ΑΠΑΝΤΗΣΗ του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
Στο διασπαστικό παραλήρημα του Συλλόγου Τεχνικών Υπαλλήλων Ελλάδας
Θεωρούσαμε και θεωρούμε ζητούμενο για την αποτελεσματικότητα των εργατικών διεκδικήσεων, τη συναδελφική αλληλεγγύη και την αγωνιστική συμπόρευση των συνδικαλιστικών φορέων, ιδιαίτερα όταν αυτοί βρίσκονται στον ίδιο κλάδο ή χώρο. Πιστεύουμε ότι η κριτική, ακόμη και η πιο έντονη αντιπαράθεση, είναι θεμιτή και αναγκαία, όταν κριτήριό της έχει την προώθηση των συμφερόντων των εργαζόμενων.
Σήμερα, όμως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρωτοφανές παραλήρημα του Συλλόγου Τεχνικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΣΤΥΕ), σε ένα διασπαστικό κήρυγμα -μέσω σχετικής ανακοίνωσης την οποία εξέδωσε στις 7/5/2008- κατά Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ), με όρους κάθε άλλο παρά συναδελφικούς και πολιτικούς.
Γι’ αυτό και κρίνουμε αναγκαία την ενημέρωση των συναδέλφων του κλάδου. Στην πραγματικότητα ο ΣΤΥΕ προχώρησε στη συγκεκριμένη ανακοίνωση-επίθεση, προκειμένου να «μαζέψει» τις αντιδράσεις και διαμαρτυρίες που εκδηλώθηκαν στους εργαζόμενους για την πρακτική του, όταν με απαράδεκτη μεθόδευση του προέδρου του Α. Φραγκόπουλου, η ΟΣΕΤΕΕ προσέφυγε δικαστικά κατά του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, προκειμένου να το εμποδίσει να διαπραγματευτεί με την εργοδοσία την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) στην Αττική.
Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα καθαρά:
Ζήτημα Πρώτο: Ναι ή όχι σε μια ΣΣΕ με γενική υποχρεωτική ισχύ, για όλους ανεξαιρέτως τους μισθωτούς;
Ο ΣΤΥΕ στην ανακοίνωση του, επικαλείται το νόμο 1876/90 για να δικαιολογήσει (και ομολογήσει ταυτόχρονα), την άρνηση του τόσα χρόνια να διεκδικεί την κήρυξη της ΣΣΕ ως υποχρεωτικής, εγκαλώντας το σωματείο μας για «άγνοια της νομοθεσίας», η οποία –κατά την ερμηνεία του ΣΤΥΕ «…σαφώς προβλέπει ότι οι συμβάσεις αφορούν μόνο τα μέλη των οργανώσεων που συνυπογράφουν». Μα ακριβώς λόγω της γνώσης του νόμου το ΣΜΤ ζήτησε να κηρυχθεί η ΣΣΕ υποχρεωτική, γιατί διαφορετικά, δεν ισχύει τυπικά για ένα εργαζόμενο που δεν είναι μέλος της συνδικαλιστικής οργάνωσης που υπογράφει, όπως δεν δεσμεύει αντίστοιχα εργοδότες που δεν είναι μέλη των αντίστοιχων εργοδοτικών οργανώσεων.
Ταυτόχρονα, ο ΣΤΥΕ μοιάζει να μην έχει επίγνωση ή να θέλει να συγκαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους.
Πέρα από την υπογραφή μιας ΣΣΕ, μεγάλο θέμα για ένα σωματείο, είναι ο έλεγχος για την εφαρμογή της, και αυτό είναι αντικείμενο καθημερινής μάχης στους χώρους δουλειάς. Το θέμα δεν είναι τι προβλέπει ο νόμος και η καλή του γνώση, αλλά η ουσία: η υπεράσπιση των εργαζόμενων και των δικαιωμάτων τους.
· Γνωρίζει ο ΣΤΥΕ ότι πολλοί συνάδελφοι, μέλη ή όχι του οποιοδήποτε σωματείου, αμείβονται με μισθούς κάτω και απ’ ότι προβλέπει η σύμβαση?
· Γνωρίζει ότι υπάρχουν εργαζόμενοι μηχανικοί με «μπλοκάκι», που αμείβονται με 6 και 7 ευρώ την ώρα, χωρίς υπερωρίες, κι’ ας δουλεύουν μόνιμα στον ίδιο εργοδότη ακόμα και 10ωρα?
· Γνωρίζει την απαράδεκτη κατάσταση που εξαπλώνεται στους υπόλοιπους συνάδελφους τεχνικούς, σχεδιαστές, γεωλόγους, τεχνολόγους κλπ, όπου η εργοδοσία αρνείται την κανονική πρόσληψη και τη «μετατρέπει» σε «συνεργασία» εκβιάζοντας τους να αποδεχτούν το καθεστώς του ΤΕΒΕ και του δελτίου και κατά συνέπεια να μην έχουν ούτε καν τα τυπικά δικαιώματα που προβλέπονται για τους μισθωτούς του ΙΚΑ (π.χ. αποζημίωση απόλυσης, επιδόματα, δώρα, άδειες, παροχές μητρότητας κλπ)?
· Γνωρίζει ότι πολλοί αναγκάζονται να δουλεύουν δηλωμένοι από τους εργοδότες τους σαν υπάλληλοι γραφείου και όχι με την ειδικότητα τους?
· Γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι εκβιάζονται να υπογράψουν απαράδεκτα Ατομικά Συμφωνητικά αποποιούμενοι οποιοδήποτε θεσμικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους?
· Γνωρίζει ότι στα εκπαιδευτικά ιδρύματα εργάζονται σήμερα χιλιάδες νέοι μηχανικοί και τεχνικοί με συμβάσεις έργου, με εργασιακούς και ασφαλιστικούς όρους … «χαρτζιλικιού», αλλά και τα αιτήματα που αυτοί έχουν?
