει ακύρωση της λειτουργίας των οργανώσεων-τάσεων. Αντίθετα, η καθεμία κρατά τη σχετική της αυτοτέλεια και μπορεί να έχει και τις δικές της δράσεις και πρωτοβουλίες, όμως είναι ανάγκη και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να παίρνει πρωτοβουλίες τις οποίες θα υπηρετούμε όλοι. Δυστυχώς, ο απολογισμός των πρωτοβουλιών που έχουμε πάρει σε κεντρικό επίπεδο και στηρίξαμε συλλογικά, εκτός από κάποιες εκδηλώσεις (που πολλές φορές δυστυχώς θυμίζουν περισσότερο προσπάθειες προβολής των θέσεων της κάθε οργάνωσης διαδοχικά παρά των θέσεων του μετώπου), είναι ισχνός. Άλλωστε, το να δώσουν και οι οργανώσεις την πολιτική προτεραιότητα πρωτοβουλιών και δράσεων στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο μόνος τρόπος να γίνει πραγματικότητα και αυτό που γράφουμε στις Θέσεις, ότι δηλαδή θέλουμε να γραφτούν «χιλιάδες νέα μέλη». Αν δεν πιστεύουμε εμείς οι ίδιοι σε αυτό το εγχείρημα, αν δε ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις σ’αυτό, πώς θα στρατευτούν κι άλλοι; Να μην το εγκαταλείψουμε. Η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν αξίζει και δεν πρέπει να διαχυθεί κατακερματισμένη σε κανένα πρόσκαιρο ευρύτερο αριστερό μέτωπο – αντίθετα πρέπει να οικοδομήσει τις συμμαχίες της με την ισχυρή και αυτόνομη φωνή της.

