ΑΠΕΡΓΙΑ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Tο 2010 ξεκίνησε με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να καταθέτει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που τοποθετεί για μια τριετία τα εργατικά δικαιώματα στο γύψο της Ε.Ε., των αγορών και της εργοδοσίας και προαναγγέλλει καταιγίδα νομοσχεδίων για το ασφαλιστικό, τη φορολογία, τη δημόσια διοίκηση, τα επαγγελματικά δικαιώματα, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.ά. Για μια ακόμη φορά μας καλούν να πληρώσουμε τα βάρη της κρίσης και τα ελλείμματα που δημιούργησαν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, και να «βάλουμε πλάτη» στο «νέο μοντέλο ανάπτυξης» που σχεδιάζουν για να αυξήσουν τα κέρδη της εργοδοσίας και των πολυεθνικών.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει ως κεντρική επιδίωξη να μειώσει τα δημόσια ελλείμματα, μεταξύ άλλων και μέσα από: α) Τη μείωση του κόστους εργασίας κατά 1% (όταν ο πληθωρισμός θα αυξάνεται κατά 1,9% - δηλαδή απώλεια 3% κάθε χρόνο) και τη μείωση των αποδοχών και των προσλήψεων στο δημόσιο. β) Τη μείωση των δαπανών για την κοινωνική ασφάλιση (κατά 9,7% το 2010), την υγεία και την παιδεία (οι προσλήψεις εκπαιδευτικών θα μειωθούν ως και 70%). γ) Την τρομακτική φορομπηξία των εργαζόμενων, με νέους άμεσους και έμμεσους φόρους. δ) Το όργιο ιδιωτικοποιήσεων (την επόμενη τριετία θα εκποιηθεί το 60% της κρατικής συμμετοχής σε δημόσιους οργανισμούς).

Μάλιστα, ξεκαθαρίζεται σε όλους τους τόνους -και με τη στάση απέναντι στους αγρότες- ότι το ξεζουμιστικό πρόγραμμα θα τηρηθεί με ευλάβεια, καθώς οι ελεγκτές της Ε.Ε. και οι διυπουργικές επιτροπές της κυβέρνησης δεν θα αφήνουν περιθώρια για παρεκκλίσεις, και ακόμη ότι αν τα μέτρα αυτά δεν κριθούν αρκετά θα προωθηθεί το δεύτερο, ακόμη πιο αντιλαϊκό σενάριο του προγράμματος.

Ταυτόχρονα, το Πρόγραμμα Σταθερότητας επιδιώκει να ενισχύσει τις αγορές, την εργοδοσία, τα κέρδη, την «ανάπτυξη» -όπως την εννοεί το σύστημα βέβαια-, με επενδυτικούς νόμους, φοροαπαλλαγές, απαλλαγές από εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, επέκταση των Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα κ.λπ. Κι εδώ συμπίπτει με τις επιλογές της Ε.Ε. και των εργοδοτών.

Σε αυτά τα πλαίσια προωθείται η αναβάθμιση και νομιμοποίηση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων για να γενικευτεί-παγιωθεί αυτή η μορφή εργασίας, εν μέσω οικονομικής κρίσης, και μάλιστα στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, ειδικά των νέων. Οι 750.000 καταγεγραμμένοι άνεργοι (που ξεπερνούν στην πραγματικότητα το ένα εκατομμύριο), είναι μια τεράστια δύναμη πίεσης από τους εργοδότες προς τους εργαζόμενους, αλλά και συνάδελφοι που χρειάζονται την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες μας.

Στο ίδιο πλαίσιο, η κυβέρνηση προετοιμάζει νέο αντιασφαλιστικό νόμο, για να ολοκληρώσει ό,τι άφησαν οι νόμοι Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, με βασική κατεύθυνση τη μείωση της δημόσιας συμμετοχής στην ασφάλιση, τη μετατροπή της κοινωνικής ασφάλισης σε ανταποδοτική, την εξίσωση προς τα πάνω των ορίων ανδρών-γυναικών, τις περικοπές στην περίθαλψη και τη μετατροπή της βασικής σύνταξης σε βοήθημα τύπου ΟΓΑ.