· Γνωρίζει ότι οι εργοδότες εισφοροδιαφεύγουν τεράστια ποσά από τα ασφαλιστικά ταμεία κλέβοντάς τους στην κυριολεξία όλο το κομμάτι του έμμεσου μισθού τους και που αντιστοιχεί σε παροχές και ασφαλιστικές καλύψεις που θα μπορούσαν να έχουν, όπως το ταμείο ανεργίας?
· Γνωρίζει τις απολύσεις που γίνονται και που το στοιχειώδες ζήτημα της αποζημίωσης γίνεται αντικείμενο σφοδρών αντιπαραθέσεων, αρκετές φορές και δικαστικών λόγω ακριβώς του καθεστώτος του δελτίου?
· Γνωρίζει ότι χιλιάδες κόσμου εργάζονται σε μια πλειάδα τεχνικών εταιρειών και μελετητικών γραφείων που δεν ανήκουν σε εργοδοτικούς συνδέσμους και άρα από τίποτα δεν «υποχρεώνονται» να εφαρμόζουν καμιά ΣΣΕ?
Να γιατί, με στόχο την ανατροπή αυτής της κατάστασης, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, επιμένει και αγωνίζεται για ΣΣΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ για όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο για τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων που υπογράφουν και ΚΑΘΟΛΙΚΗ για όλους τους μισθωτούς, συμπεριλαμβανομένων όσων αμείβονται με δελτίο.
Όλοι οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουμε τη σημασία και τη χρησιμότητα που έχει η συλλογική κατοχύρωση των ελάχιστων μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων, ακόμα και με αυτό τον τρόπο, της κήρυξης δηλαδή μιας ΣΣΕ ως υποχρεωτικής. Αυτό δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά δίνει μια παραπάνω δυνατότητα να αντισταθούμε στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία απαιτώντας άμεσα, τα ελάχιστα μιας ΣΣΕ. Ο ΣΤΥΕ στα τόσα χρόνια της δράσης του δυστυχώς δεν συνέβαλε σε αυτή την κατεύθυνση. Και τώρα που μέσω της δράσης του σωματείου μας, για πρώτη φορά κηρύχτηκε μια ΣΣΕ υποχρεωτική, μας εξαπολύει λυσσαλέα επίθεση.
Η πρόταξη από μεριάς του ΣΤΥΕ μιας λογικής ‘’σύμβαση μόνο για τα μέλη του εκάστοτε σωματείου’’, εισάγει μια πελατειακή αντίληψη για τη συμμετοχή των εργαζομένων στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, που είναι βασικός παράγοντας για την απαξίωση του στη συνείδηση των εργαζομένων, αλλά και την εξασθένισή του τελικά μπροστά στους εργοδότες. Ο ΣΤΥΕ φτάνει να αναρωτιέται στην ίδια ανακοίνωση: «γιατί άραγε ο ΣΤΥΕ θα έπρεπε να το ζητήσει αυτό (δηλαδή ισχύ της ΣΣΕ) για τα μέλη άλλου σωματείου»? Ενώ, η ίδια η ΣΣΕ του ΣΤΥΕ με δική του πρόταση, και υπερθεματίζοντας του νόμου, έχει ως όρο το ότι «η σύμβαση αυτή ισχύει μόνο για τα μέλη του ΣΤΥΕ!!!!!!!!!!!!!
Αντίθετα το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών με απόφασή του και μακριά από λογικές «μικρομάγαζου», έκανε αίτηση το 2003 (αρ. πρωτοκ. 16842, 15/12/03) ώστε να κηρυχθεί υποχρεωτική η ΣΣΕ που είχε υπογράψει ο ΣΤΥΕ (η μόνη ΣΣΕ που είχε υπογραφεί τότε για τους εργαζόμενους τεχνικούς) παρόλο που δεν κάλυπτε τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις μας, που όμως δεν έγινε δεκτή από το Υπ. Απασχόλησης.
Όσο για τις συσκέψεις που ο ΣΤΥΕ έχει προσκαλέσει το ΣΜΤ, η μοναδική φορά που αυτό έγινε και συμμετείχαμε ήταν πριν δυο χρόνια, όπου στην ουσία ζητούσε …τη «συμπαράσταση» του ΣΜΤ για να υπογράψει ΣΣΕ για τους μηχανικούς και τεχνολόγους της βιομηχανίας (αλήθεια πόσους μηχανικούς και τεχνολόγους, μέλη έχει ο ΣΤΥΕ στη βιομηχανία?) κόντρα στο ΣΤΕΒ, κάτι που επιχειρεί και φέτος.
Αν μετά από όλα αυτά, αναγκάζεται σήμερα ο ΣΤΥΕ να ψελλίζει ότι θα επιδιώξει μέσω της ΟΣΕΤΕΕ να κηρύξει υποχρεωτική τη ΣΣΕ που υπέγραψε, εμείς δεν μπορούμε παρά να αισιοδοξούμε για τη δυνατότητα θετικών αποτελεσμάτων της δικιάς μας κριτικής και στάσης για το ζήτημα αυτό. Αλλά και να υπογραμμίζουμε ταυτόχρονα, με αίσθημα ευθύνης, την βαθιά ανυποληψία αυτού του φορέα, που δεν μπορεί κανείς εργαζόμενος να του δείχνει εμπιστοσύνη.
Ζήτημα Δεύτερο: Αγωνιστική ενότητα για αξιοπρεπείς συμβάσεις ή συμπόρευση με την πολιτική συρρίκνωσης των δικαιωμάτων μας;
Θεωρούμε αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα κάθε συνδικαλιστικού φορέα να παλεύει για την καλυτέρευση των εργασιακών συνθηκών και την κατοχύρωση των σύγχρονων εργασιακών δικαιωμάτων. Η πάλη είναι ο μόνος δρόμος - η εργοδοσία δεν κάνει χάρες.
· Γιατί σκόπιμα αποκρύπτει το όλο περιεχόμενο της ΣΣΕ του ΣΜΤ, όταν προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, αποκρύπτοντας την επέκταση ισχύος της ΣΣΕ και για τους εργαζόμενους με δελτίο?