Οφείλουμε ωστόσο να εξετάσουμε και με ποιους όρους θα μιλήσουμε για συμμαχίες. Πολιτική βάση μιας μετωπικής συμπόρευσης, όπως περιγράφεται και στο σημείο 62 των θέσεων, δεν μπορεί να είναι άλλη από το αναγκαίο μεταβατικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει την ακύρωση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, τη ρήξη με ΕΕ και ευρωζώνη και την εθνικοποίηση τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο. Οι λόγοι που ορίζουν ως ελάχιστη βάση συζήτησης αυτά τα σημεία δεν είναι λόγοι ιδεοληψίας ή περιχαράκωσης. Είναι, απλούστατα, ότι αυτοί είναι οι στόχοι πάλης για το σήμερα που συνολικά συνιστούν μία πολιτική πρόταση που δεν μπορεί να ενταχθεί στους σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά πάει κόντρα σε αυτό και οξύνει την ταξική πάλη προς όφελος του κόσμου της εργασίας. Γι'αυτό και δεν πρέπει να υποχωρήσουμε σε συμβιβασμούς με λογικές όπως αυτές του «Σχεδίου Β» του Αλέκου Αλαβάνου, που προτάσσει ξεκάθαρα μόνο το αντι-ευρώ, ενώ προτείνει δημοψήφισμα για την ΕΕ, παύση πληρωμών αντί για διαγραφή χρέους, εθνικοποιήσεις τραπεζών χωρίς να αναφέρει το «χωρίς αποζημίωση». Αυτό είναι ένα σχέδιο που αντικειμενικά θα μπορούσε μελλοντικά να ενταχθεί στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και άρα μπορεί να πάει και πίσω το λαϊκό κίνημα (ας μην ξεχνάμε ότι στη Γερμανία πρόσφατα βιομήχανοι έφτιαξαν κόμμα υπέρ της επιστροφής στο μάρκο). Θέλουμε μετωπική συμπόρευση με αυτές τις δυνάμεις, όπως και με δυνάμεις που μπορεί να βρίσκονται σήμερα στο ΚΚΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως στη βάση του μεταβατικού προγράμματος - ακόμα κι αν επιλέξουμε για λόγους τακτικής να προβάλουμε κάποια σημεία περισσότερο. Άλλωστε, θα ήμασταν πλήρως αναξιόπιστοι αν φτιάχναμε ένα μέτωπο «μόνο στα σημεία που τα βρίσκουμε», πχ ένα μέτωπο μόνο κατά του ευρώ: Όλο αυτό το διάστημα λέγαμε ότι αυτά τα σημεία είναι το απαραίτητο, το μίνιμουμ πλαίσιο μίας ανατρεπτικής πολιτικής, δεν θα ήταν δυνατόν ξαφνικά να ανακαλύπταμε ότι τελικά μπορούμε να κάνουμε πολιτική συμμαχία πάνω σε επιμέρους στοιχεία αυτού του προγράμματος. Αν ήταν έτσι, τότε θα είχαμε φτιάξει και μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ πχ, με βάση το «ακύρωση του μνημονίου». Τώρα που επιβεβαιώνεται η ανάγκη της πολιτικής πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο σύνολό της για έναν άλλο δρόμο, δεν υπάρχει περίπτωση να αρχίσουμε τις εκπτώσεις. Αυτά πρέπει να κατανοηθούν από όσες δυνάμεις θέλουν να προχωρήσουμε μαζί - άλλωστε, και ο χώρος του ΜΑΑ δε δείχνει να έχει ουσιαστικές διαφωνίες με τα κύρια σημεία του μεταβατικού προγράμματος, παρά μόνο στο αν πρέπει σήμερα να προταχθούν συνολικά ή μόνο κάποια από αυτά, όπως η έξοδος από την ευρωζώνη. Αυτό δεν σημαίνει μια αλαζονική απαίτηση να υιοθετήσουν πλήρως οι άλλες δυνάμεις τη λογική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντιθέτως, σημαίνει ένα μέτωπο με όσες δυνάμεις συμφωνούν σε αυτούς τους στόχους, ακόμα κι αν δε συμφωνούν απόλυτα στο πώς αυτοί θα επιτευχθούν. Μπορεί δηλαδή στα πλαίσια μίας τέτοιας συμμαχίας να συμπορευτούμε και με δυνάμεις που δεν βλέπουν μία σύγχρονη επαναστατική διαδικασία ακριβώς όπως οι δυνάμεις που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή που ρίχνουν περισσότερο βάρος στις δυνατότητες κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων. Και εκεί είναι που συνδέεται η δημιουργία του ευρύτερου μετώπου με την ισχυροποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να διεκδικήσουμε με αξιώσεις την ιδεολογική ηγεμονία σε αυτό και να μην επιτρέψουμε να διολισθήσει στον κυβερνητισμό. Ναι, λοιπόν, στη μετωπική συμπόρευση και με άλλες δυνάμεις, όμως με βάση τα κομβικά σημεία του μεταβατικού προγράμματος και, παράλληλα, με ουσιαστικό προχώρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κοινό βηματισμό όλων των δυνάμεων και των μελών της.

Κλείνοντας, είναι εξαιρετικά σημαντικό στη Συνδιάσκεψη να κατέβουν πλατφόρμες με το πώς ακριβώς βλέπει η κάθε τάση αυτή τη μετωπική συμπόρευση. Είναι απαραίτητο να βγούμε από τη Συνδιάσκεψη με μία συλλογική απόφαση για το πώς ακριβώς θα είναι η πρότασή μας, με ποιους όρους, με ποιο όνομα. Εφόσον θέλουμε να πάρουμε μία τέτοια απόφαση, πρέπει να την υπηρετήσουμε από την επόμενη κιόλας μέρα, και αυτό δεν θα γίνει αν υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις της απόφασης. Είναι ορατός ο κίνδυνος μία ασαφής διατύπωση να βάλει για άλλη μια φορά τη διαδικασία στον πάγο μέχρι την επόμενη εκλογική διαδικασία, όπου πιθανότατα πάλι δε θα υπάρχει χρόνος για μαζικές διαδικασίες και θα παρθεί μία απόφαση σε κεντρικό επίπεδο, όπως έγινε και το Μάη του '12. Μία σκέψη πχ θα ήταν να συγκροτήσουμε μία ευρύτερη συμμαχία με όνομα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ - Μέτωπο Ανατροπής, σαν ένα πολιτικό προχώρημα αυτού που λέμε Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής, με τις δυνάμεις με τις οποίες υπάρχει συμφωνία στο μεταβατικό πρόγραμμα αλλά για τους δικούς τους λόγους δεν θέλουν να ενταχθούν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να ανοίξει λοιπόν ουσιαστικά η συζήτηση, να κατατεθούν διαφορετικές πλατφόρμες (γιατί όντως έχουμε πλούτο απόψεων και προσεγγίσεων - και αυτό δεν είναι κακό) και να ψηφίσουμε στη Συνδιάσκεψη δημοκρατικά για το ποιο συγκεκριμένο σχέδιο θα υπηρετήσει συλλογικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο διάστημα. Χρόνος για ασάφειες ή διάθεση για παραπομπή των αποφάσεων σε αμφιλεγόμενης αποτελεσματικότητας συμβιβασμούς σε κεντρικό επίπεδο δεν υπάρχει.