Για το πέρασμα της πολιτική της, η κυβέρνηση έχει αρωγό τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που αποδέχονται τη λογική των ελλειμμάτων και των «θυσιών» για να βγούμε από την κρίση. Δεν στηρίζουν κανέναν από τους αγώνες που αναπτύσσονται, ούτε των λιμενεργατών ούτε των ελαστικά εργαζόμενων (των οποίων άλλωστε αρνούνται και την ένταξή τους στα συνδικάτα). Συμμετέχουν και νομιμοποιούν το «διάλογο» που έχει άρχισε η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ για το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις. Παζαρεύουν νέα προδοτική Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με τον ΣΕΒ. Η ΓΣΕΕ μάλιστα, σε ρόλο τοποτηρητή του υπουργείου Εργασίας, «αγχώνεται» μήπως πάρει η απεργία της 10/2 πανεργατικά χαρακτηριστικά με κοινή δράση δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και σπεύδει να δηλώσει ότι θα εξαγγείλει απεργία στο τέλος Φλεβάρη… χωρίς να ανακοινώνει ημερομηνία!!! Πρόκειται για μια ανοιχτά διασπαστική κίνηση που πρέπει να μας βρει απέναντί της. Η απεργία της 10/2 πρέπει να πάρει πανεργατικά χαρακτηριστικά ανεξάρτητα από τις προθέσεις της ΑΔΕΔΥ, που θέλει άλλη μια φορά να ρίξει μια «ντουφεκιά στον αέρα».

Εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα – εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις

Στον κλάδο του βιβλίου, το 2009 αλλά και στις αρχές του 2010 έχουν γίνει πολλές απολύσεις στο όνομα της οικονομικής κρίσης, που αφορούν συνήθως τις πιο ευάλωτες κατηγορίες (με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τετραωρίτες, εποχικοί, courier κ.λπ.), αλλά επεκτείνονται σε όλους τους εργαζόμενους. Πολλές εταιρείες που τα προηγούμενα χρόνια έβγαλαν μεγάλα κέρδη μέσα από την ασυλία που τους έδωσαν οι νόμοι και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και κυρίως από τη δική μας δουλειά, σήμερα κάνουν «περικοπές στο εργατικό κόστος» αντί να κάνουν περικοπές στα κέρδη που εξακολουθούν να έχουν βέβαια. Άλλωστε οι εκδότες δηλώνουν πως δεν έχουν κρίση, ανακοινώνουν αυξήσεις στους τζίρους τους.

Την ίδια ακριβώς στιγμή, αρκετές μεγάλες εταιρείες του κλάδου δεν εφαρμόζουν την κλαδική συλλογική σύμβαση Βιβλίου-Χάρτου για τους συναδέλφους που εργάζονται στα τμήματα βιβλίου (π.χ. Public, Fnac), καταπατώντας την εργατική νομοθεσία και αυθαιρετώντας. Μια μάχη που πρέπει να δώσουμε αποφασιστικά το επόμενο διάστημα.

Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες!