· Γιατί με μισές αλήθειες ψεύδεται ότι τάχα η σύμβαση αυτή «είναι πανομοιότυπη με την Κλαδική ΣΣΕ του ΣΤΥΕ» και έτσι δόθηκε «η δυνατότητα στο σωματείο μισθωτών να επιτύχει τη διάσπαση της ΣΣΕ» επειδή ο ΣΤΥΕ δεν προσέφυγε έγκαιρα?
· Γιατί επιδιώκει να αποδυναμώσει το τι σηματοδοτεί απέναντι στην εργοδοσία η ΣΣΕ που υπέγραψε το ΣΜΤ παραθέτοντας «νομικά» επιχειρήματα ότι τάχα είναι ομοιοεπαγγελματική σύμβαση κλπ-κλπ?
Η αλήθεια είναι άλλη.
Αρχικά πρόκειται για μία τοπική κλαδική ΣΣΕ. Από την πρώτη στιγμή διατυπωμένη, η εκτίμηση του ΣΜΤ είναι ότι : ενώ απέχει από την πρόταση και τις διεκδικήσεις του σωματείου, αλλά κυρίως από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων όσον αφορά και τα μισθολογικά αλλά και τα θεσμικά όρια που κατοχυρώνει, παράλληλα αποτέλεσε μια σημαντική κατάκτηση για τους εργαζόμενους στον κλάδο, καθώς (για πρώτη φορά) αναγνωρίζει πλήρη εργασιακά δικαιώματα και για τους μισθωτούς με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών.
Και αυτή τη σκοπιά αποτελεί μια σημαντική επιτυχία.
Οι εργοδότες, μέσω του ΣΤΕΑΤ, άσκησαν ασφαλιστικά μέτρα κατά του ΣΜΤ, για αυτό ακριβώς το θέμα και για κανένα από τα…«πανομοιότυπα με τη σύμβαση του ΣΤΥΕ», που όμως απορρίφθηκαν. Το δικαστήριο δε μπορούσε να αγνοήσει το προφανές, ότι το κείμενο της ΣΣΕ περιέγραψε πλήρως τους όρους με τους οποίους παρέχουν την εργασία τους οι μισθωτοί αυτοί και, επομένως, η εργοδοσία οφείλει να σεβαστεί τα προβλεπόμενα από τη Σύμβαση. Το σωματείο αμέσως κήρυξε τη σύμβαση υποχρεωτική ώστε να ισχύει για όλους, μέλη ή όχι του ΣΜΤ, όπως επίσης και για τους εργοδότες, ανεξάρτητα από το αν είναι μέλη κάποιας εργοδοτικής οργάνωσης.
Αυτό πέτυχε η σύμβαση του ΣΜΤ και είναι στην κρίση των εργαζόμενων του κλάδου το αν βοηθάει, το αν είναι κατάκτηση, το αν προασπίζει τα συμφέροντά τους, το αν ενώνει ή διασπά τους εργαζόμενους τεχνικούς.
Ο ΣΤΥΕ δεν μπορεί να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους με …κουτοπονηριές.
Άλλοτε κατηγορώντας το ΣΜΤ για ελεύθερους επαγγελματίες (όπως στην προσφυγή του, όμοια με τους εργοδότες), άλλοτε ισχυριζόμενος ότι ο ΣΤΥΕ «καλύπτει» τους εργαζόμενους με δελτίο (αλήθεια τους δέχεται ως ΙΣΟΤΙΜΑ μέλη του;).
Με τη στάση του όμως θέτει σε κίνδυνο σήμερα την περσινή κατάκτηση με διπλό τρόπο. Από τη μια προτάσσοντας για μία ακόμα φορά πελατειακές και διασπαστικές λογικές, βιάστηκε σε παρασκηνιακή «διαπραγμάτευση» με τους εργοδότες να υπογράψει μακριά από διαδικασίες διεκδίκησης και ενημέρωσης των εργαζόμενων και των άλλων σωματείων, νέα διετή σύμβαση για τον κλάδο. Ξέρουν αλήθεια πόσο θα είναι του χρόνου ο πληθωρισμός ή που θα έχει φτάσει η βενζίνη; Έχουν λογαριάσει ποιες θα είναι οι αυξήσεις στις εργατικές εισφορές; Η σύμβαση αυτή δεν καλύπτει φυσικά τους μισθωτούς με δελτίο παροχής υπηρεσιών.
Και από την άλλη με την προσφυγή, μέσω της ΟΣΕΤΕΕ, κατά του ΣΜΤ με στόχο να το εμποδίσει από τις διαδικασίες διαπραγμάτευσής του.
Ζήτημα Τρίτο: Οι «ακραίες λογικές» αφορούν τη δράση του ΣΜΤ ή την αντεργατική πολιτική που εφαρμόζεται;
Σήμερα, κυβέρνηση και εργοδότες, σε εφαρμογή της «Πράσινη Βίβλου» της Ε.Ε. και της flexicurity επιχειρούν να θεσμοθετήσουν μορφές εργασίας με περιορισμένα δικαιώματα, καταργώντας στη ζωή ότι νομικά ισχύει ακόμα, απαλλάσσοντας τους εργοδότες από τις υποχρεώσεις τους (όπως άδειες, επιδόματα, 14 μισθοί, αποζημιώσεις, όριο απολύσεων). Πρόκειται για τη συνέχιση της πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που στο πλαίσιο της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, προωθείται εδώ και χρόνια η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων (βλ. εφαρμογή και συνεχής επέκτασης ελαστικών μορφών απασχόλησης όπως οι συμβασιούχοι και αμοιβή των εργαζομένων με ΔΠΥ, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κλπ).