Πάνος Δαμέλος, Τ.Ε. Κορινθίας

ΣΥΝΕΔΡΙΑ, ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

Αυτή η άνοιξη έχει αρκετές συλλογικές διαδικασίες τόσο στην επαναστατική όσο και στην ρεφορμιστική αριστερά.

To σαββατοκύριακο 9-10 Μάρτη έγινε η 4η συνδιάσκεψη της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ)

Ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες της 4ης συνδιάσκεψης

Πριν μερικές βδομάδες (23-25 Μάρτη) ολοκληρώθηκε το 5ο Συνέδριο του Μ-Λ ΚΚΕ.
Αντιγράφω από το site του
Συνήλθε με μεγάλη επιτυχία, στις 23-25 Mάρτη, στην Aθήνα, το 5ο Συνέδριο του M-Λ KKE σε αγωνιστική ατμόσφαιρα, με τη συμμετοχή μελών από όλες τις κομματικές οργανώσεις της χώρας και την οργάνωση της Nεολαίας, και με τη συμμετοχή προσκεκλημένων συντρόφων με τους οποίους το M-Λ KKE συμπορεύεται στα μέτωπα του λαϊκού αγώνα.
Ύστερα από μια τριήμερη, ζωντανή, ουσιαστική και δημιουργική συνεδριακή διαδικασία, με τις ομιλίες δεκάδων μελών του κόμματος και της νεολαίας, οι Θέσεις της KE ψηφίστηκαν ομόφωνα και έγιναν αποφάσεις του Συνεδρίου, εξοπλίζοντας το
M-Λ KKE να προχωρήσει σταθερά και αποφασιστικά μπροστά, σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους για την εργατική τάξη και το λαό μας.  Ολόκληρο το άρθρο »

Αναλυτικά για το 5ο συνέδριο του Μ-Λ ΚΚΕ  :


Σήμερα ξεκίνησε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Μπορείτε να δείτε αναλυτικά τις θέσεις, video κλπ από το επίσημο site
http://www.kke.gr/19o_Synedrio

Πάντως προσωπικά χαίρομαι που δεν είμαι οπορτουνιστής και με τη βούλα του Ριζοσπάστη μια που ο ορισμός είναι ο ακόλουθος :

Οπορτουνιστής δεν είναι ο εργαζόμενος που έχει ρεφορμιστικές αυταπάτες, συντηρητικές αντιλήψεις, φοβίες και προκαταλήψεις απέναντι στην επαναστατική προοπτική.

Οπορτουνιστής είναι αυτός που διετέλεσε στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος, υποχώρησε μπροστά στην ταξική πάλη, πανικοβλήθηκε μπροστά στην αντεπανάσταση και την ήττα, πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την πρώτη απόπειρα για σοσιαλιστική οικοδόμηση, την πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, προσπάθησε να αλλάξει το χαρακτήρα του Κόμματος από τα μέσα, αποφάσισε να το εγκαταλείψει αρνούμενος στην πραγματικότητα το ρόλο του είτε αυτό το έκανε με αριστερά είτε με δεξιά προσχήματα. Οχι μόνο δεν παραδέχτηκε την υποχώρησή του πηγαίνοντας απλά σπίτι του αλλά προβάλλει αυτή την υποχώρηση ως δρόμο για την επαναστατική προοπτική. Αυτό είναι ο οπορτουνιστής και αυτός μπορεί να αλλάζει φρασεολογία, επιχειρηματολογία με μεγάλη ευκολία, να προσαρμόζεται στις συνθήκες, αφού στερείται αρχών. Ομως έχει κάτι σταθερό που δεν αλλάζει: την υποταγή στην αστική πολιτική και την αστική ιδεολογία και αυτό εκδηλώνεται συγκεκριμένα σε κάθε ιστορική φάση.

