Μια αντάρτικη ποιητική δήλωση

Από το αξιολογότατο blog "Πόντος και Αριστερά"

-Μια αντάρτικη ποιητική δήλωση (για τις εκλογές)

Oι εκλογές δεν είναι μόνο αυτή η άχαρη διαδικασία που βλέπουμε γύρω μας, ούτε η προσωπική μας υπαρξιακή αγωνία για το αδιέξοδο… Είναι και ευκαιρία για λογοτεχνική παρέμβαση! Γιατί πώς αλλοιώς θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τη δήλωση του Κώστα Διαμαντίδη, του τ’ εμέτερον του Κοσμέτε:

Να΄μαι λοιπόν και πάλι εδώ! Γόνος και κληρονόμος προσφύγων από την μαρτυρική γη του Πόντου, μετανάστης στις φάμπρικες της Γερμανίας, πολιτικών προσφύγων στην μακρινή Τασκένδη, εκτοπισμένων στα κολαστήρια της Μακρονήσου και στις μέρες μας πολλαπλά πρόσφυγας στην ίδια μου την πατρίδα πληγωμένος απ΄ το δικό μου χώμα, τυραννισμένος απ΄ το δικό μου πουκάμισο, καταδικασμένος απ΄ τους δικούς μου θεούς»

«Αδιάκοπη πάλη μ΄ αυτόν τον δαίμονα μέσα μου που τα ήθελε όλα, τούδοσα τις πιο γενναίες μου πράξεις τα πιο καθάρια μου όνειρα και πείναγε, τούδοσα αμαρτίες βαριές. Τον πότισα αλκοόλ, χρέη, εξευτελισμούς και πείναγε.»

Έτσι λοιπόν και αυτή τη φορά δεν θα αποχαιρετήσω την Αλεξάνδρεια που χάσαμε .Κάλεσα όλους τους ποιητές μας μάρτυρες υπεράσπισης της αθωότητας μας «Κι ας μας βρήκαν πολλών λαθών πτωχεύσεις ».

Στην δίκη «μιας πολιτείας που έγινε πορνείο, όπου μαστροποί και πολιτικές διαλαλούν σάπια θέλγητρα ». Θα δώσω και αυτή τη μάχη με τους συντρόφους μου που το χαμόγελο δεν πάγωσε στα χείλη τους. Με το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα διεκδικήσω το μερτικό μου στις εξεγέρσεις και ανταρσίες του μέλλοντος .

Και μη μου πείτε «πάλι τα ίδια και τα ίδια φίλε. Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα, τη σκέψη του αιχμαλώτου τη σκέψη του ανθρώπου που κατάντησε και αυτός πραμάτεια δοκίμασε να αλλάξεις. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ». Άλλωστε εμείς είμαστε το υπομονετικό ζυμάρι που μας διώχνει και μας πλάθει.

ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ (Κάποιοι με θέλουν ποιητή)

Υ.Γ. Η τέχνη λένε πως είναι ένα ψέμα που πείθει πως είναι αλήθεια ίσως γιατί δεν ανήκει πρώτα σ΄ αυτούς που τη δημιουργούν αλλά σ’ αυτούς που την έχουν ανάγκη.