Το πόρισμα Κουκιάδη έχει «πέσει στο τραπέζι» και στο όνομα της «κινητικότητας στην αγορά εργασίας», η συζήτηση ανοίγει για τα καλά πατώντας στην πραγματικότητα της αδήλωτης, της ελαστικής και επισφαλούς εργασίας που πολύ καλά γνωρίζει ο κλάδος μας. Με προτάσεις για πιο εύκολες απολύσεις με «καρότο» την επανεκπαίδευση του απολυμένου, για μείωση της αποζημίωσης κατά την απόλυση με «αντίβαρο» την …πληρέστερη αιτιολόγησή της, για μετατροπή συμβάσεων από πλήρους σε μερικής απασχόλησης, κλπ.
Η βάση των δικών μας διεκδικήσεων, οικονομικών και θεσμικών, είναι οι ανάγκες και τα δικαιώματά του κόσμου της εργασίας. Δεν είναι ούτε τα ασφυκτικά πλαίσια της πολιτικής της κυβέρνησης και της Ε.Ε., μιας πολιτικής λιτότητας και συμπίεσης του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους εργασίας, ούτε τα περιθώρια που αφήνει η εργοδοσία για να αυξήσει την κερδοφορία της. Κριτήριο μας είναι η ενότητα των εργαζόμενων τεχνικών στη βάση της κοινής τους θέσης απέναντι στην εργοδοσία και όχι ο κατακερματισμός με βάση την ειδικότητα και τη θέση εργασίας.
Γι’ αυτό, για τη μάχη των ΣΣΕ, για το κρίσιμο ζήτημα των κανονικών προσλήψεων για όλους όσους έχουν εξαρτημένη σχέση εργασίας, με μισθούς που να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια από μία δουλειά και με μείωση των ωρών εργασίας, δεν αρκεί μια τυπική διαδικασία «διαλόγου» εργαζόμενων-εργοδοτών (είτε καταλήγει σε προσφυγή στον Ο.ΜΕ.Δ είτε όχι) και πολύ περισσότερο αυτό δεν μπορεί να είναι το ζητούμενο.
Ζητούμενο είναι μια μαχητική πορεία που να κινητοποιεί το σύνολο των συναδέλφων. Η ενημέρωση και η ενεργητική συμμετοχή των εργαζόμενων, η κινητοποίηση και το ξεδίπλωμα των αγωνιστικών διεκδικήσεων στους χώρους δουλειάς, είναι βασική προϋπόθεση ακόμα και στην περίπτωση που ένα σωματείο επιλέξει την προσφυγή στον Ο.ΜΕ.Δ. Μόνο μια διαδικασία μαχητικής συσπείρωσης του κόσμου της εργασίας στη βάση των αναγκών μας μπορεί να αυξάνει την αποτελεσματικότητα των διεκδικήσεών μας. Το ερώτημα, δεν είναι μόνο προσφυγή ή όχι στον Ο.ΜΕ.Δ. αλλά με ποια αιτήματα και μέσα από ποιο δρόμο. Η κριτική μας στον ΣΤΥΕ αφορά και αυτό. Ότι η διαπραγμάτευση βασίζεται πρώτα απ’ όλα στη δράση των ίδιων των εργαζόμενων, περιλαμβάνει αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις, σε συντονισμό και με άλλα σωματεία. Γιατί η διαπραγματευτική μας ικανότητα δυναμώνει μέσα από την ανάπτυξη της πάλης πριν, μετά, αλλά και σε κάθε στιγμή των διαπραγματεύσεων.
Αυτή είναι η …«ακραία» λογική με την οποία αναπτύσσει τις προσπάθειές του το ΣΜΤ και για την οποία ο ΣΤΥΕ μας καταγγέλλει. Φυσικά είναι διαφορετική και μακριά από λογικές «εργολαβικές» ή «πελατειακές» που καθιστούν τους εργαζόμενους αδύναμους και τελικά διασπασμένους, και καταντούν τους συνδικαλιστικούς τους εκπρόσωπους (καλή ώρα) να δρουν με πρακτικές ξένες προς τα πραγματικά συμφέροντα μας. Βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της ΓΣΕΕ που στις πλάτες των εργαζομένων υπέγραψε, τη νέα διετή εθνική συλλογική σύμβαση ένδειας και υποταγής στις εργοδοτικές επιταγές.
Σήμερα χρειάζεται μια γενικότερη κινητοποίηση, ένα πανεργατικό μέτωπο διεκδίκησης και πάλης. Χρειάζονται αιτήματα που να έχουν στο επίκεντρο τα εργατικά δικαιώματα, ενάντια στην πολιτική συρρίκνωσης των δικαιωμάτων μας. Χρειάζονται αποφασιστικοί αγώνες και οριζόντιος συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων, που θα στηρίζεται στην ενεργοποίηση των ίδιων των εργαζομένων.
Για το σωματείο μισθωτών τεχνικών, κρίσιμο ζητούμενο είναι ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων με κριτήριο τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζόμενων. Στην κατεύθυνση αυτή θα παλέψουμε μαζί με κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο του κλάδου αλλά και άλλων κλάδων.
1. Για αξιοπρεπείς κλαδικές και επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για τη διεύρυνση των οικονομικών και των θεσμικών μας κατακτήσεων. Για ριζικές αυξήσεις ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μία δουλειά (1400 ευρώ κατώτατο μισθό), μείωση του χρόνου εργασίας (35ωρο-7ωρο-5νθημερο).
2. Για μόνιμη και σταθερή απασχόληση ενάντια στην «ευελιξία» των εργασιακών σχέσεων, κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους, που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Να συμπεριληφθούν στο πεδίο εφαρμογής των συμβάσεων οι εργαζόμενοι με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής (μισθός ή Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών κα).
3. Ενάντια στην αντί-ασφαλιστική πολιτική, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Για την κατάργηση των νόμων Πετραλιά, του 3518/06 για το ΤΣΜΕΔΕ, καθώς και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (Ρέππα, Σιούφα κλπ). Για πλήρη δημόσια, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.
4. Ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τρομοκρατία και στις απολύσεις στο όνομα της υπεράσπισης των «συμφερόντων» της εταιρείας.