Ο Σύλλογός μας έδωσε και θα δώσει τη μάχη σε χώρους δουλειάς, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τις απολύσεις, για την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης, με στόχο να ενεργοποιήσει τους ίδιους τους εργαζόμενους, να βοηθήσει τη συλλογική δράση τους στην αντιπαράθεση με τον κάθε μεμονωμένο εργοδότη, απέναντι σε συγκεκριμένα προβλήματα και διεκδικήσεις. Την επόμενη περίοδο απέναντι στο νέο γύρο επίθεσης, που εκδηλώνεται με αιχμή το Πρόγραμμα Σταθερότητας και πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης και των δημόσιων ελλειμμάτων, οι εργαζόμενοι πρέπει να αναπτύξουν αποφασιστικούς αγώνες που θα βάζουν φραγμό στην επίθεση και θα διεκδικούν λύσεις σύμφωνα με τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους. Αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων, που θα επιδιώκουν να συντονιστούν με τα άλλα αγωνιζόμενα τμήματα. Το εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει συνολικές πρωτοβουλίες, χωρίς καμιά αναμονή απέναντι στην επίθεση που ξεδιπλώνει η κυβέρνηση και η εργοδοσία και στη μέγγενη της Ε.Ε., για την ανατροπή της επίθεσης, για να μην «πληρώσουμε την κρίση τους», για ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας. Μέσα από διαδικασίες βάσης, μέσα από το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων για συγκεκριμένα ζητήματα που απασχολούν όλους τους εργαζόμενους (ελαστικές εργασιακές σχέσεις, προϋπολογισμός, συλλογικές συμβάσεις, ασφαλιστικό κ.λπ.), να υπερβούμε την απραξία, τη διάσπαση και τον αποσυντονισμό των αγώνων, που καλλιεργούν οι υποταγμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Την Τετάρτη 10 Φλεβάρη απεργούμε όλοι για:

Ανατροπή του αντεργατικού Προγράμματος Σταθερότητας

Απαγόρευση των απολύσεων

Πάλη για την κλαδική συλλογική σύμβαση – αυξήσεις στους μισθούς με βάση τις ανάγκες μας

Ο αγώνας στα χέρια των πρωτοβάθμιων σωματείων

Η ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου

Συγκέντρωση πρωτοβάθμιων σωματείων, Προπύλαια 10.30 μ.μ.

Όλοι στους δρόμους! Αυτό είναι το κάλεσμα των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων και της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, μετά και την εξαγγελία-διάγγελμα οικονομικής «χούντας» του πρωθυπουργού. Η Απεργία στις 10/2 αποκτά εκ των πραγμάτων χαρακτήρα απάντησης στη σφοδρή αντεργατική επίθεση κυβέρνησης-Ε.Ε. και κεφαλαίου, με την πλήρη συναίνεση της αντιπολίτευσης και των ΜΜΕ. Κρίκος στη μάχη αποτελεί η ανατροπή του «Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης», που συμπυκνώνει τα σχέδια της νεοφιλελεύθερης αντεργατικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Εκτός από την ΑΔΕΔΥ στο δημόσιο τομέα και πολλές ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και το ΠΑΜΕ, που έχουν κηρύξει απεργία στις 10/2, ήδη 33 πρωτοβάθμια σωματεία συντονίζονται στην Αθήνα, ενώ ανάλογες διαδικασίες εξελίσσονται και σε άλλες πόλεις. Στόχος του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι να συμβάλλουν με ένα άλλο, ταξικό περιεχόμενο στους αγώνες, σε μια νικηφόρα ταξική αγωνιστική ενότητα «από τα κάτω».

Η θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ αρνήθηκε να κηρύξει απεργία στις 10/2 σαν ανάγκη άμεσης μαζικής απάντησης στα μέτρα. Εξήγγειλε απεργία στις...24/2, προσπαθώντας να αποδυναμώσει την απεργία της Τετάρτης και να εντείνει τη διάσπαση ιδιωτικού-δημόσιου τομέα, ώστε να μην υπάρξει πανεργατική και συντονισμένη μαζική απάντηση στην κυβέρνηση!