Κι επειδή ζούμε στην εποχή των στοιχημάτων σύμφωνα με την Unibet

Η επανεκλογή της Αλέκας Παπαρήγα παίζεται 2.40 το ναι και 1.30 το όχι, ενώ πιο αναλυτικά τα φαβορί για νέο γενικό γραμματέα είναι : Αλέκα Παπαρήγα με 2.45, Γιώργος Μαρίνος με 3.40, Δημήτρης Κουτσούμπας με 4.25, Νίκος Σοφιανός στο 7.75, Θανάσης Παφίλης με μόλις 12.00 και η Λιάνα Κανέλλη στο 42.50

Tο Σαββατοκύριακο 13-14 Απρίλη, θα γίνει και η Συνδιάσκεψη της ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ενώ την Παρασκευή
- Παρασκευή 12/4/2013, απόγευμα-βράδυ, με πολιτική εκδήλωση και θέμα “Ελλάδα-Κύπρος: ταξική κυριαρχία και γεωπολιτική”.
- Σάββατο, 13/4/2013, με τις βασικές πολιτικές συζητήσεις
- Κυριακή, 14/4/2013, οργανωτικές συζητήσεις και ψηφοφορίες (για τα μέλη)

Τον επόμενο μήνα (18-19/5) θα γίνει το συνέδριο του νέου πολιτικού φορέα του Αλέκου Αλαβάνου (Σχέδιο Β)
10 Σημεία για τη συγκρότηση του πολιτικού φορέα «Σχέδιο Β’»

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ, ΔΕΥΤΕΡΑ 8/4

Η σχεδιασμένη επίθεση της τρικομματικής κυβέρνησης-κεφαλαίου-Ε.Ε-τρόικας ενάντια στον κόσμο της εργασίας συνεχίζεται με όλο και μεγαλύτερη βιαιότητα. Στο όνομα της διάσωσης της χώρας και της σωτηρίας του ευρώ, τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα, μοιράζουν στο λαό ανεργία, λιτότητα και φτώχεια χωρίς όρια. Οι εξελίξεις στην Κύπρο εκφράζουν την εγκληματική  πολιτική της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των δυνάμεων του κεφαλαίου σε Ελλάδα και Κύπρο, για να αντιμετωπίσουν την κρίση τους που βαθαίνει. Επιβεβαιώνουν με τον πιο ατράνταχτο τρόπο το χαρακτήρα της ΕΕ ως ληστρικής συμμαχίας του κεφαλαίου.

Στη χώρα μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την υλοποίηση όλων των μέτρων που ψήφισε και τρέχει να υλοποιήσει η άθλια τρικομματική συγκυβέρνηση. Τις απολύσεις στο δημόσιο, την νέα φόρο-ληστεία, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση των συμβάσεων και τη νέα μείωση στους μισθούς σε δημόσιο – ΔΕΚΟ – και ιδιωτικό τομέα.

Η  συγκυβέρνηση συστηματικά επιτίθεται στους εργαζόμενους, αγωνιστές και συνδικαλιστές, με ωμή αστυνομική βία και καταστολή, με την τρομοκρατία των νέων πειθαρχικών διατάξεων και συμβουλίων και με τις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες και τις αργίες, ενώ θέλει να καταργήσει με νόμο το δικαίωμα της απεργίας. Έκφραση των παραπάνω αποτελεί και η πρωτοφανής καταδίκη 3 συνδικαλιστών των ΟΤΑ σε 6-μηνη φυλάκιση επειδή «παραβρέθηκαν» και στήριξαν τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων τους στο Δήμο Ηρακλείου Αττικής το 2007, όπως και η δίωξη του πρόεδρου του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών Αντώνη Σταματόπουλο. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η απρόκλητη και πρωτοφανής παρουσία της αστυνομίας στα γραφεία του σωματείου, σε σύσκεψη πρωτοβάθμιων σωματείων και ο αστυνομικός «έλεγχος» του προέδρου του σωματείου μας, ενώ κατευθυνόταν από τα γραφεία του σωματείου στην κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας πριν δύο βδομάδες.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ- ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