Αν ο ΣΤΥΕ θέλει να συμβάλλει σε αυτό το δρόμο, «ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα». Αυτό είναι το δικό μας ενωτικό κάλεσμα. Από αυτή την άποψη, θεωρούμε την πρόσκληση του κ. Φραγκόπουλου στο σωματείο να γίνει μέλος της ΟΣΕΤΕΕ, τη στιγμή που έχει στραφεί τρεις φορές δικαστικά εναντίον μας, υποκριτική και αναξιόπιστη.
Τρίτη 20 Μάη συνέλευση του σωματείου στις 7.00 στο πολυτεχνείο
30 Μάη, (μέρα εκδίκασης της προσφυγής του ΣΤΥΕ) συγκέντρωση στα δικαστήρια στις 9 πμ (κτίριο 6, αίθουσα 12) με 4ωρη στάση εργασίας
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
(ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΓΕΩΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΙΚΩΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ)
Πλατεία Καρύτση 10, 4ος όροφος, ΑΘΗΝΑ, http://www.somtechnik.gr,
ΜΕ ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ
Το τελευταίο διάστημα το σωματείο βρίσκεται στη διαδικασία διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία για τις νέες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, στις τεχνικές εταιρείες και στις εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών.
Το σωματείο αγωνίστηκε και κατάφερε μέσα από την πρώτη του σύμβαση για τις τεχνικές εταιρείες, να καλύψει τους μισθωτούς που αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Είναι η πρώτη σύμβαση που καλύπτει αυτούς τους εργαζόμενους, που δεν διαχωρίζει τους εργαζόμενους με πρόσληψη απ’ αυτούς με δελτίο και αποτελεί βάση ενότητας και συσπείρωσης. Γι αυτό προκάλεσε την επίθεση της εργοδοσίας, η οποία άσκησε ασφαλιστικά μέτρα κατά του σωματείου για να μην εφαρμοστεί η σύμβαση. Η απόφαση του δικαστηρίου δικαίωσε το σωματείο και αποτελεί ένα σημαντικό δεδικασμένο και βήμα ενάντια στην ευέλικτη και χωρίς δικαιώματα εργασία.
Το σωματείο κήρυξε τη σύμβαση υποχρεωτική ώστε να ισχύει για όλους τους εργαζόμενους. Παρά το γεγονός ότι στα μισθολογικά και θεσμικά ζητήματα απείχε πολύ από τις διεκδικήσεις του σωματείου, πάλεψε για την εφαρμογή της, καθώς τα τελευταία χρόνια χιλιάδες συνάδελφοι δεν έχουν πάρει αυξήσεις, απολύθηκαν χωρίς την καταβολή αποζημιώσεων, σε αρκετές περιπτώσεις οι αμοιβές είναι κάτω από τα όρια των συλλογικών συμβάσεις, ενώ η εργοδοσία προσπαθεί να αποφύγει τις ελάχιστες υποχρεώσεις (πχ πληρωμή των υπερωριών, άδειες) ακόμα για τους τυπικά μισθωτούς.
Το σωματείο στοχεύει, πατώντας στην κατάκτηση της πρώτης σύμβασης, από καλύτερες θέσεις να παλέψει για την υπογραφή της σύμβασης το 2008, για την πραγματική βελτίωση της ζωής μας σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά για τη διεύρυνση της διατάξεις για τους μισθωτούς με δελτίο παροχής υπηρεσιών και στο χώρο της πληροφορικής. Με αυτά τα κριτήρια, συλλογικά, διαμορφώσαμε τις διεκδικήσεις μας και προτείναμε στην εργοδοσία τις νέες συμβάσεις που βασίζονται στις παρακάτω αρχές:
1. Αυξήσεις στους μισθούς τέτοιες που οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια από ένα μόνο μισθό, να μας ανακουφίζουν από τη φοβερή ακρίβεια και να καλύπτουν τις ανάγκες μας. Δεν παλεύουμε για κάποιες αυξήσεις στην υπάρχουσα συλλογική σύμβαση, έχουμε άλλη λογική διεκδίκησης, όταν μάλιστα η κερδοφορία των επιχειρήσεων μεγαλώνει από την υπερεκμετάλλευση της εξειδικευμένης εργασίας μας. Διεκδικούμε για τους μηχανικούς 1840 €, για τους γεωλόγους, περιβαλλοντολόγους, τεχνολόγους 1700 €, για τους εργοδηγούς, σχεδιαστές, εργαστηριακούς υπάλληλους 1480 €.
2. Να συμπεριληφθούν στις συμβάσεις όλοι οι εργαζόμενοι με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθός ή Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών κ.α.). Μόνιμη και σταθερή απασχόληση ενάντια στην «ευελιξία» των εργασιακών σχέσεων, κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους, που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας.
3. Μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο). Ικανοποίηση άλλων θεσμικών αιτημάτων όπως άδειες για συμμετοχή σε επιμορφωτικές δραστηριότητες (πληρωμένες όταν πραγματοποιείται με εντολή ή με υπόδειξη του εργοδότη), άδεια υπολογιστή (1 ημέρα/δίμηνο), προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών και των προσωπικών δεδομένων, ουσιαστικά μέτρα για την υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς κλπ
Η αναμέτρηση του σωματείου με την εργοδοσία έχει μεγάλη σημασία για τους όλους τους εργαζόμενους, καθώς η επέκταση των νέων άτυπων μορφών απασχόλησης χωρίς κατοχυρωμένα δικαιώματα είναι βασική πτυχή των πολιτικών της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Αφορά ιδιαίτερα τις νέες γενιές εργαζομένων, που είναι τα θύματα αυτής της πολιτικής, που έχει σαν δόγμα της: «εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα-εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις».