Εν τω μεταξύ, 12 οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μαζί και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πραγματοποίησαν μαζική παράσταση-εξόρμηση με πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας (Αθηνάς-Ερμού-Σύνταγμα-Προπύλαια) το Σάββατο στη 1.00, καλώντας τους εργαζόμενους στην Απεργία της Τετάρτης 10/2 και καταγγέλοντας το Πρόγραμμα Σταθερότητας και την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα 33 πρωτοβάθμια σωματεία που συντονίζονται στην Αθήνα «Το πρόγραμμα σταθερότητας που υπέβαλε στην ΕΕ αποτελεί πρόγραμμα παράδοσης στις ορέξεις του πιο επιθετικού κεφαλαίου και των διεθνών κερδοσκόπων. Η υλοποίηση του απαιτεί την ριζική ανατροπή ασφαλιστικών, εργατικών και εισοδηματικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Την κρίση θα πληρώσουν για άλλη μια φορά αυτοί που δεν ευθύνονται. Σε συνεργασία με τα ΜΜΕ και τα οικονομικά συμφέροντα προχωρεί στην άσκηση ιδεολογικής τρομοκρατίας, προσπαθώντας να πείσει τους εργαζόμενους ότι αυτή η πολιτική αποτελεί μονόδρομο για την μείωση των ελλειμμάτων και την αποφυγή της χρεοκοπίας. Συνολικά το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» αποτελεί στην ουσία του, κήρυξη πολέμου απέναντι στους εργαζομένους και την κοινωνία.

Μπροστά στην παραπάνω πραγματικότητα όπως διαμορφώνεται , η ηγετική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να εκφράσει το σημερινό ρεύμα κοινωνικής ανάγκης και οργής. Αντί έστω και τώρα, να δράσουν για μια συντονισμένη εργατική αντεπίθεση μπροστά στον προϋπολογισμό, το πρόγραμμα σταθερότητας και την προετοιμαζόμενη γενικευμένη επίθεση σε όλο το εύρος των εργατικών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, εμμένουν στον ρόλο του κοινωνικού εταίρου και την συμμετοχή στους δήθεν κοινωνικούς διαλόγους. Επιλέγουν τον κυβερνητικό συνδικαλισμό σε όλες τις εκδοχές του, αντί την στήριξη στους εργαζόμενους τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Όχι μόνο αδυνατούν να οργανώσουν και να εμπνεύσουν την αντίσταση των εργαζόμενων, όχι μόνο δεν δίνουν αγωνιστική διέξοδο στις αγωνίες, στις ανησυχίες και στις προσδοκίες των εργαζόμενων, αλλά με την απόφασή τους για ξεχωριστή απεργία από την ΑΔΕΔΥ υπονομεύουν με την στάση τους την ανάγκη δημιουργίας ενιαίου μετώπου των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα. Αναπαράγουν και ενισχύουν έτσι την τακτική της κυβέρνησης που θέλει τους εργαζόμενους διασπασμένους ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ανάμεσα στους ελαστικά εργαζόμενους και αυτούς με σταθερή δουλειά κλπ. Με την στάση της αυτή διευκολύνει το πέρασμα των κυβερνητικών επιλογών και περιθωριοποιεί το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα.

Τα σωματεία εκτιμούν ότι «την ανάγκη ενίσχυσης της τάσης αυθεντικού συντονισμού σωματείων και εργατικών ενώσεων από τα κάτω μέσα από συνελεύσεις και ανοικτές διαδικασίες βάσης, πρέπει να είναι το κύριο καθήκον μας μπροστά στην επίθεση της κυβέρνησης.»