Η σημαντικότερη κατάκτηση του κόσμου της εργασίας, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας εξαφανίζονται με τους μνημονιακούς νόμους.

Ο φόβος της ανεργίας που θα ξεπεράσει τα 2.000.000 μέχρι το τέλος της χρονιάς και η απειλή του εφεδρικού στρατού εργασίας, ο αποδεκατισμός ολόκληρων κλάδων, η τρομοκρατία της απόλυσης, ο αποχαλινωμένος εργοδοτικός αυταρχισμός, αξιοποιείται για να περάσει μαζικά η ηττοπάθεια στους χώρους δουλειάς και να ακυρωθεί η δυνατότητα αντίστασης, αγώνα, ανατροπής. Την ίδια ώρα πάνω από 250.000 εργάζονται με «έναντι» ή αρκετούς μήνες χωρίς καν να πληρώνονται, τα χιλιάδες λουκέτα συνεχίζονται και οι επιχειρήσεις απαιτούν ανταγωνιστικούς μισθούς 250 και 300 ευρώ για να «επενδύσουν».

Η λήξη ισχύς της ΕΓΣΕΕ αφήνει στον αέρα το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων καθώς έχουν ήδη λήξει οι μετενέργειες όλων των συμβάσεων. Η μερική, η εκ περιτροπής αλλά και η απλήρωτη εργασία οργιάζουν ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται στην μαύρη και ανασφάλιστη δουλειά.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση το κεφάλαιο και οι πολιτικοί υπηρέτες του, βρήκαν σύμμαχο τις υποταγμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ομοσπονδίες και συνδικάτα, που αυτοπροσδιορίζονται ως «κοινωνικοί εταίροι», και υπονόμευσαν τους αγώνες ενάντια στα μέτρα και την ανατροπή τους.

Η μάχη για το ασφαλιστικό.

Το τελευταίο διάστημα πραγματοποιήθηκαν αρκετές κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις για το ασφαλιστικό των μηχανικών. Ενόψει της εφαρμογής των υπέρογκων αυξήσεων στις εισφορές, πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις στο ΤΣΜΕΔΕ και στο ΕΤΑΑ από το Σωματείο μας, την Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών, άλλα σωματεία των μηχανικών/τεχνικών. Με τις κινητοποιήσεις αυτές, πετύχαμε και φέτος θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας, υπό προϋποθέσεις σε συναδέλφους που αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους. Η εξέλιξη αυτή παρότι πολύ απέχει από το να αποτελεί λύση του προβλήματος, θα δώσει ανάσα σε αρκετούς άνεργους συναδέλφους, ειδικά νεότερους.

Με δύο κινητοποιήσεις διαδηλώσαμε ενάντια στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής από το αποθεματικό του ΤΣΜΕΔΕ.

Τις τελευταίες εβδομάδες πραγματοποιήθηκαν δύο μαζικές συγκεντρώσεις στο ΕΤΑΑ με αίτημα την ακύρωση της απόφασης. Οι κινητοποιήσεις αυτές κατέγραψαν την αποφασιστικότητα των συναδέλφων, (όπου αψήφησαν ακόμα και την ισχυρή παρουσία των ΜΑΤ στην πρώτη κινητοποίηση), μπήκαν στο κτίριο και αποφάσισαν την παραμονή τους και απαίτησαν τη  συζήτηση του θέματος.