Αν και η ευέλικτη εργασία έχει εξαπλωθεί ραγδαία με την αδήλωτη-μαύρη εργασία, τα δελτία παροχής υπηρεσιών, τα ατομικά συμφωνητικά και τις συμβάσεις «έργου», τις απλήρωτες υπερωρίες, τις αυθαίρετες απολύσεις, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τα stage, σήμερα κυβέρνηση και εργοδότες, σε εφαρμογή της «Πράσινη Βίβλου» της Ε.Ε. επιχειρούν να θεσμοθετήσουν την παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας. Το νέο εργασιακό πρότυπο, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, προβλέπει τη δημιουργία ενός περιφερόμενου εργατικού δυναμικού, διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή στους εργοδότες, και όχι σταθερά απασχολουμένους μισθωτούς. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται οι προτάσεις της επιτροπής Κουκιάδη, οι οποίες βρίσκονται στα όρια του σύγχρονου δουλεμπορίου. Ξεκάθαρα προτείνεται η καταπάτηση κάθε εργατικού δικαιώματος, υπέρ της κινητικότητας στην αγορά εργασίας, προς όφελος της εργοδοσίας, μέσα από την αύξηση του ορίου απολύσεων, την κατάργηση του 8ώρου, τη μετατροπή των συμβάσεων από πλήρους σε μερικής απασχόλησης, την μείωση των αποζημιώσεων, την επέκταση του δελτίου παροχής υπηρεσιών και της δουλειάς με το κομμάτι.
Τη στιγμή, που εργοδότες και κράτος πετούν στα αζήτητα το δυναμικό που απασχολείται με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ο υποταγμένος συνδικαλισμός το αφήνει ακάλυπτο, δεν το εντάσσει στα συνδικάτα, επιχειρεί να υπονομεύσει τα όποια θετικά βήματα γίνονται. Έτσι ενώ το σωματείο μας απέστειλε πρόσκληση στους εργοδότες για διαπραγματεύσεις για τη σύμβαση, το εργοδοτικό σωματείο ΣΤΥΕ (Σύλλογος Τεχνικών Υπαλλήλων Ελλάδας), σε μια απαράδεκτη και θλιβερή συμπόρευση με την εργοδοσία, επιχειρεί να εμποδίσει την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης του σωματείου. Μέσω της ομοσπονδίας του, προσέφυγε δικαστικά κατά σωματείου για να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις για τη νέα σύμβαση του σωματείου.
Πρόκειται για μια αντεργατική πρακτική, σε πλήρη συντονισμό (ακόμα και χρονικό, πέρα από τον πολιτικό που είναι προφανής) με την εργοδοτική επίθεση για να μην υπάρχει κάλυψη των μισθωτών με δελτίο. Ταυτόχρονα τα προηγούμενα χρόνια, ο ΣΤΥΕ δε ζητούσε να κηρυχθεί υποχρεωτική η σύμβαση που υπέγραφε για τους εργαζόμενους του κλάδου, ώστε να ισχύει μόνο για τα μέλη του!!
Ο ΣΤΥΕ προχώρησε στα κρυφά, έξω από κάθε διαδικασία διεκδίκησης, πληροφόρησης των εργαζομένων, σε παρασκηνιακή ‘’διαπραγμάτευση’’ με τους εργοδότες και υπέγραψαν τη νέα διετή σύμβαση εργασίας για τον κλάδο. Η σύμβαση αυτή δεν καλύπτει τους μισθωτούς με δελτίο υπηρεσιών κατ΄ επιταγή της εργοδοσίας. Λίγο καιρό πριν η ΓΣΕΕ υπέγραψε άρον άρον, τη νέα διετή εθνική συλλογική σύμβαση ένδειας και υποταγής στις εργοδοτικές επιταγές, η οποία μόνο αισθήματα ανακούφισης έφερε στην κυβέρνηση και στους εργοδότες.
Η δράση του σωματείου όλα αυτά τα χρόνια αναδεικνύει ότι χωρίς κινητοποίηση, χωρίς τη δημιουργία αντιστάσεων στους χώρους δουλείας, δεν πρόκειται να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Οι πραγματικές κατακτήσεις θα έρθουν με την ενημέρωση και την ενεργή συμμετοχή όλων των εργαζομένων του κλάδου, όχι με κάποιες τυπικές διαδικασίες «διαλόγου» εργαζόμενων-εργοδοτών. Θα έρθουν με τη δράση μας για διεκδικήσεις που έχουν στο επίκεντρο τα εργατικά δικαιώματα, που «σπάνε το κέλυφος» της κυρίαρχης πολιτικής, τα απαράβατα όρια της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, που φέρνουν στο προσκήνιο τις ανθρώπινες ανάγκες.
Σήμερα χρειάζεται μια γενικότερη κινητοποίηση, ένα πανεργατικό μέτωπο διεκδίκησης και πάλης. Είναι περισσότερο απαραίτητος από ποτέ ο αποφασιστικός αγώνας, ο οριζόντιος συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων, που θα στηρίζεται στην ενεργοποίηση της βάσης των εργαζομένων και θα μπορεί να υπερβαίνει έμπρακτα τον υποταγμένο εργοδοτικό συνδικαλισμό. Σα σωματείο θεωρούμε κρίσιμο ζητούμενο, τη συναδελφική αλληλεγγύη και την συμπόρευση των πρωτοβάθμιων σωματείων με κριτήριο την ανάπτυξη και το περιεχόμενο της πάλης, με γνώμονα τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζόμενων. Γι αυτό κινούμαστε και θα κινηθούμε ακόμα πιο δραστήρια στην κατεύθυνση του συντονισμού τόσο με σωματεία του χώρου, όσο και με σωματεία άλλων κλάδων.
Τρίτη 20 Μάη συνέλευση του σωματείου στις 7.00 στο πολυτεχνείο
30 Μάη, (μέρα εκδίκασης της προσφυγής του ΣΤΥΕ) συγκέντρωση στα δικαστήρια στις 9 πμ (κτίριο 6, αίθουσα 12) με 4ωρη στάση εργασίας
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
(ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΓΕΩΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΙΚΩΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ)
Πλατεία Καρύτση 10, 4ος όροφος, ΑΘΗΝΑ, http://www.somtechnik.gr
Tετάρτη 14/5 - Aθήνα, Nομική Σχολή (είσοδος από Mασσαλίας) ,6.30μ.μ.