Ανακοίνωση του ΝΑΡ


Αφίσα του ΣΕΚ / Εργατικής Αλληλεγγύης


Εργαζόμενοι-εργαζόμενες, νέοι και νέες
Μία πρωτόγνωρη ιδεολογική τρομοκρατία έχουν εξαπολύσει τα επιτελεία της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και της ΕΕ. «Η χώρα καταρρέει», «βρισκόμαστε στα πρόθυρα χρεοκοπίας», «κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία» είναι μερικά από τα σενάρια που καθημερινά αναπαράγονται πρόθυμα από τα αστικά ΜΜΕ. Στόχος τους είναι να πειθαναγκάσουν το λαό και τους εργαζόμενους να αποδεχτούν τις απαιτήσεις του κεφάλαιου και της ΕΕ, να συναινέσουν αδιαμαρτύρητα στη νέα ληστεία που μεθοδεύει σε βάρος τους, από την εκλογή της κιόλας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατ’ εντολή των ιμπεριαλιστικών επιτελείων της ΕΕ.
Το κακόφημο «Πρόγραμμα Σταθερότητας» αποτελεί τη συμπύκνωση αυτής της επίθεσης. Δεν είναι τίποτε άλλο από την πλήρη παράδοση της χώρας στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο για να συνεχίσουν την «εξυγίανση» που ακολούθησαν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες είτε με την ένταξη στην ΕΟΚ είτε με την ένταξη στην ΟΝΕ της «ισχυρής Ελλάδας». Το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» αποτελεί το «συμβόλαιο» της αστικής τάξης και της κυβέρνησή της με τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές για το ξεπούλημα της εργατικής τάξης, όλου του εργαζόμενου λαού και όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.
Με στόχο -υποτίθεται- τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, αυτό που έρχεται για το λαό είναι πραγματικά δυσβάσταχτο:
Νέα φοροεπιδρομή με αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων και μείωση του αφορολόγητου, που θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερη μείωση του λαϊκού εισοδήματος.
Μείωση μισθών, με ξεκίνημα από τους Δημόσιους Υπάλληλους και τα επιδόματά τους, που ανοίγει το δρόμο για αντίστοιχη μείωση όλων των μισθών.
Δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών για ασφάλιση και περίθαλψη, που ήδη δρομολογείται με το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Μαζικές απολύσεις συμβασιούχων σε μια περίοδο που η ανεργία τσακίζει κόκαλα.
Παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων και επέκταση των «ελαστικών» μορφών εργασίας και της υποαπασχόλησης.
Νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων που θα σημάνει χιλιάδες απολύσεις, αλλά και μεγαλύτερη επιβάρυνση του ελληνικού λαού προς όφελος του ιδιωτικού κεφάλαιου.
Και όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι οι «επιτηρητές» της ΕΕ, οι νέοι δεσμοφύλακες του λαού και της χώρας, δεν θα κρίνουν ότι χρειάζονται πρόσθετα μέτρα. Γιατί τότε υπάρχει και το «Σχέδιο Β» που προβλέπει ακόμη χειρότερους όρους για το λαό. Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητάει τη μείωση όλων των μισθών κατά 10%!
Στόχος της ΕΕ δεν είναι να «εξυγιάνει» την οικονομία της χώρας, όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης δεν έχουν σκοπό να αποκαταστήσουν τη ζημιά που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει. Στόχος τους είναι, από τη μία, να μειώσουν ακόμη παραπέρα το εργατικό κόστος (δηλαδή τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας, τους μισθούς και τις συντάξεις) και, από την άλλη, να ενισχύσουν την εξάρτηση της χώρας, να αλυσοδέσουν ακόμη πιο σφιχτά τη χώρα και τους εργαζόμενους στα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφάλαιου.
Το δικό μας συμφέρον βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, στο δυνάμωμα των αντιστάσεων, στην ενίσχυση των αγώνων μας για την ΑΝΑΤΡΟΠΉ ΤΟΥ «ΠΡΟΓΡΆΜΜΑΤΟΣ ΣΤΑΘΕΡΌΤΗΤΑΣ» και της πολιτικής που το υπαγορεύει. Πολιτική που για το λαό φέρνει φτώχεια, εξαθλίωση και ανεργία, ενώ για το κεφάλαιο φέρνει περισσότερα κέρδη και προνόμια. Το δικό μας συμφέρον βρίσκεται στη σύγκρουση με τη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής που θέλουν να επιβάλουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ
Ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος για το λαό και τη νεολαία και ο μοναδικός που πρέπει να αποδεχτούν. Είναι ο δρόμος που ακολουθεί η φτωχομεσαία αγροτιά που αγωνίζεται στα μπλόκα, είναι ο δρόμος της απεργίας και της μαζικής διεκδίκησης, της οικοδόμησης εστιών αντίστασης παντού. Και είναι η μοναδική διέξοδος!

ΟΧΙ ΣΤΟ «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ»!
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ!
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ!
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ! - ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ!
ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ!
ΚΚΕ(μ-λ)
ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