Όλο το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώθηκε ο ρόλος της ηγεσίας του ΤΕΕ και των εκπροσώπων της στο ταμείο, όπου όχι μόνο συναίνεσαν σε κάθε μέτρο ενάντια στους εργαζόμενους μηχανικούς και στη μετατροπή του ταμείου σε τράπεζα,  αλλά ακόμα και τώρα εξακολουθούν να υλοποιούν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, αφού οι εκπρόσωποι του ΤΕΕ στο ΕΤΑΑ υπερψήφισαν τις αυξήσεις τον Αύγουστο, στη συνέχεια δεν άρθρωσαν λέξη για την  αποστολή των ειδοποιητηρίων, ενώ ακόμα και στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΤΑΑ, δεν έθεσαν ως θέμα την ακύρωση των αυξήσεων, αλλά την είσπραξη αναδρομικών εισφορών! Τα καλέσματα σε κινητοποίηση από την πλευρά του ΤΕΕ όταν τα ειδοποιητήρια του ΤΣΜΕΔΕ με τις αυξήσεις ήταν ήδη στο δρόμο για τα σπίτια μας, είναι προσχηματικά και προέκυψαν μόνο υπό την πίεση των κινητοποιήσεων και της απόγνωσης των συναδέλφων που βλέπουν ότι κυριολεκτικά πετάγονται εκτός επαγγέλματος και εκτός ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Κλειδί για να έχει πιθανότητες επιτυχίας ο αγώνας μας είναι να τον πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι μηχανικοί/τεχνικοί με τις αμεσοδημοκρατικές τους διαδικασίες και να μην επιτρέψουν να διευθύνεται από τους «εκπροσώπους» αυτούς.

Η απόφαση του ΔΣ του ΕΤΑΑ για μη ακύρωση των υπέρογκων αυξήσεων, (με ψήφους 4-4 και με τη διπλή ψήφο του διορισμένου από την κυβέρνηση και την τρόικα πρόεδρου του ταμείου), υπογραμμίζει την ανάγκη κλιμάκωσης και συνέχισης του αγώνα.

Η απόφαση αυτή ευθυγραμμίζεται απόλυτα με την κατευθύνσεις τις κυβέρνησης που καλεί το ΕΤΑΑ και το ΤΣΜΕΔΕ να επιταχύνουν τις διαδικασίες είσπραξης των εισφορών,  κατ΄ εντολή της ΕΕ και του ΔΝΤ, και με τις απαιτήσεις της τρόικα να υπάρξει σύγκλιση των εσόδων του ταμείου με τους δημοσιονομικούς στόχους του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, γεγονός που προοιωνίζεται την παραπέρα επίθεση στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.

Παράλληλα η κυβέρνηση με νομοσχέδιο που πρόκειται άμεσα να κατέβει στη Βουλή, θέλει να προχωρήσει σε άμεση κατάσχεση των μισθών, καταθέσεων και σπιτιών σε όσους εργαζόμενους και ανέργους έχουν οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και σε εφορίες και τράπεζες.

Η κυβέρνηση συνεχίζει τη χυδαία κοροϊδία απέναντι στους άνεργους μηχανικούς, αφού δεν τους αναγνωρίζει καν το άθλιο επίδομα ανεργίας, παρά τις εισφορές που παρακρατούνται για το σκοπό αυτό.

ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΗΡΥΞΕΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ

Απέναντι σε αυτή την επίθεση οι στόχοι και η δράση μας θα πρέπει να έχουν στο κέντρο της τη συμβολή στη με κάθε μέσο ανατροπή της πολιτικής του διεθνούς και ντόπιου μαύρου μετώπου: ΕΕ – ΔΝΤ – ΣΕΒ, των μνημονίων και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Η επίτευξη αυτού του στόχου μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου αντίστασης, αγώνα και ανατροπής όλων των μαχόμενων σωματείων και ομοσπονδιών, των κλαδικών ή τοπικών συντονισμών, των επιτροπών αγώνα, των συνελεύσεων είναι ζητούμενο για εμάς. Ενός μετώπου που θα υπερβαίνει τον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση, θα ενισχύει αποφασιστικά τους αγώνες που ξεσπούν, ώστε να παίρνουν πανεργατικό χαρακτήρα, θα βοηθά να αναπτυχθούν αγώνες διαρκείας, με χαρακτηριστικά κλιμάκωσης και σύγκρουσης. Που θα είναι ικανό να παίρνει πρωτοβουλίες, να οργανώνει και ξεδιπλώνει αγώνες με σχέδιο, σε αντιπαράθεση με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, τους «αγώνες διαμαρτυρίας» και τις κινήσεις-ντουφεκιές.