ομιλητές:
Hillel Ticktin, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, εκδότης της μαρξιστικής επιθεώρησης Critique: Από τον Μάη στη σημερινή κρίση του καπιταλισμού
Marco Ferrando, ηγέτης του Partito Comunista dei Lavoratori-PCL( Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα) της Ιταλίας: Ποια Αριστερά στην Ιταλία και τον κόσμο;
Σάββας Μιχαήλ, γενικός γραμματέας του ΕΕΚ: Ο Μάης αύριο
| 08.05.08 | |
| ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΩ Η Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Την Πέμπτη 8 Μάη - στην δέκατη επέτειο από την απόφαση για έκδοση του ευρώ με την πρωτοφανή ακρίβεια που έχει ρημάξει τα λαϊκά εισοδήματα και στις συνθήκες της μεγαλύτερης μεταπολεμικής χρηματοπιστωτικής κρίσης που καλείται και πάλι να πληρώσει ο κόσμος της δουλειάς - συνεδριάζει στην Αθήνα το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ένα από τα επιτελεία του πολέμου διαρκείας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου κατά των εργαζομένων. Οι «ιππότες» της νομισματικής σταθερότητας, ανεξέλεγκτοι και απρόσιτοι ακόμα και από τον πιο στοιχειώδη δημοκρατικό έλεγχο των λαών, είναι υπεύθυνοι, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ (παρά τις όποιες αντιθέσεις), για την εγκαθίδρυση της σκληρής ευρωλιτότητας, για τις αυξήσεις – ψίχουλα στους μισθούς, για την συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών και την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την ώρα που ο πραγματικός πληθωρισμός λεηλατεί τους «προϋπολογισμούς» της εργατικής οικογένειας. Αυτοί καθορίζουν και τα υψηλά επιτόκια του ευρώ, που έχουν απογειώσει τις δόσεις των δανείων και ληστεύουν το εργατικό εισόδημα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι ένας από τους αντιλαϊκούς πυλώνες της ΕΕ του Μάαστριχτ και της Ευρωσυνθήκης, της εκμετάλλευσης, του ιμπεριαλιστικού πολέμου, του ρατσισμού και της περιβαλλοντικής καταστροφής. Η παρουσία τους στην Αθήνα, την ώρα που οι εργαζόμενοι στενάζουν από την ακρίβεια, την πιστωτική ασφυξία και τη χρόνια λιτότητα (ενώ τράπεζες και κεφάλαιο συσσωρεύουν αμύθητα κέρδη), δεν μπορεί να μείνει χωρίς αντίδραση. Καλούμε τους εργαζόμενους και τους νέους σε μαζικό αγώνα διαρκείας κατά της πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή, της ΕΕ και των αντιλαϊκών χειροπέδων της ΟΝΕ – ΕΚΤ.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους νέους, το λαό της Αθήνας σε Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας |
ΜΑΗΣ 68: Η ΜΕΓΑΛΗ ΡΩΓΜΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΟΥ ΝΑΡ ? Ν.ΚΑ
10-11 Μάη, Πολυτεχνείο, Αμφιθέατρο Γκίνη
Σάββατο 10 Μάη, 7. μ.μ:
ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ
- Βασίλης Μηνακάκης: Ζητήματα πολιτικής στρατηγικής
από την καμπή του 68
- Κυριακή Αγαπητού-Νίκος Πελεκούδας: Ο εργατικός Μάης
- Φώτης Θάνος: Από το Μπέρκλεϊ στη Σορβόνη ? Η
φοιτητική έκρηξη
- Νίκος Χαραλαμπόπουλος: Το Βιετνάμ και η
αντιιμπεριαλιστική-αντιπολεμικό διάσταση του 68
Κυριακή 11 Μάη, 11 π.μ.
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
- ’ρης Χατζηστεφάνου: Από τον Μ.Λ. Κινγκ στους Μαύρους
Πάνθηρες ? Το κίνημα των μαύρων
- Κώστας Λίλας/Αλέκος Αναγνωστάκης: Κόκκινο και μαύρο
? Τα ελευθεριακά ρεύματα του Μάη
- Γιώργος Παυλόπουλος: Μάης ή Οκτώβρης; ? Σκέψεις πάνω
σε ένα πλαστό δίλημμα
- Τάσος Κατιντσάρος: Ο απόηχος της Πολιτιστικής
Επανάστασης και της ’νοιξης της Πράγας
Κυριακή 11 Μάη, 7 μ.μ. :
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ '68
- Ευτύχης Μπιτσάκης: Αλλοτρίωση και υπέρβαση
- Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης: Η πολιτιστική διάσταση
του Μάη
- Στέλιος Ελληνιάδης: Ρεύματα πολιτισμικής
αμφισβήτησης τη δεκαετία του 1960.
- Μιχάλης Παπαμακάριος: Τα κινήματα του 68 και η
νεολαιίστικη κουλτούρα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Σημείο καμπής για το χρεοκοπημένο συνδικαλισμό της υποταγής, της συλλογικής σύμβασης της πείνας και της απόλυτης απόσπασης από τα εργατικά συμφέροντα υπήρξε ο φετινός γιορτασμός της εργατικής Πρωτομαγιάς. Το Πεδίο του Άρεως γνώρισε φέτος στιγμές που είχε να ζήσει από την εποχή Πολυζωγόπουλου, όταν δεν μαζεύονταν ούτε τριακόσιοι νοματαίοι στη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ! Ούτε ένα πανό εργατικού συνδικάτου, ούτε καν η συνδικαλιστική νομενκλατούρα της ΠΑΣΚΕ δεν κατέβηκε.