Το επόμενο διάστημα επιδιώκουμε να υπάρχει ένα αγωνιστικό, συνδικαλιστικό «αντάρτικο» σε κάθε χώρο και συνολικά, για να μην εφαρμοστούν οι μειώσεις μισθών, οι απολύσεις και κάθε αντεργατικό μέτρο.

Στην κατεύθυνση αυτή το σωματείο πήρε πρωτοβουλία το προηγούμενο διάστημα καλώντας σύσκεψη για τις ΣΣΕ και το ασφαλιστικό. Συμμετείχαν σωματεία από τον κλάδο με στόχο να συντονιστούν δράσεις από κοινού για την διεκδίκηση υπογραφής ΣΣΕ με αγωνιστικές μορφές σε εργοδοσία-κυβέρνηση. Κεντρικός σταθμός αποτελεί η φετινή πρωτομαγιά, όπου ήδη επιχειρείται η υπονόμευση της και η  μετατροπή της σε περιφερόμενη γιορτή από την κυβέρνηση και τους μεγαλέμπορους.

·                     Κατάργηση των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και των αντεργατικών νόμων. Ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Παύση πληρωμών, διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους. Έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ.

·                     Κατάργηση της ελαστικής εργασίας, κανονικές προσλήψεις και υπογραφή αξιοπρεπών Συλλογικών Συμβάσεων. Αυξήσεις σε όλους τους μισθούς και συντάξεις και άρση όλων των περικοπών που επιβλήθηκαν από το Γενάρη του 2010. Άμεση κατάργηση του μισθού γαλέρας για τους νέους κάτω των 25 ετών. Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζομένους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

·                     Καμιά απόλυση - άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων στους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν την «στάση πληρωμών» των μισθών τους από την εργοδοσία. Να σταματήσει το πολιτικό και νομικό πλέγμα προστασίας των εταιρειών. Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιριών) του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει ή οφείλει δεδουλευμένα για να καλυφθούν οι αποζημιώσεις των απολυμένων.

·                     Όχι στην προγραμματισμένη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων. Δημόσια δωρεάν υγεία για όλους, αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους. Άμεση ανάκλησης της απόφασης της αύξησης των εισφορών στο ΤΣΜΕΔΕ. Άμεση κατάργηση των τοκογλυφικών επιβαρύνσεων στις χρωστούμενες οφειλές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης και μετακυλύουν το κούρεμα των αποθεματικών στους ασφαλισμένους. Άμεση κάλυψη όλων των απωλειών των Ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος και καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας. Δημόσια, δωρεάν και ποιοτική υγεία για όλους χωρίς προϋποθέσεις. Μείωση της εργατικής εισφοράς άμεσα, στην προοπτική της κατάργησής της. Να πληρώσουν κράτος-τράπεζες-εργοδότες.

·                     Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και των επιχειρήσεων που εγκαταλείπουν οι εργοδότες τους, με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Να ακυρωθούν οι συμβάσεις παραχώρησης στο κατασκευαστικό κεφάλαιο που ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τα εκάστοτε δεκανίκια τους. Δημόσια έργα βελτίωσης και ανάπτυξης των κοινωνικών υποδομών, με υλοποίησή τους από έναν δημόσιο φορέα κατασκευών με εργατικό έλεγχο. Όχι στην αντιδραστική αναδιάρθρωση του δημόσιου.

·      Άμεσα μέτρα κατά της ανεργίας τώρα! Επίδομα ανεργίας, ίσο με το βασικό μισθό, για όλους, ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής (μισθός – ΔΠΥ). Πλήρης πρόσβαση των ανέργων στην υγεία, τις συγκοινωνίες, και σε όλες τις κοινωφελείς υπηρεσίες. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των ανέργων συναδέλφων μηχανικών με ΤΣΜΕΔΕ. Ο χρόνος ανεργίας να μετρά στα συντάξιμα έτη. Άμεση μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων που απαιτούνται για συνταξιοδότηση, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, χωρίς μείωση μισθών.

·                     Κατάργηση όλων των χαρατσιών, των κεφαλικών φόρων και των φορομπηχτικών νόμων. Να φορολογηθεί άμεσα το κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, η εκκλησία, οι off shore εταιρείες, οι μεγαλοεκδότες, το ξένο κεφάλαιο και οι καταθέσεις των Ελλήνων πλουτοκρατών στις δεκάδες λίστες Λαγκάρντ. Να αυξηθεί η φορολογία του κεφαλαίου στο 45%.

·                     Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δημοκρατία και ελεύθερος συνδικαλισμός στους χώρους δουλειάς. Όχι στην ποινικοποίηση της συλλογικής δράσης και των αγωνιστών.

Το επόμενο διάστημα:

·                     Διαδήλωση στο Υπουργείο Εργασίας στις αρχές Μάη (μετά το Πάσχα) σε συντονισμό με άλλα σωματεία ενάντια στις ληστρικές αυξήσεις των εισφορών και για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων μηχανικών πχ επίδομα ανεργίας στους απασχολούμενους με ΔΠΥ κλπ

·                     Παράσταση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 11.4.13, στο ΕΤΑΑ, 2 μ.μ. ενάντια στις ληστρικές αυξήσεις και μην επιτρέποντας να παρθεί απόφαση για τις αναδρομικές αυξήσεις (από 01.07.11 - 31.12.12).

·                     Καλούμε σε μαζική πολιτική ανυπακοή στις αυξήσεις των εισφορών στο ΤΣΜΕΔΕ, στο πλαίσιο και αντίστοιχων κινήσεων ( λαϊκών συνελεύσεων, επιτροπών κατοίκων, σωματείων, συλλογικοτήτων γειτονιάς), για κήρυξη του Απρίλη σαν μήνα προειδοποιητικής λαϊκής στάσης πληρωμών απέναντι σε Εφορία, Τράπεζες, ΔΕΚΟ.

·                     Καλούμε τους χιλιάδες μηχανικούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες αποπληρωμής των εισφορών να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα σφραγίσματος των βιβλιαρίων υγείας στο ΤΣΜΕΔΕ. Καλούμε όσους συναδέλφους δεν καλύπτονται από τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η διοίκηση του ταμείου και έχουν ανάγκη για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να απευθύνονται στο σωματείο, ώστε μαζί με το σωματείο να δοθεί η μάχη για την κάλυψη όλων των συναδέλφων.

·                     Πραγματοποιούμε παράσταση την Δευτέρα 22.04, στις 2 μμ στο ΤΣΜΕΔΕ ενάντια στην απαράδεκτη πρακτική της Διοίκησης του ταμείου που αντί να «κυνηγά» τους εργοδότες που χρωστούν ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους –τυπικά μισθωτούς που απασχολούν, ζητάει τις εισφορές αυτές από τους εργαζόμενους!

·                     Συνεχίζουμε την καταγραφή των ανέργων συναδέλφων με την κάρτα ανεργίας του σωματείου. Σύσκεψη την επόμενη Τρίτη 16 Απρίλη στις 19:00 στα γραφεία μας για το συντονισμό της δράσης με σωματεία κι επιτροπές ανέργων, με στόχο την διοργάνωση συλλαλητηρίου στα μέσα Μάη.

·                     Πρόταση στα συνδικάτα για τον ταξικό γιορτασμό την 1^η Μάη με απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο, ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για τη μεταφορά του εορτασμού μετά το Πάσχα.

·                     Διαδήλωση για τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις ελευθερίες στις 21/4, μέρα με έντονο συμβολισμό, με άλλα σωματεία και φορείς,

·                     Εργαζόμαστε για νέα απεργιακή κινητοποίηση για τις συλλογικές συμβάσεις το Μάη, από κοινού με πρωτοβάθμια σωματεία.