Εικόνες για κλάματα για την κυρίαρχη συνδικαλιστική γραφειοκρατία αλλά και ώρα σοβαρών αποφάσεων για τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος ήταν αυτές που εκτυλίχθηκαν στην «επίσημη» συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Οι… «έρημοι κι απρόσωποι» εκπρόσωποι των εργαζομένων, μπροστά στην απουσία ακροατηρίου και στον κίνδυνο να γιουχαϊστούν ακόμα και από όσους τελικά επέλεξαν και αυτή τη φορά να στηρίξουν τη συγκέντρωση των ξεπουλημένων (βλ. δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) προτίμησαν να μην ανέβουν καν στο βάθρο, καθώς θα είχαν την τύχη του… Σόμπολου στην τελευταία πανεργατική απεργία. Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο έσχατης ξεφτίλας, να μην πραγματοποιήσουν καν πορεία φοβούμενοι για δήθεν… επεισόδια, αξιοποιώντας το γεγονός ότι στο χώρο απέναντι από το κτίριο της ΓΣΕΕ είχε συγκεντρωθεί κόσμος από διάφορες ομάδες (κυρίως του αντιεξουαστικού χώρου) αλλά και εργατικές συλλογικότητες. Από την άλλη, το γεγονός ότι μέχρι και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ πέταξαν κουλούρια στον ομιλητή της ΓΣΕΕ που πανηγύριζε για την επαίσχυντη σύμβαση με τον ΣΕΒ, αντανακλά τις ισχυρές πιέσεις που δέχονται ακόμα και δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ για τη γραμμή συμπόρευσης με τη ΓΣΕΕ και το μέχρι πρότινος σνομπάρισμα κάθε εργατικής απόπειρας αμφισβήτησης της αστικοποιημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από το χώρο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (βλ. πρόσφατη διαδήλωση καταγγελίας της εθνικής σύμβασης που υπέγραψε η ΓΣΕΕ, από εργατικά σωματεία κ.α.). Όλες αυτές οι εξελίξεις φανερώνουν το μέγεθος της απονομιμοποίησης του καθεστωτικού συνδικαλισμού και της γραμμής ήττας που ακολουθεί στη συνείδηση πλατιών εργατικών τμημάτων.
Η συγκέντρωση που πραγματοποίησε η Πρωτοβουλία για το ταξικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς στην Ομόνοια είχε σημαντική ανταπόκριση, απρά τη δυσκολία της ημέρας, καθώς αρκετός κόσμος ακόμα συνέχιζε τις διακοπές του. Ομιλίες για το χαρακτήρα της εργατικής Πρωτομαγιάς και το δρόμο ανασυγκρότησης που πρέπει να χαράξει το εργατικό κίνημα έγιναν από τους Α. Δραγανίγο (Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών), Τ. Αλεξόπουλο (Αττικό Μετρό), Σπ. Παπακωνσταντίνου (υγεία) και Α. Αδαμόπουλο (ΕΟΜΜΕΧ), ενώ ξεχωριστής σημασίας ήταν η παρέμβαση ενός ένστολου στρατευμένου και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων που κατήγγειλαν τη σχεδιαζόμενη καθιέρωση της υποχρεωτικής στράτευσης στα 18 από την κυβέρνηση.
Στην πορεία που ακολούθησε συμμετείχαν πάνω από χίλιοι εργαζόμενοι, με αξιόλογη παρουσία των νέων και των φοιτητών. Στην κορυφή της διαδήλωσης το πανό της Πρωτοβουλίας για ταξικό γιορτασμό που έγραφε «οι αγώνες στα χέρια των εργαζομένων για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου. Όχι στον υποταγμένο συνδικαλισμό». Ακολούθησε το πανό της ‘Νέας Βάρδιας’ που κατήγγειλε τη «συλλογική σύμβαση της νέας φτώχειας» και απαιτούσε «1.400 ευρώ βασικό μισθό». Με δικά τους μπλοκ και πανό συμμετείχαν το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ΕΕΚ, το ΚΚΕ(μ-λ) και η Ταξική Πορεία, το Μ-Λ ΚΚΕ και η ΕΡΓΑΣ, εκπρόσωποι του τουρκικού MLKP, αγωνιστές από την Παλαιστίνη που στο πανό τους έγραφαν «Η επιστροφή είναι δικαίωμα» και η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση. Κυριάρχησαν συνθήματα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, τη λιτότητα και τον αντιασφαλιστικό οδοστρωτήρα, την αλληλεγγύη στην πάλη των λαών και τον εργατικό διεθνισμό, την αντίθεση στην Ευρωσυνθήκη και την ΕΕ, την αντικαπιταλιστική προοπτική και την κομμουνιστική απελευθέρωση.
Το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε την πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, όπου μαζεύτηκαν κάποιες χιλιάδες εργαζομένων. Εμφανές ήταν και στην περίπτωση αυτή η μικρότερη προσέλευση κόσμου σε σχέση με άλλες χρονιές. Οι συγκεντρωμένοι μέσω της γνωστής διαδρομής πορεύτηκαν στα γραφεία της ΕΕ και κατέληξαν στην αμερικανική πρεσβεία. Ξεχωριστή συγκέντρωση στο Μουσείο πραγματοποίησαν ΣΕΚ και ΑΡΑΣ που πορεύθηκαν με αυτοτελές μπλοκ προς τη Βουλή, ακολουθούμενες σε απόσταση από το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο φετινός γιορτασμός της 1ης Μάη, για τις δυνάμεις που παλεύουν για ένα νέο εργατικό κίνημα απέδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες για ένα μαζικό ρεύμα εργατικής «ανυπακοής» στον κυρίαρχο συνδικαλισμό και την καθεστωτική πολιτική. Ωστόσο, είναι προφανές ότι απαιτούνται άλλοι «ρυθμοί» παρέμβασης των αγωνιστών, υπέρβασης της αντιφατικότητας και διστακτικότητας που συχνά κυριαρχούν, του κατακερματισμού δυνάμεων και της απουσίας ενός σταθερού μετώπου «πολλών επιπέδων» από εργατικά σωματεία, μέχρι εργατικά σχήματα χώρων δουλειάς και ευρύτερες συλλογικότητες που δρουν συνειδητά και με σχέδιο σε μια άλλη κατεύθυνση στον εργατικό συνδικαλισμό.
